Alle inzendingen over verborgen OR muur

Waar de goden nimmer stierven in verhalen van de schrijnen van Dilmoen - een zon die onderging in wijndonkere zee zo zijn we zelf ons niet meer misschien een ander mens geworden in camee een zucht herinnering een hoorn die verging Ik droomde weg in overvloed zou er een witte kroon nog vangen ooit geweest van de Verborgene die in godskastelen…

Soms schrik ik dat ik kan haten Gedachten kronkels mij niet verlaten Dan weet ik weer diep in mijn hart Huist de herinnering aan pijn en smart Gevoelens blijven soms ver verborgen Maar laaien weer op vandaag of morgen Soms schrik ik van wat er dan gebeurt Het verdriet van toen me weer openscheurt…

begroet door het roze ochtendgloren rekken wolken zich uit als de krant zich opengevouwen aandient om het gedrukte nieuws te openbaren het regent letters vol ongeloof en afschuw over hoe onveilig de wereld is heel ver weg maar ook dichtbij zijn onzichtbare grenzen overschreden blijft de pijn voor nu verborgen daar het brein dit nog…

Verborgen in de schaduw van mijn hart, ligt een scherfje ongerepte liefde. Roerloos zal het daar blijven liggen, totdat jouw aanraking het verplaatsen gaat. Omsloten door een laagje roest, liggen in de kern van mijn hart, de resten van een verloren liefde, die alleen jíj nog weer opbloeien laat.…

Onuitgesproken woorden vol boosheid en verdriet waar blijft die grote bevrijding want vergeten kan ik het niet…

Ik heb het vaak lang geheim weten te houden: het leven in mij dat, mijns inziens verborgen diende te blijven. Totdat ik jou tegen kwam met jouw gevoel van acceptatie, waardoor ik me niet meer hoefde te verbergen, en dit kon ombuigen, deze kracht naar stralen, schijnen: mijn ster mag ook aan de hemel staan.…

Verborgen hield je je voor zon voor regen, harde wind .............m'n kind Verborgen voor me al die keren Ik herkende je aan je kleur, je patroon de blos op je wangen Ook je bewegingen waren me verre van vreemd Ik legde m'n oor te luisteren aan je gezangen M'n kind het fladderen zal je........ niet verleren.…

herkennen, onvermoeibare driften naar een ander ontwaken als haviken die speuren boven een gevoelsland, hun thermiek als hoofdmiddel creëren, soms in de waan van tegenspraak waar de moleculen van minuten zichtbaar worden op de trappen van de snel stromende tijdsrivier in deze omloopbaan die we willen houden ontstaat al het nog verborgene…

De sneeuw heeft m'n automobiel die nacht verborgen Kleur,vorm die galante lijn 't zou zo 'mijn blik' kunnen zijn Die ik... elke nacht op straat -moederziel- alleen achterlaat.…

het blije meisje dat in mijn spiegel woonde zit diep vanbinnen…

In de schaduwen van de overspannen geest wacht angst zijn beurt af   …

Ik zie jou daar staan met handen vol liefde de angst om te geven volkomen misplaatst Jouw hart zonder muur geraakt door mijn passie laat liefde herleven toont nakend jouw ziel Golven van hartstocht breken mijn gedachten de sluizen gaan open warmte keert het tij Verborgen gevoel geopend verlangen verloren gewaand gevlochten verdriet…

Tijd heeft jullie familie wel gehard steeds zwaarder net niet doen breken, afgesloten moeten wegkijken kon steeds meer eenzaamheid kweken. Achter beton en sterke ijzeren spijlen lieten jullie je niet verbruiken. Ook wilden jullie niet veinzen in gesprekken of op briefpapier soms brachten gelukkige momenten heuse levensteken echt tot hier.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

De wind van rechts gaat hier steeds harder waaien De PVV, en toen het FvD De stichting DNL doet vrolijk mee Straks staat er een moskee in lichterlaaie 't Verleden leert hoe dit zal verdergaan Dus laat die Muur van Mussert nog maar staan…

