Alle inzendingen over ziel OR angst OR liefde

en daarin tekort gekomen ben En dan plots jouw ogen, jouw ziel die aan mij trekt mij roept, mijn weerstand lijkt te breken, mijn kwetsbaarheid als open zenuw voelbaar maakt Wees zacht met mij als ik met jou laat liefde liefde zijn en ego’s verdwijnen met de huid laat onze zielen schuren zonder al te diepe krassen…

Ik zie jou daar staan met handen vol liefde de angst om te geven volkomen misplaatst Jouw hart zonder muur geraakt door mijn passie laat liefde herleven toont nakend jouw ziel Golven van hartstocht breken mijn gedachten de sluizen gaan open warmte keert het tij Verborgen gevoel geopend verlangen verloren gewaand gevlochten verdriet…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Het spel der liefde kent geen regels. Meewarig kijk ik het schouwspel aan. Zou dit nou werkelijk zijn? Ik kijk de angst in de ogen en spoor mezelf zachtjes aan. Misschien heb je wel geluk, dus blijf niet aan de zijlijn staan. Toch heb ik angst om mezelf aan een ander weg te geven. Door mij te beminnen, wordt mijn ziel geraakt.…

je fluistert je angst om me nooit meer te zien kom in mijn armen je doorschijnt al mijn woorden ik ben bang voor je handen om beelden van glas te breken uit liefde onze dood te sterven in rood bang niets meer over te houden angst voor de scherven stilte te erven je vervalt tot punten en strepen historie gewist je ziel…

Angst, overwelmend, vol in deze nacht. Woede, brandend, krassen op m'n ziel. Sneden, gevoelloos, krassen op m'n arm. Angst, veel te groot, littekens, veel te diep...…

ontredderd, angst en verdriet er was geen terugkeer mogelijk ze zweefde in een vrije val daags daarvoor was hij gestorven die haar nu vangen zou groot was haar liefde in de brief die ze achterliet waarop stille getuigen aanwezig haar tranen, haar verdriet niemand had haar kunnen redden wie doorgrondt de ziel waar het hart verscheurd…

wij boomden over de liefde stonden terloops stil bij het zijn lichaam, sociale context, ziel een vlaag existentiële angst verjaagd met strelen en kussen een moment om te vergeten daarna waren wij nog meer aan elkaar vertrouwd met de koude sterren in het haar hoorden de lege trein naar waar onze monden smaakten naar meer en namen waar van…

Probeer maar eens te zeilen met wind en stroom tegen Ik ben een steen een rots van van eenzaamheid Tegen betaling houdt iemand me vast als ik in bed lig te krijsen Ik heb pijn en ben alleen angst eet mijn ziel op De steen is het heelal ik ben een steen in de woestijn Toch groeit er mos ik bekommer me om het mos Soms brandt…

Los van tijd dwaal jij door geesten van het leven Zielen die verloren ten onder zijn gegaan: 'Wees nooit en te nimmer echt bang' Angst stagneert en blokkeert 'Geef een dubbel portie liefde' Eén is ook maar summier 'Overtreed in principe God noch gebod' Hoewel ik als mens fair probeer te leven laat ook ik afdruk…

In de ziel van mijn hart Zit je op mij te wachten Ik hoor je, zonder bij je te zijn Je angsten kan ik zien, ik voel je pijn Ik weet waar jij wilt zijn Diep in mijn gevoel, daar ben je het liefst stil zonder iets te zeggen, ben je toch in staat om je liefde uit te leggen Zonder iets te doen, weet je mij te raken Kan ik zomaar blij worden…

Mijn ziel wordt oud want de pijn voelt vertrouwd, Geschreven woorden laten me koud, De liefde die mijn rust verstoorde, voelde fout. Ik klamp me vast aan wat ik heb, De angst, de pijn, Bereid me voor op mijn vertrek, Zal de leegte opgevuld zijn? Een half sieraad vergaat, zelfs al draagt het jouw naam.…

helen, Zodat ik weer de liefde met mijn grote liefde zal kunnen delen.…

Mede daardoor word mijn ziel ijskoud, Waarom moet mij dit alles overkomen, Wordt het niet eens tijd om aandacht aan mijzelf te schenken?…

