Alle inzendingen over vlaktes

ik zie de hemel opengaan wat wolken dwalen langs het blauw en lossen op ik voel de zon en wind waan me weer een kind op eindeloze vlaktes muziek waait zacht langs strijk van wat violen ik vang met lach je melodie we dansen hitte van de poesta's en wijken later uit naar permafrost van toendra's nu gaan we lente brengen in…

Onder elke steen ligt een verhaal Achter elke berg een onbekende schat In elke glimlach een verborgen verdriet Door je eindeloze landschappen De wielen over het grind Indígenas in en uit Kinderen in doeken op ruggen Eten wordt verkocht in zakjes Vieze nagels en lijnen in het gezicht Vlaktes gevuld met leegte Zover als je kan zien Ergens…

handen de stenen raakten het laatste stukje haakte aan de info die jullie deelden het rechte rond in perspectief met de natuur die vuurspelend met de zon het huis verwarmde rondom zij waren het die het ronde rechter lieten lopen om de openheid perspectivisch transparantie te geven de ingetogenheid kwam van binnenuit in hoekloze vlaktes…

Je lichaam glanst Een rivier veilig ingebed tussen de oevers van bossages grassige vlaktes Stroom naar de zee van je wezen verborgen nog deels Toont een zwakke rimpeling aan de adelaar tuurt met zijn scherpe ogen ondanks ontwaart in de diepte van je ziel Je gezicht een ontluikende druivenbloem in de vroege zomer Pluizige doorschijnende…

zon in mijn hart een sterrenhemel in mijn hoofd sentimentele vlinders in mijn buik dacht wat doe ik hier in het landschap ik ging die avond slapen de maan naast mijn hart dacht wat doe ik hier in bed in het hotel van de salon moralist lag in de nacht diep te slapen kon niet denken want ik sliep de wereld kende zijn ronde vlaktes…

Ik lig naast je en ik slaap Onder een kleurendeken M’n hand is warm, ligt op je rug Dit hoort zo, dat is gebleken Ik wentel me in kleurschakering Vlieg met de sluiers van het licht Ik ontwikkel en trek lering, Terwijl ik kijk naar je gezicht En je ogen spiegelen m’n pad Ik loop op de vlaktes van je ziel Bewonder daar jouw universum…

ik heb woestijnen doorgeploegd in hete vlaktes naar je spoor gekeken door zon en wind gegroefd, niemand heeft ooit van mijn zweet geweten ik struinde door het hoge gras van eeuwig glooiende savannen herkende je in takkenbreuk en pas en dacht je jagend zo te vangen in bergen vond ik je profiel maar je wilde niet verschijnen ik hoorde echo's…

Reusachtige bulten in de kale Binnen-Mongoolse vlaktes van delfstoffenrijk Bayan Obo 's werelds grootste der aardmetaalmijnen voor conductors en halfgeleiders China heft tolmuren voor onze smartphones windmolens straaljagers mri-scanners voor magneten in duizend turbines haalt het neodymium uit Bayan Obo Hoe zeldzaam zijn zware…

Het meisje groeit op in een nomadengezin toeft enige maanden op weiden in een dal waar geit en schaap rustig grazen hun genoegens beleven mensen en dieren vertrekken gaan langs lange wegen over heuvels en vlaktes naar een ander verblijf voor korte tijd tijdens de zwerftochten raapt het kind soms wat mooie stenen of bevallige…

niet hoef te bestaan een onbeschreven blad om mij te bergen Waar het kristallijne venster mijn woorden terzijde schuift het winterlicht binnenlaat dat naakter is dan mijn blote huid De klok een witte tijd aangeeft ik mijn adem bladstil zie hangen boven een deken van stuifsneeuw het vroegste zwijgen mij toedekt De ijle wanden witte vlaktes…

je kunt slapende waken je vervelen en bier drinken een vogel leren vliegen een orkaan temmen en insnoeren in je week geworden ziel, je mag gerust liefhebben en op je bek gaan, vergeet niet te reizen naar de uithoeken waar niemand komt, de kroegen en kale vlaktes, de weelderige tuinen met vijvers, de plekken die je dacht ergens van te herkennen…

Groene spechten brengen een lach Kijk over de paarse heide Vlaktes die zich ver verspreiden Benevelde spinnen-raggen die je er zag Je genoot van deze zonnedag Het paarse goud mag bekoren Een late koekoek zul je er horen Ochtendlicht met zoet geurende luchten Vogels die naar het zuiden vluchten Beelden die de geest verblijden Tussen…

NEDERLAND April, mei 2011 heel veel zon heel erg droog af en toe 'n druppeltje regen ROTTERDAM Geel gekleurd gras op d' Maasboulevard uitgedroogde boompjes op 't Willemsplein "De Groene Kamer" nu een bruine schuur Rotterdam aan de rivier Rotterdams vlaktes aan zee Rotterdam waterstad?…

Denk niet meer aan al die vergane tijden over die vlaktes loop ik lang niet meer ook die dichte wouden zal ik verder mijden zet mij liever aan stil helder water neer. Blijf toch kijken naar drukte van ’t leven ook al sta ik aan de zijlijn opgesteld ben nu door vrolijke jongeren omgeven nee, mijn zijn is nog lang niet uitgeteld.…

