36079 resultaten.
Giulia, mijn dcohter: 'n kristalkind
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 460 Ik heb me mooi gemaakt
voor het mooiste meisje wat ik ken
mijn dochter Giulia Eleonora Liefje
13 november 2018 12 jaar geworden
om haar te komen feliciteren, respecteren en eren
ik heb m'n best gedaan dat te bedenken, te kopen, te geven
wat recht doet aan haar intrinsieke, boeiende, bloeiende uiterlijk
zodat haar halsje van tijd tot tijd gestreeld…
Vergeten kinderen
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 1.292 Twintig stenen
op een rij
zo klein, zo koud
en er komt er een bij
hun plaatsen
ik tel ze
hun namen
ik spel ze
de letters
en woorden
die hen toebehoorden
vervagen
in dagen
en harten en hoofden
die ooit beloofden
vergeten
het weten
van het korte bestaan
helaas mijn lief
helaas
je ligt niet meer vooraan.…
een kind kwam om in het verkeer
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.346 Als zo ons zaad
Langs weg en pad op wind vergaat
Vertaalt ons hart dit kwaad
Als bitterdiep verraad:
Dit kind van ons reed op een doodgewone straat
Waar kruiste zij Uw weg die hoger gaat
Wij hebben enkel borden voor normaal verkeer
En ook geen kinderen meer
Dan die wij hebben Heer
Dan die wij hebben Heer
O God wat doet dit zeer…
Flarden mist
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 800 Lachend kom je op me afgerend
valt in mijn wijd gespreide armen
schaterend laat jij je verwarmen
met kleine kusjes wordt je verwend
Mollige handjes bollen mijn wangen
ik knuffel je wiegend tegen me aan
streel je haren voor da’k je laat gaan
en plagend naroep: "ik ga je vangen!"
Ogen zoeken dwalend de vlugge rakker
die dribbelend…
Pappa's meisje
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 2.044 Witte zachte bloemen
bloeien op je graf
en naast
je kleine steentje
de teddy
die ik je nog gaf
Ach, mijn lief klein meisje
dagen gaan voorbij
maar in
de zware nachten
dan huil
ik je weer bij mij
Dus kuis ik nu de plek
waar jij zachtjes rust
en wacht
in mijn gedachten
tot jij
mij eens wakker kust…
Eeuwig kind van mijmering
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.159 droeg
en mezelf mijmerend vroeg
of ik als moedertje zou slagen
Ik stelde me ons leven voor
waarin jij centraal zou staan
ik zag je al over rozen gaan
gebed in een gelukkig spoor
Al dit moois mocht niet zo zijn
mijn armen wiegen enkel lucht
elke ademteug slaakt ’n zucht
en de leegte trekt me in ’t ravijn
Veel te vroeg werd jij mijn kind…
UITGEGETEN
netgedicht
2.0 met 12 stemmen 1.766 Je hebt alleen
het lege bord
weer in de kast
gezet
en hongerig
en onvoldaan
ging je meteen
naar bed
Het rommelt nu
al uren lang
steeds weer voel je
de pijn
dan speelt het op
de wrange vraag
hoe ‘t hoofdgerecht
zou zijn
Het zoete dat je
proeven mocht
smaakt enkel
bitter na
Heel even maar
was hij jouw zoon
en jij was…
De dochter van
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 2.075 Nu speel ik nog, soms, als ik dicht bij jullie wil zijn
Verlangend naar een tijd dat ik nog een kind was.
Nu ben ik de vrouw van, de moeder van, de zus van,
de schoondochter van, de vriendin van…..
