59 resultaten.
vertakkingen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 154 vroeg of laat wijzigt het wolkenlandschap
waarmee de boom zijn lucht
ontneemt, doorzichtig van aard
waarvan al sprake was bij naderend vertrek
gezien de verte van de akker als boegbeeld
van een horizon
nadat een voornemen in vroegte en
het late uur
zodra wij verstommen
in taal verzinken, het herhalen verzaken
ieder zijns weegs
en…
Lente
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 75 Vertakkende boom
ik heb je zien bladeren
ontluikende stof.…
eenwording - senryu
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 207 opgaand in een boom
vertak ik bast tegen bast
en verkleur tot groen…
pasen tanka
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 131 zich vertakkend
vertolken ze voor mij
wanhoop
biddag van de bomen
maar morgen komt het groen…
verwintering
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 289 kraaien vertakken zich in
doorschijnende wilgen
het land nu kaler en stiller
nog barensmoe
bij het krimpen der dagen
zo tijdloos onaangeroerd…
bomend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 121 verwaaide bomen
bladeren m’ n hoofd
tijd nemend
composterend
tot voedingsbodem
voor nieuwe
gedachtekiemen
al bomend
schiet ik wortel
en vertak…
bomend
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 168 verwaaide bomen
bladeren m’ n hoofd
tijd nemend
composterend
tot voedingsbodem
voor nieuwe
gedachtekiemen
al bomend
schiet ik wortel
en vertak…
Luipaard
gedicht
4.0 met 3 stemmen 4.714 De luipaard aan de hersenstam
luistert naar de radiowind,
wetend, niet wetend.
Hij heft de poot,
trekt de tong langs zijn plekken, geeuwt.
Ver weg is een aanrijding.
Een windvlaag trekt door de bomen.
De luipaard geeuwt, rekt zich.
De apen lachen angstig.
Het ondier vertakt zich.
----------------------------------------
uit: Hersenmutor…
nieuwe takken
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 367 uit oude open wonden
schieten scheuten
jonge takken
nieuwe knoppen
verse blaren
bloemen
een wandelende
bloem boom tak
vertakking bloesem
knop kelk vrucht…
Draadloos
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 533 De tijd van draadloos internet breekt aan
Alweer zo'n tijdsbeeld dat zich op komt dringen
Niet bij te houden, die ontwikkelingen
Waarvan ook steeds vertakkingen ontstaan
Nu draadloos internet dus...Wat een tijd
Nou ja, die draad was ik al jaren kwijt…
Vuur en het hart
gedicht
3.0 met 44 stemmen 14.057 We waren slaperig geworden, ondanks de kou
en zichtbaar
maar wat je ziet is niets vergeleken
met de verstikkende rook van het vuur
dat uit de schuren naar buiten slaat
met de uitlopers van het hart, slingerend door het dal
wegen versperrend, zich vertakkend in alle woorden
die wij met elkaar wisselen.…
De spiegel zwijgt
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 381 Ik vertel haar van
ingeslepen jaren
vertakkende twijgen
geëtst in neerwaarts vel
uitgedijd tot struiken
in een nek van craquelé
liever zwijg ik
over kreukelende leden
boven vuurstenen ogen
bescherm ik het glas
tegen geblakerde scherven…
Wandeling
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 110 ik ben voor eeuwig
denk je zo nu en dan
misschien
ik zie de knoestige
omhelzingen van je
imponerende armen
hef het hoofd naar
het alom van jouw kroon
je vertakkende voeten
verankerd in zwarte
genereuze aarde
ik adem ohhhhh
zucht eens diep…
Imaginair
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 146 Nu is er geen gedicht, alleen een gang
die eindeloos lijkt te vertakken.
Zodoende zijn er geen woorden, geen ogen,
en is er de tijd
die het imaginaire plaats en podium uitgumt.
Ook de tijd verlaat me.…
Eenzaamheid
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 275 EENZAAMHEID
Eenzaamheid
woekert in haar
als de wortels van een eik
onder het asfalt
die vertakken naar overal
haar eenzaamheid
is als de schubben
van een vis
hard en ongrijpbaar
ze wil vluchten
en zich van het gevoel ontdoen
maar als leeuwenklauwen
heeft het zich
in haar vastgeklampt
ze bijt en wil verbijten
tranen…
Herfst in het Haagse bos
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 248 hoe het bruine blad met zicht kan vertakken
als makke nerven mijn ziel raken dat ook ik
met kunde en kennis achter de kleuren
bij deze aanblik geuren acht als uit één foto
wellicht een hartkreet wil slaken
van de pracht van het herfst getij
herfst is even de omgekeerde mei
(c) 2005…
Microkosmos
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 327 (De mens is een wees van zijn eigen erfgoed)
Ik schilder letters
alsof ik sterren
aan de hemel plak
Ik werp kometen
alsof ik de wereld vertak
in kunstmatige wetten
Ik verplaats het hemelgewelf
alsof ik planeten
uit mijn schoot werp
En droom werelden
alsof ik de kosmos
nog naar iets nieuws herschep…
het dorps beminnen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 130 daken kleuren roodbruin in het land,
bomen kijken er verliefd door vensters
op zoek naar nog wat warmte binnen,
ze vertakken zich als nesten
of ze in de herfstzon kleintjes verwachten.…
schemerboom
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 55 er blijken randen te zitten
aan wegstervend zicht
een netwerk van uitersten dat
versmelt tot uitwendige kleur
deze boom blijft sprakeloos met
zwarte aderen en grijs geschut
de handen ten hemel en het lijf
kloppend als een aorta
een ontkalkte vertakking
tot diep in instabiele lucht
het zwart van de nacht brengt
onafwendbaar evenwicht…
Bijzondere vertakkende boom
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 43 De wind, het licht en de zon,
waren hun vriend geworden
hun lieve takkenvriend
en als ze, de takken,
de grond zouden raken
dan zouden ze spontaan
wortel schieten en
zich verheffen tot bomen!…
Moeras van Verdriet.
