Alle inzendingen over vorm OR cyclus OR afstand

in deze uitgestrekte vlakte waar tekens onbekommerd door het luchtruim zweven waar de woestijnwind ze tenslotte op de knieën dwingt en de hitte hun onbeduidendheid tot een vesting samensmelt het is daar in die eindeloze vlakte waar het ongeletterde net zo lang op de poorten beukt tot het verborgene zich ontpoppen kan tot uitgesproken…

De vrucht groeit en is voldragen Adem in en Adem uit. Een diepe zucht een traan een lach. En het heeft zijn plaats ingenomen het bloeit en groeit. Ogen die kraaien een lach op het gezicht Adem in en Adem uit Met vruchten gedragen. Het kruipt het loopt het lacht. Een innerlijke zon is geboren Adem in en Adem uit. Adem in en Adem uit, met al…

het einde kondigde zich aan toen het voorjaar werd bomen nog zonder blad niet wetend van de onontkoombare cyclus die inzet bij elk begin het eindigde toen de streng werd geknipt en het kind de tepel zocht toen een deur sloot het gedwongen vergeten aanving uren bemoeizuchtig werden en terug wilden naar momenten toen het einde nog niet…

Ik ga tevreden door het heden, mijn heden kent een rijk verleden dat langs mooie, volle treden afdaalt naar een stil beneden waar mijn wieg stond lang geleden mijn ikje kent nog geen verleden, de weg omhoog nog onbetreden, dus toekomst gaat met lege schreden terug naar mijn tevreden heden. Men zegt: er komt een laatste trede, dan ben…

Kijk dan beide handen gevuld met helemaal jij ooit zwanger van verwachten groeit het nu tot aan de hemel en nog verder groen tekent het naderende voorjaar soms barst het open en blozend kleurt een prachtig boeket de vensterbank…

voor de vorm zou ik je willen kussen in de nabijheid van een warmtebron ik zou je willen pellen je huid je schaven en de krullen tellen en stoetsgewijze plaatsen naar grootte en hoeveelheid pigment een compositie van leedvermaak en van verleden heden op de uitvaart is er niemand zelfs de kist is leeg alleen is er de lucht van afgesloten…

Jan Peter heeft een glorieuze week Hij mocht er bij de topontmoeting tussen En ook nog eens Michelle Obama kussen Hoewel ie daar wat lodderig bij keek Zo ben je hier een loser en uit vorm En héél ver weg lijk je ineens enórm !…

die met zijn paard in het drijfzand dreigt te zakken die door zich bij zijn paardenstaart te pakken zichzelf met paard en al opbeuren kon Want door de vorm kan alles functioneren Daar kan de inhoud vrijelijk transformeren…

het rondelet 't is een schavuit, een nar, een vlerk het rondelet geen schaterlach maar binnenpret het vlucht voor 't zingen uit de kerk verdwijnt dan in het blauwe zwerk het rondelet..…

Woorden schrijf ik tot kilometers om afstanden te overbruggen. Mijn eenzame gedachten vormen ontelbare PS’sen; ze vliegen als postduiven weg. Geen grenzen kunnen mijn minnende mijmeringen dwarsbomen Zo smokkel ik de verwachting van het weerzien over het afscheid en de tijd heen die ik bukkend sprokkel.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

cyclus van vermaak herhaalt zich weer; tenslotte blijven we één voor één weg en nemen anderen geleidelijk onze plaats in Het was mooi, aan alles komt een eind het vervolg de parenclubs voor veertigers is voor stappers als wij niets, voor die openlijke directheid missen wij de moed…

ik heb de schittering van glas nooit zo gehad subtiel en breekbaar waren nooit mijn woorden wel transparant in zachte vormen zonder scherpe kant breuken zijn vermeden bloed heeft nooit gevloeid heb afstand genomen ben door het flitsend spel tot confronteren toe geboeid…

ik weet je door de wolken heen zelfs de grimmigste vormen kunnen jouw aard niet blijvend verdoezelen oh ja, ze proberen het gedaanten worden uitgerekt door tonguitstekende figuren om de afstand te verbreden het lukt ze slechts tijdelijk -hoop ik- zonder uitzicht kun jij niet leven -wil ik geloven-…

