Alle inzendingen over waterplas

Het is een zo natuurlijk gegeven, net zo natuurlijk als wind en regen rimpels trekken in een waterplas.…

staren langs de bomen, verwonderd om de leegte Als twee blaadjes, hoog in de lucht, trillen ze , vermijden een zucht Haar ogen strelen, sluiten zonder te bewegen, luisterend naar de stilte Als twee veertjes, geruisloos in haar handen, zweven ze, breken het verlangen Haar ogen sterven, zwijgen om het zwerven, fluisterend in een waterplas…

De kraai landt op een tak wolken herhalen zich in een waterplas. En altijd is daar het verlangen om de zoutvlakte te bedaren met zacht wuivende gebaren. Getemperd licht valt door de ramen een broos engelenkoor zingt de tranen dichterbij. Verdriet raakt aan schoonheid als een witte stilte naar de bodem zweeft. Alles is er.…

Gedichten komen af op de geur van zweet zoals men stroom wint uit een waterplas.…

Een tortel drinkt zich leven aan een waterplas en breekt het frêle spiegelbeeld van hoe het eertijds was of moet geweest zijn...een koor van kinderstemmen, fris en uitgeslapen.…

Een stortvloed, een waterplas in de woestijn, een druppel, alléén maar één druppel. Mijn naam strekt zich uit en krimpt in zoals gekneed brood. De dood achtervolgt me, het leven perst me en vouwt me in elkaar, en in elkaar in elkaar. Gewiegd in 360, onder de zon en maan, door 9 manen.…

het was in dit meer dit water waarin haar zoon van acht verdronken was het water lag stil windstil vogels eerbiedig zacht aan de grote waterplas een bloem voor de derde keer ze boog voorover en spiegelde zichzelf een traan viel te water om haar zoon van elf die wegdreef in rimpels met een bloem naar het stille later ( met dit…

Vrees niet, je naam staat opgeschreven, al blijft de zee een waterplas, al zullen bergen het begeven, al weet je niet meer hoe het was toen je als kind vol oervertrouwen de toekomst droomde als een stad waar iedereen in samen bouwen genoeg aan vred'en vreugde had.…

groenste gras Mij tegoed doen aan dauwdruppels die van bladeren druipen Ik wou dat ik een vlinder was Dan zou ik mijn vleugeltjes zo hard bewegen Dat aan de andere kant van de wereldas Een orkaan zou ontstaan met de zwaarste stortregen Ik wou dat ik een vlinder was Uit mijn gespinde cocon zou ik dan kruipen Ik zou vliegen over die grote waterplas…

in een waterplas maan ik een spiegel aan tot stilstand aan de rand, van mij alleen rolt een steen uit ik verberg hem onder mijn huid alsof zonder niet meer kan alsof hij ogen baart die zich niet kunnen weren tegen de bewegingen van het water wanneer wolken stil liggen en niets meer lijkt te ademen in mijn lichaam het oor leeg, naast…

Een waterplas maakt het prentje compleet. Maar nu komen ook de vragen: heeft dit trio zich definitief afgescheiden van de negen, of mag ik ze er nog bij tellen?…

karekiet Wind speelt zijn spel, net als snorren Molentjes draaien, wind zal ze opporren De tijd had er 100 jaar eerder kunnen zijn Water helder, puur en rein De laatste breedscheenjuffers die over het water scheren De rust zal gedachten leren Ottersporen vertonen glijspel Vissertjes turend naar dobber en hengel De late zon zakt weg in de waterplas…

zuiver hart zoals jij haar kloppen laat – steeds – in alles zo verloopt de wereld tot een eindeloze geste, mooier in een waterplas gevat in dat wat liefde heet jouw weergaloze boodschap fluistert wit in lichte vlinders en de zon vertaalt mijn hart warm, geborgen in de tijd dat blikken samenvielen ach, ik ben je nimmer kwijt -want…

De kille grijns op zijn verstarde tronie -zo grimmig en zo peinzend als altijd- drijft nu gerimpeld in een waterplas Maar morgen kneed ik mij een nieuwe man uit vette klei, boetseer een brede borst en van die strak gemodelleerde billen, geef hem een vuren hart en latex armen.…

Komt er in de natuur een rechte lijn voor denk je; de horizon is er een en de zgn. pijpestelen als het giet, spiegelbeelden in een waterplas, de lijn die ze van de wereld scheidt - alleen met je oog half in het water zie je dat precies; evenwicht is ook zoiets, een vrouw als ze, de handen gevouwen om haar knie, met je praat, het tere streepje…

