Alle inzendingen over verloren dromen

Mijn smart regent tranen golven die breken op het verlaten strand van mateloze droefheid verloren dromen Vannacht dwaal ik op onzichtbare vleugels stromen van kristal door de bittere kou van glanzend zwart Op zoek langs sterrenzilver het ijs van de blauwe maan naar de schaduw van je gelaat de schoonheid van je licht de verten van je…

Een steen als een symbool voor een legende, een verloren droom na jaren stond ik er weer voor en zag er gans mijn verleden door. Een liefde onvoltooid als kiemend zaad dat niet werd gestrooid zo stierf de kiem die tot de dood gedoemd. Maar mijn liefde bloeide verder terwijl je naam niet meer werd genoemd.…

Ik gooi al mijn verdriet in een vergiet Maar zachtjes wegstromen, doet het niet De gaatjes verstopt met liefde en verlangen Zorgen dat mijn gevoelens blijven hangen Wat ik ook doe en wat ik ook onderneem Ik blijf je missen en voel me zo intens alleen Pijn laat het vergiet telkens weer overstromen Met druppels vol emoties en verloren dromen…

Waar de wind streelt door mijn haren Waar de golven beuken op de rotsen Daar vind ik mijn rust Zie de meeuwen in hun vlucht Als witte geesten Die mij steels verleiden Langzaam verdwijn ik in De omringende mist Van vergetelheid Een laatste blik Op de wereld achter mij Vol verloren dromen Daar zie ik je, in een witte jurk gekleed…

Steeds wanneer ik mezelf zie staan herbergt de tijd verloren dromen die in mijn jeugd als een mand vol nachten de angsten in het duister fantaseerden om toch maar heel even iets van liefde te mogen proeven wanneer mijn eigen armen me warmden krakende deuren die als pencelen met zachte strepen werden gesloten hielden niet de woorden tegen…

mijn solitaire vleugelslag haastig verfijnend door muze van tijd na elke komma proef ik heimwee naar het verwelken van bloemen terwijl mijn libido voortschrijdt maar tenslotte besef ik dat het niet te vermijden is opnieuw zal ik voelen hoe mijn eenzaam zijn moet herleven in het vergeten land van mijn verloren dromen.…

dromen mij tot een onpasselijkheid laat neigen, maakt de spiegeling mij onwel.…

Windvlagen ruisen door de bomen Ver van je liefrijk hart, Als tranen van verloren dromen terug naar zorgen en smart.…

Door m'n zwakte heb ik de strijd verloren, dromen...ze bestaan niet meer, je bent m'n diepste ware liefde, zelfs ademen doet nu hopeloos zeer. Mijn zwakte heeft het wel geweten, al vanaf de eerste avond in het begin, en of het nu goed of slecht is, ben voor je gevallen tegen beter weten in!…

Laat eerst die verloren dromen, die je nog steeds hebt, uitkomen. Kijk 's morgens naar de zon en laat het licht je hart weer binnen. Wij gaan dit samen overwinnen. Want ik weet hoe jij je voelt. Deze jij...is eigenlijk ik...…

mannen zijn onderweg drie mannen volgen elkaar zoals ik nu zeg achter verloren dromen neen, niet een zichtbare doodlopende weg maar toch, het zijn verleden gedachten die aan hun ogen voorbij komen en de aanstaande morgen in het ochtendgloren gewis niet zullen verzachten de kruisingen op hun gelaat verhalen van verwarde snaren is…

We teren op verloren dromen Door het luchtalarm versneden Voor wie de straat weigert Rest er nog de goot Of wat daaronder loopt Een darm van beton…

Het leven had zijn loop soms als een woeste stroom Toen het donker werd bood jij verlichting in mijn verloren droom. Een plek waar ik zwijgen mag omringd door het vertrouwde Waar handen troosten en stilte voelt als warmte tegen koude. Generfd blad je handen nu en bij het late avondlicht zie ik de overpeinzing op je zacht gezicht.…

dromen Verdronken in golven vol gemis en pijn Onthoud alleen dat er ooit iemand was Die verdween samen met de zomerzon Een meisje met krullen en een gulle lach Die meer van je hield dan ze zeggen kon…