De muren van het ego, de verwachting, mijzelf toch anders voordoen dan ik ben, en eigenlijk een soort van zelfminachting. Te lang heb ik verslagen toegekeken, het is de hoogste tijd dat ik erken dat muren er soms zijn om af te breken.…

De muren van het uitgeleefde huis Verbergen dat wat niet is uitgesproken Als inhoud van een stenen kluis Waarin verstikte kreten spoken Emoties druipen langs de wanden Een bloeddoorlopen oppervlak Waar diepe geheimen stranden Als stilte het gevoel weersprak De zwijgende muren splijten Door wat zij hebben opgedaan Aan pijn en zelfverwijten…

Opgesloten tussen metershoge muren Bang voor wat daarbuiten is Eindeloos piekeren en zich afvragen wat ze op de aardbol doet Verder bouwen aan die muren Steen na steen tot ze naar adem snakken moet…

het bevel doorboort ons stil moment in je hoofd heb jij een muur…

ik praat met je door duizend muren. toch is het net alsof je naast me staat. door duizend muren kus ik je. voel duizend armen om me heen. ik slaap met je, droom duizend zachte dromen. mijn liefde zoekt haar weg door duizend muren. ik kan je bijna zien één muur nog maar te gaan.…

Vrouwen bouwen slimme binnenmuren, mannen buitenmuren stoer van steen Kinderen stappen zonder kloppen dwars door alle muren heen.…

De muren beschreven ze met scherven over de waarheid die al het glas van de werkelijkheid verwoestte en de stemmen deed fluisteren achter de muren die de leugens beschermden en hun gedachten beschermden omdat de muur hun laatste boodschap was…

Spreken niet dezelfde taal wonen ver in niemandsland De rijken kennen niet de wereld van de jungle op de straat Geld leeft in grote huizen hun kinderen doen aan cultuur en kunnen alles breken De straat is van het volk slechts de wet van overleven wonen in huizen zonder geld Hun kinderen zijn verdwaald gebroken dromen in het zand De muren…

Nee breek je muur niet af Maar een deur zou me zo gelukkig maken Slot mag best Maar de sleutel aan mijn bos…

Sommigen bouwen hem om zich heen Anderen komen hem ineens tegen De bouwstoffen zijn soms van steen Echter hardhout kom je wel eens tegen Het is protectie boven alles uitgestegen Een gebied voor ons alleen Vind je hem op je pad kan je er niet omheen Afbrokkelen voorkomen we gedegen Kijk eens over de muur Is het bouwsel echt te vertrouwd…

mijn muren zijn onafgebroken daarachter zwijg ik te vertellen wat is gebeurd ondoorgrond lijkt alles als een aarde zonder bodem ongewoon stil en leeg lijkt het spiegelbeeld op iemand waarop ik lijk alleen de muur lijkt zonder alle tranen en alle pijn daarachter een beeld van ooit…

WIJ samen, als metselwerk aan elkaar geklonken stevig verbonden elkaar ondersteunend kou buitensluitend beschutting veiligheid gevend stormen doorstaand WIJ samen ...…

Was daar dan eerst een muur? Misschien was het wel beter als er een muur om je had gestaan Want nu ben ik gekomen en er met je hart vandoor gegaan. En ik geef het nooit meer terug hoor! Levenslang = levenslang.…

Ik heb een muur om me heen ja een vesting van steen en niemand komt er doorheen. Gebouwd om mijn hart, ziel en emoties te beschermen, want ik heb door de jaren heen flink moeten kermen Er wordt dagelijks op de poort geklopt maar ze worden door de wachten bij de muur gestopt.…

zweven tussen de muren in mijn woonstel een oud aspirant gezel. een muur van foto's waar jij nog bloeit en bloost. drink nog wat thee tussen de muren ooit van ons twee. de echo van het lachen kreunen en dansen. maar ook het schreeuwen en huilen. dat geluid zal wel tussen elke vier muren schuilen.…