Alle inzendingen over vechten, OR broedseizoen, OR kleuren

niet Mijn Vecht gebroken door een til het tij van mijn jeugd mijn heden en mijn toekomst sprakeloos heb ik jou lief…

Vechten om een doel. Vechten om een wil. Elke dag vechten. Elke dag zo stil. Alsof het niet lukt, lukt wat ik doe. Ik voel me zo verschrikkelijk moe. Vluchten voor de mensen. Vluchten voor mezelf. Dat wil ik nooit wensen. Hoe is het om echt te leven? Jezelf te zijn en te zien? Langzaam breekt het af. Zo pijnlijk, bovendien.…

Er ligt een landhuis aan de stroom, verlaten; Verbleekt, met donkre luiken, staart het blind, En laat de stroom, die eenzaam voortglijdt, praten En luistert niet naar 't fluist'ren van de wind. Maar vroeger, toen Hoogmogenden der Staten Daar in de zomer poosden van 't bewind, En staat en krijg voor…

Ik kan er niets aan doen maar ben zo gek op jou Het blijft en het blijft maar ieder uur hou ik van jou Ik kan er niets aan doen wil je weer terug winnen Vechten voor deze liefde opnieuw met jou beginnen Ik kan er niets aan doen met jou wil ik verder leven Mijn hart behoort aan jou wil je meer dan alles geven…

Als de zon in je leven plots door de schemer wordt overschaduwd woorden ontbreken alles wat waarde had je nu is ontnomen. Het waarom, de vraag is geworden toekomst voorgoed is vervlogen vindt dan de kracht het leven te leven, zolang het je nog wordt gegeven.…

vechten om fit te zijn vechten om slank te zijn vechten om te slagen in het leven vechten om perfect te zijn het leven is ons in principe gegeven om te genieten om gelukkig te mogen zijn om te beleven soms moet je je wel degelijk in een worsteling begeven maar met een leven lang vechten zal niemand iets opschieten dat kan niemand aan…

Geen begin maar ook geen einde, steeds weer draaiend in het rond. Als de eeuwige getijden, eb en vloed bewegend in een open wond. Zwart en wit, angst voor het donker. Heftig wanneer je er alleen mee zit, wachtend op dat ene kleine wonder. Waar je soms vanuit de verte eventjes naar mag kijken, een dartelende vlinder ronddansend in stralend…

Gesnoerd is de mond Die sprak Durft U nog Na Theo van Gogh Ik brak Héél even Nu Sta ik weer recht Vecht Voor het leven…

Ik voel dat je vecht Vecht tegen je zelf Je bent hier Maar je bent er niet echt Kom hier in mijn armen Je luistert naar mensen Die me niet mogen Fluisteren in je oren Ga weg bij die vrouw Ze blijft je niet trouw Ik voel dat je twijfelt Je wilt niet het niet uiten Maar toch is het gif En stroomt bij je binnen Vernietigt je liefde…

Ik heb vandaag te horen gekregen dat ik na lang vechten toch de strijd tegen mijn ziekte moet opgeven.…

Vechten mijn kind, je kan het!…

Een verbale discussie, verhit en heel intens, ach het overkomt toch wel een ieder normaal mens? De woorden worden gemener, harder en valser, tot woorden niet meer volstaan dan is het met de woorden en scheldpartij wel voor een belangrijk deel gedaan. Handgemeen over en weer, de een trapt de ander neer. Schopt nog eens lekker na,…

Soms wilde dat ik vechten kon, slaan trappen bijten krabben, soms wilde ik da'k knokken kon in het wilde weg. Soms wenste ik me bokshandschoenen om zodoende muilperen uit te delen is het zonde, da'k dat zeg?…

Op wollige zweverige donzen wolkjes lopen Zwevend dromerig kinderlijk naar de helle sterren turen En mooie lieve kleine schaapjes daar erg hoog ontwaren Gelijk 't gelaat ontsierd door bloedende vlijmscherpe tranen Bittere bikkelharde tandjes kervend in toch mooi hart. Heden vaste rotsachtige grond onder de voeten Enkels duchtig verzwikken; pijn…

Vechten kon ik niet meer Vechten had niks meer Vechten hielp niet meer, Nu dat het voorgoed voorbij is Doet me veel pijn Vechten voor relatie…

ik heb mij omgeven met streelzachte kleuren maar als zij soms breken valt duister door scheuren speelt chaos zijn eigen muziek raak in paniek door dissonanten die in een macaber decor over mijn uitgebalanceerd leven dansen vecht voor mijn adem en zing in verstilling mijn autistisch lied prevel mantra’s en sluit mij af van een wereld die…

Vechten tegen je eigen lijf Maar ook met je harde schijf Wat spookt er door je hoofd Is er iets waar je echt in gelooft Heb je nog vertrouwen Om weer van je lichaam te gaan houden Maar je bent bang De kanker houdt je in bedwang Je knokt en je bent sterk Maar deze ziekte woekert en doet zijn werk Je weet niet iedereen gaat er aan dood…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Staar in de stilte recht voor mij uit, geen sprankje van ook maar enig geluid. De leegte is zo voelbaar, de leegte is intens, aanraakbaar. Dit donker maakt mij bang, het duurt al een tijd, het duurt al zolang. Weinig wit, heel veel zwart, het maakt mij onzeker, het maakt mij verward. Wil je diep in de ogen kunnen kijken, het liefste…

Gedachtes spelen door mijn hoofd Over hoe het had moeten zijn Pijn nestelt zich in mijn lijf Het vecht om een weg uit Het glas wordt steeds leger licht speelt met de kleur troost komt er niet vandaan confrontatie met wat niet meer is alleen zwoeg ik de avond door morgen weer een dag het koord is doorgesneden maar rafels schuren langs…

We waren jong als veulens onze staarten nog verschroeid zo pril in Januari half doof van knallend vuurwerk ruiste schemerig de rivier onder ons het verdronken gras de oevers in een eenzame kleur de trage stroom een slagader in het lichaam van het lage land waar stilstand tegen stroming vecht aan de waterbomen de toverballen met de kleuren…

Wat te doen als mijn meisie omfloerst met grijze sluier Vecht tegen duisternis en worstelt met onzekerheden? Wat te doen als mijn meisie zoekt naar kleuren Als een fee zonder staf, haar niets meer kan opbeuren?…

buiten kijk je meer dan levensgroot naar binnenhof en ridderzaal denk je in de verte misschien wel delft waar je kleuren en mysterie zacht gloeien tegen de duistere achtergrond van je tijd waar de onschuld van je jeugd vecht tegen ontluikende gevoelens een eeuwige parel schittert in den haag springlevend in stille tijdloze schemer…

Vecht zich een plantje groen met geel kleur breekt door de betonnen blokkendozen zijn niet het einde. Natuur komt terug.…

Je werd geboren teer en klein Wat vonden je ouders dat toen fijn Je moest vechten en strijden verderop Dat was voor ons allen een grote strop En nu na lang te hebben gestreden Kijk jij vanaf een klein wolkje naar beneden Geen verdriet meer en geen pijn Oh, meisje wat moet dat heerlijk zijn Om je heen lieve kleuren en mooi geluid Ging je ons…

Een vechten tegen haar verraad in angst en bitterheid, die de dood ontwaart.…