Alle inzendingen over wanneer bloemen geur

wanneer ik aan jou denk dan wordt langzaam alles zachter de muren de stoel waarop ik zit de houten tafel het lijkt alsof ze mee wiegt met mijn gedachten de vaas met een enkele bloem glimlacht naar me alsof ze weet dat ik de blaadjes zou willen afplukken één voor één ze hoort het me zeggen hij houdt van me hij houdt niet van…

Want ze is mijn bloem die eenzaam mooi blijft wanneer mijn hart weer over haar eindeloze kleuren en geuren schrijft.…

wanneer ik dood ga hoop ik dat er bloemen groeien in je hart ontsproten uit de zaadjes die ik door de jaren heen geplant heb en nu ontkiemen door het water van je tranen wanneer ik dood ga hoop ik dat er bloemen groeien in je hart en dat het bol staat door een explosie van geuren en kleuren die jouw herinnering aan mij verbeeldt wanneer…

en geuren die met zichzelf ook jou afpellen zo immers kan ik van de bloemen leren wanneer ze spontaan uit hun knoppen breken zoals jij met een groot gebaar uit je kleren.…

Elke bloem heeft een speciale geur. De roos, tulp, margriet, narcis, leeuwebekje, heide, lelietje van dalen, klaproos, anjer, madeliefjes krokussen, de korenbloem. Niet allemaal ruiken ze lekker. Bij voorbeeld de anjer ruikt niet zo lekker als de roos. De lelie van dalen ruikt erg lekker. Veel en veel lekkerder dan de anjer.…

Een vreemd soort Weemoedigheid hangt Langzaam in de lucht, Loom als was het een Vooruitgeschoven zomerdag Die net als mijn gevoel Te koud is voor de tijd Van het jaar - een lage, Verschroeide geur van Weemoed die overblijft Van alles verterend vuur En die tastbaar resultaat Lijkt van jouw sterven In dit lijdensuur…

Bloemen groeien en geuren eindeloos mooi ontelbare kleuren harmonieuze tooi Bloemen water om te leven meer hoeven ze niet ze bloeien zo even einde in`t verschiet Bloemen die langzaam sterven hun geur die verdwijnt bruine bladernerven de knop die verkwijnt Bloemen en Mensen overeenkomst is daar hun korte levenscyclus…

hen bedankt in dromen vol geur die je geest als herinnering aan deze bijzondere ontmoeting had meegenomen…

Het sterk aroom van meidoorn wil verdringen Hun geur subtiel, die wil het veld niet ruimen. En romigblank, gevlekt met rode stipjes, Bloeit, verentêer, aan knoestig-bruine twijgen, Bedwelmend-zoet, de meidoorn, - zacht al zijgen De bloemeblaadjes, geurge liefdelipjes.…

Wanneer ik je zie wil ik mij warmen helemaal verdwijnen in je armen Wanneer ik je hoor mooie woordjes en zinnen wil ik fluisteren en je totaal beminnen Wanneer ik je voel zie je sterretjes in m'n ogen een lach om mijn mond deze vertelt ongelogen Dat ik je wil op dit moment hier en nu als je bij me bent…

Wanneer ben ik dan aan de beurt en komt dan eindelijk... MIJN DEEL?…

Steeds grijnst de duisternis wreder en wreder, wanneer een grote stilte de enige uitweg lijkt in een zwijgende wereld. Koortsig zoek je naar diepe dromen, waarin je onsterflijk wil geboren worden, waarin je nieuwe letters kunt schrijven met een glimlach op je mond.…

wanneer hij die de roman van de mensheid schrijft zijn kladblaadjes zal versnipperen hoe kris kras door elkaar zullen aarde en sterren neerdwarrelen hoe flakkerend zullen de elementen in vuur opgaan wanneer de inkt op is zal adem stokken alleen de leeuw rijst levend op uit geschreven bloed een bruid in zijn kielzog.…

Wanneer een gedicht áf is heb ik niets meer te schrijven. Als er nooit een morgen is, zal er geen avond meer volgen. Wanneer je me niet mist, heb ik je nooit wat geboden.…

