Alle inzendingen over verlies van kind

verbloem het verlies in schone zinnen en laat bezieling in uw kamers dringen tot de grenzen van de koude vrees die men in vergeelde boeken leest…

Woord dat je bent zo weg en denkelijk verloren gelegd ik zoek je tevergeefs op alle juiste plaatsen je naam roep ik nee fluister ik verliefd je vrezend je beminnend de vreemdeling die je werd in mijn gedachten uitgewist als slecht geschreven letters aan elkaar gerist verlies ik de herinnering aan jou als grijze haren op mijn kussensloop…

een kind staat stil te kijken mamma huilt, zegt heel zacht pappa is nu bij de sterren het kindje kijkt haar niet begrijpend aan maar pappa is toch sterk hij is toch een soldaat waarom is hij dan dood gegaan hebben die mensen daar hem dan pijn gedaan in zijn ogen blinkt een traan hij drukt zich heel verdrietig en verward dicht tegen…

Woorden schieten tekort Het is je leven dat instort verdrietig is het gemis alles is donker je leeft in duisternis de wilskracht is verdwenen je kunt niet stoppen met wenen waarom toch, waarom dat is je slotsom begrijpen zul je het nooit je voelt je berooid.…

Ik kan mezelf niet langer meer verbergen achter smoesjes en omhalen Nu de tranen dwalen alles blootgelegd Valt er niks te halen…

Het is verdwenen Als sneeuw voor de zon Als een blaadje in de lucht De tijden van komen Veranderden in tijden van gaan, nooit meer zien Het missen van jouw lach Als de mooie ochtendzon, Het voelen van de aanwezigheid Geschreven in de ziel Als een herinnering aan jou Zal ik altijd aan je denken…

Mijn liefde voor jou, is nooit jouw liefde voor mij. want jij hebt het niet door, de pijn die het doet. Je laat me lopen, lopen zonder moed. Ik heb je lief. maar jij moet weten, zo kan je het vergeten. Aan wachten doe ik niet, Het is maar hoe je het ziet. Voor jou doe ik alles, tot op een moment. ik bedenk het is genoeg, Ik zeg bye tegen…

ik ga wankel door de dagen van onwezenlijk besef in soms trage, lege uren naar het moment, nu zo nabij en onvoorstelbaar, dat jij niet tastbaar meer zal zijn herinneringen oud en pijnlijk vers verdringen zich ik lachte overdreven nog vandaag naar vrouw met kind op straat, eet chocolade die mij smaakt en voel me schuldig mijn…

hoe komt het toch dat we massaal juichen voor elftallen, die in den vreemde doelpunten scoren over bommen en granaten wordt weinig gesproken terwijl de dood scoort op de rand van ons geweten hoe schuldeloos zijn wij dat we blijven toekijken?…

Verlies van iemand dierbaar is niet leuk Het doet pijn, het is niet fijn We hebben allemaal wel iemand verloren Iemand die niet meer bij ons kan zijn Deze persoon verliet deze aarde Voelt geen pijn meer en is bevrijd Deze persoon voerde zijn laatste reis Hoog boven de wolken naar de hemelse stad vertrokken Zijn laatste transformatie ondergaan…

Verschrikkelijk kan ik me eraan storen, Aan toegangskaartjes van maar liefst drie ton Voor slechts één boksmatch die Mayweather won, Wat inhoudt dat Pacquiao had verloren. Die kreeg óók voor miljoenen aan deviezen, Maar kan je dan nog spreken van verliezen?…

Het vurig vlammend rood is nu verdoofd tot moedeloos geworden bruin. Het schitterende licht is nu verstoft tot doffe onverschilligheid. Het vrolijke gefluit is nu gesmoord in somber zwart gemoed. Want ik, ik ben niet meer die ik nog gister was.…

jij lag daar maar Uren werden dagen Maar jij gaf het nog niet op Weer een schokkend telefonische mededeling Ze konden niets meer voor je doen Het zou een langdurige afdaling worden Met een levenloos eindresultaat Vol van verdriet en met een brok in mijn keel Toekijkend naar jou einde De stekkers werden eruit getrokken Het begin van een verlies…

ik weet niet hoe verlies eruitziet. het plots aanwezige van een nieuw niets. sommige woorden kunnen niet meer, ik geef geen voorbeelden. andere, oude, liggen te wachten. adderjongen, luierend in de zon. --------------------------------- uit: 'Mijn soort muziek', 2015.…

verlies zwerft als een trekvogel van de ene fragiele plek naar de andere in onze lijven het kent de stroeve taal van aanhoudend knagen aan broze botten hart en ziel weerloos verlies niets is wat het lijkt…

