Alle inzendingen over zachtmoedigheid

ogen lezen het muziekblad vingers raken de toetsen de musicus verlaat zich in een lentesymfonie een gevoel van perfectie en intense harmonie tonen treffen het hart in een verademing speel maar, speel een zachtmoedige wijs verpoos, bloos droom jezelf een paradijs waar nachtegalen in meidoorns zingen zo hun Meester het eens had bedoeld…

, de gesp was te scherp en wellicht te begaafd om mij te personaliseren in een besef dat geen geweten kent terugkomend op de dood, de nacht is geen huiler maar oogt zeer voldaan nu het blad in haar nerf het sterven heeft herkend, ik hoor een galop, de herfst davert door mijn kop het aangezicht dichter, het aanspreekpunt verdicht zich zachtmoedig…

de zachtmoedige zon zinkt in haar slaapgedicht rozenbottel rood weerspiegelt in mijmerend water bloeiende biezen silhouetteren in tranend tegenlicht witte diezigheid maskeert het avant-gardistisch natuurtheater natuur geurt de avond vochtig en zwoel de bloemen hebben hun kelken gesloten kikkers roepzingen hun partners in de poel verdwenen…

Laat de liefde blijven branden laat het vuur niet blussen door vreemde kille handen blijf elkaar altijd kussen voor je de deur uitgaat voor je 't weet is het te laat Wees zachtmoedig en eerlijk dan is het leven heerlijk geen leugentjes om bestwil want die maken het verschil Houd het vuur brandend in je hart blijf de olie der liefde schenken…

Iedere zucht wordt breed uitgemeten in een te nauwe context Peinzend schrijf ik “ zelfbezinning “ in ledige hoofden Hun woorden schreeuwen op de blinde muur die zij steen voor steen bouwen, liefdeloos Zij donderen als jaloezie hen messcherp souffleert en zij zachtmoedigheid verwoesten Als kleinzerige dwazen verbranden zij…

mijn rusteloze ziel met wie je goed verdwalen kan neemt plaats bij het venster met zachtmoedige blik ziet ze het menselijk tekort daarbuiten vandaag neemt zij alles voor lief mijn zorgeloze ziel met wie je uit het venster vliegen kan ademt bovenaardse vergezichten met open blik wijst ze de wegen door oneindige labyrinten…

Na 2012 jaren is vrede nog niet tot ons gekomen kennen wij niet de rede van onze sombere dromen dat geen God of macht bevrijdt geven Hem steeds de schuld met liefde en vrede in strijd kennen noch zachtmoedigheid noch geduld.…

Masker, wil jij zachtmoedig kijken en ook lachen als ik daarom vraag Hoe ik mij voel laat ik niet blijken vraag daar maar niet naar vandaag Masker, wil jij mij wellicht helpen om mij aan de wereld te verkopen Dan kan ik tranen achter je stelpen mijn innerlijk verder dichtknopen Masker, laat mij naar ieder lachen voor hen dé bron van vreugde…

willen worden met een volle dag in het vooruitzicht tijd om op te staan de zon nog even langs een slaperig koud lijf laten gaan dan de douche als malse regenbui wat langer en heter dan normaal in zelfverwennerij die de mens af en toe nodig heeft om zijn humeur op te krikken en dan met een lach de onaardigheden even zachtmoedig…

Zo ligt zij daar, haar handen in de schoot, over haar zinloos moederschap te mokken: haar ene, de zachtmoedige is dood, en Kaïn, die het teken draagt, vertrokken.…

Zachtmoedigheid wiegde haar rijpe vruchten gereed voor ’t vieren van het feest de boom van zelfbeheersing mocht zijn hartje luchten, zo droegen ze gezamenlijk de vruchten van de Geest. Ik vraag U in ootmoedigheid doe binnenin mij groeien zo’n Hof van Leven, U die leidt door nu en dan te snoeien.…

voor Amanda Malinka het is mooi, zegt ze om naar anderen te luisteren terwijl iemand tegen het leven leunt en zwarte jassen slamt alsof woorden begaanbaar zijn tijdens het sterven het is mooi, antwoord ik en kijk naar haar smalle schaduw, zachtmoedig in de deuropening ze weet het zelf niet hoe het licht over haar heen valt en uiteenspat…

Staande voor de kast verzucht je kijkend naar de lucht wat trek ik aan vandaag… als eindelijk je keuze is gemaakt komen de regenbuien dan hoor je het gefluister trek toch vandaag die mantel aan die zo bevrijdend voelt met al die mooie plooien waarmee iets wordt bedoeld bescheiden en zachtmoedig meelevende en goed, verdragend en geduldig…

dag van misdaad ontsteeg het verdorven vlees dat de Waarheid haat o, onnatuurlijke lust dat de kinderen schaadt Met Waarheid verhullende vrome handen en gestolen schat; de rijkdom die de arme bezat het podium betrad van het toneel der wereldlanden Kom, o kom, vurige tongen met een nieuwe start, en stort O God Uw Geest van Waarheid in 't zachtmoedig…

wordt Jezus' zachtmoedigheid hier gemist? Milde winden brengen vele denkwijzen. De kunst van samenwerkend hart en verstand is eenvoudig en klaar te ontvangen, waarbij brede zin ziel en geest omrandt. Wat de Vader van ons zal verlangen: luchtig gepeins, omvat door vaste hand, die ruim klinkende tonen vangt, starheid bant.…

kom sta op, grote kleine wijze kwetsbare en grijze mensen kinderen laten wij onze vrijmoedigheid niet prijsgeven verzet tegen het kwade begint bij zachtmoedigheid in de leer van onze Schepper die de Hemel en de Aarde de apen en de schapen heeft geschapen; de schapen van Zijn weide die Gods Naam door de Gerechtigheid in Jezus Christus…

