Alle inzendingen over veelzeggend

heb altijd geschreven kijk naar de mensen om mij heen waar zijn mijn boodschappen gebleven de stukjes hemel die ik gretig deelde voel ik soms in een warme hand de schouderklop en tranen lees ik in verhalen uit verwaaide sporen op het strand veelzeggend blijft de stilte die in dialoog nog echoot nadat wij al lang uitgesproken zijn…

De sloot licht op door avondrood in zilverenschijn vult de ijsbaan koud met nevel breekbaar gegeven omgeeft de spaanse aak met haar felrood begeerde vleugelnoten veelzeggend ook de bergenvlieren op een hoop met rood de vruchten van weelde de steltlopers spelen op met tegenlicht bij grondmist hetzelfde dat ons boeit sprak de tegenligger…

De woorden zijn er wel, de daden ontbreken, Ik zwijg en laat mijn veelzeggende ogen spreken. Kijk in de spiegels van mijn ziel, kijk goed, En zie wat te snel oordelen met een ander doet.…

ze rollen af en aan, langs de tijdlijn van dromen langs een ogenblik van slaap een murmeling glipt door zachte lippen als een woord dat nooit gesproken is, harteloos toch lief als een stille brief vol letterloze klanken zucht de nacht rond ademen de beelden die ze geeft dragen hun geheim veelzeggend in leegtes vol besef ontwaakt een…

En recht lopen paden naar de horizon Die het veld verdelen in vieren Terzijde de namen in strak gelid Zwijgend en toch veelzeggend Wijzend naar het eind van het pad Waar straks ook ons kleurige bogen sieren.…

Spelend met de klei van onze taal viel me op dat je de naam ‘Komrij’ met een simpele maar slimme omhaal kunt kneden tot het woord ‘Korijm’ En als ik dan wat verder tover - met zijn Hollandse voornaam erbij - hou ik enerzijds ‘Geri’ over maar heb ik anderzijds wel ‘Kortrijm’ Na wat gepuzzel en wat gemijmer leent deze veelzeggende naam zich…

Het is koud en het wordt kouder in mijn mond, zie het blad in de tuin de kiezels op het pad aanwassend mos maakt veel los ik zag dat, kouder dan gisteren is nu deze ochtendstond. Net als de woorden ook uit mijn mond, want alles is slechts een onderdeel en no more, onderdeel van een decor. De hemel sprak vroeg weer even te luid elders is…

De veelzeggendheid van het stilzwijgen, de rust, de berusting, laten we er daarom van uitgaan dat één van ons morgen doodgaat.…

ogen domineerden een lang en slank postuur de stem was zacht en warm verleidelijk op avontuur handen wuifden woorden weg in een charmant gebaar terwijl je stem veelzeggend was een neusje in de wind gespeelde verontwaardiging het rechten van de schouders licht mokkend als een kind jij liet je tanden zien in het flitsend spel van…

In veelzeggende gedichten. In spaties tussen woorden. In rusten tussen tonen. Daar worden talen stil. In ruimte waar liefde praat. In talen die ogen spreken. Ons lichaam stil verstaat. Denktaal is een vreemde taal, Gevoelstaal is geheime taal, die geliefden in ogen lezen. Mededieren wijs verstaan.…

Ik wist: dat kaartje ging er komen, want interesse had je wel in mij; Die veelzeggende blik vier weken geleden bij bakker Joosten in de rij. Ik stond vanmorgen al voor de wekker naast mijn bed, maar vond alleen de krant nog op de mat. De hele ochtend vergeefs op en neer gelopen, zelfs nu, om half zeven, heb ik hem nog niet gehad.…

waar is de vriendschap op geheel eigen wijze tot maat verheven de vergeten cynische stiltes, zij dienden als veelzeggende getuigen..…

heb zodoende de eigenliefde verlinkt leve de republiek schreeuwde ik tegen het laatste kladblokvelletje van goor uitziend papier bekend van de toiletrollen tint een kleverige band dat resteerde; een tweehonderd bladzijden oorlelletje waarvan ik er honderd achtennegentig heb afgescheurd met ongeschreven gedichten met de onzalige doch veelzeggende…

Het is geen lege tijd, geen loze stilte, want naast me in bed klopt nog steeds een warm hart, veelzeggend welkom. Flarden muziek uit een feestzaal lonken naar mij, maar ik kan hier de weg niet vinden, te lang geleden, in een ander land, een andere jeugd.…

Veelzeggend voor de ‘staat’ van ons land?…

schone o zo mooie zwarte zwaan Naar mij toe zwom zij met veel ijver Toen zij mij daar zo stilletjes zag staan Met haar slanke hals omhoog geheven Keek zij mij een ogenblik doordringend aan Onzer beide geesten leken voor heel even Vervlochten tot hetzelfde dierlijke bestaan Haar ogen leken door mijn ziel te boren Met één blik eindeloos veelzeggend…

het lichtend schijnsel komt van het lantaren licht vochtig als koude kerkers voelt tussen muren de lucht die eenzaam en alleen steeds mij rillend kraagt tot dwars doorheen dat alles jouw geluid van stilte mij oorverdovend schreeuwt rustig mij koesterend als dragen mij armen zoals nooit eerder iemand neem jij mijn eenzaamheid veelzeggend…

niet op bedacht dat het zo snel zou gaan we dansten verder, bedachtzaam en alert rekenend met smeulend vuur dat het niet aangewakkerd werd nog vóór het eerste uur je toonde mij je kwetsbaarheid je lach, je traan, je raakte wat je gaf me liefde, rust en tijd je liet me voelen wat ik in me had de wijze woorden die je hebt gesproken je veelzeggend…

Zoekend naar jou Maar kan je niet vinden Je ogen zo blauw Dat ze me bijna verblinden Je geur warm en zoet Je zoenen intens Vertrouwen en moed Een bijzonder mooi mens Je liefde zo puur Je emoties vol kracht Verlangens van vuur Sterk en toch zacht Grensverleggend Een toekomst, een doel Zwijgend veelzeggend Je volgt je…

Toonloos mompelt hij "ik kan het niet", zwijgt opnieuw, dept behoedzaam zijn ogen, veelzeggend is Bomba's zwijgen, verschrikkelijk zijn onvermogen.…

Mijn kijkje in de spiegel tja toegegeven de weegschaal geeft het ook al aan net als de veelzeggende blik van de huisarts de te strak wordende jeans ik ben te dik, te zwaar dat dacht ik alweer ettelijke maanden geleden tijd voor een dieet want men zegt dan wel het gaat om de binnenkant om je hart daar zit je schoonheid in maar ja mijn…

Voor meer begrip in dezen, en voor de broodnodige sarcastische toets, leze men het snelsonnet van Inge Boulonois van vandaag, met de veelzeggende, omineuze titel "1 maart". _______________________________ FISKAAL GEPLUKT Vandaag is het - schrik niet - 1 maart, De eerste van de lentemaand In 't jaar des Heren MMXXII Nog net geen schrikkeljaar…

Subtiel en toch zo veelzeggend. Verlegen en toch dichtbij.…

of veelzeggend, tegenstrijdig in de aard van non-dualisme anderzijds “ ik ben het weten moe” moe van het waarnemen het weigeren van een descriptie is een nodeloos verlangen naar een interpretatie dat nimmer een opzichzelfstaand feit kan onderbouwen zelfs zonder strijd rusten de wapenen nooit in al die partijen waar een homogene ascetisch…

Wat jij in het leven steeds weer kunt gedogen verdragen in en met je veelzeggende ogen aan voorjaarskrampen die weer verdampen en niets bewijzen het valt intens te prijzen.…