134 resultaten.
Vrij zwemmen
snelsonnet
2.0 met 13 stemmen 789 Verbijsterend hoe snel of je gewend raakt
Aan een fietspad met de breedte van je arm
Ik vind het bij +1 al lekker warm
Het is echt weer zo’n winter dat het kraakt
Maar zwemt het eerste nijlpaard uit de kooi
Dan dient zich aan de dauwdrop van de dooi…
Zonder titel
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 248 Dit zijn geen dagen voor een leuk sonnet
Nu alle nieuwsberichten zijn vervuild
Verbijstering en woede; Holland huilt
Want veiligheid en onschuld zijn besmet
En zoveel lieve woorden blijken schijn
Je kijkt zelfs met een scheve blik naar Nijn.…
Ramp
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 79 Dit kan niet worden gedicht
zal altijd open blijven
de tijd gespleten
in voor en na
met daartussen
het gat
met de brokstukken
van levens
razendsnel verspreid
over zoveel zielen,
gedachten, woorden,
beelden vliegensvlug
en overal
verbijstering
verslagenheid
woede
de tijd zal het niet
leren.…
bloedend geluk
netgedicht
4.0 met 49 stemmen 1.008 met open ogen kijk ik naar hem
die de wereld in een
ander perspectief zette
hij betaalde de prijs
onze daden brachten
hem in wankeling
maar hij overwon in verbijstering
in verzalving van gekerfde huid
het geheim van liefde
gekanteld in zijn lichaam
in een tafereel
van bloedend geluk…
Madromadé
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 485 eens / blies ik de harmonica
eens / streek ik de viool
vandaag
in opgewonden verbijstering
mompel ik
Madromadé
magische aanwezigheid
jij bestaat…
nevel / mist
kneedbaar verlangen
betovering tot diep in mijn ziel
toch
hoe onmachtig
jou werkelijk te betrekken in dit sprookjesspel…
De wereld naast mij.
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 De wereld naast mij
doet mij verbijsteren
maar niet begrijpen.
De wereld naast mij
in vuur en vlammen
van oorlogsgeweld.
De wereld naast mij
ik kan haar niet grijpen
want onmacht is mijn lot.
De wereld naast mij
een zon die straalt
zonder te schijnen.
De wereld naast mij
is ook mijn wereld
waarin ik leef…
Welzand
hartenkreet
3.0 met 29 stemmen 2.125 Zij draagt een topje
en door het doorschijnend
achterwerk van haar lange
heupbroek tekent zich woest
beschilderd een tanga slip
Uit haar diepe bilspleet
klimt voorzichtig een Maori
tatoeage golvend omhoog
pijnloos naar het licht…
Alphen a/d Rijn
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 Nu vijf jaar later
weet ik nog niet waarom ik
kniel bij de rozen
in de winkelstraat
want ze verbloemen niet
wat ik voel in mijn ziel
God ik ben nog zo kwaad…
Lente
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 1.898 Jarenlang op zoek
Kennis zonder weten
Zoveel geleerd
En nooit wat opgestoken
Door onmacht en verbijstering
De touwtjes niet in handen
Ongeloof en pijn
De wens niet langer te leven
En op dat moment
Bezit is het enige dat je hebt
Kom je tot de conclusie
Ooit wordt het weer lente!…
schrijf me nu
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 733 Wees dan poëzie
in stemloos gejuich
iets moois, iets onbestaanbaars
in tongval van klare stem
Vervloeiend in een dwaze
roes der zinnen – ingebeeld
in zoete adem van verbijstering
letters in dromerige aandacht
Schrijf me nu, schrijf me nu
verhef mijn woorden
in sprakeloosheid van taal…
De kinderen van Ruinerwold en het kind Krediet uit Rotterdam
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 98 De kinderen van Ruinerwold
Houden mij een spiegel voor
Welke ook weerkaatst
Op mijn eigen verleden
En speciaal mijn vader
Mijn dominerende vader
mijn dus alles bepalende vader
Mijn vader Gerrit Jan Krediet
Mijn zo Godsgetrouwe vader
Met een volgzame vrouw
Mijn vader op de aarde voelde
als Ónze Vader' in de hemel
soms een beetje meer…
Een vreemde met mijn naam
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 87 je keek me aan
een vreemde in de spiegel
met mijn naam
je ogen zeiden woorden
die ik niet verstond
je mond leek op de mijne
zag je gebaar
een lach vol kleine weetjes
ik zwaaide maar een beetje
ben weggegaan
keek achterom en zag ons samen
vol verbijstering in de spiegel staan…
zandstilte
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 337 hoe kan ik spreken
over het zelfbedrog van
de dageraad
als wind woestijnen blaast
uit hoge torens naar het blinde denken
van zwarte honden, die in de nacht
zich van gehuil onthouden
omdat stilte een wereld achterlaat;
een neerstrekken van verbijstering
waar vrijheid en poëzie
breken in de dood
om woorden die eenmaal waren
en…
Tsunami
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.056 ze bewoog en bracht
verbijsterend veel verdriet
verwoestende golven
spoelden over dat
wat ze met liefde
hadden gemaakt
met lege handen
moeten ze bouwen
aan een nieuw begin…
de keien zijn gebleven
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 340 de grond is omgewoeld
maar de keien zijn gebleven
aarde lijkt weer vruchtbaar
voor het zaad van eens geweten
ook onkruid van herinnering
schiet op in onbewerkte bodem
het kent nog geen verbijstering
jaagt alles tegen het harnas in
ik heb mijn bloem
de zon en maan gegeven
haar kleur verbijstert het heelal
ze neemt de tijd voor eeuwig…
pennengekras
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 229 ooit zal ik je vinden
en luisteren naar je pennengekras
en zal je niet verloren laten gaan
ook al ratelt het mij door merg en been
bestuderen zal ik je,nauwgezet
jouw verbijsterende poëzie
zal ik ruiken in het zweet van liefde
mijn neusgaten zullen zuigen
en lippen wolken openbreken
jij sleurt mijn adem door
hemelse…
Het voederen der dieren ( vluchtelingen dan)
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 85 Met verbijstering zie ik het nieuws,
met ontzetting dan: wat er gebeurd,
met walging de plaatselijke politie
brood uitdelen, neen, niet GEVEN,
het wordt als VRETEN
naar de mensen gegooid,
zo hard en zo ver mogelijk.
