113 resultaten.
Twee en de zee - Duo gedicht
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 150 neem mij op in je golven
beukend, woest
kabbelend, ritmisch
wiegend, overmeesterend
spiegelend, windstil
neem mij mee voorbij de einder
waar dromen mij overspoelen
oneindige dieptes mij naar
ongekende hoogtes tillen
werkt vrije val bevrijdend
spreid mijn geest!…
Veel meer
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 168 glashelder voor ogen
de fluwelen nachten
vorst, hagel, sneeuw of storm
ze kunnen ons niet deren
we vinden bij elkaar meer bescherming
dan in ons huis van beton
onze jeugd ligt al achter ons
maar ons bloed verhit nog steeds
's nachts komen dromen
op raspaarden binnen
laten schatten achter op ons bed
die we innig minnekozen
tot een windstil…
De opstand voorbij
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 324 Windstil is het in mijn hart..…
Voor de overlevenden
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 732 Hier waart weer de dood
die met onredelijk gemak
levens wegblaast uit de bloei
als omgeknakte bomen
waar splinterrafels pijnlijk
snijden in de natte huid
van de overlevenden
die verweesd treuren
op een onbekende plaats
schijnt windstil de zon
elders, ver uit deze buurt
wijl het hier blijft stormen
ooit zal zij weer opkomen
om leegte…
stil
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 348 hier is niemand
behalve dan de stilte
onder hoge bomen
waakt eeuwigheid
zelfs het glooiende landschap
tot aan de einder
spreekt slechts stilte
bladeren knisperen
onder gelaarsde voeten
die naar water voeren
en dan het water
behalve hier en daar
een zachte rimpeling
windstil
zwijgend turen bomen
naar hun spiegelbeeld
en voor het…
Dunne gordijnen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 40 Het is windstil
Plastic water in het kanaal
Ik eet bij mijn moeder
Onderweg naar huis
talm ik op het kruispunt
Mijn kamers zijn zo leeg
en jij woont hier vlakbij
Ik kan naar je toegaan
en toch kan dat niet
Achter de dunne gordijnen
leeft de straat, de stad
Niemand ziet mij
Ik zou liefdesbrieven willen
lezen van jou, ontboezemingen…
Sst...
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.485 vertel het geen ander
vertel het geen een
dit is voor elkander
voor ons, ons alleen
bij deze ik vraag je
sta eventjes stil
bij deze ik draag je
waarheen je ook wil
hier leg ik je neder
je merkt wel hoe zacht
mijn zin is zo teder
op jou zo gewacht
m'n liefje ik wou je
ik wou en ik wil
m'n liefje vertrouw me
hier is het windstil…
Glinsterspoor
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 159 Maanverlicht het smalle pad
langs onderbelichte schaduwen
die lijken te zwaaien of wenken
misschien wel koelte toewuiven
in de windstil verwarmde nacht
Eindelijk glinstert het water
zich steeds meer uitbreidend
tot een spiegelende vlakte
die uitnodigend welkom heet
Op haar hoofd haar gewaad
tussen lange zwarte haren
koel verwelkomt tintelende…
Palazon
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 111 hoe de regen gaat liggen
opklaart in windstil, voldaan is
uitgeraasd, hoe aarde zich uitstrekt
over velden, in moerassen
steden vol geruis van gezichten
sluitingstijden van ontrookte kroegen
denk aan de themadagen
competentie- en loopbaanontwikkeling
monden vol, tandenknarsend
hoe vragen zich ontwijken
liefdes verliezen uit zicht
de…
Genot
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 61 Het was vanmorgen
windstil, de zon kwam
langzaam tevoorschijn.
Heel zacht verwarmde ze
de aarde in alle stilte.
In een onzekere tijd
moeten we sterk zijn, want
dat hebben we allemaal nodig.
Zacht tilde de zon de dag
naar voren, om er iets
moois van te maken.…
Voor de kade
gedicht
4.0 met 5 stemmen 2.841 Het is windstil. De wind is een klein kind
dat met geluidjes brood staat uit te strooien.
