Alle inzendingen over verdoofd

Geef me de kracht die de pijn verdoofd. Ik voel me zelf zo wankelen.... En vraag me af wanneer ik val!!…

Ik ben op Totaal verloren Het heeft mijn ogen Uitgedroogd De woorden kunnen Mij doorboren Nu is de vlam In mij gedoofd Ik ben verlamd Ik ben verdoofd Want niemand heeft mij Ooit geloofd Mijn hart gebroken Mijn ziel vertrapt Door het leven Ingepakt…

in mijn hoofd spelen liefde pijn weten vergeten een spel met gedachten aan jou dagen nachten verdoofd alleen verloren en bang in mijn hart ben je kus ik jou je wang…

Het vurig vlammend rood is nu verdoofd tot moedeloos geworden bruin. Het schitterende licht is nu verstoft tot doffe onverschilligheid. Het vrolijke gefluit is nu gesmoord in somber zwart gemoed. Want ik, ik ben niet meer die ik nog gister was.…

bewandel het mozaïek van je ogen voel je wimpers troosten ze stroken tegen het blote van je bange ruggengraat en spoel je voeten dan in je tranen en was je handen en je hoofd gedoopt ben je verdoofd beloofd een herborene…

Een zware storm woedt in mijn hoofd Mijn ziel wordt rondgesmeten Een bliksemstraal heeft mij verdoofd Mijn zicht wordt aangevreten Mijn denkvermogen mindert snel Ik snuif nog wat benzine Het aardse leven in de hel Verslaafd aan cocaine…

de dag rust al ruw op mijn dak in de bevalling van het licht en voor het spreken houdt mijn mond het denken dicht een wiel draait ongevraagd door met verdoofde spaken ze gaan aan mij voorbij zij aan zij in kleurloos waken…

Je ogen zwaar beladen met tranenregen in het hoofd Het lukt je niet deze last te ontladen en je hele lichaam lijkt verdoofd Al wil je graag en voel je je kapot, soms zitten tranen gewoon op slot…

wil ontsnappend blauw gas dan de gutsende ader kolkend onder ons goud in vulkaan zwemmen en staan middelpuntvliedende dons blinkend goud kroontje boven op je hoofd ik had liefde en lusten verdriet in ruste door ijs verdoofd…

De bladeren geboren jij in de tijd bevroren het groen lijkt bruin de zon lijkt verdoofd ik heb het je beloofd, ik mag niet rouwen toch voel ik me verloren ik kan je niet meer horen, nimmer meer, het doet zo'n zeer.…

Steeds als ik je zie ben ik verlegen en verdoofd. Als ik alleen ben, spook enkel jij nog door mijn hoofd. Ik denk aan je op elk moment van de dag. Ik droom van je elke seconde van de nacht. Liefste, ik hou van je met heel mijn hart.…

nu sta je hier als een schim naast mijn ooghoek en je lijkt te wachten ontkurkt kurkdroog is mijn mond en mijn armen zijn mijn benen zijn verdraaid zo verlamd en als verdoofd in mijn hoofd geef ik toe aan je hals die ik smachtend aan mijn lippen zet…

Geen gedachten in mijn hoofd Het is windstil binnen en buiten Het voelt niet eens verdoofd Niets meer om te uiten Waar was het ooit geweest Dat wat zijn en zo duidelijk was Nu leeg en hopeloos op drift Was er maar iets dat dit genas Voelen bewegen zien Aangeraakt worden Gekend misschien Het is niet meer…

Chaos in mijn hoofd Mijn gevoel totaal verdoofd Moe en afgebrand Alles lijkt op drijfzand Hoe heeft het zo ver kunnen komen Waardoor is mijn energie zo afgenomen Werken was mijn lust en mijn leven Maar heb me daaraan nu totaal leeg gegeven…

Ik vrees dat ik vandaag geen versje maak Want mijn verstandskies is zojuist getrokken Verdoofd en suf zit ik nu met de brokken En met een dikke zwelling rond mijn kaak Ik wil best lijden voor de poëzie, hoor Maar daar heb ik nu echt geen energie voor…

