Alle inzendingen over twaalf slagen

Wij namen ons dit jaar het beste voor maar renden na twaalf slagen van ons uurwerk naar buiten met een kapitaal aan vuurwerk en joegen dat er in een half uur door. Het voornemen, om strakker te begroten is zo de eerste dag al afgeschoten.…

Er staat een koffer in de gang klaar om mee te gaan naar het verleden heden tikt twaalf slagen toekomst spattend uit de hemel knalt tevreden al het oude naar beneden nieuw brengt hoop op beter weten tijd om te vertrekken wie of wat weegt de bagage zwaar het avontuur begint zoals de reis van vorig jaar met allerbeste wensen…

prikte al in twaalf slagen van een galmende klok die de duiven deed verschrikken van de bescheten platjes aan het achterhuis…

ik streelde je de twaalf slagen lang we kwamen iets na middernacht nog onverwacht stilte zong een kouder wordend lied tonen ijlden door het donkere gebied waar twijfel grijnsde letters dansen nu niet meer geven al betekenissen weer die liefde doen vervagen het warme welbehagen kruipt als kilte op de dag is zonder zon jij stuurde…

De bronzen klok dreigt een duister uur als zij de twaalf slagen galmend slaat en waarschuwt tegen ‘t duivelskwaad verpakt in het helse hemelsvuur dat zich laaiend in het maanlicht baadt en bloederig langs de wolken schuurt voor het zijn gele gif naar aarde stuurt met de zwarte bezieling van zijn haat in het blazen nevelt salpeterzuur zijn…

Opgestaan uit het rustveld der dood verrijst een moordmacht helsoldaten zielloos marcherende ledematen vleesloze botten, tanden ontbloot twaalf slagen verbleken ontstoken rood dat zich hecht aan angsten in straten waar het leger als duivelsfanaten stramme gelederen gulzig vergroot met sappen die van rijtwonden druipen in gapende muilen…

slagen werd ik minder zichtbaar en werd er niet gespot over mijn lichaam ​​​​​met touw en schaar wist mijn schepper wel raad daarmee maakte hij mij steeds meer plooibaar ons samen zijn was vanaf de start moeizaam…

Paul volgde haar zo snel hij kon en een klein uur bleef het stil, tot de klok ineens twaalf slagen sloeg.…

zwaar verkrampt mijn naam wanneer de nacht zich openlegt murw aangeraakt en de droom voorbij het schreeuwen van koud maanlicht het klokgelui voorspelt mijn dood halsstarrig weergalmend wanneer echo’s graaien naar wazige wolken die onbeheerst doch stil de waanzin in mijn hoofd verspreiden ik stop mijn oren dicht met handen…

reeds slaat de klok haar eerste slag zij sluit de dag de laatste van het jaar de tweede slag herinnert aan wat was en aan de vele vragen waarop de tijd haar antwoord gaf dan volgen al die slagen die ons doen denken aan de vragen die niet beantwoord zijn en aan de vele dingen en gedachten die al zo lang op daden liggen wachten…

De mens in mij loopt achter de woorden aan waar tijd geen letters kunnen vertalen tikt liefde de uren nog immer vooruit geen klok tikt haat zelfs niet op de halve uren wanneer een enkele slag raakt, tikt de tijd door naar één minuut voor twaalf nu nog zestig seconden...…

de vlieg op zijn arm zacht zoemend onbewust van de naderende slag een achteloze mep zijn blik niet waard dichter kom ik niet observeer als een paparazzo herken hoe hij om zich heen slaat om afstand te scheppen terwijl alles om tederheid schreeuwt zoekt hij warmte in de wijn en de wilde dans van de wanhoop mijn armen reiken vergeefs…

Oudejaarsavond kijk ik even nog over mijn schouder, naar wat er al dan niet vrijwillig achterbleef soms zie ik vanuit de schaduw handen reiken maar laat ze daar bestaan niet wast in kille greep slecht bij de rozen blijf ik staan verwonderd dat ze zelfs vergaan het leven kleuren en als na twaalf plechtige slagen het nieuwe jaar begint…

naar slanke handen gevouwen willen zij vasthouden geknepen willen zij vergeten ontspannen willen zij vieren waar fiere schouders weken dragen van tot hier laat haar ingetogen lach rimpeltjes schuchter verschijnen berustend gooit zij een hand vol luchtkusjes naar de vele schitterende sterretjes in de vrieskou het is vijf voor twaalf…

