Alle inzendingen over wasdom

het dorp - Waar hij vroeger In kinderlijke onschuld Voorntjes ving, En af en toe Een stekelbaars, Staat hij nu Doelloos te kijken Naar hoe het water Onder hem stroomt, Hij ziet takjes Voorbij komen, En af en toe Wat blaadjes - Ook zijn gedachten Worden door het Water meegevoerd, Ze verlaten hem Zonder dat ze ooit Tot wasdom…

de kleinste hoek bespeelt al stil het kille, dat niet wijken wil, het bijt voorzichtig in de tijd en allengs raakt het mooie weer zijn warme charme immer kwijt verlangend, naar de haard daar, met winter in zijn oude baard vertrouwt de herfst zijn wasdom toe aan hoofd en hart en kleine rode blaadjes boven smart vol gouden praatjes, over…

Omdat een vlam niet voor een eeuwig duister wasdom lijkt te zijn geboren; maar wenst te branden in het nu zonder dat de duisternis nog immer een kans krijgt het licht in zijn volle glorie te smoren.…

Slapend leven ontwaakt Waar zacht bottende knoppen Weldra opengaan Om donzig groen te tonen Stil ontvouwen zich De tere vormen Die in klimmend licht Tot volle wasdom komen Hoe kortstondig hun bestaan Als stralen verzwakken Randen krullen om Bij tanende levenssappen Het ontzielde komt ten val Neergevlijd op koude aarde Hoogpolig bruin…

ik heb de lente aan het bloeien gekregen met wat zon en milde regen pas toen de kou achterwege bleef kwamen de zomerse tekens van leven hij straalde het groen tot volledige wasdom bloesemde volop naar vrucht in lange dagen zindert hij warmte die de oogst rijp zal maken nog zijn er hindernissen te nemen zoals onweer storm en hagelstenen…

tot ons aller besef is uit zicht verdwenen het strand in gedachte emmer en schep in de hand jeugd die prilheid verloor tot wasdom gekomen met twijfel als enige en algemene zekerheid we leefden als langeafstandszwemmers landloos gebleven en naar open water verwezen we hoefden geen bloemen of bezoek aan huis deuren en ramen…

De zotte glimlach hief de tederheid naar een verzakte plank bedwelmd door handgewassen stank Voorbij, te snel voorbij, gleed de lente heldhaftige haver groette het gerst dat weelderig opschietend het verst in wasdom was gevorderd. Hij ventte het ruwe tarwebrood langs elke deur in een roes van bedwelmende tarwegeur.…

Mijn verbeelding sleurt mij mee Onthutst in mijn ideeënstroom Daar ik dit amper kan bevatten En ik hier wakker over droom Mijn traag besef drijft mijlen ver Achter mijn kennis van het feit En zal pas tot wasdom komen Na ongemerkt verstreken tijd Ik betwijfel toch mijn vondst Die zo macaber is gebleken Terwijl ik alle woorden zoek…

zacht waait jouw blad krult liefdevol om ter bescherming van de tot wasdom komende knoppen streelt en koestert ze tegen de koude wind die opgestoken meteen zijn kleine kwetsbare slachtoffers vindt het is geen spel van leven en dood maar gaat om vertrouwen en geborgenheid in het gescheiden nuttigen van dagelijks brood nu openen zich twee…

. ------------------------ uit: ' Wasdom', 2011.…

duizendvoudig bloemen tellen alle motten in het licht verkleuren niet in enkel maar een mager uur ze ziet de vlinders in hun dans naar voren hellen, elk bloemblad vangt er één haar linkerbeen staat vast, het rechter hinkt een rechte weg en sleept de ander mee een keer of twee nog, kijkt ze om de zon daalt achter haar en voelt haar wasdom…

ik wist de vruchten van de boom ongrijpbaar voor mijn handen zij tergden mij door in hun volle wasdom daar te blijven hangen ik joeg boze dromen als wervelwinden door hun hoge kronen ze rijpten verder in de warme zon voelden dat het oogstfeest bijna begon ik fluisterde liefde met armen om de stam geslagen mijn bede werd niet opgedragen…

Wat wist ik van bloeien, amper in de knop terwijl jij groeide van bonenstaak tot volle wasdom in vruchtrijke dop het was toen zon mijn blaadjes spreidde en lenteregen mijn hart deed springen dat ik mij honingzoet aan je voeten vlijde ik keek op naar jou, zo groot, zo machtig de wind en jij speelden een spel met mij zanderige voeten vochten…

geuren van het voorjaar als nimfenelfen die met gesluierde tred van nevelzachtheid in teder gedruis over het plantenleven waken en laten het zaad ontkiemen tot volle overgave onder invloed van kosmische krachten schenkt het verzadiging van vreugde voor het hart die de aarde in allerlei decoraties verrassingen tot volle bloei, tot volle wasdom…

druppel aan de dakgoot groeit nog verwachtingsvol in de eerste paar seconden met uiterste spanning op de uiterwaarden en in de tegenspraak de tensie de enige reden van bestaan op het randje van barsten niet om zeggen ei zo na dood de doem komt met het avondrood in de hitte na de regenval komt het afronden het gewicht van water al met het wasdom…

