Alle inzendingen over van de

Als ik er niet meer ben deel me dan uit als brood onder de levenden en weet... tussen de klaproos en de korenbloem stond ik te wuiven als graan gedenk mij wanneer de halmen rijpen of als de leeuwerik ten hoogsten hemel stijgt aanhoor de elegie van pijnboom en plataan denk hoe ik was genegen het zachte oeverlis onthou de vuurdoorn…

Langzaam de trechter vergetelheid binnengezogen bleef zij houden van haring met uitjes voorgeschotelde hapjes bij beetjes met een gebit klepperend genoegen genoeg nooit genoeg en altijd geholpen bij happende hahap ja zo zo goedzo hahap. Zo wordt van ieder het laatste het eerste en is elk menselijk eind een bijna mensloos begin…

Mijn kind, dít droomde ik: je schamele geboorte en je open blik… En dat je spreken ging en ik je vóór kwam zingen: Zeg ken jij wel de mosselman, die woont in Scheveningen…? Maar ook vertelde ik je in de tuin over de dwergen van Svart Alfa Heim, bewaarders van de schat der Nibelungen. Zo schiep ik als vanzelf in jouw bestaan besef…

Dit is een ironieuwsbericht. Mijn moeder zat destijds in een gesticht. Ze is er ongewenst niet overleden. Ze heeft er weinig schade aangericht en de geboden therapie aanbeden. Toen werd zij naar een dof bejaardenhuis gebracht. Tot dusver het journaal van ooit een nacht en over naar de weerman van het heden: Er wordt een handvol najaarsweer…

Soms vallen hele stukken weg uit verzen, soms zijn het een paar letters hi.. en da.. die puntje puntje pijnigen je hersens, totdat je zoekend zoekend vindend vindt, verdubbelt wat je ooit eens had als kind en schrijft de ware poëzie hihi dada…

iets willen schrijven dat is niets dan tijd verdoen doorstrepend wat je schreef opnieuw schrijven en ook dat weer schrappen aangezien wat je gedacht had slecht bleek maar bij nader inzien nog zo gek niet was misschien zelfs bij benadering het beste hoe- wel uiteindelijk toch ook alleen maar bij benadering en dus zo ongeveer precies niet…

Helder is iets willen schrijven wat is en dat is iets willen schrijven over wat is dat dat is dat of wat is wat en intussen nog veel meer onna- volgbare volgzinnen die geen volzinnen zijn of wilen zijn of misschien wel kunnen zijn Helder is dus zeer diffuus maar toch duidelijk ontelbaar…

ik las een lijvig boek het zei me niets het ging over de oorlog lang voorbij, maar nergens woorden over roepen in een waterput zonder echo of antwoord. ik kreeg een document in handen over kruiend ijs en hoe de tijd kan kruipen wanneer angst de schotsen zichtbaar maakt, maar nergens iets te vinden over liefde tot de lippen. ik opende…

Zoveel weemoed in het vergezicht waarop jij lijkt blue eyes, zoveel blue sky dat er stapels wolken aan onderdoor gaan. Zoveel zomermelodie in de speler rond je oren en in je hoofd: pijn zingt rond Zoveel weemoed in de wereld lief, zoveel, takken van bomen kraken onder dat gewicht bij wijze van winter en liefde wordt heilige pijn, een…

Filmfragmentjes met jou, compact en 5 seconden: de schepping van een godsoogdoosje Met aanzien van jouw open blond en blauw moet er gedacht zijn dat het zo wel goed was. Het wordt een lied: hoe mooi is het bewegen van jouw lief gezicht dat oefent op een schuchter blooslachje. Vangen, denk ik, vangen jongen, in een gedicht.…

Heb ik je ooit teleurgesteld, het moet geweest zijn als een bosrand grenzend aan weiden, een versomberen van licht en geurend gras. Heb ik je ooit teleurgesteld, het moet geweest zijn in de scherpte van een strandwal of een waterkering, dorstige vloek van de najaden. Heb ik je ooit teleurgesteld? Ik kan mij slechts herinneren het…

Ik weet: noch van jouw leven noch ook later van je dood blijft er een stoffig huis achter in de herinnering die dan door de hemel waait. Nee, hoe ook de seizoenen over elkaar uitgebuiteld zullen zijn, en de jaren voor altijd zwijgen, alles zal buiten zijn van zon en liefdestuin een nooit verdwijnen van vlinders in struiken.…

...Want in Roemenië goddelijk apathisch waar al meer dan tien jaar geleden een god werd weggezonden omdat de mens hem niet meer moest draaien steden langzaam om de as van de inflatie draaien de nek om dragen vrouwen het hoofd in doekjes voor het bloeden de jaren vijftig wederopbouw veegt men straten die nog vol bladeren waaien zullen…

Eerst laat zij als kind de koude moeder achter, wrijft zich wat eerstelingslicht uit de ogen: er komen klokjes, er aarzelt groen. Dan gaat zij voorzichtig lopen met het vermoeden van een feest verderop en later en bloost het veld, waar haar voeten gaan. Maar dan bevangt haar een hals- over-kop van levensliefde en buitelt zij over…

