Alle inzendingen over waar jij stond

Ik vloog altijd hard Op deze lange tocht Haren verward Wist niet wat ik zocht Ik vloog altijd hard Alles voorbij De wereld zwart Niet echt van mij Toen kwam de dag Dat de motor zweeg Ik steeds meer zag En niet meer steeg Ik vloog niet meer En raakte de grond Kwam zachtjes neer Precies waar jij stond…

jij stond hangt jouw gemis omdat het gras daar groener is…

Daar waar jij stond zo even nog is de kriebelende geur van de sigaret gebleven vermengd met jouw adem Zou ik van je blijven houden met een ring door de neus en de lip, een dunne ketting die oorlel met vleugel verbindt?…

Ik eet uit je hand en ik hang aan je lippen Ik wil bij je stranden en dan aan je nippen Ik lig aan je voeten en hang om je heen; Kus je met spoed en ik deel jou met geen Ik kijk naar je ogen; ik hang aan je mond Hou ’t niet droog en ik kus waar jij stond Ik eet uit je handen en adem jou zelfs in Jij bent dé gigant en ik heb toch…

was alles wat jou overbleef - de dagen veranderen ik stap naar buiten kijk terug en naar de verte stilte opent vogels tegen de achtergrond van poëzie en ik geef me over aan dat wat niet vervuld werd aanvaard woorden die hun plekje nooit vonden, weggleden langs de vastgeroeste weide en achter de bomenrij het water waarop jij…

van de grootste rampen aller tijden zie jij ook het ongeloof op de gezichten van al die mensen die nog steeds moeten lijden waar was jij elf september 2001 ?…

op een herfstige avond hoog op het reuzenrad was een meisje aan 't verdrinken in haar tranen van verdriet. geen mens had iets gezien maar wel een vogel die kon praten vroeg het meisje wat er was. ze zei : – ik ben geen ster en zal er nooit een worden maar, hoe kan ik de maan aanraken ? – de vogel vroeg verbaasd : – waarom ? – het…

als een mooi muziekje Ik stond op een terras ik sta als aan een muur genageld zo vast dat ik wacht tot jij naar mij komt en zeg: er was een terras waar ik op stond En daar zag ik jou staan je bent zo mooi, ik laat je nooit meer gaan.…

laat mijn zuchten je stille handen verdichten daar waar mijn hartslag je verlangen bereikt je geeft mij rust kalmeert mijn zinnen teder wiegend door bevrijding gesust laat mij begrijpen jouw onrustig denken je weerloos beroeren het vloeien van mijn zijn je zegt zo weinig lippen woorden je schijnt zo veel in bekorende ogen je…

Het zijn jouw warme wangen Waar mijn tranen over dwalen Op zoek naar een bestemming. Het zijn jouw heupen Die zo soepel en elegant Kunnen dansen, diep van binnen. Het zijn mijn vingers Die jouw ringen dragen en Voor altijd verbonden blijven.…

Waar de toekomst nog een kleur had en de gulden een daalder was, waar de kinderen veilig speelden, op een veldje, groen als gras. Oh Nederland, waar eens mijn wiegje stond. Vaak denk ik aan vroeger terug, maar de tijd gaat veel te vlug. Oh Nederland, waar een glimlach nog volstond en op het matje bij de deur nog "Welkom" stond.…

ik zag je papavers veroveren aan het grote raam je liet het maanzaad zien om mij - blauw - uit schaduwpoëzie te bevrijden ik herkende je handen en het trage web dat in grote donkerte sliep alsof uit het zandig licht waarover je sprak, geen erfenis daalde…

Waar eens een huis stond schreeuwt de onmacht om vergiffenis Kraters gevuld met bloed van … Wegwuiven met een witte vlag uit het riool opgedoken Waar eens een huis stond zwijgen ze in dezelfde taal verboden Zonder wapens de ander aanvaarden Schoppen, schieten we vol Vanuit ons comfort Een thuis, heel Waar nachtlampjes doven…

