Alle inzendingen over verscholen, OR prille dromen, OR stille traan

Zon die stralend De tere blaadjes Van de rozenboog verwarmt, Schoonheid die mij toelacht Op dit vroege uur; Vogels die er nog niet zijn Slapen een gat in de dag, Bijen die al druk op zoek zijn Naar bronnen voor hun honing, Zonnestralen die het donkerste duister Doorboren alsof het inktzwarte er niet is En ik die in mijn hart dat…

Achter een glimlach verscholen, leven met valse dromen. Voor de buitenwereld een gelukkig leven, van binnen heel onzeker. Een tweestrijd met zich zelf levert. Met een glimlach door het leven. Een schild door het verleden gegeven. Van binnen veel pijn, tranen en verdriet, wat de meeste mensen door die glimlach niet zien.…

Geuren van de warme nacht Slingeren langs de bomen Bloeiers genieten van de eerste zonnestralen Het bos ontwaakt uit zijn slaap Gespannen wandelt hij in trage pas Met een waas van onzekerheid om zich heen Door zijn hoofd gieren duizend en een gedachten Hij vertraagt zijn pas Zelfs een prille lentezon Kan de gemoedsrust niet stillen Gelijk…

Het stadje op het verre veld beneden ons, in mist verscholen, heft zijne toren, half verholen, in 't licht dat met de mist versmelt en door de gouden schemer snelt het vlottend schaduwig geweld der vlugge wieken van de molen. De hemel, wolkeloos, omvat de prille tere zuiverheden van licht en lucht te saamgegleden.…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

in het stille ochtendgloren ontwaakt een nieuwe droom voelt mijn hart weer leven is er liefde mij gegeven waar een lach in tranen breekt mijn traan om lachen smeekt zal het duister in mijn leven in licht worden verdreven tot mijn dromend verlangen in helderheid gevangen mij liefde laat beleven eens in dit leven…

dromen werden droom een stille wens naar morgen waar maanlicht gebroken weerkaatst in jouw tranen belooft mij een ster het oneindige verlangen ontvouwt ze haar vleugels in heldere gloed waar wij samen verglijden in engelendromen en huilende sterren in stilte vergaan…

winterse bomen weerspiegelen hun naaktheid in ijzig water prille knoppen dromen al over zomerse dagen…

Ik voel een traan in mijn ogen Verzetten heeft geen zin Langzaam begint te traan te lopen Helemaal omlaag, totdat hij valt, vanaf mijn kin Hoeveel tranen zullen er nog komen? Hoeveel verdriet ligt er toch in mij verscholen Stopt het dan nooit?…

stilletjes slingert de weg voor hen uit daar waar antwoorden verborgen blijven in het groenigst gras dat men zorgvuldig uitkamde in de hoop dat ligt verraad verleidelijk op de loer (doch trap er niet in) aanschouw degenen die jullie voorgingen, ijlings hun weg vervolgden over de brug van vergetelheid het wachten duurt…

Ze kunnen zich al verschuilen achter het lentegroen Het Holland even meer van toen.... Groen dat niet afwacht niet schuchter,eerder brutaal Dat de molen het schuilen niet met opzet doet is buiten kijf ze moet immers juist wind vangen in haar bruine of witte zeilen op de wieken gespannen Je ziet al van verre minstens…

Tranen in mijn ogen Getuigen van stille momenten Het zonlicht geeft kleur Aan mijn wenen De maan omhelst een zachte glans In mijn gebeden Een roos schenkt geur Aan mijn verdriet Een vlinder bewaart de vrijheid In mijn leven Tranen in mijn ogen Getuigen van ongetemde dromen Tears In My Eyes One moment in time.…

In de prille frisse morgen ontwaakt de stille serene dag. Met de stralen die voor gouden bloemen zorgen, en die vertalen dat'r mooi weer komen mag. En de held're klanken van vogels met vleugelen zijn op velden en stranden te horen. Ze laten zich door niemand beteugelen en verlaten hun stek om elkaar te bekoren.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

En waar hij weer kan vinden wat de droom sprak toen ze met haar overwonnen tranen zijn dode lichaam een volgende ontmoeting beloofde.…

ik zie in jouw ogen mijn weg naar dromen aanschouw verdriet in tranen zo diep beheerst verlangen vragende ogen spiegel jezelf eindeloos diep waar verzonken hoop als stille wens zachtjes huilt in gesloten ogen…

een kind in tranen verbergt stille wensen huilt zacht zijn dromen onvervuld het reikt naar sterren droomt van de zee ontdekt zijn angsten aan het eind van de dag waar duisternis valt ogen gesloten een traantje verschijnt zijn wens verdwijnt…

in elke traan gevallen breekt zacht verlangen duizend verborgen wensen ontvluchten aan jouw lach waar iedere vraag gesteld smeekt om het waarom geen enkel antwoord kreeg op liefdevol gelaten duizend stille tranen…

traan…

Verscholen onder sneeuw en ijs daar zingt een boom zijn eigen wijs nog niet zo heel hoog van de toren wie luistert zal het echter horen De sneeuw smelt weg, het ijs verdwijnt 't gezang wordt luider naar het schijnt de prille lente laat zich zien tè ingehouden nog, misschien?…

die van morgen liggen in onze dromen verscholen de wind blaast er ons naar toe morgen wat een eeuwigheid kan wezen de eeuwigheid in ons dromen we hoeven niet te lopen zelf niet te gaan de toekomst met wat geluk is dicht bij ons vandaan…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

schenk mij het vertrouwde mijn leven, mijn lief je weet, ik ben zo’n dromer als een stille voorjaarsvlinder altijd fladderend op weg zoekend naar een zomer naar het vergeet-mij-nietje de verscholen dapperheid tegen de wortels van het rietland och, laat mij vleugelnachtjes wangenzachtjes slapen tegen de schoonheid van je hand…

vergaat mijn zwakte voor jou zieltogend in mistig allure vlucht jij weer weg naar woelige innerlijke oorden waar pijnlijke zuchten sturen en prille zachtheid vermoorden voel jij me nog mijn verre lieve ik was het toch wilde je gerieven zo ga ik weer naar een stille weg zoekend naar mijn verloren deel struikelend over droge tranen stikkend…

Ik krijg een filmpje binnen van mijn dochter, waarop mijn kleinkindje de filmster van dienst is. Hij sluipt de kamer rond Gaat op verkenning naar een pot met plant. Likt aan de schoenen, aan de vloer Alles waar hij zijn tong kan aanleggen moet eraan geloven. Hij wilt de bloembak gaan verkennen maar een harde neen doet hem opschrikken.…

een stervensvloed vergaan en hij jammerde een traan nog als een handelaar in dromen die niet wist dat ingenomen hem de tijd ooit zou verslaan…