Alle inzendingen over tussen OR hemel OR zand

tussen strand en duin en vlakke polders staat mijn huis tussen regen en wind man, kinderen en dieren heerst familiale sfeer tussen willen en weten en nog niet kunnen aanvaarden regeert pijn tussen dag en nacht en lichamelijke aftakkeling triomfeert een creatieve geest…

ik draai zwaai naar en aai de golven dompel in het witte schuim dat weg flitst van de rafelige kammen die zich kuivend verheffen naar het onbereikbaar blauw van de hemel terugvallend hun draai eindelijk weer vindend uitlopend op rul zand van het strand waar ronde schelpen hun laatste gebeden murmelen tussen scherplange…

Waar tussen hemel en aard ieder zich vast houdt tijdens een vrije val.…

Tussen branding en duin Uitgewiste leuzen, bevrijd Van quarantaine, Claustrofobie en pfizerplicht Geen aanschouwt er het daglicht Het ondefinieerbaar wijkend iets ...Mistige nevels in de hemel Boven 't land der rijzende zon...…

Wij hadden de liefde ontmoet, kwetsbaar in haar schoonheid haar OER-stilte begroet dragers van haar naam hebben we haar oeverloos bemind ontglipt als zand tussen onze vingers hebben we haar laten gaan. Tussen hemel en aarde hadden we samen de liefde ontmoet!…

Uit de heldere hemel tussen helm en zand de branding je armen, je ogen uit jouw mond kwam de vraag zoiets vroeg je nooit. Hoe kan ik je niet missen elke dag, elk moment dat je er niet bent maar waarom zou ik 't zeggen welke zin? Toch zei ik het. Zou ik zoiets vragen?…

ik ben verdwaald en kan de weg niet vinden - zou er nog iemand zijn die werkelijk naar me zoekt - nog steeds laat ik me door verdriet verblinden verbeeld ik me dat jij mijn naam nog roept het lukt me niet, ik kan je niet uit handen geven ik wil de sneeuw bewaren; besef dat het niet kan mijn hart schreeuwt nog om jou, terwijl mijn zinnen beven…

het zand God schiep in het begin ook het zand om scheiding te maken tussen water en land om bereikbaar te maken de overkant…

Op de grens tussen hemel en zee, deinen op de zeespiegel ontelbare mijmeringen. Zachte zonnestralen verlichten mijn dierbaarste herinneringen. Het zilte zand zuigt mij los, uit de greep van het alledaagse, de wind speelt, streelt mijn gezicht. Ze maakt iets los en voert het mee voorbij het einde van mijn zicht.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Tijgerbekken bijten in het zand van het strand Laat zonlicht oogt tussen de wolken Grommend beest Fietsklem Haaientand rechtop in het zand Schuim bijt in mijn schoen Callantsoog…

iedere stap knarst als zand tussen mijn kiezen lange weg te gaan…

Gevormd door de striemende wind de getijden zijn vervlogen Zacht adem ik over zee jouw naam golvend en zo bewogen…

soms lijkt het of de dag van gisteren niet is geweest niet heeft geleefd als beest, maar weggegleden is tussen vingers die niets wilden als zand beland in de vergetelheid van zomers strand hezelfde ruis stuurt trage uren in het huis waarin je leven slijt in het nutteloze hemel turen dan is er spijt breekt morgen al op voorhand…

ik dacht in jeugdig enthousiasme ooit de hemel te kunnen schilderen ben begonnen met idyllische stukjes uit de natuur naast het fijnste groen de mooiste bloem zee met strand en zand in de diep blauwe rotsformaties witschuimende waaiend op muziek van de fraaiste regenbogen die tussen de talrijke watervallen de zon lieten…

Schimmen wazig en grijs in flarden van mist tussen hemel en aarde. Van begin tot het eind doelloos dwalen ze rond tussen de nevels gevangen. In een schijnwereld op zoek naar een rustplek tussen hemel en aarde.…

Ze zeggen zo vaak er is meer tussen hemel en aarde dat zal wel dat respecteer ik ook naar anderen maar zelf zeg ik tot mezelf er is zoveel meer op aarde zoveel meer dan tussen hemel en aarde!!…

met open armen sta je in de ruime hemel je voeten in het zand ik kom naar je toe onze zielen smelten al samen?…

hier besta ik alleen tussen verre groene einders geplant in felpaarse golven van de geurige heidevlakte niets dan zoemende bijen roepen van hoge leeuweriken fluisteren van de wind in dorre ritselende struiken onder mijn wijde hemel duizend eeuwen geleden speelden stormen en zand een spel met de vormen van dit weidse landschap in de…

De maan in de zee, gebakken voor mens en dier, licht van hemelse stier.…

het guurt de bomen in het vlakke land zijn mijlenver weg ze lijken te verdrinken in de regens aan een grijze horizon ik dwaal steeds verder de leegte in die mij bang en angstig maakt panisch hol ik langs het pad dat buigt en oplost na een flauwe bocht tot ik struikel val in grint en gras voel het met mijn handen zand tussen…

De trooster in ons hart laat bloed stromen, naar dat grote geheim, naar dat heilig huis, waar ooit de hemel werd gevonden.…

Woel me gedachten malend Naar het eind van deze nacht Slaap heeft het al weer Verloren van dringende Gedachten die door farmaco Een tijdlang waren stilgelegd - Nu zijn ze er weer, gedachten Van toen, gedachten van nu, Gedachten van straks als Het leven er niet meer is Dichtbij de aarde voel ik me nu En de turf waaruit ik geboren…

het heeft wel wat die knots gekke autorace in Mans de herrie, de kermis, alsmede de enorme drommen publiek de mooie sexy meiden gestoken in vaak bijzondere tuniek het gehuil der motoren, lichtflitsen van de koplampen die 's nachts de hemel sieren het moeten overnachten in de buitenlucht, vaak in de regen op het zand gelegen…

Kom, Dambala, kom teken je spoor in het zand ik wil je lezen tussen de heuvels waarop wij wonen kom, eet de eieren, Papa, kom de blauwe en de bruine Wij zijn groen van het wier uit de diepzee, wij zijn rood van het bloed dat vloeit de witte mensen gaan niet naar de zwarte hemel en er is geen hel Er is alleen het vuur en de aarde…

het zegt dat dit altijd zo wil blijven, wij samen liggend aan de zee, tussen al dat zand. Maar dit is gewoon een illusie, gedwongen van jou, aan mij, om dit te schrijven, denkend aan al dat zand.…

eenzaam in de nacht geen ster die knipoogt of even naar me lacht geen maan van goud die mij begroet of van mijn schaduw houdt er is enkel het zwart verbannen door duisternis voel ik me zo eenzaam in de nacht!…

zal ik niet aan dit landschap zand schuurt tussen m'n tanden.…

met blote voeten betreed ik het natte zand hef mijn handen naar de hemel en schreeuw het uit onbegrip rolt over mijn wangen net zolang totdat ik antwoord krijg…