Zijn tijd aan denken of aan doen vergooien
verschilt niet veel, 't is stenen toch voor brood.
Word liever kind: twee beentjes en wat rood;
het doet soms eeuwen inderhaast ontdooien.
--------------------------------
uit: Kunst en vliegwerk (1957).…
Luchten schouwen
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 67 ik zag de
regen dralen
op een windstil
moment of
hij de grond
in grote of
kleine druppels
zou halen in
uitslag onbekend
choreografen van
het tegenwoordige
weer hebben
grafieken waarin
pieken uit vele
eeuwen staan en
niet de getrainde blik
van generaties alle
luchten schouwen
vaak ontbreekt
de subtiele info
die de natuur…
Geweven lila zijde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 273 Dunne vitrage
voor een open raam
die lage zonnestralen
ze zoog ze zwijgend op
ik zag de laatste vogels gaan en
windstil
sliep de tijd op donzen kussens
haar sjaal
geweven lila zijde
losjes op een vensterbank
drie oranje tulpen
jubelden geluidloos
uit een witte Jugendstil
om de poef waarop ze zat
dwarrelstof in het licht
als confetti…
Vliegen zonder vleugels
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 367 we vliegen zonder vleugels
spreiden armen in windstil
moeten lopen zonder passen
omdat de voet geen wegen wil
met mijn liefde zal ik pijn doen
van je houden met mijn haat
eeuwig zijn in jou begeren
als je ooit voortijdig gaat
samen dagen zien als morgen
iedere blik een andere kijk
verschillend in elkaar beleven
respect als ik je niet…
mijn kinderstem
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 3.585 windstil overal, niets beeft
en het groen dat om de bomen zweeft
hangt roerloos, ik wil
nu gaan vertellen van mezelf, wees stil
mijn stem, in 't midden van dit land geboren,
in vlaanderens wieg, daar kunt ge z'horen,
al vliegend naar het blauw
zo transparant als morgendauw -
zij spint de fijnste wolken die het hoogst
drijven en draven…
In jaarringen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 120 het is windstil
geen blaadje ruizelt
zij zitten aan mijn stam
genietend hand in hand
ik heb ze gezien
als baby en kind
hun stemmen opgeslagen in
jaarringen die ik mag dragen
samen zijn we gegroeid
alleen hadden zij dat
niet in de gaten omdat wij
samen nooit konden praten
ik ben er altijd
de grote machtige eik
maar pas de laatste…
BIJ EEN ABSTRACTE COMPOSITIE MET ROOD, BLAUW EN GEEL van Piet Mondriaan
gedicht
3.0 met 45 stemmen 10.087 Windstil linnen, elk geruis gestold
in verf, de hang verradend naar dat
diepste evenwicht, de sluimerende
maat van alle dingen. De grote lijnen
trok hij zijwaarts en omhoog,
als volstrekte armen van een boom.