Zij laat als kind een witte moeder achter, wrijft zich wat eerstelingslicht uit de ogen: er komen klokjes, er verzamelt groen zich in eentonig groene regenbogen. Zij gaat aarzelend lopen en vermoeden dat er een feest broedt verderop, of later. En heel het veld bloost waar haar voeten gaan, want twee, drie tinten dragen haar op handen.…

Ik wil een foto van je maken zodat vaststaat hoe de sterren uit je ogen stralen En dan wil ik nog een tweede foto: je ogen stralend tussen sterren- stelsels, melkwegen ondoorgrondelijk universa onbegrijpelijk en zonder grens (maar wel van mij)…

Jij was zo ooit en onverwacht alsof de schepping nog beginnen moest. Misschien was je te laat, een dag teveel, een achtste, toch heeft god jou mijn leven ingesmoest En nu je bij mij wegijlt, uit een scheppingsweek verlangen berg ik je op in genesis Wij, eerste mensenpaar Wij, eigen slangen en gesis……

Waarom is een hond Toch zo gezond? - Die er niet op gevat is, Zegt: 'Omdat zijn neus zo nat is.' Doch iemand die logica leert, Zegt terstond: ''t is juist omgekeerd.'…

Een leeuw is eigenlijk iemand, Die bang is voor niemand, Zijne ogen en zijn neus Zijn groter dan die van een reus; En zijn muil Is een ware moordkuil; Met zijn klauw Is een leeuw geweldig gauw; Met zijn staart Gooit hij een schutter van zijn paard; En met zijn tanden Durft hij de hele schutterij wel aanranden. Enfin, hij is altijd…

Zo had ik je nog niet vermoed: ontroerd door knipsels van het kind dat ik ooit was. Er kwam zachtheid in je stem te liggen en ach. Je zei: waarom heb jij dat allemaal bewaard? Toen je weg was en het glas gloeiend aan mijn lippen lag kwam er iets van wee en antwoord, dat toeval niet bestond o.i.d.…

Een aap, Schoon kleiner dan een schaap, Is echter een veel verstandiger knaap En zou zich niet zo gemakkelijk laten scheren, Als een schaap doet, in zijn wollen kleren. Een aap is zeer amusant, Vooral in zijn geboorteland, En heeft in zijn jeugd veel grappiger manieren Dan de meeste jongelui onder de dieren. Het klimmen en klautren doet hij…

1 Zijn moeder, een handvol onzekerheid, voerde een ijzig regime dus hop in de kast in het donker: zo werd hij hard, de ogen zo lang als het kon hield hij droog. Uiteindelijk kende hij elke conditie waarop hij de hel mocht verlaten. 2 Zo zag hij terug al die dagen van vroeger: steeds vaker steeds voller met smoesjes van neem me niet…

ik hoor jou en hoor een wonder je woorden voorbij stromen je woorden soms traag, vaak niet te stelpen je bent bijzonder ik niet te helpen godallemachtig, wat mag ik je graag…

Straaljagers schrijven een omgekeerde v-formatie tegen de trek van vogels in: ik vrees dat er een grote leegte in de lucht komt hangen. Jij die de lieve zomer lang voor mij de wonderlijkste geuren weefde, luister: sluip als de kou neerdaalt maar even binnen in de mouwen van mijn winterjas. Het is altijd de samenwarmte die geneest.…

Ik wil, zei Jan, nu ik verhuis uit dit leven, Heel gaarn aan Piet alles vergeven Wat hij jegens mij heeft misdreven. Maar zo hij 't met eksterogen op mocht doen, Dan wens ik hem alle daag een wandeling in een nauwe schoen.…

Hij murmelt, stamelt, kreunt en fluistert tegelijkertijd, graaft, graait en grabbelt naar de juiste woorden, die verpulveren tussen zijn magere ongeringde vingers en als afgevallen bladeren doelloos alle kanten opwaaien Het meer van woorden waaruit mijn vader put is aan het verdrogen en het water is troebel en donker. De laatste vissen happen…

Een hoopje schroot in een oude rolstoel duw ik voort Zijn beenderen omspannen door een witte doorschijnende huid De wind laat zijn slappe huid wapperen als een losgeslagen dekzeil Een heuvellandschap van rode tumoren op zijn magere hoofd Gieren wachten in kale bomen op het onvermijdelijke Hoog boven de heuvels spreidt een adelaar zijn vleugels…

En als het dan stil wordt, ’s avonds wachten wij beiden op de maan en weten dat geluid vaak ver is. En als het zo stil wordt, ’s avonds dat de bomen niet meer ruisen dan weten we God fluistert zachter dan anders En als tenslotte niets meer ritselt geen krekels meer, geen kikkers meer het drijvend blad van de waterlelie zwijgt dan weten…

Ga maar weg sla maar over die stranden sla die maar over als een golf de brekers golft brengt met keien tegen je kloten aangespoeld au je weet wel een knietje van de kust die je kust. Ga maar weg donder op met je kinderen die altijd weer over een oorlog het weten opzuigen op het zuidelijker strand: aha hier was het dus waar al die soldaten…

Je bent hier, zei mijn schijnwoord, maar het was mijn lege mond vol tanden tegen de wind in geschreeuwd alsof ik loog omdat ik niet de werkelijkheid sprak en toe moest geven: ok, je bent er niet, verdomme. Je bent hier, zag mijn blik maar met mijn duister oog van pijn en nog meer staar tuurde ik langs een eindeloos lang zandstrand van…