Alle inzendingen over zegen OR bede OR vrede

me wie je ziet Wanneer je naar me kijkt Ik heb jouw ogen niet Zeg me wie je ziet.............…

Zeg mij dat ik nooit zal sterven maar neem mij mee op vleugels van de wind, laat mij zweven vlak boven de golven, schenk mij het zout der aarde, laat mij aarden in Uw dal van tranen, omgeven door het licht aan Uw horizon en ik zal de nacht begroeten zonder duistere gedachten, de ochtend omhelzen met de warmte van het eerste licht ooit…

hoor met die vier Mij zul je er echt niet meer mee raken het is en blijft toch echt mijn schrijven zelf zeker nog nooit iets op papier gezet zielig als je altijd zo zult blijven Een vier is een vier en blijft het ook maar een motivatie heb ik nooit gekregen eigelijk zijn het verspilde woorden wat ik schrijf maar je krijgt het hoor, mijn zegen…

Zeg mij, waar de gletcher is Waar is hij gebleven? Zeg mij, waar de gletcher is Wat is er gebeurd? Gesmolten tot regen en mist En de mensheid zeurt Zeg mij, waar schone regen is Waar is hij gebleven? Zeg mij, waar schone regen is Wat is er gebeurd?…

Zulke dochters zijn een zegen waar je op vertrouwen kan. Ze zijn een verrijking in mijn leven, hier ben ik van bewust als ik wordt gekust. Zo gaan de jaren door en geniet ik elke dag van alle mooie dingen, die ik met hun delen mag.…

Als ik zeg hoe mooi je bent Als ik dat tegen je zeg Niet alleen om je buitenkant Maar ik je innerlijke kent Als we zeggen we blijven saam. Samen verder in het leven Geef ik aan jou mijn ziel Door eeuwige liefde te geven…

Dus zeg ik: 'Ga meebewegen.'…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

zichzelf Zal moeten toegeven aan vrede…

mijn hemel, wat een vrede nu de bede is verhoord verdrijf ik alle nachten zo diepzwart van gewemel en drink ik op de rede al klinkend op het brein dat weer gedegen is en dreiging heeft gewist verban ik nu de vrouw die leefde in de mist…

Je bent weer bij me, poedelnaakt lig je naast me in het aardse bed jouw geluk straalt zoveel vrede inniger dan weelde, om zachtjes aan te raken voel ik jouw innerlijk wezen door de momenten die je deelde jouw liefde brengt zoveel rust door te kiezen voor ’t leven jouw eigen vrede kun je een ander zoveel geven poedelnaakt, en altijd…

Laten wij, mensen de duiven dankbaar zijn, want zij zorgen ervoor, dat ik rustig word en tenslotte amen en vrede zeg, voor de ingeslagen weg, te vervolgen met goede moed en zekere reden.…

In het holst van de nacht, heeft de vrede me gewekt. Ik voel mijn levensadem, in en weer naar buiten gaan. Ik zie kwaadaardige gedachten, komen en tot stof vergaan. In ons warme bed begrijp ik, wat niet kan worden begrepen. Hier, in de stilte van de nacht. Nu, waar de morgen op ons wacht.…

Is er een materie Ingewikkelder dan ’t leven Een wezen Ondoorgrondelijker Dan een mens Diep in venijn en haat Toch de liefde zijn wens Is er iets wenselijker Dan rust en vrede Vrijheid, broederschap Vandaar onze dagelijks bede Leid ons daarheen Stap voor stap.…

De paus heeft al een maand in bed gelegen En omdat hij nog steeds niet beter is Wordt het waarschijnlijk pas Sint Juttemis Dat hij ons zal verblijden met zijn zegen. Of klinkt vandaag toch in het Vaticaan: Godlof, de paus is waarlijk opgestaan!…