Mensonterende toestanden,
te walgelijk voor woorden.
Hoe ver moet je gezonken zijn,
om mensen zo te behandelen.…
Hokjesgeest
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 70 Hoe verbijsterend en bijna beschamend.…
een aanhoudend koeren
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 102 de witte duif
vliegt niet meer
stille apostel van vrede
liefde en hoop wacht
vleugellam op een tak
van de oude boom
wie hoort de aanhoudende
mantra’s van zijn droeve koeren
hoort iemand de schreeuw
verbijsterend jankend gehuil
in vermoeide vleugelslag verlaat
de vredesduif zijn oude boom
zal iemand hem zien
iemand hem horen…
Sarah
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 1.688 mijn vriend de wind
duwt schip naar nieuw
op donker water Autobahn
verbijsterend de leegte
de dood was vriendelijk, beleefd
haar spijt eet het verstand
met kersen-rode lippenstift
ochtendlicht straalt sterren
op het projectiescherm oceaan
staan tinten Sarah, blauw en zilver
vroeger onbelangrijk ver…
Zelf gekozen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 183 Gevoelens vol verbijstering
verdriet, boosheid, schuld
worstelden om voorrang
bij dag en bij nacht
de wereld werd heel klein
emoties des te groter
alleen het delen met elkaar
gaf steun door wat herkenning
er was dan wel eindelijk rust
maar niet voor de nabestaanden
die bleven verslagen achter
voor hen was er vooralsnog
levenslang…
De zee
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 434 zee
mensen
kijken
natuurwonder
verwondering
verbijstering
angst
dood...
zee
eindeloos
water
golven
getemd
vogels
gebroken
vleugellam...
zee
sri-lanka
parel
pijn
overleven
doet
alleen
de zee...…
Verbijstering kleurt haar ogen
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 1.411 Ze kijkt hem aan
terwijl ongeloof
haar ogen in verbijstering
doet kleuren
ze slikt en slikt
en stamelt dan
dus jij laat jouw beste vriend
als een baksteen vallen
omdat hij HIV besmet
blijkt te zijn……..…
Verstilling
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 118 tranen
aangezien de jouwe zijn drooggevallen
verstrikt in de verbintenis van het web
voer je stuurloos door de grachten
van harteloosheid en onmacht
glijdt begrip aan je voorbij
moet je duiken voor lage bruggen
die je haast overboord kieperen
niet wetend waar deze reis
eindigen zal, veeg ik de scherven
alvast bijeen die een spoor van
verbijstering…
Haar zilte onverschilligheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 111 Haar zilte onverschilligheid
dwaalt passief
over een dor maïsveld
Haar zachte zoete lippen
blazen frasen
en gewogen woorden
Stuurloos als een wimpel
voelt zij aangename leegte
en zoekt naar stilte
Plotseling met een windvlaag
van verbijstering
daalt zij zelfverzekerd treden af
Haar silhouet tekent
mooi af in de mist
Prachtige contouren…
Finale
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 182 Toen was daar jouw finale
verbijsterend mooi zoals
je ging en puntgeslepen scherp
jouw blik de laatste akte schetste
de wereld draaide door
terwijl een ogenblik van
o zo waardig zijn zich kleedde
zoals je was geweest
niet één keer keek de tijd nog om
maar snelde voort in het tumult
van veel te schelle stemmen
de dag kromp stilletjes ineen…
pijn
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 785 Scherpe stukken ijzer snijden en krassen
Rode strepen worden zichtbaar,
pijn, angst en verbijstering vloeien door elkaar.
Helder denken gaat niet meer,
armen en benen doen overheersend zeer.
Maar snijden is de oplossing niet,
ook niet als je geen andere weg meer ziet.…
Dag mijn lief
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.542 Pijnlijk laten bloesems hun schoonheid los
Vogels roepen je van 's morgens vroeg tot 's avonds laat
Aarde bedekt de werkelijkheid
De zon verschuilt zich in verbijstering
Trappers vertragen de weg
Plassen verdriet takelen zich omhoog
Vermoeide wind baant zich een weg
Bomen hebben hun leven weg gegeven
De kist omsluit ons leven.…
Haagse Hopjes
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 1.337 Tussen het gesteggel door
is hun verbijstering weer eens groot
ministerie voor miljoenen opgelicht,
staatsgeheimen liggen in de goot,
het is zorgelijk lachwekkend
hoe 'n regering zijn taak verricht.…
Kruipen in de huid
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 175 was, ben, en zijn zal
- Mijn naam is legioen, -
Resoneert in de krochten
Van mijn brein, woorden van
Een acteur die moeiteloos
Van rol verandert om
De mens te kunnen spelen
Die kennelijk ook in mij woont,
Zonder het te beseffen
Werd ik zo maar een van hun:
De grens tussen zin en onzin,
Tussen goed en gek is zo te zien
Dun, verbijsterend…