Alle inzendingen over venus OR angst OR eenzaam

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

In mij woedt de storm Die kan ik jou niet tonen De storm van gevoelens Van herinneringen Van verlangen Van eenzaamheid en angst In mij woedt de gekozen dood…

In d'ijskoude vroege morgen stapt een venus op 't trottoir; 't blonde kopje zonder zorgen als een ordeloos boudoir. Vroege werklui stappen dreunend op het grauwe makadam; hevig rinkelend rijdt, en kreunend op de rails, een vroege tram.…

mens moet geknecht Met een chip in zijn hoofd Zodat men gelooft Dat je bent wie je zegt Het zaad wordt bewaard Geen mens die meer vrijt Want liefde kost tijd Dat is het niet waard De welvaart is hoog Communicerende ijskast Een robot die afwast En ook nog kurkdroog We ontvolken de aarde En dan wordt het menens We trekken naar Venus…

Je haar verward Je heupen hard Je borsten groot Je naakte schoot Je lijf amorf Je bent mijn Venus van Willendorf…

held're ochtendster onder een wolkendeken draai je langzaam rond doch zonder aantrekkingskracht blijf je een schijngestalte…

Bedwelm mij met je geur van duizend bloemen En laat me rusten in het landschap van je lichaam Wijs me de weg naar de mooiste bloesem in je tuinen En laat mij één nacht jouw vlinder zijn.…

Op Venus wemelt ‘t toch van de vrouwen?…

Een onneembare heuvel een modderig Iwo Jima Waar west oost ontmoet doen mannen sneuvelen Liefdeloos in leugens geboren Hypnotiserend als een cobra een verleidelijk deinende zee Verrookt zij haar problemen trekt je mee in stromingen Slaat haar benen er omheen…

de zon je glinsterende draden omzeilen die de liefde uit jouw haren ontspon je naakte lichaam verleiden in het fluisteren van de maan mijn schroom laten verglijden in de bron van mijn bestaan ik wil met je blijven draaien om de planeet met jouw naam het hete vuur zal ons reinigen ik zal nooit meer verder gaan jij bent mijn aardse Venus…

Je was in de rouw van de vrouw met je zwarte t-shirt en broek, nooit was ontgoocheling zo diep je kwam en kreeg medeleven ik ving je meer dan moedig, in mijn hart nog steeds een plaatsje vrij kan de vrouw je blijven boeien na zoveel pijn door het spel van venus die plaats vraagt geneest als haar rol juist is gespeeld…

twee populieren misschien bij het hek vandaar een zichtlijn een beeldje zonder armen naakt zonder benen ook het werkt alleen als de zon erop schijnt zei hij de huisbaas van deze utopische staat een landschap met koeien op het bastion ja, Veere vanwaar de pont niet meer gaat in Syrië aan de overkant dus toch in hokken aan de scholeksterstraten…

Single Alleen staand Even overvalt Me de angst En eenzaamheid Er altijd Maar alleen Voor te staan Had ik maar Even iemand Die mij vasthield En vertelde Alles komt goed…

Al ben ik geen Venus, geen Mona Lisa geen fenomenale schilder of anderszins Ik ben ik, neem me zoals ik ben, met mijn gebreken, met mijn hart.…

niet meer bestaan wist mijn vader toen al dat ie dood zou gaan ergens tussen venus en de grote beer staat een ster die al bestaat hij dan niet meer nog heel goed is te zien en wie weet misschien is die ster tussen venus en de grote beer wel mijn vader die al leeft hij dan niet meer daar aan de hemel is te zien wie weet misschien....…

Aan onze lieve vrouw Venus, mijn kind, En aan hare zalige zoon.…

Een schermpartij van gedachten steekt – noch slaap overvalt – me middelen tot poeders vergeefs. Koud stoffig licht, speldenprik tot hersenziek geplaagd. Barstensvol als een berg, keten me niet vast dat ze graven enkel om de banden rondom te verwijderen steeds dieper tot het kernpunt kookt. Een spook zwerft in mijn binnenste…

Grijze muren, donker overal, zwarte vloeren, waardoor ik steeds weer val. Lichtloze kamer, donker compleet, nergens ramen, koud en toch ook heet. Niks meer te zien, donker om me heen, verloren en verlaten, ik voel me zó alleen...…

waar voeten langzaam voortbewegen krakende takjes vermijden haast sluipend met schaduwgevoel achtervolgd de ril over rug en hart dat onbedoeld een keer teveel over- slaat scheelkijkend alle richtingen hand als spoorzoeker verdwijnt steeds even af en toe mag de misthoorn even blazen wanneer tot grote schrik geantwoord bijna…

een tocht die als van ver langs koude beenderen strijkt de toeschouwer ongewild met verschrikte blik verrijkt de leuning kraakt gespannen benen uitgestrekt in rust een rilling neemt gedachten mee kleine haartjes panieken onbewust een bijna leeg vertrek verhaalt niets meer dan een half woord van binnen schreeuwt de angst maar niemand die…

Ze ruikt de geur van eten De vertrouwde ketel fluit Over een uurtje komt haar dochter Ze doet vlug haar badjas uit Ze luistert naar de radio Kijkt het nieuws op de t.v. Kinderen spelen op de stoep In gedachten speelt ze mee Haar man is overleden Ze mist hem al acht jaar Ze denkt vaak aan zijn knuffels En hoe hij kéék naar haar Naar…

zij is eenzaam in de ware betekenis van dat woord pratend in zichzelf, verwacht zij geen antwoord want wie hoort haar in de kamers waar zij leeft, omringd door bloemen die niemand meer geeft?…

Even zitten op de bank Altijd die terugblik Het bekende gevoel, de angst Daar zijn de tranen, zoals verwacht Ik sta op en doe de was Daar ben je weer Je komt de kinderen brengen Rug recht, sterke blik Ging het goed, oké en dag En de kinderen, ik sluit ze in mijn armen Met een treurige lach…..…

Soms als het nacht is de straten verlaten Alle lichten gedoofd niemand om te praten Dan vrees ik wel eens dat er geen morgen is De lucht zwart blijft gehuld in droefenis Mensen blijven slapen en vogels sterven uit Blauwe wolken verdwenen in een stad zonder geluid Planten staken hun zuurstof geen passie meer geen lust Een Spookstad…

Een troostend gebaar, een hand door mijn haar, een heerlijk woord, mar neen, ik ben eenzaam en dit bange moment beleef ik heel alleen.…

radeloos en bang vecht ik al zo lang eenzaam en verlaten te bang om over angsten te praten iedere dag en ieder uur sloopt het mij dooft 't mijn levensvuur…

Gevangen in een web van angst onder een nevel van verdriet voel ik mij eenzaam en leeg. Ik adem, maar ik ben er niet.…

Onzekerheid, eenzaamheid, angst, voor mijn diepste gevoelens ben ik het bangst. Waar moet ik heen met deze last, laat me niet alleen, houdt me vast.…

Angst is een slechte raadgever, die term begreep ik nooit want angst - en raad geven, zijn twee aparte compartimenten. Angst voor spinnen of aardbevingen laat zich zelden of ooit binden door een horde complimenten. Angst een slechte raadgever, nou dat mag ik hopen want bij angst laat ik mijn emotie volop rennen en lopen.…

Fiets pakken uit schuur lege flessen in fietstas lucht voelen binnenstromen in longen danken, dat je zomaar fietst beschermende kleding hebt jouw benen trappen iets te doen glasbak mensen te zien Dan...iemand met rollator jij stapt af voor praatje, zomaar zij deinst achteruit. Ik stap op vlug weg weer terug.…