Maar nooit meer, nooit meer de dochter van.…
Gebroken moederhart
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 699 jou verloor mijn kind
hoe ik ook met mijn handen steen
voor steen weghaalde brak mijn
hart om jou mijn kind
verdoemd daar
mijn kind verdween
in het grote niets
falend in het beschermen
noch dat ik je kon begraven
in 'n eigen graf…
mijn levenstrein
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 36 Nog één maal de zon zien buigen,
en zeggen… “ vaarwel mijn kind.”…
Verbitterd Verlies
hartenkreet
1.0 met 10 stemmen 1.762 Het verlies
van iemand
die dierbaar was
is niet in woorden uit te drukken
Voor het verlies
van iemand
die dit niet was
maar wel had moeten zijn
is er slechts een woord:
bitterheid...…
Sprong
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 897 ik spring
met nooit geziene hoop
in de poel van levensloop
een druppel
een kind van grote woorden
op reis naar onbekende oorden
naar verzadiging
van langverwachte daden
moed houdend vastberaden
alwaar nu hier
aan rand van water
een val in bron van later
en verlies
mijn waterloos gezicht
in tijd van te vervullen plicht…
die niet
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 302 vertel mij van de smaak van bramen
of blauwe bessen, trots
van zelf geplukt
verhaal mij van de eerste keer
het kinderlijk ervaren
van een plotseling volwassen kus
herinner mij aan zout van tranen
het intense zoet
van liefde
als van goede wijn
maar spreek mij morgen niet
over een bitter einde
of zuur verlies
noem mij die smaken niet…
sterrenkroos
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 116 traag ontneemt het
woekerend sterrenkroos
de ademhaling van
water dat gelaten
verdwijnt roerloos
wacht op
blootstelling aan
licht en lucht
was het kind
verwonderd toen het
in het water raakte en het
kroos zich eensgezind sloot
de handenwringende
tijd voordat iemand
kon bevatten wie
het kind verborgen
hield en toen de…
broos
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 131 we wisten het
zeker:
jij zou voor
altijd duren
tot die lege
uitgestrekte
dag en het
onwezenlijk
stil werd in
onze straat
het licht
ebde weg
je kindertijd
was even
smal als
de doodskist
waarin wij
jouw broze
lijfje zachtjes
legden…
Hier en nu
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 162 Elke seconde
Tik je
Onverbiddelijk
verder weg
Van mij
Elke minuut
Denk ik
Zwijgend
Aan jou
Elk uur
Is gevuld
Met herinneringen
Met beelden
Elke dag
Ben je
Bij mij
Maar niet meer
Fysiek
Hier en nu
Is niet meer
Het is verdwenen
Tijd betekent
Niks meer,
Jij, des te meer…
Doodskop
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 196 De zwarte vogel ligt ontveld
op je gepigmenteerde rug
je perzikhuid is afgepeld
je schouderbladen voelen stug
wat jou optuigt als versiering
maakt mijn betraande ogen blind
nu je bedelt om een piercing
verlies ik mijn onschuldig kind
vul mij in je inktpatronen
zodra je wordt getatoeërd
laat me eeuwig in je wonen
tot mijn doodskop is verteerd…
De zaden van de zilverberk
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 82 Een woud van twijfel rijgt
zich aaneen in zwijgen, onder
de kalende kruin niets verteerd
waarin het bladgoed zich herkent,
het doorbloedt als levend bewijs
het weefsel van de nerven.
slechts met de gedachten
waarin ik verdwaal, op het
einde te trots voor een beklag,
onmogelijk de serene grond
onder de wortels te verruilen
van een…
In de lange avond
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 160 morgen worden meegezogen
waar ondanks ongrijpbaar verlies
en andere aardse tegenslagen
de wijsheid bloeit en mildheid groeit
in dragend en delend mededogen;
.…
Wennen
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.197 afscheid,
weer alleen en onbemind
nee het zal nooit wennen
pijn, verdriet, verlies en spijt
omdat ik verwaarloosde
die ik zo liefkoosde
die ik zo liefheb
mijn allerliefste kind
voel je door mij bemind
ik zal je mijn liefde weer geven
door
dit gevoel
ontdekt
ooit zal het wennen...…
Een handvol zand
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 77 Een handvol zand:
Met een hand vol zand begon haar pad van leven,
onwetend wat ze zou beleven.