Hij zit in de bus en stinkt naar ranzig vet, nee meer een zure bom van flink formaat. Ik zie hem gaan en weet niet waar hij gaat, zolang de deuren open zijn kan ik hem achterhalen. Gebogen is de straat als hij en er is niemand die mijn oog zo plaagt. Wat dondert het, ik ga hem achterna; nieuwsgierigheid is ook een daad. Zijn jasnaad valt…

Ik voldoe niet langer aan jouw norm, met mij nog leven doe jij voor de vorm. Het voorlopig dulden is gebleven, hoelang heb jij me nog gegeven? Wanneer heb ik volledig afgedaan, of zal jij zijn weggegaan? Ik pas niet langer in het plaatje, o, verdraaid rot op, ik haat je.…

een gedachte denk ik en ik zie mezelf schrijven woorden op papier…

jouw draden met mij verweven samen één patroon voor ‘t leven…

Als alles tot een kunstje wordt Geschiedenis herhaalt Begrijp dan goed, want tijd is kort Dat ieder wel eens faalt De kunst is juist het voor te zijn Al valt het vaak niet mee Het woord wordt zin, de zin wordt zijn En alles wordt dictee De vorm dicteert Onzin regeert De kunst is juist het voor te zijn!…

Ik, schreef de dichter in zijn gedicht zonder te beseffen dat er lezers zijn die er klakkeloos van uitgaan dat hij zijn eigen hoofdpersoon is Ieder heeft een rol te spelen - een schrijver evenals een lezer Ik beval, schreef hij dus over haar maar een lezeres uit Gent sprak hem bestraffend toe: dat kan niet, je bent een vent…

ik fluister woordjes in de regen vang een regenboog met mijn paraplu dans de zonnedans in grote plassen tot zij mij lieflijk omarmt nodigt ze me uit tot grote avonturen daar waar wolken niet reiken kunnen lacht schoonheid mij tegemoet evenals zij die zich al eerder overgaven daar schijnt een andere vorm van liefde die niet uit te leggen…

- voor dennis mens ben je - uit liefde geboren - steeds groter groeiend door en met wat je eet wat je ziet wat je hoort wat je leert wat je voelt wat je doet mens ben je - uit liefde geboren - steeds groter groeiend door de liefde van anderen voor jou door de liefde van jou voor de ander steeds groter groeiend word je gevormd…

uit een vorig mistig leven in een door mij nog niet ontwarde lus zij keuvelt in die tijd met de stuurman voorin, de lijndienst is later opgeheven nu is ze in beitelen bedreven iets in haar beroert haar handen met ijzer brengt zij het doodse tot leven schept ruimte voor een ziel die langzaam uit het universum mag landen zij voelt de vormen…

hoe vormen zich passen in willekeur tot grillige hoekige fragiele fundamentele aforismen verlijdt het heden naar de bouwers van de eerste op maat gesneden steden zowaar is geen stad aan mij gelegen, ‘ k ben een stakker en schoof me buiten plicht en vreedzaam denken het cillicium wurgt me in een tot koud geregen aanhoudende greep…

braakliggend, koud ligt de afstand tussen toen en nu als ouder craquelé in overgebleven glas wat was verblijft doorschijnend in de spiegel van vandaag je draagt het immers bij je, in jouw vragen zonder antwoord in het willen zien en in de nood niet te vergeten dat haar lieve trekken zich slechts vormen, naar jouw eeuwenoud stramien…

Als herfstbladeren in de wind neerdwarrelend nog de grond niet geraakt Wil niet dwarrelen vaste grond niet losgerukt niet afgesneden wil terug naar de Bron terug naar mijn wezen en maken de cyclus rond…

zij komen en gaan in een gapende diepzee van miljoenen sterren; op lichtjaren afstand verdwijnt er materie in loodzware gaten, zwart, imploderend. golven van zwaartekracht Aarde passerend, ijl en pulserend in de atmosfeer zonder vorm zonder inhoud, luchtrimpelingen komend en gaand in de ruimtetijd...…

van op een afstand zijn alle roze rozen gelijk dichterbij :geur anders.…