Alle inzendingen over vertroebeld einde

grenzen heeft ze verlegd bergen verplaatst alles is uitgelegd nu voor het allerlaatst heel haar gevoel ontbloot nog nooit zo bang geweest alle hoop gedood wanneer ze zijn brief leest uit haar leven verdwenen wacht ze nog lang op hem maar hij is niet meer degene die haar gaf haar stem monddood, alle hoop verloren kijkt ze naar beneden…

De beslissing is genomen De familie langs gekomen Voor iedereen een laatste groet Je bent een reus, als je dat doet Daarbij voel ik me heel klein Jij ondergaat toch allle pijn Het infuus wordt ingebracht En ik zie nog hoe je lacht De dood is welkom. al te waar Het leven word je nu te zwaar Laat de morfine nu maar stromen En de rust over…

Nu de zon niet meer opkomt En de stemmen kijken weg Zo mooi als alles toen begon Op die grote blauwe berg Toen waren we vrienden Zwart, wit, paars en rood Dit is wat we verdienden Nu zijn we allemaal dood…

Het leven is een grote lange zoektocht Maar ik heb mijn eindbestemming gevonden Zonder voorbehoud of tegenzin Heb ik mijn hart aan deze plek verbonden In jouw armen heb ik me genesteld De ruimte daartussen me eigen gemaakt Waarover altijd zo liefdevol wordt verteld Heb ik nu voor mezelf en het is volmaakt Mezelf verliezen in de diepte Die…

Ik begin met een zin die eindigt met een woord daarna volgt een punt gewoon, omdat het zo hoort Na de punt volgen weer woorden ze vormen samen een zin Begin je te begrijpen wat ik bedoel het antwoord vind je achterin Aan het einde van de laatste zin daar staat de laatste punt Het eind van onze toekomst meer woorden zijn je niet gegund…

Een bewegen in waanzin Naar een sterflijk einde. Een leven te min, er is geen begin.…

een enkele letter vandaag het betreft de letter z heeft de ij als vaste buur maar is en voelt zich het einde op die laatste plaats vertoeft hij graag bij hem start een reeks van ongeschreven woorden worden dromen waar maar ook droefenis in ware stilte of een gemaskeerd gebaar och was ik maar die letter z de opening naar het…

"Het Einde" Aan een ieder als : Een laatste brief, Een laatste groet, Hij voelt het einde komen, kijkt naar zijn ouders met: Een laatste blik, Dankt hen voor alles met: Een laatste knik, Pap, Mam, dit was voor mij: Een laatste nacht, Een laatste dag, Een glimlach trekt over…

zeg niets. mijn slaap blijft anoniem naast de anderen, veel meer nabij dan mijn geluidloos wachten ik neem wel een minuut stilte in acht om al de gevallen woorden die niet eens uitgesproken zijn mijn haar wordt grijs, ik ga naar huis ontwaken kan ik morgen nog, al zal het slapen onbereikbaar zijn…

Zijn mond zal niet meer praten zijn hart zal niet meer voelen zijn hersens zullen niet meer denken hij zal er niet meer zijn De aarde zal hem opslokken de donkere dreigende aarde Hij zal me nooit meer kunnen helpen bij mijn grote en kleine verdrietjes Hij zal niet meer blij voor me kunnen zijn Hij zal me niet meer kunnen steunen bij alles…

stille wachter bij de poort zelfs niet meer in mijn tuin tussen de rijkbloeiende rozen waar avondkoelte lokt met wijn, muziek reikhalzend als een goede vriend met weinig woorden hoe zal ik dan nog kunnen delen dát kunnen uiten wat ik in mij heb het weten van nooit meer valt zwaarder nog dan pijn het liefdesspel gespeeld met aan het eind…

mijn leven is geleefd ik geef mij over aan mijn einde steeds meer draden van gehechtheid laat ik los gedragen word ik door liefde die mij omringt wees stil mijn ziel vindt haar bestemming…

is er geen eind als het denken verdwijnt als geen beeld verschijnt als niets is wat het leek er is geen eind als mijn licht niet meer schijnt boven de oever van de beek waarin ik werkelijk keek en mezelf zag hoe ik daar lag wazig en vertekend duizelig en onwetend nee, niet dan er is pas een eind als het dromen verdwijnt als ik dat niet…

Alle geweldige dingen, komen maar een keer voor, alle bloemen verwelken, alle bomen verliezen hun blad, aan alles komt een eind en daarom is het zaak, te genieten van elk moment, want het leven, is te kort!…

verborgen licht in het middelpunt verscholen vlam gevat kaarsvet druipt dansend vanuit een eenzame nis diep in de muur houvast lief vergezicht ieder uur verlaten ligt de straat in tranen nacht huilt inscripties in houten tafel labyrint beschermt ons raadsel laarzen vies in dit atelier niet voor maar na het gevecht touche woord voor…