Pronkstertje, wier blinkend huifje* In de kastelnij* niet voegt, Stemt u ’t hart zachtmoedig, Duifje? Maakt de bierwalm u vernoegd*? Zou ’t u licht niet beter passen Als gij ’t huiswerk had aanvaard, Dan bij vleien en bij brassen U te voegen naar de waard?…

dicht is de nacht als tonen van weemoed zich buigen over verzoening waar eens het zwaard gespleten persoonlijkheden achterliet in het moeras waar de dood ogenschijnlijk niet bestond En gemorste behoeftes gaan kwijlen wanneer het zaad wellustig langs mijn benen glijdt en zich verhardt totdat het leven korstig wordt weg gewreven en de lust zachtmoedig…

Het is nacht en de wind speelt met de houten gong de maan straalt zachtmoedig op de daken de kamer is gevuld met pianoklanken klanken die klimmen en dalen In de stad verstrijken de uren gedwee uren gevuld met zoeken naar geluk Zoeken dat het geluk verhult Geluk niet te vatten volheid!…

Alles is mij toevertrouwd voel vermoeid de wake van een nacht gebukt gaan duizend lasten heen draven verder door mijn hoofd als jaren eindeloze historische kracht zachtmoedig en nederig langst de kunstwerken des levens klinkt de stem gezet in vrijheid als koningen willen heersen met richtlijn in mijn hart de wijzen verstandig gebogen…

Een rimpeling in zachte ogen waar het levenswater uit zuivere liefde stroomt Ze spreken een zelfde taal als die van de waternimf die aan de rand van mijn geheim woont dat diep in het hart verscholen ligt en alleen toegankelijk is voor de zachtmoedigen en voor de stille zielen Hier ontspruit mijn oorsprong de dans die het leven verbeeldt…

Er wordt een man al jarenlang gegijzeld Ergens in een stille buitenwijk Van een vriendelijke stad In een vredelievend land Zijn belagers zijn stuk voor stuk rechtschapen, Zachtmoedige mensen Ze zorgen voor hem als een moeder voor haar kind Hij krijgt twee keer per dag een warme maaltijd En alle vruchten van de streek Ze komen langs om met…

in de sobere kamer kwam uit een laatje een papieren testament opgesteld in vier talen de vragen leken gedestilleerd uit een test over wie ik was of zou kunnen zijn was ik gelukkig of treurende zachtmoedig misschien had ik honger was ik dorstig barmhartig bovendien?…

tussen donkere haren schemert vrolijkheid uit ogen een staalblauw kijken ondoorgrondelijk diep als barrière eenzaamheid blikt zonder erbarmen tot in mijn ziel niet wetend dat ook de mijne slagbomen van mijn ego zijn zachtmoedigheid straalt van je huid en zorgeloos kijken lachend rode lippen omrand door ’t wit van sneeuw in ‘t diepste van…

Word vervuld met de Heilige Geest Want de vrucht van de Geest is goedheid Trouw, blijdschap, maar liefde het meest Zachtmoedigheid en vriendelijkheid.…

neerslachtig van sobere gestalte zoals ook zijn vrienden de ezels die door de vijanden van Hemelse genade met hun lasten op de schouders worden beladen op aarde onderweg als een vreemdeling moet zwerven och zoete leliebloem van 't leven op al mijn wegen kom ik u tegen buig mij voor u neder al het vergeefse worstelen leg ik in Gods hand de zachtmoedige…

we willen ons geen schrik in laten boezemen dat doorkruist onze plannen en de kracht voor morgen we gooien de vensters open laten het licht binnen stromen het warme zoete licht dat in de donkerste nacht bij ons zal blijven ons hart verwarmen met liefde buigzaam als het riet, zachtmoedig de stilte beleven in de binnenkamer rondom herinneringen…

Voor de zachtmoedigen, verdrukten, Tot geregelde arbeid onwilligen, Voor de met moedwil mislukten En de groots onverschilligen, De reine roekelozen, Door het kalm leven verworpen, Die boven steden en dorpen De woestenijen verkozen, Die zonder een zegekrans Streden verloren slagen En 't liefst met hun fiere lans De wankelste tronen schragen…

yoga in new yorkse flat funky spiritiste wegen van de waarheid welk van haar nicotinegrijze levens schemert niet als knijpkatten door vrouwelijke mist en rijm kijk eens wat ik onder mijn nagels vind geen nood het is schitterend en uniek een peulschil en herboren het is de aarde die me zachtmoedig spietst wat was het dom straten glanzen…

Word vervuld met de Heilige Geest Want de vrucht van de Geest is goedheid Trouw, blijdschap, maar liefde het meest Zachtmoedigheid en vriendelijkheid. Dit alles geeft één en dezelfde Geest, Als wij door de Geest van God leven Is ons leven één groot Pinksterfeest Als door de Heilige Geest gedreven.…