Alle inzendingen over vertroebeld einde

als jij mij ziet hoort mij ruikt dan ben ik dat maar meestendeels niet het is haast een bindend zicht dat zich vertoont in jouw licht mogelijk vertroebeld door gevoelgewicht of gekluisterd aan lijfelijk beklijven * als IK naar je staar beluister jou proef dan ben jij dat ook maar mezelf misschien nog meer het…

Ik verga in tranen opgezweept door een schor verleden Onder grafzerken rukt mijn hand aan vertroebelde geesten Door onbegraven gehuil splijt de hemel zich in de donkere lucht Geketend aan het marmer sterf ik onbeweend in een tergende vlucht Te diep geworteld draag ik mijn gebeente onder de holle treden Verduisterd zal mijn…

Mijn geest vertroebeld door dingen die oud en beschimmeld lagen te rotten in de broedkist van de verloren tijd. Onmogelijk om louter iets te worden als je mens en dichter bent geweest, niet hoefde te bedelen maar kreeg. Wat ik nog zie ben ik niet meer slechts een flauwe weerschijn van oud licht dat me is gegund.…

Wat het einde van iets is En veel pijn doet Blijkt later nodig te zijn geweest Voor het mooiere nieuwe Wanneer je dat eenmaal weet Kun je zelfs een einde omarmen Om het nieuwe te ontvangen…

Ik had mijn contactlens verloren, net voor de moskee en zoeken met vertroebelde ogen, dat valt echt niet mee. Toen hoorde ik een kuchje, naast me stond een oude Marokkaan. Hij hielp me recht en samen zijn we de moskee binnengegaan.…

draaideurcrimineel voor zover ik dan weet daarentegen wel iemand die de waarheid negeert bovendien hiervan zonder enige twijfel niets heeft geleerd Tijd heeft geleerd dat zij 'n comfortabele mooie stoel verdienen echt standvastig in hun leugen kabbelen zij voort op hun gedrag van bedrog & geenszins deugen Hun hersens heilloos vertroebeld…

Er is naar mijn idee maar één manier Om aan Milosevic een eind te maken: Er zitten nog vier cowboys in de cel. Laat die maar vrij. Die pakken hem dan wel.…

Als 't Hoepeltje niet werd gedreven, Dan zou zijn loop zich haast begeven: Zo moet het mens'lijk leven voort; Van kinds af, in zijn oude dagen, Met minder en met meerder slagen, Indien 't zal komen waar het hoort.…

Even vertroebelde zijn oog, Maar daadlijk keek hij strak en koel. En sterk hield hij het lauw gevoel Ten onder, dat zijn hart bewoog. Hij zal de eerste stap niet doen. Zijn fierheid, ten begeerde zoen, Weigert het goede woord te spreken, Al zou zijn hunkrend hart ook breken.…

De oude dichter staarde voor zich uit Vóór hem een onbeschreven vel Mistroostig kromde hij zijn rug De letters op zijn toetsenbord dansten verward en wild en braakten nog wat flarden van onsamenhangende tekens Een zilte traan vertroebelde zijn blik De ziekenzuster zag het lijdzaam aan en ze verdreef met haar zachte handen de nevels uit zijn…

Bij een voltooid leven is het verlangen naar de geboorte van de dood even verlangend als naar de geboorte van het leven maar om nu als kind(s) te eindigen gaat voor vele ouderen te ver!…

Al die mensen, op de vlucht, zijn verdronken en dus: is de vlucht ten einde. Het vluchten is voorbij…

Hoog in de lucht Draagt de wind Tranen van de Andes Bereiken nooit de oceaan Ik draag het mee Lichaamstaal Handen en voeten De armoede kleurde De tranen rood En ik draag het mee Nergens was het veilig Op elke hoek loerden ogen Ongelukken per ongeluk Droefheid en frustratie Ik draag het mee Tranen mengen zich Met het leven ten…

gemaskeerd door fictie ervaar ik de realiteit chaotisch en vertwijfeld zoekend naar houvast dolend in de kelders van mijn onbegrensde geest speur ik naar ankers voor inzicht en begrip om het drijfzand te kunnen trotseren wat mijn leven beheerst voorzichtig tastend en afwegend bepaal ik de nieuwe koers mijn vertroebelde vergezicht…

ik zag hoe de dag schemerde voelde me verloren in het donkeren van het laatste licht nog had jouw gezicht een stevig profiel dat scherp tekende in toenemende duisternis en warmde je hand de ongeziene verbinding met het geheel dat ik aan het verliezen was omdat de kou opkroop en vertwijfeling je blik vertroebelde of wij elkaar…

