Alle inzendingen over vallende bladeren OR glimp

Ik ving een glimp op van mezelf toen ik eventjes niet meer keek en begon toen zachtjes te beseffen dat ik de persoon gemist had waar ik vroeger toch op leek.…

Geef mij een fiets of kar met paard, het snelverkeer is niets voor mij. Quod erat demonstrandum: jij reed langs. Ik zag je van opzij maar heb vooral je nagestaard.…

Het zwart van de nacht de grauwe pijn van verlies duisternis spreekt niet al te zacht maar gluurt ijzig zodra het vriest Een glimp hoop, nog wat schuw markeert kleur in mijn schaduw…

wat je een ander  laat zien is slechts de schaduw van je innerlijk…

de herfst zeker als de bladeren beginnen te vallen in kleuren van rood tot goud eenzame wandelingen bladeren onder mijn voeten de wind waait koud lief, zeg toch dat je spoedig terugkeert…

de herfst zeker als de bladeren beginnen te vallen in kleuren van rood tot goud eenzame wandelingen bladeren onder mijn voeten de wind waait koud lief, zeg toch dat je spoedig terugkeert…

bladeren die schermen met mijn ziel…

Het deksel gaat dicht, het lijk is weg, eindelijk – kan ik rondkijken.…

Te zwaar voor de takken van de elegante dwergmispel zakt de plomp neerdalende houtduif door de bladeren. Spreidt zijn vleugels. Paniek vonkt binnen de witte randen om de ogen. Pikt in willekeur al vallend naar het lichtrode. Hier is de houten duif niet voor gemaakt.…

De zon glimlacht door eenuwenoude takken bladeren ritselen in de wind in zijn bast een hart gekerfd vogels voelen er zich veilig nu het herfst wordt draagt hij vruchten kinderen rapen met plezier eikels vallend op het mostapijt en zij omarmt om troost te vinden legt haar hoofd tegen zijn stam alsof hij luistert zo voelt ze zijn bescherming…

Kijk, de bloem met zijn kleurige bladeren.…

Door het open raam het geluid van de vallende regen een ritme van druppels op de bladeren dat rustig maakt Was jij hier dan konden we samen naakt een eindje stappen weggaan en terugkomen met grote spetters op de huid Elkaar afdrogen en ontdekken waar het in het lichaam gloeit Jij blijft het meisje van Brazilië het land waar jij van houdt…

vermeden to be or not to be, that is ...…

bladeren een vale winterlucht in mij.…

wat kan de herfst mij nog vertellen over vallende bladeren over de kraaien die in de bomen luidruchtig zitten te vergaderen over de reeën die hopen op hun vlucht de schietgeile jagers te kunnen ontlopen over de vos die een prooi verschalkt over een verre ezel die het melancholieke geluid van de herfst uitbalkt wat kan die toch zo adembenemend…

loslaten bladeren waaien dalen vlagen in ritselende lagen op de paden bruin geel rood ruikt als verse tabak nog niet dood paddenstoelen de lucht staat strak van de kou die we voelen nog geen nachtvorst die zomaar ineens komen zou november smaakt als gember vallende bladeren geen redding de Ruiten Aa in haar bedding sleurt ze mee…

Zoals je lacht en zo verlegen lijkt het kleine kind je laat verdwalen je in het labyrint van leven kijkt de waarheid niet kan achterhalen de winter koud en guur een dwarreling in vergane glorie tinteling van wat er komen gaat neuriënd op klanken van euforie terwijl ik dromend het denken laat verlegen elk uur verraadt mijn glimp de…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or naar de binnenzee van een onvermijdelijk ooit…

Het ingetogen applaus van vallende bladeren zwelt gestaag tot een staande ovatie, het zoveelste bisnummer in een ontmanteld decor.…

bladeren, mogelijk, het landen zullen verzachten…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Een glimp van opa, hij is alweer vertrokken -- maar ik ruik hem nog.…

Ik zie tranen als druppels vallend op bladeren van stil verdriet Vinden hun weg langs paden gebaand door emoties overmand Stromend langs gedachten die zich laten meevoeren naar een nieuw begin Waar de zon weer schijnt en de donkere hemel opdroogt in het licht Met wortels stevig in de grond vol vertrouwen opkijkend…

Zullen we een jaar lang dromen over sneeuw, bloesems, schaduwen in de zomer en vallende bladeren in de herfst?…

Ik heb je zien bloeien dat ene moment Een glimp van de schoonheid die jij vanbinnen bent Het was alsof het zonlicht geheimzinnig door de bladeren scheen Jouw gesloten aanzicht waarna alle pracht vanzelf verscheen Eindelijk na al die tijd van dichte knoppen treuren Blijkt de bloem van blad bevrijd en zien wij het gebeuren Iedereen werd…

Vallende is ze dus: prettig zwevend, bijna vliegend Vol van vertrouwen en dat weegt gelukkig weinig En vanuit een onspannende rust daalt ze af naar beneden Langzaam vanuit de hoogte groeien contouren tot concrete vormen Ze bereidt zich voor op een zachte landing Heeft ze de bewuste plek al goed voor ogen? Of is ze er toevallig al?…

mijn naam klinkt in het licht van de maan alsof je naast me fluistert luistert naar het kloppen van ademloos verlangen in de nacht noem mijn naam in het licht van de maan fluister zacht vertel me wie ik ben en waarom eenzaam verlangen zo welkom was…

je viel omlaag alleen ik weet niet waar ik zag alleen een glimp en werd verblind.…