Alle inzendingen over toekomst OR eeuwigheid

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

O,ranke bloem van licht zo stralend als de zon je groeit maar en je klimt hoopvol... de wijde wereld in!…

Misschien verloren voor de toekomst vergeet ik het geleefde verleden en zoek mijn weg naar de overkant daar waar het licht op mij wacht en mij zal begeleiden naar mijn eeuwig zijn, vrij van gedachten over liefde en haat, zonder pijn en verdriet, begeleid geven maar ook ontvangen mijn eerste stap naar vrijheid…

een gedicht in een gedicht in een gedicht geboortegewicht een boom in een boom in een boom dennenappel hitte in de hitte in de hitte eeuwige zon een mens in een mens in een mens kleinkind verleden in het heden in de toekomst herinnering leven na een leven na een leven eeuwigdurend afscheid…

Henk is meer van het weggaan dan het blijven. Bij hem wordt niet verenigd maar gesplitst. Toch zijn diverse clubs erop gespitst om zijn bejaarde aanhang in te lijven. Zijn komst is een electoraal geschenk. Het meest waarschijnlijk lijkt me Denk & Henk.…

en zonder dat wat reeds begerig tussen toekomst hangt de dag verlangt te beven de avond trilt -vol lichtbezwangerd leven .…

Indien het waar is dat de sterren Voor eeuwig in de ruimte staan, Zonder dat iets in een nabije of verre Toekomst veranderd wordt in dit bestaan, Wat kan dan nog het doel zijn van dit leven, Dat eens mijn zoon zal kennen zoals ik, Dan een beperkt geluk en een heel even Genieten van het vluchtend ogenblik. -----------------------…

Omheind door groene hagen aan het zicht onttrokken liggen de graven zij aan zij in serene rust door het zonlicht gekust dan overvalt de stilte mij die een traan doet ontlokken met het besef dat het hier eindigt omdat het leven voor hen geen toekomst meer bood en eeuwig zullen rusten in de armen van de dood…

(Prikkeldraad III, tevens slot) Het leven doorspekt met raadsels Gelardeerd met vleug surrealisme Tijd gaat ons leren of de waarheid voorgoed boven water komt of dat het mysterie zich con- tinueert in een staat van eeuwig zijn De toekomst zal ons leren of 't raadsel zich toch....…

ik was een met elementaire materie in bijna euforische hysterie moest terug om mezelf weer te zijn uit de grootsheid van oneindigheid heb de toekomst geraakt in beperking door het aardse maar mijn eeuwigheid ligt daar…

verwar mijn binnenste met buiten zet in delen uiteen wat samenvalt blindeer mijn spiegelglazen ruiten nu toekomst in verleden is gestald laat me in een vergeten lot schikken doorbreek daarmee de cirkel rond kleur de iris van eeuwige ogenblikken je herhaalt de woorden uit mijn mond…

Bladaderen beschreven op lijnen van de tijd geworteld in het leven lijkt toekomst eeuwigheid Hechten aan al het aardse de lijnen uitgezet de stam geeft grip op leven een ongeschreven wet Wanneer bladeren sterven aan het graf van de stam verdwijnen levensnerven rest kilte stervenslang…

als jij moet gaan waar dromen vervagen verlaat dit bestaan naar eeuwigheid toe laat jouw ziel onze harten bewaren het beeld van jouwzelf raakt ons verdriet tot waar de nacht het verleden huilt de toekomst heel zacht jouw ogen sluit…

uit alle toekomst weg En wordt geschrapt uit alle weten Voorgoed begraven in vergeten Kaf in het kaf Als bergen weggesleten…

geschikt geslepen mijn woorden langzaam uitgezocht van beide zijden gestoffeerd met streepjes wegwijs in de poëzie van nu schijnend door de poort van toekomst op zijn plaats in mijn gedichten meegaand zonder grootspraak sluimerend in grote hoeveelheid vertoef in mijn welluidend gedicht het is eeuwig houdbaar prik…