Wanneer is het genoeg, als je voldoende hebt? Wanneer is het voldoende, als je meer hebt? Wanneer je meer dan voldoende hebt, heb je meer dan je aankunt en ooit bezitten zult. Maar wanneer is dat? Want tevredenheid is in deze tijd nooit genoeg.…

wanneer wanneer wanneer kom je los van al je banden heb je eindelijk eens niets meer voorhanden hoef je niet te knarsetanden druipt het vocht eens niet langs de wanden dreigt je leven niet te verzanden ben je niet meer bang om je te branden heb je geen last meer van zuurbranden hoef je niet meer op zoek naar verre landen Wanneer wanneer…

van op een afstand zijn alle roze rozen gelijk dichterbij :geur anders.…

Een geur van bloemen komt door de avond gewaaid in een vaas van stilte.…

De herinnering van geluiden, van geuren, van bezinning op het betoverde bestel en het bestaan van rode bloemen. De geur van mos, van denkende moerassen. Allicht de kleuren van het geschut, naar hartelust de geur en geuren van het verlaten plein.…

Het gras, ik weet het nog het gras waarin jij lag te lachen naar mijn lach de tijd verstrijkt, maar toch jouw bloemen bloeien nog ze geuren heel de dag Wanneer kom je weer, kom je weer? .....Je hoeft hier niets, je hebt hier rust .....en ik maak klaar wat jij graag lust .....Kom je gauw een keer? .....Wanneer, wanneer?…

Een briesje, als een zucht, brengt mij de geur van bloemen vanuit een gouden lucht. Ik hoor insecten zoemen die dansen in het licht en in de geur van bloemen. Strelend langs mijn gezicht fluistert de zomerwind zachtjes een warm gedicht. Ik ben een zomerkind.…

Kleurrijke bloemen lokken bijen met hun geur Wij krijgen honing.…

Bloemen: het leven thuis, allerheerlijkst geurend – en wij geuren mee.…

ochtends kwam gerammel van de melkman Met zware glazen flessen stapels kratten Zijn wagen heeft hij achter 't paard gespannen De hoefsmid opent deuren wagenwijd Bekapt de ijzers vijlt ze en besnijdt De paarden ratelen naar boerenhoeven De zeis maait karrenvrachten korenschoven Oogstmaand metershoge balen hooi De straat de geur…

in jouw sporen verwelkten de bloemen al gauw zodra de dorstige zon opkwam slurpte ze de dauw kleuren en geuren die de wereld op fleuren met bloemen in de knop gebroken nog voor ze zijn ontloken…

Als bloemen konden huilen Dan zijn mijn bloemen blauw Dan ruik ik niet de fijne geuren Dan voel ik slechts de kou Gegrepen door vertwijfeling Lijken zij van steen Mijn bloemen zijn bevroren Mij gaat verdriet door merg en been Mijn lief die ik moet missen Mijn dierbaarheid Mijn steun Van wie ik hou De kleuren zijn verloren mijn bloemen…

De koek is op. De muisjes zijn bevroren. De boter ligt onneembaar in de vloot. Ik poog vergeefs een huivering te smoren: april betoont zich wreder dan begroot. Toch eet ik dankbaar mijn genadebrood en ben ik blij dat ik het ochtendgloren weer mag aanschouwen, en de buurthaan horen, en dat ik tot bestaan ben uitverkoren: een ander is zijn hele…

Herinneringen zijn als bloemen, je kunt ze plukken op de woorden van een lied. Soms rollen tranen, maar verdrietig zijn ze niet. Je ruikt hun geur, ziet weer hun kleur. De handen die ze gaven, zodat ze troosten, laven. Je bent weer kind, als met de geur van brem en kamperfoelie. De zilte geur van zee en strand.…

Wanneer vlinders fladderen zonder kleuren en bloemen treuren zonder geuren dan huil ik zonder te bedaren om al die verloren jaren. Ik kijk om, ontelbare keren en zie vogels vliegen zonder veren. Verleden gevoelens kijken naar scheefgegroeide dagen waarin oud geworden uren gevangen liggen in vaak bewandelde paden.…

Ze had hier willen uitleggen hoe het is om in jouw tuin te staan maar het leven knakte jouw stengel vergankelijkheid verwelkte jouw bloem en in de nacht wanneer de geuren tot leven komen in de zilte wind ruikt ze jouw fleurige rijkdom alsof je nog altijd staat te bloeien onafhankelijk van tijd of ratio simpel in jouw mooiste kleuren…