Venus richting de bovenste sponning wat figureert als een lijst vierkant schilderij vol melancholiek radio bebop muziek het anp nieuws van zes uur zo vlak voor een gesprek ergens langs een snelweg vol van geest verdwaald kruispunt zonder wissel regel die losmaakt haar visie omschrijf dit geluid in woorden zoals sterren ondergaan zonder eind…

En daar, die man, die zit daar al een héle tijd met onverzettelijke moed te schrijven hij legt de laatste hand aan een gedicht waarin hij, ergens aan het einde -als het meezit zal proberen niets op niets te laten rijmen.…

(tanka) aaneengesloten verlaten lege coupés een eindstation daarbuiten beeft in stilte hun koude verslagenheid…

Maar goed, om alles terug te draaien is het nu te laat, de kwestie waar het mij vandaag om gaat : men heeft mij niets gevraagd voor het begin maar voor mijn eigen einde: daar stem ik niet mee in. Ik ben nu groot, ik doe niet mee ik zeg heel duidelijk NEE. Mijn einde, het eind van al mijn tijden kan ik dat echt heus niet vermijden ?…

het pierement speelt het oudjespaar danst een zomerregen valt de dichter is moe zijn laatste ballade een weg naar berusting op het lelieblanke blad het woord 'EINDE' als ultieme poëzie met slotstuk…

Kent al onze geheimen, Zelfs de diepste die wij vergeten Sterker zelfs hij heeft alles al geweten De Kraai is een poëet en dichter bij het rijmen Vanwaar kent hij al onze mysteries Onze Heere heeft hem aangespoord Mensen herhalen fouten in steeds dezelfde comedy series De dader in de moordklucht is bekend en voor de Kraai gevlucht Degene die…

Denken aan dat ene moment dat ooit zal komen een ieder bestemd Pijn het einde is daar de laatste adem het leven is klaar Somber zijn de gedachten voor het moment wat je kan verwachten Donker is de duisternis pikdonker als het doek gevallen is Dan komt hét licht dat gaat schijnen aan de horizon en alle problemen zullen verdwijnen…

Ach zij, gegijzeld door haar boeken waarin ze wijsheid heeft vermoed zal ook niet langer hoeven zoeken Het einde komt vast mild en zoet. Omdat we thans nog leven, zij het dan strompelen over een doornweg, moet je't me maar vergeven dat ik misnoegd, heel even mijn armen zacht over je schouders leg.…

Het einde is nabij En het enige wat we doen, We kijken toe Hoe alles wat we hebben Stuk gaat Door wat wij doen Praten Beloven En niets doen Is accepteren wat je aan ziet komen Laat los, In godsnaam laat los Laat alles los wat dit kan laten gebeuren…

haar lichaam te begeren vertroebelde zijn zicht hij zag haar ronde vormen zelfs met zijn ogen dicht kon zich niet concentreren verloor daardoor zijn baan en ook zijn vrouw (zijn vierde) is er vandoor gegaan uiteindelijk na maanden kreeg hij haar in ’t vizier en warmde haar wat hitsig op beloofde haar plezier zij heeft hem afgelopen nacht…

Wegslikkend mijn braaksel Verkies ik het verder laven Toegevend aan krankzinnigheid Wenk ik de ober met vertroebelde blik Gemist genot doet mij dorsten Dorre eenzaamheid is de drang Smacht ik naar vrouwen en borsten Verdringt de illusie het maakt mij bang En als ik eenzaam huiswaarts keer Bespot door anderen in ongewis Val ik op mijn bed…

Als alles is vertroebeld in je hele denken en doen. Je gedachten gaan naar vroeger, je denkt alleen maar aan toen. Vergeet dan niet vooruit te kijken naar alles wat nog komen gaat. Want alles zal beter worden, als je er maar voor openstaat. Heb dan geen angst meer, geniet van elke dag. Wees dan gelukkig, heb plezier en lach.…

Uit de hemel duiken snelle stippen naar een niemandsland vleugelloos weggeworpen zachte tassen, stoelen hard metaal, ledematen ook mijn hart staat stil van ongeloof toch ligt daar een lakschoen toch lees ik opengeklapte levens mijn vertroebelde ogen en mond vol gedachten vragen om woorden voor de leegte Dit veel te grote gebeuren…

stil stilte te stil als de maan in mijn hart verscholen luistert naar woorden die zwijgend spreken…

Weet je dan niet wat je mensen aan doet, is je geest zó vertroebeld en keur je dat goed? Opsluiten...meer gun ik je niet, en hopen dat je nooit meer de buitenwereld ziet. Hard in mijn oordeel helaas, jongen.."want dat ben je" je gaat voor gaas!…