Ik droomde dat ik de tekst kwijt was beangstigend was het zo zonder houvast iemand zei dat dit nu juist leven was de essentie die je authentiek maakte zonder script zingen zonder voorschrift dansen ik was alleen maar bang en vreemd opgewonden ik droomde dat ik de tekst kwijt was ik wist niet eens meer zeker welk lied ik zou gaan zingen als een…

ik blies het glas dat onze liefde was tot fraaie ronde vormen jij koelde dat wat moeilijk was tot de gebruikelijke normen er was geen breuk en toch verlies want alles moest in het geniep onze kunst mankeert nog steeds een warm en enthousiast publiek…

Als de zon het land terusten kust en het nachtduister de avond begroet, ben ik mij wel heel pijnlijk bewust, dat ik jou moet missen, voorgoed. Ik hoor je stem in de warrelwind, die kringelt rond mijn lege hoofd, dat nog wel duizend beelden vindt, donker, want jouw licht is gedoofd. Bracht ook duisternis in mijn hart en ijskoude tranen op…

Het verliezen van je eigen kind het allerergste lot wat je kan treffen dat kind – je eigen je bent het zelf Jij bent dood en ook weer niet Nooit wordt je weer compleet wat was – geen ommekeer Je blijft de gelijmde vaas waarvan je altijd de breuklijn ziet Nee geen vergelijk – geen vergelijk nu Maar toch geloof me je hond moeten laten…

Als het zijn weer breekt En de pijn meer dan schrijnend is Dan is het samen willen zijn Meer dan voelen En het stappen in het nu Zwaarder dan lood Tot het voelen Van naast elkaar gaan De kracht geeft, het sterk te staan -…

Als een sluipmoordenaar komt Hij aan, Hij trekt zijn zwarte zware zwaard. De tempelier loopt in zijn einde zijn eentje. Geen vervloekte vrede vergeeft vervolgens zijn daad. Nog negeert Hij zijn verleden. Hij kijkt niet om naar de kille kalme kamer vol gebeenten. De hemelse hel heeft hem bespaard. De moordenaar loopt in zijn eentje, De helse…

na het verlies, heeft zij zich hersteld als traag wegtrekkende mist…

Een verlies, als je dat mee moet maken, valt dat zeker niet mee. Je hebt verdriet en tranen, waar je geen raad mee weet. Als mens moet je het dragen en mee om zien te gaan. Tranen van verdriet om een geliefd persoon het is vreemd en zo bijzonder stil. Een plekje geven: eenvoudig is dat niet.…

Klaarblijkelijk verlies je met je haren Ook kennis met het klimmen van de jaren.…

We laten elke dag iets los We laten elke week iets gaan We laten elke maand iets vrij Dat weggaat uit ons bestaan Soms is het goed dat dingen gaan Maar soms doet het ook zeer Want soms wil je iets vasthouden En dat kan opeens niet meer Je verliest een stukje van jezelf En je voelt jezelf leeg Maar als het om liefde gaat Brengt…

Zou zo graag zo veel van je dichten totdat de doodsban je loslaat in je bad Naar je vliegen Tot die sferen Zonder liegen Mijn leven is nog steeds te deren In m'n dromen Doe je het bed Kreuken, de douche stromen Maar blijf je verlaten, ongered Achter elke hoek zie ik je net niet Waar ben je lief?…

Al eeuwen liggen drie noem relikwieën, noem ze de tijdloze klokkenluiders van Christus bewaard onder andere dat ene attribuut hier, de doornenkroon. Noem ze iconen, de tijdloze klokkenluiders, een stuk uit het kruis en een van de nagels waarmee Christus gekruisigd zou zijn. Keert tijd het getij ook onze lieve vrouwe om. Staan mensen versteend…

Eeuwig verdriet probeer Ik onder ogen te zien, Niet weg te duwen, Maar een plaats te geven Waar ik bij moet kunnen Als ik het niet langer Harden kan - zo wil ik Jouw verlies, kind, beschouwen - Aanschouw ik het beeld dat ik Zo hartverscheurend lief had - Ik merk dat het schouwen Alleen al een afstand schept Tot mijn diepste verdriet…

De geest is meeslepend in zijn kwetsbare naaktheid, behoeder van een onderhuids en schuw geheim, dat zich in tijden van ontroering – even - haar grootse intimiteit blootgeeft. Maar in sprakeloze wanhoop, als het licht van de duisternis herpakt in de seizoenen om een herwaardering strijdt, naar hogere ruimten stijgt waar het – evenzo…

Lachend kom je op me afgerend valt in mijn wijd gespreide armen schaterend laat jij je verwarmen met kleine kusjes wordt je verwend Mollige handjes bollen mijn wangen ik knuffel je wiegend tegen me aan streel je haren voor da’k je laat gaan en plagend naroep: "ik ga je vangen!" Ogen zoeken dwalend de vlugge rakker die dribbelend…