Deze spiegel, het is een zegen, Komt men vaak onder bedden tegen, Is er, om je blaas te legen. Maar wel opgepast, Dat je niet naast het potje plast.…

bevestigen de hoop laten een luchtballon op voor de vrede misschien is er nog steeds iets in ’t verlangen maar moet de Lente eerst echt beter worden veel gezonder in geneeskracht en liefde voordat het te laat is, zegen het weer tijdens ’t wachten van April.…

herinneringen komt soms nog bij me in bed ik heb de lakens verschoond met dat grote gebaar om te bedelen alsof je zelf geen handen hebt en in het schrijven geen gedachten kunt verbergen door die kleine handelingen van vrede hou ik het zweet op mijn voorhoofd vroom beleef ik de stille liefdesarbeid in een droom laat me alleen, alleen…

Wij aten weer kalkoenen, ganzen, vissen Maar eerst vroeg papa: Heer verhoor de bede Wij vragen U, geef ons voor altijd vrede Dan kunnen wij zo heerlijk samen dissen Mijn mama had het niet zo goed begrepen En daardoor heeft ze hem toen flink geknepen…

Een ponnetje is niet nodig en een hempje evenmin, het dekbed onder het bed gesmeten ik duik er in m'n blootje in. Ik zweet uit elke porie wist niet dat ik er zoveel had veel te warm om iets te doen wat zeg je ? ............. nee, vannacht niet schat.…

Als op een dag de Koningin zal zeggen: “Het is genoeg, mijn tijd is nu voorbij, ‘t moment is daar de kroon af te gaan leggen, ‘k maak voor mijn zoon de plaats met liefde vrij,” bidden wij dan voor en met hen de bede: Heer, maak ons instrument van Uw bedoelde Vrede.…

ik heb het reuze naar m'n zin lig in bed, verroer geen vin laat de wereld verder draaien ik haal haar strakjes wel weer in…

Ik zie de lijnen van je leed je als kind reeds aangedaan. Hoe je niet gewenst was in een veel te druk bestaan. Maar ik voel ook de lijnen die ons verbinden, kijk keer op keer naar het toeval dat geen toeval meer kan zijn. Waar wolken verscheuren, stortregens ophouden te bestaan, dáár breekt onze zon door, in wel duizend kleuren. Kom…

bergen, naar blootgelegde zeeën, zoiets als lucht, woordenblauw naar weggebrachte pijnen tussen dikke boeken lege kamers, steeds krommer in armen leg ogen, onbekend, in volzinnen in weerkaatsende verzen die niet verder kunnen gaan dan het eigen glas dat door landschappen snijdt en alles wat overblijft aan de andere kant van vrede…

Zeg ik wil je even wat vertellen Heb soms met mezelf heel wat te stellen Zal je zeggen wat ik deed vandaag Voordat je mij dat zelf vraagt. Ik kwam uit bed, dat ging nog goed Deed de dingen die men altijd moet Zoals douchen en naar de w.c. Ach, daar deed ik het niet mee.…

Lig in de beschutte warmte van mijn bed en dekbed heerlijk warm en zeg nou zelf met alle narigheid die er plaatsvindt op alle fronten is dit toch een uitverkoren plek om met een soezerig hoofd domweg de wereld, de wereld te laten?…

wanneer de ochtend zacht het labyrinth van slaap begraaft onder bedauwd licht van de stad (haar catacomben, gedicht door meeuwenschreeuw) verschijnt het kind bij het bed waarin het is volbracht door ons, in duizelend sterrenuur, met maanscheuten, die walmende nacht: roof uit de droom, geschenk aan de duur.…

Onbeslapen blijft één kant in mijn bed, waar het dekbed meedogenloos toont: deze plek is door niemand meer bezet, dit bed wordt in eenzaamheid bewoond. Maar ik hou alle mogelijkheden open en kom jij wel in mijn bed gekropen.…

gedenken en elk jaar weer afsluiten en steeds weer opnieuw gedenken hou de vrijheid vast zwarte foto's van het verleden dat zich tussen ons denken schuift met een bede om de vrede het licht knippert de muziek waait zacht golvend over de gracht het koningspaar lacht dat zich weerkaatst in de weerspiegeling van het volk gedeeld in…