Òf die van ons, na alsmaar rekken
reiken naar elkaar én hemelwaarts –…
windvanger
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 25 de onrust, het geluid
het knakken van gebroken takken
als het dan uiteindelijk windstil
resteert in bedorven blad
als hoopje op de grond
kan ik het dan opvegen en vrij bewegen?…
HET STILLE LATER (1)
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 1.214 het was in dit meer
dit water
waarin haar zoon van acht
verdronken was
het water lag stil
windstil
vogels eerbiedig zacht
aan de grote waterplas
een bloem
voor de derde keer
ze boog voorover
en spiegelde zichzelf
een traan viel te water
om haar zoon van elf
die wegdreef in rimpels
met een bloem
naar het stille later
( met dit…
Vol verbazing
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 103 de woorden
hingen nog
in de lucht
na een niet
aflatende stroom
op volle sterkte
uitgesproken
heftige emoties
ik heb het
laten gebeuren
door haar niet
aan te kijken
of in te grijpen
voelde mij niet
aangesproken
in dit verhaal
het was als
een vlieger
die zichzelf bij
windstil weer
heeft opgelaten
in vieren en stijgen…
toen hoorde ik
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 117 het lijkt zo windstil
in het land van litera
de laatste bladen papier
trillen nog lang na
gedreven beschreven
het podium zo leeg
koortsachtig schitterende ogen
verlichten het hart niet meer
de wereld is weer het domein
van kale praatapen
die woorden halen
uit versleten gietvormen
of nieuwe samenstellen die afsterven
voor ze begrepen…
Stoel 37 C
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 2.051 Voor ieder die in zwijgen staat
Dit land in zuchten achter laat
Waar windstil alles over slaat
Een moederhart gebroken
Wie kende er hun namen niet
Hun toekomstdromen in verschiet
Hun huis vol kamers levenslied
Hun stemmen die verdoven
Zo zijn wij in ons hart geraakt
In bloemenzeeën allen naakt
In sterven zijn wij pas ontwaakt
Op vleugels…
Nog even voor het slapen gaan
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 360 Dan enkel nog het
vallen van bladeren met een haast
windstil geruis. Op de terugweg
dansen blaadjes lichtvoetig om
kussenzachte pootjes. Thuis lig
je waakzaam dromend naast me.
Welterusten, mijn dierbare
metgezel.…
Oktobervrouw
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 86 Ach lievelingsseizoen, je storm en regen
Die geven speelse duwtjes, dagen uit
Ik raap het laatste afgevallen fruit
Je bladeren glanzen, zo ook asfaltwegen
Ik zie het liefste je aan stille stranden
Of je in bossen; windstil, geen geluid
Behalve knisperen waarop ik stuit
Je dorre kant ervaar ik als een zegen
Ik neem je dennenappels, beukennootjes…
Eend
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 426 Misschien is het uit medelij
dat ze de ramen zo grondig heeft gepoetst
dat je je bijna bedrogen voelt
als je ziet dat buiten bomen
buigen voor de herfst
en binnen alles windstil blijft.…
De wieken van 't leven...
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 420 Ik trok mij terug, windstil bezonnen,
van alles en iedereen, gewoon alleen,
onverwachts draaide weer mijn wieken,
'n zachte bries als nooit voorheen.
Mijn wil, in mijn eigen kracht,
niet 't leven maakt wie ik ben,
ik zelf bepaal in wat mij toelacht,
geluk en liefde, is wat ik nu herken.…
Dromen geven mij inspiratie
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 770 Windstil wordt het echter pas
wanneer ik huiswaarts keer.
Onbekommerd en geïnspireerd,
waar ik mijn dromen herbeleef.…
Jochie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 403 En in dat prille leven
nog met verbazing zag
hoe wolken verder zweven,
ook op een doordeweekse dag
die windstil was gebleven.
En tijdens het naar school toegaan
de vogels hoorde zingen,
iets over bovenaardse dingen
die hij gewoon nog kon verstaan.…
dichter
hartenkreet
2.0 met 21 stemmen 1.684 willekeurig
elk woord dat hiervoor stond
hoger klom de zomer
tot de dag totaal was uitgerekt
waar op de ijle toppen
van de kortste nacht
geen woord meer adem had
en als je aan mij vraagt
waarom ik van je houd
dan hoop ik dat de last
van al mijn loze woorden
niet zwaarder weegt dan licht
dat deze hemel klaart
dan hoop ik dat elk woord
dat windstil…
Weet gij de reis nog door de regen,
gedicht
3.0 met 17 stemmen 10.672 Toen vielen wij als snelle vissen
bij waterval en draaikolk neer,
en gleden tot waar gele lissen
zich bogen tot een windstil meer.
En wij die als het water blonken
en geurden als het kruizemunt,
wij dreven, dreven droomverzonken
het meer af, naar het verste punt.…