164 resultaten.
het ijlen van de nacht
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.168 de zee,
steeds kleiner, verdeelt
mijn handen over duinnachten
en jouw gelaat
wit en stil, als lelies voor zon verborgen
wordt meegenomen door de vlekken
van de wind
ik laat je alleen: meeuwen
zwijgen de wereld en mijn stem streelt
de laatste herinnering
zoveel trager
dan de wandeling naar morgen…
Schoonheid
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 410 Je bent niet de mooiste
lentebloem van mijn verlangen
mijn meeldraden verdwalen
verliezen langzaam de soepele troon
of worden trager in beweging
je spint een eenzaam kleverig web
tegen de kale muren van mijn ziel
misschien dat na de heimweedood
de verlangenbloei zal voltooien
maar tot die tijd houd ik mij groot
het kan vriezen…
Het speelse lentelicht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 273 takken wuiven trager
bladeren groenen donkerder
dan het speelse lentelicht
met energie beladen
strekken zij zich spreidend uit
haar bast voelt warm aan mijn huid
in ontspannen
vloeien krachten door mijn lijf
fluister dat ik altijd bij haar blijf
kijk op en zie
een wonderlijk gebeuren
de kruin herneemt zijn voorjaarskleuren…
Nachtzicht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 196 Om trager dan richtingloos
als opwaartse schaduwen
in gevoelloos ijs te beklijven
Blauwer dan zwarte twijfel,
een sterkteberekening
van blinde kracht.
Stille sparren
priemen in heldere kou
van deze zwijgende nacht.…
rue d' usines
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 160 welnu toen ik deze foto tegenkwam
was de associatie al snel daar
een stap terug in de tijd toen
alles ogenschijnlijk trager ging
het is weliswaar maar een poging
tot benadering van een gevoel
maar toch...…
Alles in de wind
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 241 voor haar is hij nog steeds
die heerlijke sterke man
met zijn donkere krullenkop
al verloor hij in de loop der jaren
bijna al zijn haren
al loopt hij nu wat stram
haar ogen glanzen
haar glimlach speelt
haar hartenklop is nog even vurig
nn gedachten danst ze hem
nog steeds tegemoet
Alles in de wind
al gaat het nu wat trager
hij wordt…
ZOMERVLAAG.
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.223 De regen druipt
maar trager, trager...
Heisa! Daar zijn de jongens! Hop!
De broeken op!
Blootbeende
en druistig dretst
en plast en pletst
er één de
bende voor, in 't water!
De zonne schingt en lacht om hun geschater.…
DE MUZIEK
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.275 Toen de vraag-krullen der cello's trager
bewogen en het hoofd van de violist
afstierf - laag en lager -
op het gevoelig lichaam der viool,
toen kwam er rust, -
en in dat zwijgend ogenblik
waart Gij, o God,
noch vrede, noch geluk,
maar verruk-
kelijke pijn,
verschrikkelijke lust.…
XLIII -naar het oosten - 1930
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 131 wegen ongekleurd
troosteloze straten gaan
in namiddaglicht
de tijd wordt trager
het landschap onveranderlijk
lage grijze lucht
tsarenfamillie -
we slaan de zomer over
met het zachte leven
koolmeesjes buiten
de rode kater binnen
in een herfstballet -
vier kerstzangers
voor de japanse keizer
zingen amerika…
Kras
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.038 Slepend gaan zijn passen
over het zanderige pad
de winterse schoonheid
van het bos kan hem zelfs
vandaag niet meer bekoren
schouders iets opgetrokken
het hoofd naar beneden
beide handen in de zakken
maar verstoken van warmte gaan
zijn stappen trager en trager
niemand die hem wijst op
de kleurrijke paddenstoelen
half verscholen achter…
roetveegmens
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 127 liberaal land met schuine daken
mezelf tussen Nederlanders was een wens
met mijn zwarte kleur tussen al die smaken
een liberaal land met schuine daken
ik dacht het is een zeer geslaagd idee
met mijn zwarte kleur tussen al de smaken
de maan door de wolken had wind mee
ik dacht het is een zeer geslaagd idee
de gastvrijheid was wel een stuk trager…
Romantische dwaas
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 113 het is twijfel die
mij trager maakt
in afwachting
doet zitten of
alles nog wel gaat
ik lach naar zon
droom lente
in een groene waas
maar weet mezelf
een romantische dwaas
nog heb ik
niet afgehaakt
verbaasd over de
snelheid in ontwikkeling
en de enorme haast
het overzicht
is er nog wel maar
hiaten worden groter
biedt zomer nog…
einderloos
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 657 zoals nooit tevoren
de schelpenwind, neergedrukt
voorbij zonsondergang
wist jij dan
waar ik kijken moest
of tot waar ik zou komen
de zee ging heen
en viel traag
altijd trager
onder het dakgeraamte
van de dood
toe dan
dwaal, kus mijn lippen
fluister zacht
dat jij zal zijn
daar, waar mijn benen
onbewoonbaar
stranden…
goudomrande dagen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 375 milde herfstzon schijnt alom
warmt mijn kale kruin in goud
omrande dagen
laat de bladeren trager naar
de aarde keren, langer aan
mijn takken kleven
vogels vliegen rond mijn stam
al zwierend in verzonken
avondlicht
waar 't land stilaan vervaagt
in paars gesluierde nevels…
Verse kansen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 192 Waar de wolken jagen
verdwijnt de laatste zon
in het natte avondrood
terwijl je zelf trager gaat
lijkt de tijd al maar sneller
onderweg naar de dood
maar tussen gister en morgen
zit wel altijd nog vandaag
als een hoopvol kleinood
want gelukkig is elke dag
toch weer een nieuwe start
die verse kansen ontbloot…
December
