12358 resultaten.
Zelf portret
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 123 Sluit de deur
vegetarisch gemurmel
met spekdikke ruggen
sluit de deur
ozonvretende vuilspuiters
sluit de deur
cultuur barbaren
sla een geraamte
op de muur
en hang het te drogen
je zelfportret…
Moeder
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 194 Zag ik mijn moeder
in de zwoele zomernacht
gekleed in roes van zwarte tulpen
met in haar hart
mijn zelfportret
van hardwerkende handen
en boog zij zich
tot de kolkende rivier
om het haar te wassen
in het bloed van de wereld
door de adem van mijn heimwee.…
zelfportret
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 632 ik ben een dichter, geen mens
van vlees en bloed
de goede moordenaar
de tand des tijds
een zigeunerkoning
Geronimo
in ’t diepst van mijn gedachten,
als een eerstejaarshopliet
spring ik over woorden
smoor de regels van de spraakkunst
hoogmoed eist haar tol
in het holst van de nacht
(4…
Zelfportret
gedicht
3.0 met 152 stemmen 63.283 Soms zie je je zitten.
Bleek en sereen.
Hier en/of ginder.
Alleen of alleen.
--------------------------------------
Uit: 'Dag en nacht geopend', 1970.…
Zelfportret
gedicht
3.0 met 35 stemmen 19.025 Stralend-witte vader,
in een snorrende wolk hommels
op de aarde neergedaald.
Lieve moeder in het groen gelegen,
brandende van boterbloemen;
bunkers.
Zing ik als de kindren zongen,
bommen, bommen, goede bommen,
op de aarde neergedaald.
---------------------------------------------------------
Uit: 'Duizenden zonsondergangen', 1972.…
zelfportret
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 846 blauw schetst hij zichzelf neer
zoals hij dat al tal van jaren doet
het bevrijdt hem van zijn hartzeer
en het geeft hem weer even moed
met zijn hoofd enigszins opgeblazen
geeft hij het werk zijn laatste hand
kijkt in het rond naar de lege glazen
twijfelt voor even aan zijn verstand
maar al menig mens heeft hem geprezen
als beeldend dichter…
Zelfportret
gedicht
3.0 met 58 stemmen 7.720 ‘s Ochtends heb ik moeite mijn bed uit te komen,
‘s avonds om er in te gaan. En iedere nacht
moet ik minstens een keer plassen.
Ik hou van mijn vrouw, we liggen lepeltje-lepeltje;
van andere vrouwen droom ik nauwelijks meer.
Schaamteloos draag ik pyjama’s en pantoffels,
ook maak ik graag een kuiertje.
Ik verheug me niet meer zo op feestdagen,…
Zelfportret
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 751 Op mijn vensterbank
leeft een man
van cactusbladen
Al vele jaren wacht hij daar
tot ik hem zie
Dan raak ik even
vingerzacht zijn naaldenjas
en vraag hoe het hem gaat
Maar hij zegt niets
hij prikt…
Zelfportret
gedicht
3.0 met 42 stemmen 15.673 Wat ongeschonden
in hem huist
het is geen zuiverheid
het is geen kind
dat met nog stompe letters
schrijft
het is een blik
die rauw en ongenadig
kijkt
het is wat tegenstrijdig
hem ontwricht
en dwingt
het is weerbarstigheid
----------------------
uit: 'Gekras', 2001.…
Zelfportret
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 894 Langzaam
doorbreekt
de stilte
na een lawaai van
lofgezang over
alles wat ik doe
en wat ik ben
ze weet mijn
naam en mijn
verhaal maar
ze is iemand
die me nooit
heeft gekend
De wereld sluit
me steeds meer in
met ongesproken
woorden te hard
om te mogen
zeggen en
te pijnlijk voor
dit moment alleen
ze zouden mijn
gevoel…
zelfportret
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.255 hij kijkt in
de spiegel
en ziet
hij ziet
zichzelf niet.
het is een
ander die
daar staat.
een milde lach
verlicht het gepijnigd
gelaat.
hij slaat de
spiegel stuk.…
Zelfportret
gedicht
4.0 met 10 stemmen 2.808 Ik ben voornamelijk van geen belang.
Ik ben een zachte wang,
en ik ben mijn eigen lippen.
Meestal zonder gezang,
uitblinkend in knorgeluiden
voor enk'le fijne luiden
die mij ter harte gaan.
Ik ben meer kuiken dan haan.
En: ik ben mijn eigen lippen,
waarmee ik uit eigenbelang…
Zelfportret
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 711 Ik sta ermee op
en ik ga ermee naar bed.
Echt een mooi portret.…
Zelfportret
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 281 De duistere schim is vogelvrij
bestaat bij de gratie van het licht
schaduwen leven weerloos
in het schijnsel van een bron
Gekneveld aan vaste vormen
die traag over vlakken trekken
een wolk lost ze voor even op
totdat de wind ze weer wekt
Grillig lentegras voert mij mee
als een kwetsbare afdruk
en als een vertaling van een gloed
Met…
Zelfportret
gedicht
2.0 met 8 stemmen 3.506 Ik die de nasmaak van loslippigheid
geproefd heb, en zij is te jong
en praat mijn mond voorbij en bijt
als peper op mijn tong;
ik die de vreemde kriebel van het woord
gevoeld heb als het witte blad
en zit te schrijven als vermoord
ik het, al dat wit zat;
ik die de ren van kippen zonder kop
gezien heb, en hoe oud was ik
die de…
zelfportret
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 110 tussen de keerkringen
in het felle gele licht
woedt bruut geweld
een handvol
rijstkorrels ruilen
voor een stuk papier
onder de tropenzon
kneed jij planten
en aarde tot verf
op inpakpapier de
schildering van je
bleke gezicht
omlijnd door donkere
tinten wat oorlog
met mensen doet…
Zelfportret
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 185 Langzaam en voorzichtig kom ik los uit een
zichzelf gesponnen zijdezachte cocon die als een huis
mij heeft beschermd tegen de barre en boze dagen waarbij elke
vorm van donkerte, koude zowaar schraalheid mijn voorbije bestaan bepaalde.
