Alle inzendingen over vlucht OR verschrikkelijk

, vlucht, vlucht ...…

(Verschrikkelijk Gezicht!) Mijn haren vallen "boem" van mijn hoofd. Ze vallen zomaar "boem" op mijn trui. Ik kan de hele dag wel bezig wezen haren van mijn trui te vegen. Soms zakt mijn voorhoofd over mijn ogen, ontneemt op die manier mijn blik. En buig ik mij een keer voorover hangen er wangen in 't gezicht.…

om durven kijken projecteerde in slechte tijden vrolijk zijn om blij van te worden in al die tijd hoefde ik niet te weten wat ik van mezelf en anderen heel snel wilde vergeten nooit heb ik erbij stil gestaan zag bij mijn voeten ruïnes langsgaan van het gebeuren die dag nu moest ik wel kijken naar alle lijken die vogel verschrikkend…

op de berg Nojin Gangzang vele valleien gaan van Lhasa zeven duizend meter hoog zit witte sherpa Tabula Rasa roerloos in de wacht voor de verschrikkelijke Kerstman Yeti Eeuwig zijn Sneeuw God vergeten stil kwam daar een stip steeds naderbij yakboterlampjes flikkerden hoog op Tabula Rasa ratelde onbewogen op hete kolen met zijn gebedsmolen…

Alle vaders met een dochterlief zonder loverboy – Zend haar gauw een kaartje met een anonieme groet Dat maakt ook haar Valentijn een klein beetje goed…

Ik heb jou verschrikkelijk zien lijden en je alleen maar achteruit zien gaan Je glimlachte om wat mensen zeiden doch ’s nachts in stilte gutste ’t traan Ik heb jou verschrikkelijk zien lijden wijl geen klacht over je lippen gleed Je onderkende ‘t naderend bevrijden ’s nachts in stilte vond je ’t te wreed Ik heb jou verschrikkelijk zien lijden…

Aan flarden geschoten humaniteit, Mens die zijn naam dreigt Te verliezen aan zijn eigen onmacht, Niet in staat zich te verweren Tegen het kwaad dat alles in Zijn vaart meeneemt, hartstochtelijk Op weg naar de hel - Met in het achterhoofd nog Een paar laatste flarden hemel, Waarnaar hij wanhopig op zoek is Om te redden wat er te redden…

Mijn liefste herinner je, het steile pad naar Kathmandu? Onze rugzakken droegen zwaar, onze voeten sleepten moe. Links, de afschrikkende eeuwende Himalaya piek. Rechts, bodemloos de groene jambalaya diepte. We zochten vrede bij Boeddha en menig slinkse goeroe. Mijn liefste herinner je, de schaduwloze brandende zon, kwellende lege veldflessen…

De tijd die zo verschrikkelijk is waar niemand kan schuilen waar je ook niet vluchten kan verschijnen tranen en verdriet want eigenlijk wil je dit nog niet. De gang naar huis moet worden aanvaard weg zijn alle vredige taferelen weg is al dat er voor even was terug naar de realiteit terug naar je eigen bed.…

Hoe verschrikkelijk draaien de valse ogen van de dictator.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Een valse start is niet erg, maar verschrikkelijk -- is een vals einde.…

sluit een sierlijk vaarwel uit maar een aanloop bevrijd je van al het aardse gedoe nu je aan één stuk 13.000 kilometer over eindeloos water van de grootste diepste zee vliegt uitgeput en licht verdwaasd misschien strijk je in Nieuw-Zeeland neer 4Blue Blue Red and White poëtische magie schiet tekort als ik je mysterieuze vlucht…

Jaloezie is een verschrikkelijke ziekte waaraan alleen mislukkelingen lijden.…

Bronnen, moraliserende getuigen Metamorfosen blijken zich te weerspiegelen vluchten weg in fantasie non-verbaal. De bron van het leven illustreert zijn waar gelaat.…

ik ben zo niet gelukkig dit is voor mij een hel daarom wil ik zeggen dat pesten verschrikkelijk is al heb je soms niet in de gaten maar dan zit je echt goed mis!…

wat doet het er toe, waar ik was jij bent een deel van mij waar de rivieren ontstaan beloften van aarde aan de hemel stromend het licht tegemoet daar waar de liefde is en alle vijanden slapen alleen de tijd nog met zijn heldere oog als volle maan boven onze lichamen wakend tot verschrikking van mijn ziel.…

Alleen in een loopgraaf bad ik aarden woorden. Zo bang was ik, waarom sliep iedereen? Het stofsneeuwde en in de grond van mijn hart groef ik mij in. Een vreemd tot de tanden gewapend ongeluk schoot genadeloos mijn grenzen stuk. Iets verderop kroop iemand overeind en plaste hard een einde aan de nacht. Een hand zocht diep in mijn broekzak…

‘t Is bijna lente, de knoppen zijn al weerloos, de takken steken hun armen uit en de groei heeft de bloei ontdekt. Het blijft voorlopig lente, omdat het gretig groen is. Het was de luidruchtige lente, die even heeft geglimlacht. ----------------------------- uit: 'Liever niet', 2017.…

Het lange wachten is voorbij. Er is een eind aan gekomen, het lange wachten en zoeken naar Julen. De kleine hoop, die de ouders hadden, is weggevaagd. Nooit meer samen! Julen raakte in een diepe put, het zoeken duurde te lang. In eenzaamheid ben je daar overleden. Hoe erg moet dat zijn voor beide ouders. Nu ben je samen…

O mijn hart klopt zo verschrikkelijk. O mijn hart klopt zo verschrikkelijk - zacht is haar huid, adem als bloemen zacht, het lichte haar - verlangende ogenklacht.…

De slagen ontweken De spieren verkrampt Verschrikking verstreken Het leven verdampt…

pijnen waarvan een mens al zoveel heeft geleden met de engel haar vlucht mee laten varen op zoek naar de uitkomst van mijn dromen vol verbazing alles laten openbaren omdat het beste nog steeds moest komen…

Al die mensen vluchten voor geweld, al die mensen sneuvelen zijn nog niet geteld. Al die mensen waren op zoek naar een veilig thuis, al die vluchtende mensen komen nooit meer naar huis. Al die mensen, op de vlucht, zijn verdronken en dus: is de vlucht ten einde. Het vluchten is voorbij…

Iets kleins dat groot wordt: je ziet een schroefje liggen – dat ergens ontbreekt.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Ik wilde slechts ontsnappen maar wist niet waar ik moest beginnen. Geluiden van klinkers vulden deze lege morgen waarin ik niets dan blauw zag. Een droom die geen droom was, onzichtbare vlekken die een onuitwisbare indruk achterlieten. Al gaandeweg dreef ik de stilte voor me uit en daalde af in de lange nacht.…

Een beroofde kinderhand, Eindeloos wreed, Het kijken doet zo zeer Een inwendig gezicht, In de nacht verborgen, Mijn hart gaat onbedekt dicht Een knagend visioen, Achterwaarts lopend, Mijn slaap wordt wild gesnoeid Het blijft maar regenen Op mijn eigen huid Vreemde tranen, Een doods geluid Vluchten kan niet meer, In mijn dromen…