Ik zoek naar woorden, voel me verdoofd. Ik zoek naar woorden, van geluid beroofd. Ik zoek naar woorden, maar vind ze niet. Er zijn geen woorden voor intens verdriet.…

Jouw sexy lijf Beweegt zacht door de kamer Je bent maar een droombeeld Ik ken je niet nader Je buigt alle kanten op Die ik maar wil Ook al ben je maar Een gedachtenschil Mijn hoofd verdoofd Een zacht kloppend gevoel Ik raak opgewonden Van deze gedachtenpoel…

thuisloos zonder dak boven het hoofd kille winterwind over zijn schouders gedachten verdoofd zwerft hij haveloos met een hopeloze kater thuisloos zonder bezit op zoek naar tabak thuisloos en alleen raapt hij peuken van de stoep…

Naarmate er meer wedstrijden verstrijken Voelt alles aan mijn lichaam als verdoofd. Mijn signatuur heb ik nu aangevuld: ‘Wim Overweg - volkomen suf geluld’.…

Een hersenoedeem gevonden Tumoren in zijn darm Emoties als diepe wonden Verlamming in been en arm Een grijs stilleven in zijn hoofd De toekomst kwam te dichtbij Met medicijnen zacht verdoofd Een laatste lach en weg was hij…

ik heb een zonnebloem onthoofd gekromd in een doorzichtig uur de wonde met mijn vinger verdoofd geluidloos het leven weggeschuurd gekromd in een doorzichtig uur heb ik jou en mezelf gevonden geluidloos het leven weggeschuurd nog dieper met de dood verbonden heb ik jou en mezelf gevonden 't is de lege plek die mij zo raakt nog dieper met…

Gevoelloos gestorven, gewillig gedood, haar zon was verdwenen, haar licht was verdoofd. Eenzaam verdwenen, vermoord door de tijd, haar blijdschap verdreven door de dood die haar leidt. Eenzaam gestorven, gewillig vermoord, en niemand die haar angstschreeuw hoort...…

zweet perst zich naar buiten uit zijn bloed doorlopen hoofd de verhoging speelt hem parten zijn voeten voelen verdoofd het hart klopt hem in de keel zijn lichaam een gloeiende toorts speelt een hoofdrol in het theater van de acteur met plankenkoorts…

Niet de ogen in het assistentenhoofd Maar de tandartsstoel met vele nieuwe spullen Waarmee je de behandeltijd kunt vullen Zodat je straks niet eens meer wordt verdoofd Maar ondanks bonus life en double scoring Noemt de spelersmond dit tandartsgame vast boring…

Met duisternis in m'n hoofd trek ik in somberheid in mezelf gekeerd en verdoofd de voordeur achter me dicht. En dan opeens, plotseling ben je daar: stralend zonlicht op een nieuwe dag!…

Mijn kaars brandt aan twee kanten het vuur vlamt verteerd door gedachten Verlicht en verloren verwacht toch verdwaald verdoofd en verspeeld vlinders vermoord Een vlucht naar het einde gezwommen verzopen vechtend tegen de stroom in vermoeid verbroken ...…

Ik loop met mijn hoofd in een grijze mist Gevoelens verdoofd blijdschap vermist Niemand kijkt of ziet mij staan Alles ontwijkt mijn komen en gaan Elke dag en niemand ziet Achter mijn lag schuilt een donker verdriet…

Ik kan de laatste tijd maar geen gedichten schrijven de zinnen groeien moeizaam in mijn hoofd mijn hersenpan lijkt soms wel wat verdoofd en spaarzaam zijn gedachten die beklijven Maar dit gedicht dat kwam er toch nog wel hoe traag het denken ook, een speedsonnet schrijft snel…

Fluistert onze verdoofde oren uit, zodat we weer luisteren kunnen. Stormt de schellen van onze ogen, zodat een verblinde weer kan zien.…

Met ogen gesloten belichaam jij de liefde danst blootsvoets in vochtig donkerzilver gras spetters lichten rond jouw schitterend lichaam raken het verdoofde gezicht gesloten blijven mijn ogen omdat ik liefde niet bezit.…