Jouw wanhoop snijdt dwars door mijn ziel angst voor het onbekende en verdriet om wat is geweest de rollen gekeerd tijd om jou te dragen met vleugels op de wind pijn te verzachten en de angst laten vervagen naar nieuwe kleuren en ander licht…

Angst is een slechte raadgever, die term begreep ik nooit want angst - en raad geven, zijn twee aparte compartimenten. Angst voor spinnen of aardbevingen laat zich zelden of ooit binden door een horde complimenten. Angst een slechte raadgever, nou dat mag ik hopen want bij angst laat ik mijn emotie volop rennen en lopen.…

Fiets pakken uit schuur lege flessen in fietstas lucht voelen binnenstromen in longen danken, dat je zomaar fietst beschermende kleding hebt jouw benen trappen iets te doen glasbak mensen te zien Dan...iemand met rollator jij stapt af voor praatje, zomaar zij deinst achteruit. Ik stap op vlug weg weer terug.…

, zo kwetsbaar, er is angst, angst voor jou, angst voor het leven, angst voor mannen...…

Verbaasd vraag ik mij af, hoe zo'n gekrenkte ziel, zoveel liefde geven kan, zo zonder voorbehoud, en zonder iets te vragen, zo vrijgevig zijn kan, zo teder en zo fijn.…

De vrijheid van het leven Is als een vlinder vrij in de lucht Vrijheid is een keuze Die zich laat beperken door de angst Maar echte liefde is een breekijzer Die breek alle harten open Vrijheid in het hart Doet liefde groeien Vrijheid in gedachten heeft geen grenzen Liefde kent geen grens of muren Liefde overwint de angst Teer als een vlinder…

je fluistert je angst om me nooit meer te zien kom in mijn armen je doorschijnt al mijn woorden ik ben bang voor je handen om beelden van glas te breken uit liefde onze dood te sterven in rood bang niets over te houden angst voor de scherven stilte te erven je vervalt tot punten en strepen historie gewist je ziel…

en angst kon ik moeilijk verteren harde krassen legden schaduw op mijn ziel de zon van jouw liefde zou nooit meer opstaan geen enk’le blijk van liefde die je nog kon deren tot ik in een diepe neerslachtigheid voor je viel zag ik jou als afscheid met tranen in je ogen gaan…

houd me verre verre van troost in het grasland juicht de zangzwaan hij weet waarheen zijn ziel vertrekt groots en vrij van angst…

angst en onzekerheid is datgene wat de ziel splijt ik kan de kleur van je ziel niet zien ben ook geen hoogmoedige psycholoog die denkt God te kunnen vervangen terwijl ik in je woorden bleef hangen en jij na een verhit betoog nog immer gevangen wat ik wil is dat het licht van God zal schijnen in je ziel…

Zij is als een vogel die de vlucht neemt tussen alles door in de ochtendzon verborgen tussen de roze bloesem op een tak in de boom haar ochtendconcert ten gehore brengt in het licht waardoor we weer tot leven komen dat alles is er nog in het dagelijkse leven met de vernietigende angst waar we elke dag mee geconfronteerd worden…

Wanneer we van de ander proeven En we het verlangen voelen Om één te zijn Is daar de drang om te vliegen En te genieten Van dat ene moment Als de ziel de ander herkent Wanneer je voor de ander staat Met lege handen Zijn voor een seconde Angst en koude verbannen En je voelt de leegte Tussen twee harten Wanneer liefde aarzelt Op…

Maar angst voor de toekomst Verpest al het fijne. Alleen warme herinneringen, Tot het einde.…

Ogen zijn de spiegel van onze ziel. Ze kunnen lieflijk kijken, als ons hart vol liefde is. Verstart, als ze angst zien. Schitteren, wanneer er een complimentje volgt. De pretlichtjes verraden een addertje van ondeugendheid. Onbeweeglijk blijven staan, als er gevaar dreigt. Opstandig bij onbegrip. Nat bij verdriet.…