Op vleugels gestrekt van liefde fladder ik nu
in volle vrijheid waarin de verschillende luchtlagen worden…
Credo
gedicht
2.0 met 38 stemmen 5.929 De dichters weten wat zij niet weten.
Zij spreken in hun vreemde taal;
zij gaan de dood in tot het begin;
zij ontdekken leven -
en zien de wereld aan met hun
hartstochtelijke onschuld
en veranderen de aarde
in de werkelijke aarde.…
briev an sintuklaas:
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 1.817 Avast budankt or, sintuklaas!
Petrik
O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus.
O ja, en netuurluk de groetu an pied!…
To the point !
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212 dat wil je niet weten
wereldstad, Amsterdam een dorp
vergeleken bij Mexico
rode lap voor een stier
maakt hem gek, dol
hier of daar
to be or not to be?
keuzes en nog eens keuzes
in een ultra-moderne tijd
ook zijn er nog het berbers dorp
met berggeit
hondenpoep, kattepis
dat is geen...
geheit!…
DE EENVOUD VAN HET 'GOED'
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 130 sjansend door het grote appartement
Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen
Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt
Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep
‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’
En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen
En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook
En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…
GRONINGEN, het weide land
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 933 Huisjes op de dijk met wilde tuinen,
waar ik wel eens doorheen wil struinen
verfrissende wind door mijn haren
naar heldere vertes staren
Daar sta ik, blik op oneindig
Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil
Ik zie geen verschil
Verder is het stil
Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken
Geen massa, geen wind, slechts molenwieken
hier…
MET VLEUGELS
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 425 Ze staat hier en kijkt om zich heen
en wiegt haar heupen op weelderige klanken
Ze neuriet wat en gaat zitten
met haar teddybeer op haar schoot
Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek
die alleen klinkt in haar hoofd
De wereld gaat aan haar voorbij
langzaam vanuit haar dromen
Ze heeft een heerlijk leven
maar vliegt weg naar vroeger
naar…
Roos
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 401 Nog zachter dan een zedig streelgebaar
Ontvouwt de roos haar vurig rode kroon
Haar volle blaad’ren in het ochtendschoon
Dodijnend door een zoele zucht aldaar
De doornen deren niet haar zoete toon
Zo vredig vlammend deze tijd van ‘t jaar
Hier breeduit bloeiend, licht, helder en klaar
Zulk woekerende weelde; ongewoon!
Deez’ schone schijn,…
als de mist dichter wordt
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 237 als de mist dichter wordt
dan flarden woorden in takken
ronden bomen in wortels hun
werkelijke aard en dansen
witte wieven tot op de bodem
en dat gebeurt alleen
als de mist dichter wordt
't is niet geschreven
en zelfs ongehoord…
spiegels
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 270 hij heeft de spiegels
te hoog gehangen
geen kijk meer
in het omlijstend zelfportret
het geheugen wordt bevroren
wat het vasthoudt dooien
en craqueleren
als een oud schilderij
terwijl de dood
op schootsafstand kwam
vroeg de oude man
zijn zoon
hoe ziet mijn gezicht…
zoveel meer
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 149 ik word kleiner
dan de woorden
vanzelf minderen
ze met me mee
ik groei dichter
naar de aarde
zoveel dichter
dan voorheen
ik word ruimer
dan de woorden
ze ruimen rustig
met me mee
ik leef lichter
op de aarde
zoveel weidser
dan voorheen
ik word stiller
dan de woorden
ze ademen geruisloos
met me mee
even leef ik in
vertraagde…
een klein atelier in Saint-Rémy-de-Provence
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 94 de levenloze
schuwe zijdelingse blik
schichtig wantrouwend
grijsgroene kleuren
het paletmes vlakt de verf
van zijn blik niet af
de verlorenheid
wie ziet hij in de spiegel
blootshoofds open jas
naar binnen gekeerd
hartverscheurend zelfportret
de oogopslag…
Literair motto
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 202 Ik ben dichter voor het leven
niet des vaderlands
ik laat de literaire aarde niet beven
maar het is tenminste echt
en dat, dat voelt niet slecht.…
Zelfportret van mijn buurjongen
netgedicht
3.0 met 34 stemmen 4.075 Toen hij in de wieg lag was het al bezegeld
Ma las een vergeelde gids over opvoeden
Pa had al een huwelijksspaarplan geregeld
Als kleuter liep hij wat te zwalpen
Met stuntelige stompjes
Waaruit een legpuzzel van de Alpen
Kleurpotloden vielen naast klompjes
Van klei waar hij geen vorm in kneden kon
Het was toen dat het falen begon
Een hond…