Wat voor kleuren wilde hij mengen blauwe knoop, rood gevaar, witte vloed met smaragdgroen en bruin van de ganges vermiljoen van de tempel van boeddha in de alchemie der regenboog In woestijnkleurig zandige vlaktes van het gortdroge subcontinent tussen tibet, kasjmir, himalaya en het bladgroen van thee op sri lanka 'Omarm dus je ruimte…

zorgen van het wachtende leven mijn neus vangt zwevende geuren de Oostenwind nadert snel heuvelland wekt vragen Noordelijke stem roept tussen heideland en zee grazen lokkende dieren maar hun eigenaars zijn jouw vijanden zwerflust ontwaakt zacht 'k voel me voor even een rasgenoot die ver van hier immer voorttrekt over eindeloze vlaktes…

Ons kom lustig die berg opgedraf met die krag van die ossewa Onder ons verrys die vlaktes van het eeu oue Suid-Afrika Ons roep halt en stap uit en vergaap ons vanop die klipmuur aan die mooi kaleidoskoop kleure soos 'n koning oor sy landgoed tuur Met Lottebie waarvan ek hou drink ek lekker soet vonkelwyn ons voel baie geseënd dat…

Meneer rendier zal ons leiden naar betere oorden, bergen met zon en sneeuwwit behangen bomen en op de vlaktes. We nemen de tijd voor onszelf en laten de pijn aan een ballon opstijgen richting de zon, als de vogel die te hoog vloog, z'n vleugels verbrand- de en ter aarde stortte.…

naar de hond die ik passeerde is iets wat ik niet kon en kan Hij is van aard zichzelf Ik loop over een pad Waar vrouwen vroeger hun rug niet keerde naar de zee Ze keken met de storm mee Ik had trek gekregen met nog de zeereep voor mijn kiezen Een mantelmeeuw was mij al voor Zonnestralen kwamen door Goude mist met blauwe gaten Witte vlaktes…

hoe beskryf jy reën, as tien seisoene droë sand in jou kiewe waai het God vergeet van wesens wat kinders voed hoe beskryf jy groen, as dorre landskap jare lank geen vrugte baar het God vergeet van mense wat gebede na die hemel stuur die stam loop leeg so ook die wye natuur ek kan die onrus voel, as my mense sing en koor van vlaktes sonder…

energie Zon en sneeuw zo zuiver en puur Reykjavik stad onbetaalbaar mooi Trendy clubs in het nachtelijk uur Chique centrum lichtjes in de bomen Huizen in diversen stijlen gebouwd Warme mensen gewend aan de kou Open en sociaal voelt zo vertrouwd Gletsjers sprookjesachtig prachtig Ontroerend wonder natuurschoon Hagelwit ogen de oneindige vlaktes…

Jij hebt gelijk dat jij mij niet hebt meegenomen ik val uiteen in dikke vlokken sneeuw daarbij een droevig lied van een kozak over vlaktes nachtmerries bereden Ik ben geen jonge, vlotte Parijzenaar met zijn brille en rappe woorden hij laat zich voorttrekken in de tijd onstuimig voortduwen door de noordenwind Toch heeft deze nacht jou opnieuw…

Draag gerust de maan, zonnestralen in je haren droom van toffees en horden kunnen lopen vergeet brandende vlaktes, verraders van leven wurgers van gedachten en put kracht, uit want ook het hartzeerkind in je mag stralen.…

Men snakt naar blauwe luchten Terwijl men kracht blijft putten Uit rookpluimen producerende gebouwen "Het is altijd zo geweest Dus laten we het maar zo houden" Galmt door de grijze vlaktes heen Terwijl kinderen vragend omhoog kijken En lijken de grond nog iets lijken te voeden Galoppeert gedegenheid de Melkweg over Op zoek naar nieuwe levens…

Mijn dorp ik heb u lief Het dorp met zijn lange kale vlaktes, waar stapelwolken reiken van de Hemel naar de aarde, in een poging aard en hemel met elkaar te verenigen. Hier voelde ik de liefde als een tedere zachte warme mantel die alles omhult.…

Mengt zich 't vermiljoen van boeddha Met het gore groen der Ganges Tussen Kasjmir, Himalaya En het tropische Sri Lanka In de droge dorre vlaktes Van 't versleten continent?…

schade te verkennen dan staat hij weer uiterst strak vervolgt verbaal experiment hij doet scheepszeilen bollen laat intens guur de golven rollen zwoel streelt hij zacht haar wangen op luchtig zomerse strand opkomend vlaagje schuurt ruw hoofd lichaam been en hand dan komt hij opgewonden pas echt weer uit de hoek hij stormt over dorpen vlaktes…

Verwilderd in besneeuwde vlaktes woestijnen in muren gevangen de kampen kelders en kooien waar de ene mens de andere onmens wordt. Al die dromen al die jaren steeds weer dat kind op 't platgebrande station het hoge gillen in de kazerne waar je stem, die mooie vaas werd stukgetrapt.…

Ik voel jouw warmte mij omarmen, zij vult de leegte diep in mij, ik neem 't op met volle vreugde en voel me weer een beetje vrij het steppegras wiegt zachtjes en draagt mijn gevoelens met zich mee, het waait over de kale vlaktes en waar 't eindigt: geen idee…..…

In de droogdorre vlaktes van het oude subcontinent bezuiden het godenverblijf der Dalai lama in Lhasa Temidden van de achttien Everestgelijke achtduizenders der Himalaya Zuidwaarts reikend richting Evennachtslijn tot het Tamilheiligdom Sri Lanka?…