Alle inzendingen over zeeman OR zee

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Haar zeeman, haar dief, haar soldaat, haar dappere ontrouwe lief die het niet helpen kon. ------------------------------ uit: 'Kindsbeen', 1995.…

vlak onder een heldere hemel danst een loodkleurige stip op gulzige grijpgrage golven de zeeman ziet de met sterren bezaaide hemel alles is met alles verbonden alles is een teken van leven…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

gericht vanaf het land hoeft men de namen niet te weten alleen de oude zeeman die gelaafd uit zijn ballade stapt gaat er nog regelmatig heen rondom lopen Buiten-Hebridische schapen tussen de hoge zeggepollen op het zompige veen…

Baltische Zee ruwweg tussenweg, voel de ijzige koude bries van de Oostzee. In het gezicht slaat het opzwepende schuim, roept de zoutige geur van de brakke zee, laat een laatste groet aan je schip zeeman. Je bruine ogen zijn nog even waakzaam, je langzaam grijzende baard voelt de frisse wind.…

Wie was die zeeman? ridder van de kouseband commandant b.d.? of ex-textielbaron opkoper van nylonspul sokkenspecialist c.q. een Italiaanse averijveroordeelde cruiseschipkapitein hoe dan ook goedkoop is het wel aanbieding na aanbieding broek, rok, sok (per stel)…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Het is geen huis dat ik voor jou heb kunnen bouwen geen dak dat ik uit riet gevlochten heb geen bed dat ik heb uitgelegd. De zomers waren droog, het koren dat niet eens mijn enkels haalde, de vruchten zonder vlees, waar die nu niet van aarde meer te scheiden hun netten vulden trok ik lange sporen door het zand. Ik zei jij half nog maar…

Noli me tangere: Bemin mij voor een avond met jouw ogen, ontketen mij, bevrijd mij van die nooit genezen pijn. Dan kan ik jou op vleugels dragen.…

Tot gisteren waren wij even oud, zij en ik. Nu sta ik hier en ligt zij daar, koud, zij - en ik bezweet van zomer, haast en gêne. Zij lijkt een beetje op een zonnebloem: gebruind gezicht, blonde haren, nog lang niet uitgebloeid, toch geknakt. Zij ligt voor schut; slaap noch diepe rust. Niet stuk, niet beschadigd, niet ziek: kan nog heel…

Nooit is het goed, nooit is het zo goed, nooit is het goed zo, nee, nooit is het goed. Zoals een doffer loopt, koerend over het binnenplein, roekeloos over de rand van de goot, kop omlaag, staart omhoog - Of zoals een woerd kruist door het veld of het riet, blindelings oversteekt, voor geen jager of wagen wijkt - Zo gaat het nooit…

Zo dichtbij als mijn kamerjas, vanwege de kou onder de deken gelaten en tegen mij aan gelegd, voor de morgen, als zijn komst zo betrouwbaar, zo naast mij in aarzelende zinnen van adem in en adem weer uit met telkens dat even onneembare obstakel dat weloverwogen weg wordt geslapen, zo luisterrijk, zo naar binnen gedropen als muziek, al…

Het is geen huis dat ik voor jou heb kunnen bouwen geen dak dat ik uit riet gevlochten heb geen bed dat ik heb uitgelegd. De zomers waren droog, het koren dat niet eens mijn enkels haalde, de vruchten zonder vlees, waar die nu niet van aarde meer te scheiden hun netten vulden trok ik lange sporen door het zand. Ik zei jij half nog maar…

De zee geeft. De zee neemt. De zee leeft en laat mij leven.…

De koers die ik voer, de koers van wie ik was. Mijn koers zat vast en in het kielzog van het verleden voer ik verder naar het heden. Het heden in het verleden. Met 180 gedraait zoekend naar hulp zonder radar in de nevel gehuld . Ineens van uit het niets was daar de geel gekleurde loodsboot, met een door mij gehoopte beloodsing. Met een loods…

U bent te laat: wij zijn vertrokken. als u goed luistert is misschien de echo van een laatste voetstap nog te horen. De rest is stof: 't geluid van vallend puin lijkt louter van een afstand nog op lachen. Op u viel niet te wachten; de lichten zijn gedoofd, zie maar dat u ons vindt. Wij werden data in uw boeken, wat u van buiten…

En weer een albatros of drie, en nog een eiland aan de kim, want eilanden zijn er ter zee genoeg. Geen oceaan kan zwemmen zonder kijker, geen zeeman drijven zonder schip, en in de mist der zeeën, de dode mannen aan de wal. De wezenloze vrouwen op het schip, de barre winden en het niets, het nooit-geziene of gedachte al.…

M’n buurman, een oude dorstige zeeman met een verweerde kop vol heimwee en prachtige in whisky gedrenkte verhalen, heeft z’n zinnen gezet op een zoutwater vijver die hij kan ruiken, met golven die hij kan horen, om in ‘n moeilijk eenzaam moment, aan de oever door zilte geur en geluid der golven, te dromen van oceanen en liefde in verre havens…

Als een die nooit zijn straf uitzit, hoor ik de regen achteloos-eentonig vallen op het huis; waar, in welke haven, heb ik zo gelegen, liggen luisteren, reedloos, naar het zeegeruis? Hopend, dat een vrouw, wier onvervulde leven, aan het mijne korten tijd zou zijn verwant, tot het wéér een sleur werd, bij mij was gebleven, mij dan gaan zou verlaten…

Zeeman en dichter, zwerver en piraat, Van 't aangebeden en vervloekte leven Wist je dat alles eenmaal moest begeven In 't wisslend lot, ook van den zeemansstaat. Jou was de dood altijd een kameraad, Uit ziekte was een opstand nagebleven, Maar niet de vrees die voor het eind doet beven; Je zei: goed heil! Het gaat zooals het gaat.…

Hele dagen staat hij daar onbewogen met een hand voor z’n ogen op de punt van het havenhoofd staart in de verte naar de zee die hij eens levendig bedwong nu alleen nog stil observeert een tijdlang ga ik naast hem staan staar mee naar de nu zo kalme zee met alle gedachten op oneindig zijn we even twee standbeelden…

Het licht breekt op jouw vale gezicht, net als mijn handen van je lichaam glijden Kijk, een wapperende maan rijst op uit de grijze massa, jij draait je in mijn armen Wat is verdrinken ook alweer, zo zoet zijn je sappen terwijl je lippen bijten in het kussen…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…