Alle inzendingen over zee OR duin OR zon

Het is geen avond en geen nacht; De wolken spieglen in de zee. Wij zitten bij de top van 't duin Hoog in de bocht van 't diepe pad; Laag ligt gelijk een bleek ravijn Het strand voor 't duister klimmend vlak Der grote huiver-effen zee.…

As verzandt langzaam tot sediment Als hij wegzakt in het sentiment Van een golvende herinnering Onderweg naar de Noordpierbranding In het deinen op duinen van woelig water Valt het nu samen met later En spiegelt de zon zich als zilver aan de oppervlak Waaronder een zee van stilte zich stelt op zijn gemak.…

Een wervelende westenwind die maakt dat zand de duinen vindt Een golf die bruist en schuimt van lust en soms bij vloed de duinen kust De zee die zo het land bemint en pas bij eb haar rust weer vindt . . . www.deiningindordrecht.nl…

hier welkom heten tis beter zogezeid dan één op één u moest verdorie anders toch us weten hoe vaak mij voor de mond komp wattik meen Durris al zo veel ongein in de zin en daarenbovendien nog per gezin ook tienmaal zoveel onzin in de gein dat Son en ik u graag ten dienste zijn We maken zo met alle Nederlanders van a tot z, te land ter zee…

Stad met rafelrandjes Een tram rijdt door het gras En de zee, de zee, altijd dichtbij Nostalgische panden Duinen en strand Lopend naar zee Steeds weer die zee Stad van verhalen Talrijke talen Aan zee begon de herfst vandaag Den Haag…

benen in zee en mijn schaduw boort zich donkerogig door haar poort met het leven mee diep in het zout van de zee aan de wind zweetdruppels wellend in haar oksels onze dijen samengevouwen om dit alles te behouden ontglijden elkaar elke nacht achter de horizon…

het zand de zee de duinen de zon en ook de wind meeuwen boten surfers het spelen van een kind lopen langs de vloedlijn een duik nemen in zee zout proeven op je lippen geen radio of tv je ogen sluiten dromend weg van iedereen geluiden van heel ver voelen je bent alleen een hand beroert je schouder "hee, slaap je?…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

begeren De pelgrim droomt hiervan Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Het water stroomt weer uit de bronnen De pleinen zijn gevuld Je hoort de sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee…

de zee is wit de zee is rood likt en liefkoost duinen en gedachten witte vloed golft over me heen schuim op de lippen andersgeaard slijm uit het slijk van haar bekken ik begeef…

mijn rug voorbij de duinen…

bivak van zee zand en duin de branding dag en nacht mijn resonantie wisselstroom ongrijpbare krachtbron ik laaf mij…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

we zijn nog meer dan de zon en maan of de duinen voor mij laat mij hier leven of sterven laat ons door de wijde ramen stilzitten aan zee…

waar de zon centraal stond die ik met half geloken ogen uitsloot omdat zij in straling overheerste en als gevaarlijk werd omschreven dus pakte ik wolken vulde het blauw tot wij weer in het duinen- groen helmgras liepen…

HEEL EVEN Ik zit op een bankje Op een duin op Ameland Ik voel de wind En vooral de zon Ik zie de zee Het strand, het zand stralen Ik hoor het helmgras wapperen Als een kuif op ‘n jongens-kruin Ik ervaar het zoet en zout Maar ook het zilt Ik besef hoe mild Ook de mens mag zijn Ik ben nu die mens Die dit beleeft Heel even…

Zachtjes, gezellig knispert het schelpenpad door de duinen naar de zee; slingert het zwervend naar een nog ver strand. Waar de zon zich reeds openbaart als een eerste wee; en het koestert als een moeder met een strelende hand.…

Lopend op het strand met de golven van de zee die bruisend aankomen rollen hoor ik het ruisen van het helmgras in de duinen de duinen die ons land moeten beschermen op blote voeten loop ik voort het zand kriebelt tussen mijn tenen met de krijsende meeuwen om me heen voel ik me vrij als een vogel als stadsmens kom ik graag aan zee de…

de zee treurt hoge golven duinen doen hun helmgras buigen stilte overheerst de driekleur strijkt halfbakken uit want heeft geen wimpel meer…

Ik laat mijn ogen weiden over golvend duin en denk aan jou Brevierblaadjes raken los en dansen de weg naar zee…

het smalle ochtendlicht deinend de duinen de zee met mijn ogen dicht leven in puin en schelpen gestrand in bloedrode golven…

ontmoette in het eerste lichten samen kijken naar de wederzijdse vergezichten nam je hand naar duinen en de zee proefden de golven ze namen ons zo mee we zomerden in zacht rivierenland naast wielen en de wagens de molens van de havezate durfde je hand niet meer te vragen omdat de zon oprecht te helder scheen maar weet van nu ben…

In de luwte van de duinen ontwaakt de zilte zee. In het zachte licht brengt ze haar golven naar het strand. Op deze laatste ochtend ben ik thuisgekomen en keer ik niet meer om.…

Achter stoffige duinen van gedachten ligt een grijze zee van pijn. Eeuwig golvend in beweging. Zo immens in al zijn zijn. En de zon van al mijn dromen bloedt in stilte langzaam dood. Om herboren op te komen in een blauwe lucht van hoop. Een dag lang zal ze stralen op het land wat mijn leven is.…

Zo gewoon, zoals vroeger, laat huiswaarts kerend, thuis, bij hem, het duin, het dorp en de zee.…

Waar vind je nog , ver van het stadsgewoel, De rust aan zee en ruimte rond de duinen, De kwelders, wad en strand om lang te struinen Het eenzaam-niet-alleen eilandgevoel? Niet op de Waag van Alkmaar of in Koog Maar buitengaats, in zee: Schiermonnikoog…

Haar broekje was dan wel kort, Maar de zon deed zijn werk goed. De palmboom op haar hoofd, Bewoog zachtjes heen en weer. En de kleine steentjes onder haar voeten, Deden haar geen zeer. Haar oranje zwembandjes, Waren inmiddels afgegaan. En al moest ze terug naar het huisje, Ze voelde zich heel erg voldaan.…