Alle inzendingen over verkiezingsdebat OR oog om oog

ik voelde in warmte de energie die jij met mij wilde delen ooit heb ik in kleur de krachten van je aura even mogen aanschouwen op de rand van jouw overgang naar een andere levensfrequentie er was altijd al iets om je heen dat buiten het normale viel met een hang naar vreemd in je lach scheen het derde oog dat zag hoe binnenkant…

Z'n oog viel op d'r blanke boezem. Ze huiverde. 't Viel uit z'n kas.…

Zodra ik mijn ogen opsla is het onzichtbare mij ontglipt en begin ik te zien wat ik zie: herinneringen aan wat ik zag en ooit al zal zien. Door te zien blijf ik mij herinneren; en hoop ik dat ik besta. Vooral als ik naar haar kijk wanneer zij zo haar hand door haar haar haalt, haar elleboog steunend op haar knie, en zij iets tegen mij zegt…

Rammelende munten draag ik onmogelijk formaat ik ben niet blind genoeg te voelen welke waarde zie te weinig ongewapend met het oog ik raad vertrouw de andere kant waarvan ik klant ben obstinaat omdat men dofheid baarde met de komst van deze munt een klinkend onderscheid had voor het zelfde geld ook wel gekund…

Mijn ene oog bekeek schuin geluk door rijkdom Mijn andere kijker zag er dwars doorheen en kende…

knipper klapwiekende wimpers steken het glazen en dolgeslagen sloepje over achter de dijk huilt gegroefde huizenbaksteen bosjes nutteloos witte mascara over het bestofte bladerpad de overschaduwde jongen schept zijn pollen vol houdt het omhoog ziet het licht enkel in stukken vallen noemt het water toch bewoog niets dan de zon en…

Z'n oog valt op een kever in het gras en weet de oude wagen zelfs te pletten. Hij hoeft geen grote ogen op te zetten: die heeft-ie al. Z'n rechter is van glas. Door lange armen hoeft-ie niet naar buiten om aan te bellen bij z'n overbuur. De kerel heeft van wege zijn postuur een beddenlaken om z'n neus te snuiten.…

het oog van de storm werpt een blik langs de hemel de stilte wacht af…

Als niemand weet wat een menselijk oog echt ziet, dan is kleurenblindheid misschien wel juist?…

drijvend spiegelbeeld hooghartige sierlijkheid slechts oog voor elkaar als beiden de mooiste zijn waar moet je anders kijken…

Het oog dat alles ziet Elke blik, zucht of schreeuw, Is eindelijk onder de mensen Elke streling of nare trek Elke trilling van de huid Het goudstof van uw wensen Pure data voor een Zwerm van slimme bots, Wervelend om onze lijven Als in een koker geschoven Is er geen ontkomen aan Dit grote schrijven Als maden snuffelen zij Aan het…

Het kosmisch oog is alwetend, ziet alles waarom ben ik blind…

Ik zocht je ogen in de sterren om mijn tranen te verdragen net zo lang ik je kon zien voorbij het vallen van de dag waar jij in sterrenzee verscheen die door jouw lichtjes werd gedragen op jouw hand waar ook de wereld die ik liefde zo in lag Je hield me vast aan gene zijde waar de tijd lag onverslagen net zo lang om mij te zien voorbij…

In volkomen onvolmaaktheid lag de schoonheid diep verscholen vaak veel mooier nog dan woorden in gevormd spiegelglas waar ik mezelf in herkende in een ogenblik van staren als een toverboek waarin ik mijn geheimen wou bewaren maar dat jij voor mij geopend had terwijl je er uit las om mij er blad na blad te zeggen met een knipoog - wie ik was…

