Alle inzendingen over weggegleden

waarom zou ik jou mijn woorden laten morgen zijn ze al weer oud en weggegleden waarom zou je ze dan lezen zou je mijn gedachten volgen als ik alles achterlaat, mijn kind vluchtig zijn ze als de wind passend slechts bij deze dagen waarom zinnen nog bewaren als na iedere grijze winter zomer nieuwe kleuren vindt zoals jij onverwachts…

Vriendinnetje, het afscheid valt me zwaar Hoe snel en rustig ben je weggegleden Ik heb nog om wat extra tijd gebeden Maar ik verloor het van een engelenschaar Toch word ik iets opmerkelijks gewaar Ik heb het al eens eerder aangesneden Het wordt door atheïsten fel bestreden Maar ik ben jou, jij mij, wij zijn elkaar Hoe wonderlijk is het dat…

strohalm dat als zachte aarde begon maar in schaduw vlucht voor de adem van uw zon vanwege ontederheid berucht zie de wolken buiten bereik ik adem in, ik adem uit vraag me af waar ik naar kijk naar windstilte zonder geluid de randen aan herinneringspijn rafelen van getergd verleden zouden de wolken er nog zijn als ik tijdloos ben weggegleden…

Schuimbelletjes, half weggegleden, dat was je moeder of je vader. Kleine tongen, wit of groen, steeds dunner, met een scherpe rand, zo doodmoe in hun plastic bakjes: niets voor een inventarislijst. Zeep, soms met barstjes, erf je niet, daar branden ovens voor. --------------------------------- uit: 'Een huis verlaten', 2012.…

je nog te bewegen In een kluwen taal verward wil je in zinnen praten Je mond beweegt in cirkels Niets lijkt je meer te raken Het zal de laatste nacht zijn dat je in verwarring raakt Je lijf rilt en gilt om coke Niets anders dat je nog smaakt De nacht drijft langzaam weg Zonlichtstralen strepen op je handen In rust ben je zachtjes weggegleden…

van bevroren gedachten Ik had je strelingen ze vreselijk lief Als ik denk aan je mooie woorden Beloftes over vriendschap elke keer Krijg ik last van bevroren gedachten Ik hoopte steeds maar nu niets meer Als ik denk aan mijn geduld en liefde Hoe ik mijn grenzen heb overschreden Krijg ik last van bevroren gedachten Miljoenen tranen zijn weggegleden…

het is lang geleden, dat ik jullie zag, de tijd is weggegleden, soms met een traan, soms met een lach, elke dag vraag ik mij af, hoe het verder met jullie is gegaan, komt er een eind aan deze straf, zullen we ooit weer tegen over elkaar staan, jullie hebben mijn nummer en email, zelf ben je verhuisd maar ik weet niet waar, toch zijn jullie…

O, wanneer ik naar jouw lichaam zie dan kunnen slechts mijn ogen glijden vanaf je kruintje tot ver voorbij je knie en laat ik mij door schoonheid leiden O, wanneer ik al je heerlijkheden zie dan kan ik daarna uren zitten dromen over geleidelijk weggegleden lingerie welke bij je enkeltjes is neergekomen O, wanneer ik jou dan nogmaals zie…

als een koorddanser balanceer ik op de lijn die leven heet de ene dochter in de ene hand mezelf in het midden en in de andere hand mijn andere dochter geleidelijk lopen wij stapje voor stapje twee stappen vooruit, één terug samen doorstaan we weer en wind, donderwolken en zonneschijn nadat jij bent weggegleden uit ons midden, is…

liefde mooi en echt En was mijn allerliefste Gevoelens intens oprecht Onze harten versmolten Het werd een heerlijke tijd Geluk vermengd met passie Nimmer wilde ik jou kwijt Spanning die we voelden Elke streling was genoeg Nachten vol genot samen En jij me op handen droeg Vervlogen tedere dromen Na een ware liefdesstrijd Warmte stil weggegleden…

Om mij aan vrijheid te binden in de tere zwachtels van de tijd zijn de seconden als jaren weggegleden Om mij te verzoenen met het lot waarin de feiten zich aan mijn koude huid hechten zijn de wonden als oneetbare vruchten In een poging om nare dromen te ontvlinderen is de kameleon op de deining van pulserend bloed aan een wrede nacht ontsnapt…

In Memoriam Anton van der Giessen *19 april 1952 - +4 maart 2014 Langzaam, Stapje voor stapje, Adem voor adem, Ben je bij ons Weggegleden Jij die ons zo lief Bent, grote kleine broer, Onmisbare schakel in De kring van onze familie - Jij verbond iedereen Met iedereen, was De spil die niet Viel weg te denken - We laten…

De uren gaan te vlug voorbij, je vindt ze niet terug als ze zijn weggegleden. Hoe gaan we haar besteden? Streven we naar geld of goed? Is het dat wat wij begeren? Die rijkdom kan verloren gaan, de tijd zal het ons leren. En zoveel tijd verstrijkt in ’t leven, met ruzie en onenigheid, Soms tussen goede vrinden.…

stuur meer de zeeën dat doen jullie buiten mij de aarde kraakt in al haar voegen, jullie zwoegen gaat aan mij voorbij het tijdelijke leven is voor jou vermenigvuldig je en gauw zie de sterren, maak de maan raak haar aan, overschrijd eens het bestaan van armetierig leven volg de waan als heerser op te treden of ben je al in chaos weggegleden…

Een oude uil droomde op zijn tak terwijl najaarswolken opdoemden Vier dragers met hun donker pak die zich enkel verdrietig noemden Een donkere kist, daarop ’t kleed en letters die van hemels spraken Uit niets bleek de wanhoopskreet waarom ‘t meisje af moest haken De stilte, die haast te snijden was beheerste volkomen de atmosfeer Weggegleden…

Toen stil bent weggegleden. Nu lig ik in het donker, Het donker vol geluid, Geluid dat mij benauwt... Ik lig met open ogen... Wacht op de slaap, Die eindelijk zal komen, Als straks de morgen grauwt.…

Een oude uil droomde op zijn tak terwijl najaarswolken opdoemden Vier dragers met het donkere pak die zich enkel verdrietig noemden Een donkere kist, daarop ’t kleed en letters die van hemels spraken Uit niets bleek die wanhoopskreet waarom ‘t meisje af moest haken De stilte, die haast te snijden was beheerste volkomen de atmosfeer Weggegleden…

Haar dagen rekken eeuwig voort, met bit're grimlach naar het heden als uitgerekte elastiek waaruit de kracht is weggegleden. Verlaten zit ze in de zon haar goede dagen zijn voorbij nog voor er ooit iets echt begon draaide het tij al averij.…

De slanke dansen van verdriet heb ik 's nachts op het plein gedanst, de zee, de sterren en het strand zijn weggegleden uit mijn hand. Maar dansend heb ik onbezonnen je naam geroepen tot de muren, totdat de huizen binnenst buiten schaterlachten van verdriet.…

zeggen dat ik van je houd Maar ik ben al jaren lang getrouwd Mijn man en ik willen elkaar nooit missen Ik kon niet anders beslissen Je kon me niet meer uit je gedachten verbannen En maakte stilletjes toekomst plannen Tot je het niet meer kon behappen En besloot met mij te kappen Zoals je kwam een aantal maanden geleden Ben je nu bij me weggegleden…