Alle inzendingen over winter OR wind OR boom

vogels vallen mee ijzig striemend de wind takken kraken hard winterglinster spat aarde als versteend ijzig koud bevroren sneeuw jaagt onvermoeid alle kieren vol bomen huilen helse koren winter blaast z’n wangen bol…

Winterse bomen weerkaatst in vensterverval. Ooit was het hier warm.…

Herfstwind ruist door de bomen die de takken wiegt als een moeder met haar pasgeboren kind blaadjes koesteren zich nog even knus bij elkaar aan de gouden zon om straks als tranen te vallen en de aarde bedekt met een dik bladertapijt waarmee de wind zal spelen in de reflectie van de tijd wachten we op de winter die vanzelf zal komen…

witte pracht in poeder vacht betovering na winternacht het groene gras verstopt als wintermantel ontpopt toverwerk in winter macht wie ben jij met deze kracht speel met mij die kou veracht zonnestralen glinsteren zacht witte wereld om mij heen boom noch plant zijn alleen een vlokje danst daar blind vredig in de koude wind vogels vliegen…

Kale bomen, alles grauw en zwart. Mensen gezichtsloos. Weggedoken in muts en jas. Huiverend, ploeterend in weer en in wind. Zoekend naar warmte bij huis en bij haard. Toch was het eens anders, herinneringen blijven bewaard. Om sleetje te glijden een tocht op de schaats. Daarvoor is alleen in de winter plaats.…

ik hoorde de wind door de tochtspleten fluiten hoe motregen miezerde tegen de ruiten en heel in de verte sirenes paniek ik zag grijze meeuwen vlak boven de daken de kat van de buren mijn zak openmaken ik rook de frituur van de Smiths-chipsfabriek en voelde terwijl ik zo wat stond te dromen het bladloze zwiepen van winterse bomen…

In een zacht ritmisch bewegen danst onzichtbare wind door de nog naakte takken van de bomen maar toch al met een zweem van groen steken ze af tegen een hemel grijs en grauw zon is verdwenen nergens een stukje blauw zo nemen we afscheid van de laatste dagen van de winter afgewisseld met regen en zon wachtend op een nieuw lenteseizoen…

we werden gedood, samen met bomen van wind we wensten stilte en gaven zinloosheid een naam niet langer dan eeuwig ik scheurde dagen uit wolken en jij verdreef de dingen naar het verleden naar sneeuwnachten en dicht bij jezelf waar de winter lag, wachtend op geluiden en zeldzame bloemen in het grijsviltige maar voorbestemde…

En dan drukt winter zijn stempel op pad en perk in mijn tuin Jaagt wind en metgezel sneeuw tussen struik en boom hun laatste blad verloren De prietpraat tussen fris groen van bol en knol met stilte bedekt De tafel voor vogels door mij gedekt, de vetbollen gehangen Dempt even...…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

koude mistnevels ademen de bomen wit de winter trekt een bontjas aan ik ook maar dan nep!…

Zie haar staan, zo glorieus boom gekapt, tot bijna niks 'k sta erbij, met m'n neus. Eens vol takken, volle glorie nu ontdaan van alle ballast is 't wachten op explosie.…

ik adem en sterf, vlucht, adem, sterf ik ben de zondaar van de winter…

kil waait de wind schrijft onleesbare tekens in plassen vol regen mistroostig hangt nat na het langdurige bad aan de boom te versterven hol klinkt de ziel van de gloedvolle herfst in het zompig bederf zo lang dagen nog korten zal overvloed rotten naar een vruchtbaar begin dat zal groeien als winters vorstige tekens in ijs en sneeuw…

Als herfst bladeren heeft verwaaid geen beschutting in de kruinen wind naargeestig tussen bomen huilt zal dan alles anders wezen? Als winter alles eentonig kleurt met stemmig wit over de velden overal kou en guurheid heerst zal dan alles anders wezen?…

Is het een ritme van de natuur, Groter dan welke boom of welk blad dan ook? Winter, te vroeg Straks dooit het De bladeren zullen zinken Hun kleur verliezen En vergaan De laatste bladeren zullen vallen De bomen blijven kaal Tot de lente Winter, te vroeg en te koud…

Als tijd altijd was Bleef ik eindeloos liggen In pas gemaaid gras…

Je wilt met mij praten over het weer, deze keer over wolken, regen, wind en dat er weer een storm komt meedogenloos voor zwakke bomen de winter is geen winter meer en de zomers te warm voor dromen je maakt je zorgen over het klimaat het laat mij eerlijk gezegd ook niet koud ach het waait wel over zeg je tot mijn verbazing terwijl…

Een schrale wind striemt het gezicht gemeen wat aanvoelt of er vorst voorbij komt schrijden nog even en de schaatsen kunnen glijden en is er ijsplezier voor menigeen. Ik sta hier nu de winter wel te loven maar heus ikzelf ben zeer voor kou beducht voor sneeuw en hagel sla ik op de vlucht en ijzel laat ik me heel graag ontroven.…

winterse bomen weerspiegelen hun naaktheid in ijzig water prille knoppen dromen al over zomerse dagen…

Op ’n plein – ’n Fris wijd-open Plein, - waar kinders stoeien En om hun spel verheugd zijn En waar blije meisjes voorbij komen Met knappe stap, - Daar staat een boom die immer bloeien Zal, door Winter en door wind: De sterke, hoge boom Van onze vriendschap, Groot en vroom.…

mijn ziel slaapt niet, maar drinkt bij het stijgen van vogelveren de ingevlochten zon wanneer ik door ontroering gloei bomen brengen me tot zwijgen of rozen, licht van winter ik weet ook niet waarheen of zonder, de lome stilte waarnaar ik liever luister mijn handen rusten nog in de wind, minder zichtbaar en ik denk een dag weer…

de spiegel rondom de boom verandert maagden en minnaressen wanneer winter geen woorden meer kent op schouders van de dichter die als teken van rouw de aarde zwart schrijft en aan elke tak, krom gebogen, de dag hangt met droeve doodgezwegen wind vreemd en zwaar van stilte hij kan niet anders en buigt zich over zijn glazen droom…

is het dat wat ik hoor de honger in mij om je aan te raken of is het nog de onschuld van september wanneer bomen spelen met de lichte geur van regen en niet vermoeden dat de winter hun kleren zal optillen en dan weer loslaten stormscheurend in de navel onbedekt onder de grijze regenboog van mijn handen en jouw buik…

droom en alles is nog meer verbleekt vanuit mijn raam zie ik een kale boom de winter komt eraan de kou, de regen en de natte sneeuw ik wil er nog niet aan maar ik weet dat het weer voorjaar wordt…

Het is zo'n winter laan waarvan je zegt lichte dooi duwt de stuifsneeuw van de bomen die geruisloos valt op het karrenspoor daaronder getrokken door de zwarte paarden die met zachte tred, als in gebed, de winter voor het laatst bewaarden.…

In m'n dromen staan veel bomen staan er alleen, in rij in hun lentetooi Even mooi in hun herfstgewaad en naakt... ontkleed in winters tij Vervuld in zomer overschaduwd terrassen diepgroen tot in de kruin Ik ben blij dat ik over bomen ook vrijelijk kan bomen.…

als de bomen bladerend, blad verliezen vogels vroeg een vlucht verkiezen boven de stad gehuld in mistig grijs waar na een koude nacht het eerste ijs takken kromt met rijp behangen die weemoedig naar de zon verlangen hoop ik op een spoedig slot van straffe wind en gestampte pot oh winter passeert toch zonder slag of stoot het maakt mij koud,…