Een door zonlicht opgeladen kleurlamp weet die toverpracht extra te verlichten en straks wanneer die bloemen echt tot wasdom komen, ga ik ze lekker op Facebook zetten en eet ik kogelbiefstuk bij hen en drink ik de duurste witte wijnen bij hen. Ja toch?…

zal ik je oogsten voor de regen vlaagt en wind de bladeren verjaagt je kleurt nog zomers in de lage zon de late warmte doet je bloeien ieder straaltje is er één zij zullen jou uiteindelijk tot volle wasdom laten groeien je rijpt nog sneller dan ik dacht geurt zoeter dan de herfstnacht naar jou verlangen smaakt zo zacht verleidelijk…

ronde vormen zijn zachter soepeler en lieflijker dan recht gelijnde hoekige meer dan enkel zwart en wit bevatten zij het hele spectrum van kleuren scheppend en verbindend  zijn zij de toon en de muziek ronde vormen zijn zwanger  van mogelijkheden van niets tot eeuwig voldragen zij eenmaal bevrucht het universum en brengen het tot wasdom…

gedachte toch zelf niet verder gaan ook al vertragen de jaren de ziel is nog steeds van vandaag ik zou het kind in mij niet tot verplichte rust verklaren het is nog immer scheppend en vrij in mijn ziel zijn al doende vruchten gerijpt en nog steeds draagt de geringde boom elk jaar nieuwe scheuten men hoede zich ervoor zich niet van wasdom…

zie mijn kind dat met grootse gebaren door onze vingers glijdt jaar na jaar gedijt in warm omsloten tijd hij draagt de zomer in zijn ogen gebogen over zijn prentenboek vol zelfgemaakte beelden met op de achtergrond de zee graaft hij een geul vol idealen en laat het zilte nat zijn gang bepalen, tot ter kimme in een gouden zon zijn wasdom…

lucht ademt op doodnormale wijze doorzeefd en doordrenkt als van gewoon brood met water uit een helder scherm moet ik dan de triage van weeën opduiken boud even weer het broodje in geheim het soppen in reten bevreemding de wind licht ranzig van etensresten het krochten er in steken en de messen slijpen wachtend op de kiem en het wasdom…

Mensen kunnen wel de zaden strooien Toch kunnen ze geen wasdom geven Ook al is dit wel hun doel en streven Maar alleen U kunt de groei voltooien. Wij willen U ook bidden voor de arbeid En onze werkzaamheden van elke dag Waarbij angst is voor dreigend ontslag Want het is zo onzeker in deze crisistijd.…

De dromen komen tot wasdom ik hervind ontroerd de mooie dingen, herdrukken van mijn gedachten. Wat heeft hun natuur, hun erfenis, eigen zangzaad te weeg gebracht. Wat mij in welhaast langdradige burgerlijke zinnen uit dromen onbevangen beelden laten vertolken.…

stof in berg en dal En dat als mengsel, voor het zover is Op machelhaense sterrenstofmangaan Scheikundig reageert, als een kathársis Van schuldenlast bevrijd en plichtenwaan Waar variatie schromelijk ontbeert In bodemvegetatie die te laat Door mensen werd gerevitaliseerd Maar waar het Zijn tot niets is uitgedund Als skyscrapers tot wasdom…

Bankstel, afgedankt Na bewezen diensten Aan naamlozen van nu Ter beschikking gesteld - Wooncomfort voor weinig geld En troost in oud verlangen Naar wat geweest was, ooit, Of misschien ook wel nooit - Bladeren door de karige Herfst afgedankt na 't Aangenaam verpozen Onder 't jonge groen, dat Tot volle wasdom kwam Daarna rijk…

Zonnestralen bespelen ’t perspectief weerspiegelen ‘t spectrum intuïtief luisterrijk ontsproten vanuit ’t niets Invalshoek en licht bepalen de toonkleur beroeren alle aspecten naar willekeur ‘n briljant scheppend Zielenschouwspel Door de liefdevolle omarming van de zon zal jouw kristal vanuit je Goddelijke bron in alle facetten tot wasdom…

Maar wat je ziet ben je natuurlijk zelf, door je omgeving wreed gefnuikt maar niet vergeefs naar volle wasdom strevend, toch, de Zeeuwse wapenspreuk, zeg maar, maar anders, zoiets, en anders is het die etterbak die steeds waar je het niet verwacht z'n kop opsteekt of, evenmin onaardig, 't onweerlegbaar teken dat het het leven is dat altijd…

o, 'k Ben geen sterke: moe-gedragen, verzwaart vaak de angst mijn levens-last; maar 't is mij waar 'k uw wasdom schrage, of blijde een échte steun me omwast. Zo reikt de liefde, o mijn beminde, verrijkt me uw liefde in vreze en vaar, - gelijk een geur'ge wentel-winde die sterkt en loont haar koren-aar.…

o, ‘k Ben geen sterke; moe-gedragen, verzwaart vaak de angst mijn levens-last; maar ‘t is mij waar ‘k uw wasdom schrage, of blijde een échte steun me omwast. Zo reikt de liefde, o mijn beminde, verrijkt me uw liefde in vreze en vaar, - gelijk een geur’ ge wentel-winde die sterkt en loont haar koren-aar.…

o, 'k Ben geen sterke; moe-gedragen, verzwaart vaak de angst mijn levens-last; maar 't is mij waar 'k uw wasdom schrage, of blijde een échte steun me omwast. Zo reikt de liefde, o mijn beminde, verrijkt me uw liefde in vreze en vaar, - gelijk een geur'ge wentel-winde die sterkt en loont haar koren-aar.…