Ik wil niet terug naar Joop den Uyl of Drees maar kiezen wij nu echt voor zo'n regering? naar welke nering zetten wij de tering? wij snijden in de zorg en in ons vlees Gelukkig komt aan elk gezwalk een ende hoe breien we een end aan Balkenende?…

Wanhopig stond ik in de keuken Het was met mij gebeurd Ik kon niet verder leven teveel had ik getreurd... Hoe in de wereld kon die ander mij zover brengen Zo erg zelfs, dat ik mijzelf nu om wilde brengen... Terwijl ik huilend, pillen slikte en zo bedroefd om mijn moeder riep En God vegeving stond te vragen Ging ik liggen, totdat ik "…

Ik hoor je de woorden nog uitspreken Het speeksel droop van mijn gezicht Jij met je wantrouwen, je paranoia Hebt mij van overspel beticht Je vermoedens zijn niet te onderbouwen Waar haal je deze wijsheid ineens vandaan? Als je van me af wilt, zeg dat dan Dan zal ik heus wel stilletjes gaan Maar ik word onheus bejegend door je woorden De…

Als het meisje met de bloemen Haar onschuld aan de koopman geeft Als de bijen stoppen met zoemen En voor het laatst de muziek het begeeft Als de schilder het fluiten staakt De soldaat het vuur kan horen Als de eeuwige slaper ontwaakt Dan is alles verloren…

De eerste zonnestralen schijnen naar binnen We worden wakker en de pijn kan beginnen Vandaag de laatste dag dat je hier ligt De allerlaatste dag dat ik wakker word Met naast mijn wang jouw prachtige gezicht Die ik elke ochtend kus en streel en aanschouw Een verlangende herinnering is wat ik er aan overhou Dus hou ik je stevig in mijn armen gedrukt…

Vanuit de donkere warme zee gegleden Twee diepen zuchten naar beneden Warme handen zacht en fijn over je huidje van satijn Fonkelende heldere blauwe ogen Laten de pijn snel verdoven Vanuit de roze schaduw over je gezicht zo nieuwsgierig naar het licht Daar was het donker warm en klein veilig verborgen Waar rust de zorgen naar morgen…

de zon ging onder maar wij bleven staan op de dijk in het gras aan het water verloren we elkaar in de ogen was het blauw nog dieper en de wereld ging voorbij terwijl we toekeken en de tijd verdween niet was blijven plakken de horizon was daar terwijl we groeiden aan elkaar…

en kil Somber, koud en stil De pracht lijkt verdwenen De wereld lijkt anders Zonder jou in mijn hart Het maakt mij verward In mijn dromen verschenen Alles is veranderd Het doet gewoon pijn Om niet te kunnen zijn In het vuur van reflectie Het verlangen maakt eenzaam Want loslaten kan ik niet Vasthouden wil je niet Einde…

Misschien is dit het einde Misschien ook een begin Ik weet al lang niet meer Wat alles was en is... ...Geweest en voorbij gevlogen De vleugels van een vlinder De liefde van een engel Brachten mij ver van hier In jouw armen In ons hier... ...De tijd glijdt voorbij Het ritme van mijn hart Is als het jouwe Mijn lief je schijnt zo fel…

Oh, dat zou het einde zijn! mezelf uittrekken even ophangen aan een haakje de rest de rest laten.. maar ja, dat zou het einde zijn!…

De koude diepte is de droom die ik wens en geloof zolang de winter mij niet verandert in het leven dat ik in alle schaduwen achterlaat…

een punt achter alles wat is geweest. bezoek datgene waar iedereen voor vreest. een streep door hetgene dat nooit meer komen zal. ben alles zat. nu al.…

Ik wil niet terug naar Joop den Uyl of Drees maar kiezen wij nu echt voor zo’n regering? naar welke nering zetten wij de tering? wij snijden in de zorg en in ons vlees Gelukkig komt aan elk gezwalk een ende hoe breien we een end aan Balkenende?…

Toch weet je dat het te vroeg kwam het zal nooit meer zo mooi zijn zo mooi als het werkelijk was dit einde doet pijn en is niet fijn.…

In de trein weet ik dat ik niet meer thuis kom Jouw ogen zullen niets terugzeggen Een klok tikt door de stilte…