Verzadigd met gevoelens, Grijp ik naar het antwoord, Van mijn denken en mijn doen, Mijn toekomst en mijn toen. Lonkend naar wat komen zal, Bevredigd door het weten, Dat wat ik heb gehad, Nooit meer zal vergeten. Kijkend naar het heden, Met jou in mijn gedachte, Verlangend naar een ons, Waar ik eeuwig op zal wachten.…

Kalme golven, onbevangen van tijd, het eeuwig eb en vloed met betoverde toekomst, eeuwig zonnespel zonder thuiskomst: vrolijke dans, een speeltijd voor altijd.…

De klok heeft mijn hoofd verlaten de uren stil gezet toekomst in nevel verhuld geen tijd voor nu gelaten De tijd heeft de geest gegeven wat zij nodig had of meer nu dwaalt hij rond proberend verleden opnieuw te beleven Maar de haast eeuwig ijlende haast zelfs de tijd kan hem niet stoppen en ik ren mee, verdwaasd…

Dit is de dag die nooit eerder al bestaan heeft tenzij als toekomst. Het is nu morgen na zachte regen op zaad dat ik gezaaid heb. Een dag van geluk en van grenzenloos lijden, oorlog en rampen. Is dit nu het feest van eeuwige genieting, dit korte moment? Ik wil het geluk van volle overgave aan mijn geliefden.…

Ons vertrekpunt behoort aan het heden, Het einde is toekomstig het verleden. Een reis door momenten, geen ogenblik rust. Puur en slechts overgave, De tel waarin jij mij kust. Geen verschil tussen oogwenk en uur, Het einde is aanvangend avontuur. Wij worden zijn en waren. De onderbreking lag al vast, Besloten in het eeuwig ongrijpbare.…

op vleugels van liefde laat ik mijn dromen jouw hart vergezellen door hemels licht waar het zilvergrijs van maanlicht gebroken tranen weerkaatst in zachte gloed smeek ik de nacht onder vallende sterren helder verlangen naar toekomst toe belooft mij de morgen een liefde als nooit door mij bemint een eeuwige dood…

Toekomst omhulde mijn gevoelens na een nacht van donder en vuurwerk werd ik door God verlaten wakker met een lege zolder in mijn hoofd zonlicht inspireerde me deze ochtend van sneeuw smolten oude gevoelens je laat me nooit alleen lijkt vaak voorgoed voor eeuwig bij me maar soms overwin ik je met wat simpele woorden kan ik je in dromen…

en weer gaan heeft vandaag en morgen in de hand, was gisteren de zomer en het strand ze zal de toekomst breken als je dagen zijn geteld, dan wordt jouw tijd door eeuwigheid geveld…

Toen de vlinders al fladderend in de late zomer waren verdwenen, werd het stil, oneindig stil. Stil werd het in mijn huis en stil werd het in mijn hoofd. Het dagelijkse rumoer kon daar niets aan veranderen. Het werd stil, oneindig stil om beter te kunnen luisteren. Overal op zoek naar die dierbare stem.…

Ik leerde je kennen via de PC Ik hoopte op een toekomst samen voor ons twee Gisteren echter zei je dat je misschien zou gaan...…

Verleggen zij de horizon Pakken zij toekomst aan…

meer beschijnt waarin souffleurs mijn beeld bepalen in vertoning van wanscherts mijn mond in zwarte verbloeding in angst van bittere gal ik huil in aanwezige stilte waarin bloemen niet meer vertroosten mijn schreeuw van onmacht galmde tussen de bomen mijn verharde innerlijk verstild in restanten van lente werd zonder heimwee de toekomst…

Overal bonkt hetzelfde hart, het ene van liefde, het andere van ellende en smart. Ongeloof, maakt plaats voor haat, haat draait uit op geweld, daar worden mensen in hun innerlijke door geveld. Laten we hopen, dat er een betere tijd komt, want zoals het nu gaat, is het een bom, met een brandende lont.…

Achtervolgd door nieuwe uitdagingen Ga ik op weg naar mijn nieuwe toekomst…

Een man een vrouw bij wie het vuur feller brandde van wie zij de toekomst voorzag een paar waarvan de vrouw eerst door eigen vlammen zou verteren de man alleen vervuld van haat. Haar snik vult morgen met geluid zij veegt opnieuw verleden uit Kassandra weet de beste weg.…