Aller oog zal Hem zien, staat er geschreven Hoe moeten we ons dat voorstellen? Niemand zal ons dit kunnen vertellen Laten we het dan maar aan God overgeven. Want God, onze Heer, weet alle dingen Ook de dag wanneer Hij wederkomen zal Die grote dag die komt met bazuingeschal Dan zullen al Gods kinderen Hem omringen.…

tering, er zit weer een slavink in de tuin hang de lijmstok buiten en vang die vink met het blote oog zie ik staartmezen het hazenpad kiezen we moeten ons haasten voordat mussen een zinken dak ontvluchten simon zegt maak je niet druk als je hersens uitpuilen is alles stuk…

Ik wou dat ik een traan was Geboren in je oog, Geleefd op je wang, Gestorven op je lippen. Maar ik zou tenminste voor altijd bij je zijn geweest.…

Geboren in je oog. Geleefd op je wang. Gestorven op je lippen.…

Al het loof schoof onder de aren zes vadem diep in het Drentse landschap begraven waar aken het verleden als lading varen as, riet, turf, schuld en boete het zware geweten van het alziend oog toch, die stijf bevroren was aan de lijn te zien hangen verliet mijn oog om het te vangen is het zo schoon geworden en worden oud onder je…

Als de naakte waarheid gekleed gaat in spiegels van de ziel Als door een magneet keren de gedachten elke betekenis om die ik aan iedere boodschap geef Ze raken me aan en diep verzink ik in het tochtig gat van het eigen zijn onwetend in een wereld onmetelijk en te groot voor het menselijk oog: De iris is als een kosmos…

Wij zijn een daad van Liefde de poëzie die de hemel schrijft in een wenk naar de oorsprong Wij zijn een schild van licht de Engel in het wakend oog de wachter die de puls regeert Wij zijn een punt van kracht geschapen in een ademtocht van een bodemloos heelal En waar Zijn woord de Aarde raakt glijden lichtjaren fonkelend uit de ster…

Dat was zijn betoog: “hij zag het met een half oog“. Denkt hij dan misschien met dat halve oog veel te zien, Ik denk dat hij zichzelf bedroog. Zit je aan de knoppen, Kijk dan goed uit je doppen.…

zodat enkel zij weet dat echte liefde bestaat het leven niet steeds liegt of is bloed toch enkel gif zweef ik slechts in lange dromen die in alle dagen samen komen zo in de spiegel van jouw ogen waar de stille waardig is jij opent deuren die toen niet spraken je spreekt de taal van velen maar wint geen doeken door jouw vurig oog…

Aller oog zal Hem zien, staat er geschreven Hoe moeten we ons dat voorstellen? Niemand zal ons dit kunnen vertellen Laten we het dan maar aan God overgeven. Want God, onze Heer, weet alle dingen Ook de dag waarop Hij wederkomen zal Die grote dag die komt met bazuingeschal Dan zullen al Gods kinderen Hem omringen.…

mijn oog viel op een oud boek nog nooit gelezen ik werd wakker in een hospitaalbed waar het er kundig terug was ingezet…

Een lichtbundel verscheen als derde oog Geen glimlach, maar een uitbarsting van geluk. Jij maakt het goudpotje onder de regenboog.…

Bevind ik mij in een déjà vu? Of een illusie die jou schetst? Jouw inzicht die blijft spreken. Een iris die eeuwig door kletst. Een geïllustreerd handgebaar. Geen waan waar ik in bevind. Maar het is een wonderwereld Die mijn leven optimaal bezint.…

in vaal licht 'De samenzwering van de Bataven' uit tweede helft van de Zeventiende Eeuw 'onder Claudius Civilis' Majestueus doek van Rembrandt die 't smeden van de opstand een vrijheidsstrijd tegen de Romeinse overheersers subliem-succesvol kwastte aan tafel met summier zicht Niet stoer, geen nationale strijder; wel aan één oog…

Men verliest elkander uit het oog. En is nog bij elkaar als zon en regen, maar dan zonder regenboog.…

Geronde stenen met wrakhout in schuim zeewier, plastic, kwallen Meeuwen op jacht eeuwig en altijd slechts ontevreden kijkend Zon als ploert, hitte terwijl golven blijven ronden, smelt ik plotseling…