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 305 hier ademt de tijd zijn zwijgen
tussen kale bomen en bevroren land
bewegen de dagen steeds trager
onder een dekkleed van vrieskou
hangt de nevel in schaars licht
ik trek een grijze wolkenjas aan
breek de laatste herfsttak doormidden
en luister hoe hard de stilte klinkt
nu de dagen weer in zichzelf keren…
regen kabbelt litanieën
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 413 kerkklokken
lokken tranen
slaan verdriet
schoppen graven
dieper naar
vergeet me niet
tijd verslaat
de uren trager
leven draagt
de dood ten graven
geeft de aarde
zijn laatste waarde
regen kabbelt
litanieën
bloemen dalen
op de kist
ergens rolt de donder
weerlicht wordt gemist…
het laatste contact
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 152 Licht lichter en lichter
Dicht dichter en dichter
het luwen traag en trager
nog een paar laatste seconden
die eeuwigheid worden
de hersenen de uitval
elektronen die in de kern vallen
de waarnemingshorizon
eeuwig vallend
het massief zwart gat
de genade die pijnloze dood wordt
raakt nog aan de neuronen
het laatste contact met
de verzuchtingen…
Gestold leven
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 73 ik heb je nooit
ijsbloemen gegeven
als restant van
het veel te snel
gestold leven
vaak was het
de kou die
trager leven gaf
waar warmte ooit
standaard was
ook het gebrek
aan samen gaf te
weinig kansen om
elkaar eens goed
door te warmen
geef mij je hand die
ik niet meer laat gaan
dan open ik mijn hart
die warmte is basis
voor…
Uitvrijend model
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 542 Zo noemde zij de theorie
van een uitdijend heelal
steeds trager op weg
naar een samenklonterend
niets waarvan zij talloze
voorbeelden noemde en legde
zijn stamelgedachten tegen het licht
Zij sprak: Niets is de liefde
voor een denkraam, dat altijd openstaat
kuste hem op open mond
zette haar bedenksels op stop
Zo vulden zij elkaar aan
deelden…
Onwetend
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 201 In onwetend tasten en handelen
trager nog dan immer voorheen
probeert hij wegen te bewandelen
en stoot zich aan dezelfde steen
alleen het spel der ingewanden
verteert het leven vol van pijn
heeft hij in zijn lege handen
een zoete drang tot zuinig zijn
éénmaal nakend door de nacht
eenzaam in zijn zaligheid
omdat er niemand op hem wacht…
Avondzon
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 101 De kleuren worden langzaam trager.
Dan is er niets meer dan gedacht.
Een dromend staren over zee.
De schemer neemt me mee
en bereidt er zo mijn nacht.…
Zonsondergang
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 84 De kleuren worden langzaam trager
Dan is er niets meer dan gedacht.
Een dromend staren over zee.
de schemer neemt me mee
en bereidt er zo mijn nacht.…
Net zolang
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 392 een zucht trekt door de tijd
en ik vergeet
doe toch alsof
mijn stem wordt trager
zwaarder of misschien
juist ijler
vreemd knikt
het tweeduister
mijn mond
naar zinnen
omlaag
waar mijn angst
woorden zeist
verder voorbij
het weigerend zelfbedrog
en mijn verminkte
zielenbeeld
ik vergeet
doe alsof
ik vergeet
net…
XL: de verzen 1-3
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 491 een dolende op aarde, die een straf
heeft uitgezeten. ik teken uit het hoofd
de hersenschimmen, mij was meer beloofd
ik wil niet klimmen, tel niet op, maar af
een slinger die het punt passeert
waarop geen twijfel is, geen 'lager'
hij mindert vaart en stijgt steeds trager
tot hij tot stilstand komt en niet meer keert
wie heeft dit dan verzonnen…
Werd de hemel gekust
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 104 we golfden
volgden de beweging
van eb en vloed
in totale ontspanning
stilte en rust
werd de hemel gekust
steeds trager
kabbelde dood tij
wij draaiden opzij
zagen de schepping
wonderen oogsten
hun conceptie voorbij
we zijn opgestaan
voelden intuïtief het nieuwe
leven in samen verder gaan…
Nader tot elkaar
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 223 je ogen donkeren
als je hart weer zwicht
voor mijn verleidingskunst
handen gaan al trager
je antwoorden steeds vager
tot je lach breekt in een gunst
zo nader tot elkaar
dat lichaamstaal zijn
eigen hoofdletters creëert
de zinnen kort
en heftig worden
het ritme warm voelend is
helaas geen luid applaus na
de apotheose omdat de…
het kind van de duinen
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 273 van de golven, van de zee
herinner ik me niets meer
de adem van mijn moeder
in augustus
alles verdween, koud
en vervormd door schaduwen
uit een hand
ik hoor nog wel het water en de onvoldragen
meeuwen die van mijn armen
waaiden
trager
in mijn stem dan in de wind
misschien was alles wel
zoals het moest zijn en hield ik mijn ogen…
het alternatief
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 170 laat nu maar
nu het brullen eindelijk is verstomd
en hij zich neerlegt in de kooi
niet meer droomt van jagen
zijn bloed weer trager stroomt
laat hem maar
breng geen herinnering mee
lijdzaamheid heeft zijn pijn gesust
negeer de drang naar vrijheid
wek niet wat onbeheersbaar is
wat moet hij
met dat opgelaaid gevoel
zijn vuur is al lang…
hora est
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 440 bij dag begint het:
de dood noemt zichzelf
het licht
alle andere namen
geven nog meer, verleiden
als ontelbare vingers
ik schrei tegen wind in; rood
met het wimperloze van liefde
verderop
laat onvervulde dromen
uit gedichten waaien, ook je stem
en alle stilte, zoveel trager
tijd verstrijkt
in de richting van het raam…