Alle inzendingen over waterpas OR verticaliseren OR horizontaliseren

Laat geen onkruid zich vertonen In de voegen van de stoep Van nette burgers die willen wonen Zonder hinder van deze troep Dat het zich zal voegen ten bate Van wetten en regulering Van de verdeling in gelijke mate Tussen tegels zonder speling Waterpas en keurig in de rij En haal ons niet uit goede doen Schik je naar onze maatschappij Stel…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

zo schots als rots natuurgeweld in handen van een stielman zonder waterpas met treden uit bomen met hun namen onuitspreekbaar hangt de trap uitdagend aan haar muren ankers trede voor trede een eigenzinnig verhaal voor iemand nieuw telkens weer gecharmeerd door de aanblik van een kasteel en niet zozeer het gebrek aan middel en vakmanschap…

waar het gebaar altijd zo sierlijk was hapert nu de gratie van een ronde waterpas altijd goed gestyled tot in een laatst bewegen werd jou de hoge graad van majesteitelijk met eer gegeven joyeus in een verblindende vitaliteit stralen ogen en verbiedt je lach nog altijd donkere depressiviteit zonder woorden kaatsen blikken…

doe je ogen dicht en luister - hoor je de poëzie - ze hoeft niet waterpas te zijn voor de vogel die in het licht stralen zal noch voor het sterrenbeeld waarop de nacht fluit met verliefde vingers denk open lucht tussen bomen en de drie heuvels die in en uit zinnen stappen als zomerpassagiers met een hart opengewreven door…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

En ook: compacter door de tijd die samensmeedde wat het was: een ongevochten oude strijd naar enig roerloos waterpas. Alleen wanneer dit samensmolt vervloeide wat nooit was gestold tot wat er nimmer was geweest. Een steels gekoesterd klein moment verborgen en weeral ontkend daar waar het gromde als een beest.…

Allerlei groen venijn - distels en chichorei, hondroos en varkensgras - loopt in ruigten te hoop tegen bouwplan en waterpas, koop en verkoop. Het land biedt weerstand aan de sleutel in de hand. Bouwrijp weiland is een contradictio in terminis.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

raak heer op waterstand toevallig aangeland tussen Waas en Waak hij snuift hij snift zijne watertooi ijdel in de plooi ’t is paringsdrift druistig’ lelielikkers blazend en slikkend bruisend en kickend in drift echt kikkers van de slootkant op d’waterplant groos met hun kroos koters al een poos kwakend in hun sas: ‘liefde is waterpas…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

in mijn twijfels ligt verscholen een verlangen naar verloren tijd door het door lege zalen dolen op zoek naar ziel en zaligheid in mijn twijfels ligt vergeten een herinnering aan hoe het was sust mijn hart mijn eer, geweten ligt mijn gemoed niet waterpas in mijn twijfels ligt verborgen een gevoel van haat en nijd maakt van iedere nieuwe…

in mijn twijfels ligt verscholen een verlangen naar verloren tijd door het door lege zalen dolen op zoek naar ziel en zaligheid in mijn twijfels ligt vergeten een herinnering aan hoe het was sust mijn hart mijn eer, geweten ligt mijn gemoed niet waterpas in mijn twijfels ligt verborgen een gevoel van haat en nijd maakt van iedere nieuwe…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

. ------------------------------------------- uit: 'Waterpas'. Helderse gedichten, 2010.…

De deugd is dood, dat weet ze wel Genot is krom - niet waterpas Niets geiler dan de witte bruid die exceleert in overspel Ze weet daarginds het groener gras en klauwt de letters in zijn huid "Al is de waarheid nog zo snel,…" "Al was het 'ja' tot aan het graf" Ze neemt hem met een "dankjewel" Steeds voller lijkt het…

echtelijk ledikant waar ooit warme gevoelens zaten waait koude wind over het land het trage licht gestaag ontloken zeeft schemering door het gordijn van tederheid voorgoed verstoken klinkt onrust door als een refrein niets wijst nog op het oud geluk waarmee zij eens elkander bonden vervreemd van alles wat er was staan woorden haaks op waterpas…

. ----------------------- uit: Waterpas (2010)…

ben vergeten wat we deden dacht dat het belangrijk was afgeleiden, vlammen in een glas tot er distillatie op zou treden stof is onderwijl vergleden wat ik leren moest, begreep ik pas toen onwetendheid mij de das omdeed, om één of andere reden bleef nadien maar tijd besteden aan het zoeken naar m'n eigen jas en naar evenwicht met waterpas…

Ik lig waterpas. Steeds minder willen wat je hebben moet. Het woord van vroeger ‘ gij zult niet begeren’ keert terug, maar zonder strenge, zwarte hoed. Er is genoeg, genoeg om weer te leren en deze herfst maakt rauwe bonen zoet. Daarop kan ik de hele winter teren.…

Ik wil de grond niet waterpas maar wel met hellingen en dalen waarin mijn stemmingen weerschijnen. (tweede prijs in de wedstrijd "Dichter bij de Vlaamse Ardennen", georganiseerd door het samenwerkingsverband van de bibliotheken uit de Vlaamse Ardennen)…

Met mij dan naast jou, waterpas. Ik zag dat jij van schrik verkrampte. De pret was slechts van korte duur. Omdat, door laaiend liefdesvuur, zes tiende deel van mij verdampte.…

(Een innerlijk landschap) De verkaveling strekt zich waterpas tussen zon en aarde Warme stralen doorklieven de atmosfeer tussen Heer en gade boven de breuklijn in een zee van gras Hier ligt het land begraven achtergelaten in een geeuw voorbij eeltige handen Hier hongert de dageraad De tijd spiegelt zijn wezen in al het levende…

serafijn in jouw oog geschreven Van vrolijke tovernachten tot de witte sterren in een zee van ultramarijn waar we samen urenlang in dwaalden Soms is er nog dat verlangen naar de oude Linde waaronder ik jou mijn woord heb gegeven en waar het licht teder om je bruine haar sluierde langs vonkende ogen straalden Toch bleek jouw tred niet waterpas…

geborgen in de grijze morgen wit de wereld zich opnieuw vlokken stillen in hun spel dragen traagheid dwarrelen nog wel voordat de grond ze rusten laat poedersneeuw verzoet de kou drift spelend in een strakkend blauw ijzend waaien winden bloemen in doorzichtig glas ze liggen rijpend slootgeschikt en waterpas uitgestrekt wit rondgevlekt in…

in de langste nacht geborgen wit de wereld zich tot morgen vlokken stillen in hun spel dragen traagheid zwermen zich vaarwel dwarrelen in vaagheid poedersneeuw verzoet de kou drift spelend in een strakkend blauw ijzend waaien winden bloemen in doorzichtig glas ze liggen rijpend slootgeschikt en keurig waterpas uitgestrekt wit rondgevlekt…

Ze liggen rijpend, slootgeschikt en keurig waterpas. Uitgestrekt, wit rondgevlekt in kristallijn, speelt vorst, in hermelijn, met licht en pijn. Hij straalt intens zijn koude macht. Als speldenprikken zilver, zonnen in het klein, vriezen sterren met venijn, in stralen glitterfijn, water in een strenge nacht tot kracht.…