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 819 Bladerloze bomen vertakken treurig in de lucht.
Gisteren praalden daar fris groen vol met vrucht.
Vandaag overstromen de tranen in mijn hart
in dit desolate landschap blijven wolken donkerzwart.
Ik mis je!…
Tuin der dichters
netgedicht
4.0 met 48 stemmen 1.257 De handen behoedzaam bijeen
gehouden aan de ander
vergezellen de boom aan zijn herinneringen,
in deze tuin waar inspiratie te vinden is
ziet men geen ontbrekende beelden
doch enkel de strepen als vertakking
van een schilderachtig leven.…
Vuur van de hel
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 112 ik heb de
bloemen gezien
bloeiend met
paradijselijke pracht
volmaakt in
vorm en kleur
wiegend op
eigen muziek
in stralend
reiken naar licht
op ranke stelen
een schitterend gezicht
maar ik wist
dat hun wortels
een gif bevatten met
het vuur van de hel
in scherp vertakken
doorsneden zij grond
de duivel als
onschuld vermomd…
ontheiliging
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 292 De wereld
is obligaat
aan het andere
de ontheffing
geschiedt in een
een koppotigheid
en aan de maatstaf
meet het de
onsterfelijkheid af
het omgekeerde pralen
met ooievaarsbenen
grijpend in de hazelaar
de knieholtes lengend
richting het vertakken
het vraagt wat belichting
van boven af genomen
vanuit de onderloop
wordt een foto…
Het lijkt wel herfst
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 548 lang heeft het blad zich groen voorgedaan
vasthoudend aan de primitieve ijkpunten
van de ooit gewaardeerde woordenstam
en nu oorspronkelijke kleuren
nog even mogen warmen
voordat ze zich losmaken
van hun vertakking
komt opgekropte gramschap
ineens tot volle uitbarsting
verrot is het blad
dat langs de stam
naar beneden scheldt
uitgedragen…
Mijn boom herdenkt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 200 Mijn boom herdenkt
de stilte van de zee
het verhaal waarin jij
bent heen gegaan
en mijn wanen
denken mee
mijn droom herleeft
de stilte
van de armoede
in werkelijkheid
mijn boom is beleefd
en leeft in stille aardigheid
zonder opsmuk
met een verlegen gebaar
staat hij daar in weemoed
met alle takken klaar
om het leven te vertakken…
Ik sloot mijn ogen en was in
gedicht
3.0 met 22 stemmen 10.167 stammen stonden ordelijk en
los, het loof was zwaar en hing tot
op gelijke hoogte, de kruinen
grepen op gesloten wijze
in elkaar en het was er vochtig
en verademend; een ruimte
waar ik mijn ziel bevrijden kon
uit het on-eigene en wat haar
inspon en verstikte en waar
ik ook zelf mijn ik te eigenen
leggen kon, in aarde zijn en
zich vertakkend…
Geënt
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 1.633 wortels uit schaduw -
volle monden, met
jaarringen verbonden,
genieten we van deze
rijpe vrucht, waarvan
de levenssappen
overgaan in een
bedwelmende zucht,
verkoelen we de
mossen met de kracht
van blote voeten, gedanst
door elfenkinderen in de
speelweide van de
nacht, met geënte
eigenschappen, blijf ik een
groene loot aan de vertakking…
Bespiegelingen van een boom
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 99 Geef mij tien jaar
Om te groeien in eigenwaarde
Om vruchten te dragen
Mij te vertakken
En meer van mij te geven
Geef mij enkel dat respekt
Tien jaar om te volgroeien
Te worden wat ik wil zijn
Een stevige boom van rust.…
Naamloos diep
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 118 ik ken de
gaten in de tijd
kleine overstapjes
in korte afwezigheid
even oplossen
in het vreemde niets
door het schouwen
van pure energie
impressies zijn niet
echt fysiek maar
iets tussen oneindig
hoog en naamloos diep
een vervloeien met
de stroom die leven is
delen en vermenigvuldigen
in pulserende vertakkingen
zo uit inertie…