Kijk uit waar U loopt en strompel niet waar geschreven wordt vallen letters. Wolken pakken zich samen boven zee verbeelden gezichten op de Pyreneeën. Ik vraag de winter om aan de kust te zorgen voor witte kerst uit m’n jeugd. Mensen als zandkorrels op het strand op afstand lijken ze allemaal op elkaar maar vergroot is geen korrel dezelfde…

De dikste stapel stond regelmatig voor mijn neus Nooit meer zal dit gebeuren Het lot heeft beslist dat ik voortaan slechts klún in plaats van glijd, schaats en rijd Echt nooit meer zal de tijd serieus tot inkeer komen, zodat 't verblijdt Helaas zeker echt nooit meer zal de dikste stapel mijn uitzicht belemmeren…

ik zou nog niet willen sterven maar ik voel dat het einde nabij is ik trek de dekens op doe mijn ogen even dicht in de woonkamer slaat de klok twaalf maal hetzelfde geluid elke slag klinkt zwaarder de nacht begint bij middernacht vreemd dat ik een rust voel geen angst om te slapen inslapen klinkt zo definitief zal ik de zon nog zien…

Tien of twaalf.…

Daar sta je dan, je bent het ritme kwijt, verloren in een uitgerekte dag, je voelt je slap, je lichaam is van slag.…

Het is tijdens het laatste donker dat elke seconde telt en oudjaarskou gesloten vitrage laat dansen op een enkele vuurpijl na, die nacht en gezicht verlicht terwijl knieën stuk en blauw knielen in oneindig jou en slag twaalf de cirkel weergeeft in zeven witte rozen, blijft de lucht zwart in de grote glazen vaas kan zij sterke groene…

vijf voor twaalf of vijf over twaalf ik kom altijd te laat en ik ken mijn plaats niet gelukkig is er morgen weer een morgen vroeg genoeg, dacht ik zo…

nimmer braken golven harder dan in de branding van vandaag klotsend als een wilde hartslag tegen een onverzettelijke geraamte bij elkaar gehouden door wilskracht maar ze laten sporen na onuitwisbaar fel getekend in gebroken dromen soms tijdelijk verblekend door lichte waakzaamheid geen gedachte zal zich verslapen door vermoeidheid van…

het hart is de drum en ook het centrum het zorgt voor regelmaat zorg dat 't doorgaat zonder is geen optie 't is een interactie van lichaam en ziel en geldt voor elk profiel…

Waar komt dat toch vandaan, Dat je je slag zou mogen slaan. Ik heb steeds geleerd, Dat je het met woorden probeert, Slaan is altijd verkeerd, Misschien is dat de oorzaak van 't feit Van de toegenomen agressiviteit.…

De kleur bepaalt de sluier van het vergezicht, omhelzing van puur paniek, los van berouw en spijt hebben zich op het kussen van verlossing neergevlijd, de klok de nieuwe slag aanvaardt en zich met de tijd verzoenen laat .…

Volgens de onderzoekers van NASA gaat het om een hoeveelheid van ongeveer twaalf emmers……

Twaalf heeft de klok En 't jaar is uit; Door groten wordt Tot goed besluit Nog eens geschonken En braaf geklonken; Maar alle kindren liggen lang In zoete rust, En weten niet en voelen niet, Dat nog zo laat De Moeder aan hun bedje staat En stil hen kust Met in 't nieuwjaar háar eerste wens: Kind, word een braaf en deugdzaam mens!…

Op d' eerste dag van 't nieuwe jaar Zijn thuis de kindren vroeg al klaar En huppelen de kamer binnen; Daar wensen zij dan, blij te moe, Aan de Ouders heil en zegen toe In 't nieuwe jaar, dat zij beginnen; Ze springen bij Papa op schoot, Ze zoenen Ma de wangen rood, En door heel 't huis klinkt telkens weer: Fe-li-ci-teer! 'k Fe-li-ci-teer…

Nu gaat de felle koude Al meer en meer voorbij En komen wij al zachtjes In ander jaargetij. De zwarte spreeuwen komen Terug naar 't oude nest, En wandlen op de daken En pruttlen al haar best. Ook vangt weer 't moedig haantje Met zijn schel kraaien aan, Terwijl de lieve hennen Druk aan het leggen gaan. En legde er een haar eitje,…

twaalf regels in een zondagse courant stiefvader brengt overleden kind naar het politiebureau zij was slechts twaalf lentes wat kan er in hemelsnaam zijn voorgevallen dat dit iemand deed besluiten de zon uit jouw gezicht te halen jij kleine meid in de bloei van jouw leven niets rest dan stil verdriet…