Met haar hand vol zand bouwde ze luchtkastelen,
dromen brachten haar een verre toekomst zonder verleden.
Haar ogen konden glinsteren als sterren in de nacht,
ze straalden hoop, liefde en pracht.
Ze danste op de tonen van het lied,
dat vreugde…
Klokhuis
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 148 Er was nog niet geploegd
er was nog niet gezaaid,
het brein van de aarde was
nog niet geboren en ging de
zon onwetend onder in de
seizoenen van het eerste jaar.
Het wordt weer zomer,
z’n volle wagen is op pad
met de korenschoven naar
de molenstenen van de tijd,
zijn krakende karrenwiel
strijkt de plooien van de
laatste morgenstond…
Gerecycled ?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 248 Vandaag zag ik mijn
jeugd terug en aan de
achterkant van een
grand defilé in een
onderbelichte zetting
van vensters zonder ruiten
liepen vreemde vogels
zonder snavels mee.
Ik bekeek mijzelf
als een stapel oude
kranten, waarop ik
als redacteur zijn
stem en z’n zegen
rust, de tijd verslaat
op het hete aanbeeld
van de waan,…
Gesponnen geluk
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 114 Spinrag vangt de stemmen,
uit de verste nissen van
de kamers, opgerakeld
door mijn adem, hoewel
ik al vertrokken was blijft
er een vage afdruk achter
op een leeg en naakt matras.
Die dag hoeven ze mij niet
te zoeken, op de beslagen
ruiten projecteert het
verleden zich in wasem,
een stille omgang langs
vergeten gebeurtenissen.…
Gecultiveerde parels
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 176 Op de blanke toppen van de
duinenrij maakte ze haar
uitzicht en boezem vrij,
de adem van de horizon
borstelt het golvende helm
en bindt het gebronsde haar,
gebleekt door het zout van
eerdere jaren, waaruit haar
meeuwen waren opgestegen.
Zij dingen naar de hand in een
volgende vallei en naar de verste
uithoeken van de zee, zich…
Voordat ik je weer ontmoet
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 573 De duisternis gaf mij een hand,
je zonden zal ik strelen, in het
grauwe boetekleed van verlangen
gaf je mij een laatste nacht, liet
je slagen beuken op het holle vat
van gegiste beloften, die snel waren
vermorst, ik zal met een sleutel van
de tijd de opening herwinnen voor de
toekomst verborgen in je moederborst.
Vergeefs heb ik de maan…
Wanorde ?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 120 De twijfelaar zegt, dat ik een
ander fust aan moet slaan met
flexibele duigen, wankelmoedige
ruggengraat door de tijd geringd.
Eikenhout doordrenkt door loog en
listig bier, schaars verlicht door een
spongat waaruit alleen de duivel zich
bezondigd aan het tappen van het zielennat.
Waarop geen voordeel van de twijfel
rust en alleen…
Met de Noorderzon ?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 603 Ik streelde je wakker in een
morgendicht, onderzoek wat
je eerder hebt geloofd en
vervloek de gisting tussen de
engel en de sater, waarin je
z’n minnaar werd in donker licht,
ik verdoof de duivel met een
gelijke waan die rondwaart door
de botte hoornen op het hoofd.
Ik wil niet strijden met
een verwachting, die
de geest verwart…
Appel voor de dorst ?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 153 In een ontmoeting met de waarheid,
start een begin of slotakkoord, daar
ontstaat geen verlies alleen gewin,
dwars door alle meningen waarmee
de geboorte grond werd geplaveid.…
Cursief ?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 145 Decennia lang al mijn
verwondering, ik las het
in jouw spiegelschrift,
onomwonden, gestreeld
door onvolkomenheid,
verbaasd over zoveel
wederkerigheid, gegrift
in een lichtschijn van het
schoonste vuur met de
liefdesmantel gedeeld.
Het sterven herkent
zich in de kleine dood
van afscheid, elk moment
van minnekozen verlegt
de schaduw…