Ik strijk de kreukels uit mijn hart Hang mijn tranen nu te drogen Bleek elke donkere schaduw wit Strooi pretletters in mijn ogen Ik geef mijn mond een glimlach Laat me met energie doorstromen Gooi alle pijn en hoop overboord Samen met mijn verloren dromen Ik laat mijn ziel een tijdje rusten Veel meer nodig…….. heb ik niet Doe mezelf…

Luister, met heldere ogen, Liefste Nu het nog kan Naar de traag stromende geheimen van de kristallen rivier De roep van de ochtendvogel Eenzame nostalgie Vergeefs verlangen naar verloren dromen Luister, glimlachend naar de lichtende galm aan de horizon waarachter het vermoeden schuilt van ach, het zal zo mooi zijn het wenkende paradijs…

Neem driehonderd gram beloftes Twee volle schepjes mooie praatjes Drie grote druppels vol met woede Prik in de voorgebakken vorm gaatjes Schep anderhalf ons wantrouwen Roer er wat teleurstelling doorheen Samen met een handje eenzaamheid En drie theelepels veel te lang alleen Verkruimel een hand verloren dromen Vergeet het kopje verloren…

dromen Schreeuw het verlangen uit mijn lijf over de grenzen van de gestaalde realiteit die me nietig laat creperen zonder hoop oh liefde, verenig mijn hart met uw rood…

droom in een huwelijk zonder hoop...…

Het is een zucht van zacht teder voelen luchtig, vederlicht dansend, tokkelend met kleine warme handjes bespelend de snaren van verloren dromen. Het is in een zucht dat het speels verliefde hart fluistering van innige woorden laat dragen door het lentebriesje.…

Kon ik maar, onze verloren droom herschrijven.…

een rode maan verlicht de nacht en sterren, als tranen houden de wacht stille glinsteringen aan de lucht de zon neemt haar plaats in met een zucht want een plek om te stralen is hier niet zelfs de wolken zijn gekleurd door verdriet in dit heelal van verloren dromen sluit ik mijn ogen maar kan niet ontkomen de gewichtsloosheid van mijn bestan…

rondhangen en bemerken weigeren naar huis te gaan niet meer op je benen kunnen staan moe zijn van dat zo gezegde werken het beest kwam boven en blijft drijven zinloze gesprekken, verloren dromen moeilijk daar nog doorheen te komen de duivel heerst, laat onrust verschijnen een cafeetje hier of een taverne daar wat jenever en wat glazen bier…

Droom ik stiekem als een kind nog Van de draken en de toren Van Sneeuwwitje, Zeven Dwergen En een prins met heldenmoed Die de liefde zo laat leven Met een kus die alles doet…

Vandaag zit ik bij jou in de zaal denk terug aan naar het leek voorgoed verloren dromen; maar luister nu verrukt naar jouw verhaal nooit gedacht, dat dit ooit goed kon komen.…

Verdoken gangen Leiden Naar Geheime kamers Treuren Om Een Verwonderd hart Gevangen dromen Breken In Rustende geheimen Tranen Door Een Wenend hart Verloren vluchten Drijven Langs Aangespoelde jaren Verscholen In Een Stervend hart…

In het zwartste git van de nacht raken gesproken zinnen zoek ijlend wil ik dromen ontsluiten nogmaals in een roes verdrinken Jouw ogen zet ik uit mijn hoofd vlij ze voor even naast mij neer smoor jouw blikken met mijn kussen sloop immer voortrazende hoop De angst om wéér te verliezen verdringt elke rede van denken het licht van de opkomende…

Wakker worden, het is al laat, open je ogen, de dag vergaat in dromen, in ’t echt, kan je iets bekomen, wat de bedoeling niet was. Wakker worden, open weer je ogen, laat tijd niet gedogen, in je droom gemist, eens sluiten ze eeuwig, vannacht sluimer ik, verloren spijt, naar de ontvreemde kans.…

Ja, dat doet een droom, ik voel iets dat er niet is – er niet meer is: jij.…

Ik geniet, rustig, aan de kronkelende wateroever, verscholen tussen beuk, berk en 't ritselend riet. Spied naar muggen, larven en een rare parasiet. Ik oog, een en al wonder, als ingewijde fijnproever, naar een juffrouw, ietwat verdoken aan de waterkant. Ze streelt genotvol en bevallig haar tengere navelband. Ik fantaseer, geniet, 'n…