Sprakeloos staar ik naar de plek waar jij zonet stond aangedaan door jouw schoonheid en je gracieuze manier van bewegen m'n verstand wordt beneveld wanneer ik denk aan de momenten die we samen zouden kunnen beleven…

Na de zoveelste dood, zorg je steeds voor nieuw leven, want jij bent toegewijd, zo ik ook trachtte maar ik, veel kleiner en simpel eenvoudig conform jouw eenvoud... doet mij de ingewikkeldste dichtwerken schrijven: ik zorg, dat jij altijd zal blijven!…

Ik stond vannacht met een kwast in mijn handen Ik stond voor jouw muur die blank was Ik stond op het punt om de waarheid te zeggen Goddank ik bleef staan en tekende niet Hier woonde Geluk vandaag…

ze stond op uit oude woorden en sprak naakt en werd gewassen zoals zij leerde van haar moeder voor niets krijgen we dag en nacht maar zelf moeten we water halen om ons te wassen, opdat de dood mooi in het leven kan groeien…

Er stond daar eens een schone bloem Helemaal verdoken Ik vroeg ze toen "Gij schone bloem, Waarom hebt g'u weggestoken?…

nog toen jij Aan je laatste reis Naar Gods horizon Die ochtend in Vrede begon, En is het niet Alleen het gemis Maar vooral ook Wat je onaangeraakt Achterliet dat ons Raakt diep in het Hart waarin jij Voor altijd leven zal…

het deed ook een beetje pijn, ik keek omhoog en jij naar beneden ik was verliefd eerder dan jij niet dat het ergens stond geschreven maar... je viel omlaag alleen ik weet niet waar ik zag alleen een glimp en werd verblind.…

Helemaal alleen Waar moet ik heen Ik ben je kwijt En ik verwijt Mijzelf er om Wat was ik super stom Je stond voor me klaar Maar ik wist niet waar Nu is het te laat Je bent nu kwaad Ik ben alleen Niet met jou om me heen Wat was ik dom Ik wil dat jij weer kom!…

waar ik val voor die ogen duizel van jouw stem zwijmel door gefluister in mezelf verloren loop voel ik hartsverlangen in mijn zoektocht naar dromen hoor jouw zacht gefluister in het ritme van mijn hart en verdwaal ik in mezelf vervaagt de eenzaamheid vraag ik jou heel zacht waar was jij mijn leven…

Net zo eenzaam zijn mijn dagen, ben jij de enige die die me niet wilt horen, zie mij ontmoedigt zitten met al mijn vragen, die jij waarschijnlijk nooit zult beantwoorden... Waar ben jij, nu mijn hart schreeuwt om jou, heb je nodig in deze kille nachten...…

Ik wil je leren kennen Alles over je weten Dus spreek En laat woorden achterwege…

vraagt hij waar jij gebleven bent Maar als ik het tevoren had geweten zou ik net zo goed verliefd geweest net zo goed die vrouw zijn nog steeds verliefd op jou…

in onzer jongere jaren toen wij de woorden niet konden vinden het lef niet hadden de kast ’t veiligst leek toen angst zich meester maakte hulpverleners wegkeken toen we werden buitengesloten uitgelachen met de nek aangekeken omdat wij kleur bekenden waar was jij toen…

jij stond niet in de bloemenwei naast zoveel anderen te geuren jij kleurde nog wat hogerop de boomgrens al voorbij waar jouw knoppen met de elementen vochten om te overleven jij wortelt daar vol trots jouw zaden zullen zelfs op de kale rots nog bloemen geven…

Iedereen komt zichzelf tegen iedere dag, ieder uur maar het komt veelal niet tot een ontmoeting soms zelfs niet tot een begroeting en dat blijft, lijkt mij een gemiste kans…

Een gang in het Concertgebouw en jij daar, met een andere vrouw Ik vlucht om ons dit te besparen Ik was, en zij is nu de ware Een gang in het Concertgebouw En jij daar, met die andere...…

bleven waar we stonden zonder iets te zeggen of te bedenken weet jij dat nog of ben je die vrede zomaar vergeten…