Zachte haren, bruin en wit Katjestakken ontluikend groen In zichzelf ruikend narcissenflirt Geur van nieuw, de geur van bloem Paars en geel, door opschietend gras Een lijstertriller begroet de opgaande zon Stil eendgekwaak op vlakspiegelend waterplas Ontwakend de distelvink, gekleed in goudgalon vijf uur 's morgens, geen geluid van achteloos…

Het hondje leerde nu met vlijt, En kon ook, na een korte tijd, Flink op zijn achterpootjes staan En zo rondom de tafel gaan; Ook sprong het in de waterplas En haalde wat verloren was. Het knaapje had daar vreugde van, Leerde ook en werd een kundig man.…

Druppels, ze vallen samen tot een waterplas maken van alles weer tot een groot geheel iets, wat vroeger voor mij heel moeilijk was doet me met jou steun zo ontzettend veel.…

Het zijn de stegen en de straten, 't is de gedempte waterplas. 't Zijn de bekende wegen, 't is het ritme van de dag. 't Is de richting in mijn leven, zo monotoon en straf. Het is het lopen in de pas, als ganzen in een rij. Het is de veel te krappe jas van de uniformiteit.…

In de donkerste herfstdagen met miezerige regenvlagen liggen landerijen verdronken onder een hemel van loodgrijs en zwart van kauwen gekrijs als zij hun brood hebben gevonden ’s middags een bleke zonnestraal dringt door het keukenraam herfstanemonen hangen in stervenspijn langs het drassige gazongras staat een grote waterplas Die…

toen ik voelde dat mijn leven niet meer stroomde stilstond als een waterplas was er geen acceptatie 's ochtends wakker vroeg kijkend naar de zon liefde delen met ons mensen dat zijn zo wat van mijn wensen ik, als iemand van zeventig maar ben pas op de helft mijn haren al reeds grijs is dit de prijs die ik betaalde toen ik schoksgewijs…

Hier, tussen hoge heuv'len ingezonken, Ligt, eeuwig koel, de donkre waterplas, Klaar-kaatsend, als het rimp'loos spiegelglas, De hoogste loov'ren van de zon doorblonken. Hoe zacht wij naderde', onze stille pas Had storend in die eenzaamheid geklonken, De raven vloden op met luid gekras, Der spechten haam'ren stilde in de oude tronken.…

toch iets 'k was weer blij om bijna niets in zwijm door leeuwerik of merel, die aan 't zingen was en iemand had gemeld dat de uil weer terug Ik zag de takken naar de hemel grijpen de bomen zuigend met hun wortels in een waterplas.…

bevroren onder snijdend schaatsenspoor Ik leefde er zelfs naartoe deze dag die weerspiegeld lag in Winters glazen poel Ik lik de tranen van je wangen ze smaken zoeter dan verdriet en zachter dan verlangen Vergeef mijn herinnering die mijn hart deed stromen mijn ziel deed smelten tot er alleen nog warmte was spartelend in de waterplas…

ik denk zo vaak aan hoe het vroeger was toen ik als kind nog over beekjes sprong ik had een lied voor ‘t al - bij elke pas en hoe ik waadde in een waterplas hoe er zinnen in mij rijpten die ik zong ik denk zo vaak aan hoe het vroeger was tonen verstomden in een giftig gas toen daar de herfst zich in mijn botten wrong Ik had een lied voor…

Daaruit haalt een adellijke dame Dadelijk tien dadels Dudeljo klinkt luid en duidelijk Zij smakt, hoe smadelijk Doch de dekkers die verzaken Dóór te werken, liever staken, Steken dondervliegen In de duiventil terstond in brand Dendert daar een dovenetel Dromend van de waterplas Dadels van baron Van Dedem Doen wel tien dinar per tas…

Grote groene rubber laarzen stampen in een waterplas o, ik zou dan zo graag willen dat ik even nog een kind weer was. Heerlijk in de plassen spelen modderspetters op 't gezicht grijs opgedroogde druppels dromen van een ,onnozel, wicht.…

. ---------------------------------- wed: waterplas, water…

wordt herkent had hij niets te verliezen om alleen te kunnen winnen, om uit die gave als toegevoegde overdracht te kunnen kiezen, voor zichzelf en voor zijn geselecteerd publiek, karakter om vooroordelen te overwinnen, toont wat we ons allen wensen om te kunnen zijn, zijn gekozen en gedreven rimpels, die onuitwisbaar uitrollen in een waterplas…

Kijkend naar het nest in de waterplas, waar voorheen nog eieren lagen zie ik moeder en kindjes door het water waden, ze zijn het nest uit, spartelen met moeder mee! Denkend aan het uitvliegen van kinderen, gebeurde bijna hetzelfde met dat verschil dat er geen water bij te pas kwam ze stapten hun eigen leven in, leeg was het huis.…