Alle inzendingen over zon en maan

ben ik ermee: engelen aan mijn bed engelen op mijn schouder Engelen die redden engelen met geduld meer bij zon... dan maan Nu... zoveel jaren ouder komen ze weerom 'door het luchtruim zweven' En meer dan even... ben ik me zeer bewust van hun bestaan.…

nu zeggen dat je van niemand bent een beetje van de zon de maan en sterrenbeelden minder van de mensen die je kent, want tja daar hoor ik bij als jouw lichaam over golven springt drijven blijft, dobbert op zwaartekracht lichter dan soortgelijk gewicht van water…

Richting zon of maan? Ik vind je zo prachtig je laat je blaadjes los je laat ze gaan De wind voert ze mee naar plekken die jij nooit zal zien Loslaten is een kracht Boom, hoe vind ik die kracht?…

Opnieuw is mei uit zon en maan geboren De kersenboom toont zich als bruid en bloeit Dat laat gevederden niet ongemoeid Ze brengen beurtgezangen ten gehore De rozenstruik werkt vurig aan de knoppen En Gorter bleek toen door geen mens te stoppen…

Vandaag is de tijd, nu is het moment, dit is de vrijheid, die ik nooit heb gekend, vrijheid als zoete, doch zoute pracht, alles in deze vrije wereld, is anders dan ik had verwacht, als de zon en maan, evenaren wij elkaar, dit is mijn lucht, dit is mijn adem, dit is mijn leven, jij bent mijn liefde……

Het zijn de moderne nomaden hebben hun vrijheid lief Het laat zich raden dat onderweg-zijn reden is van hun bestaan Zon en maan hun kompas en klok er is voor hen 'n komen en spoedig gaan Zij reizen van zonsopgang tot zonsondergang uur en dag..... van luttel belang.…

nooit doorgestreept op de kalender je zoon went er nooit aan Het in 't slot vallen van je bestaan maar hoor ik nu niet de scharnieren..? De deur opent zich -als vanzelf- zowel bij zon als maan zie ik je in de deuropening: een sneeuwwitte zwaan in mijn herinnering.…

Als de zon en maan tezamen zijn, En de sterren zachtjes zingen, En op aard alle mooie dingen, Samenvallen in een rijm. Dan zal ik dansen, Dansen, walsen, zingen, springen, Springen dwars door het heelal, Alleen maar om dat ene te vinden, Vinden wat ik toch nooit vinden zal.…

Zon en Maan lachen elkaar toe Pluis en Roos buigen hun hoofdjes op het ritme van de wind ik, onweerswolk, kijk afkeurend toe hoe kunnen zij lachen terwijl mijn hart in tweeën is gescheurd had ik je maar geloofd dan konden we nu samen verzilveren met de lelies…

jij bent de zon en maan van mijn heelal ogen sterren twinkelend in de verte je lacht universeel ik aard teveel om los te gaan in geestverruimen koester macht in zwaartekracht maar liefde overvleugelt dat heb me gegeven om met jou te zweven naar een oneindig leven…

Zwermen we om zon en maan, of zien we die dan niet meer staan? Gaan we verder in het heelal, het wordt zeker weten geen tranendal. We worden een ster, aan het firmament en jij, die het niet met me eens bent, ga de andere kant maar op!…

Leen me toch je lippen om de woorden te horen die gehoord willen worden voor de zon de maan verlost Leen me nu je lippen om die glimlach te zien die niet vergeten wil worden voor de traan de lach verdrijft Ach, leen me je lippen om die ene kus te vangen die wacht op een antwoord ook al is het dan de laatste…

het gewicht van spijt gevuld met wit verdriet als dichte sneeuw dat reikend gras verstikt ruikt geen bloesem ziet zon noch maan het hangt daar maar lomp en zwaar onder het schaarse licht woekert een rauw verlies met het klimmen van de tijd…

onder de bomen schuilplaats voor 'n plotse regenbui Ik heb het al jaren eerder vergeleken Het antwoord schuldig tot op deze regendag Tussen spreken en verstaan 'n verschil als tussen zon en maan hemel en aarde.…

Als het niet zo nodig meer moet De zon en maan En jij die eeuwig zwoegt Treft geen zwijgen noch traan Geen pen zal buigen nu nog Het zeker weten verdwijnt Maar toch Creëren is weten Wat nooit komen gaat Laten we veranderen Ach je weet hoe dat gaat…

zonder nog een rest van hoop Zoals de mens de mens beziet zo moge hij zichzelf bekijken De mensheid al vrijwel failliet wil zich enkel maar verrijken Zoals de zon een maan beziet zo zie ik voor morgen de tijd We glijden zo in een verschiet waarin de mens oneindig lijdt…

Het uitspansel, de hemel De zon en maan, de sterren Zo ongekend, vol energie draait onze aarde mee in het oneindige heelal... Het is niet te bevatten Geen einde, maar ook geen begin En ik zit daar heel klein ook tussenin...…

straks als ik wegga reis ik door tot aan de einder van het allerlaatste land verbonden door zo’n sterke band dat het zou knellen als ik bleef wacht ik bij bruisende fonteinen in het licht van zon en maan tot het kraaien van de haan mij laat voelen hoe ik terug verlang naar jou. -------------------------- uit: 'Gaandeweg…

In mijn jeugd keek ik in je lieve ogen, zag de zee, de zon, de maan, In mijn jeugd was ik altijd bang te geloven, dat deze ooit dicht zouden kunnen gaan!…

In het Hof van Heden is het beuken haar vergaan waar voeten de grond niet meer raken zal helder haar leeftocht zijn swijlens zon en maan elkaar verstrijken draait zwaaiend blauw een laatste houden van naar vijf bij vijf haar toekomst lacht naar gisteren maar het "dag" klinkt als vandaag…

vergeet dan maar de gedachte aan het zonlicht in de lach om mijn mond dat mij verbond met je hart vergeet dan maar het maanlicht in mijn ogen dat sterren naar de hemel zond vergeet dan maar ach laten we toch vergeten zodat het licht van zon en maan nooit zal weten hoe donkerrood de rozen hadden kunnen geuren…

er is de zon haar warmte laat groeien en behagen ze laat je altijd stralen en wijst je de weg in donkere dagen er is ook de maan haar mystiek laat je zingen en dromen van toekomst en gelukkig leven ze is uniek in al haar vormen en bestaat al duizend eeuwen met de aarde onder ons voeten hebben we steeds een steuntje…

Al is de zwarte nacht met wolken overtogen, En zon, noch maan, noch ster aan ’t blauwe welfsel staat, Toch weet de stuurman wel waar ’t scheepje henen gaat. Al heeft hij zon, noch maan, noch sterren in zijn ogen, Hij houdt nochtans zijn streek en vindt zich niet bewogen.…

zullen dagen lengen wanneer de zomer een regenjas draagt worden nachten korter wanneer ogen niet omzien naar uren die tussen zon en maan verbleken luiden klokken de lauden in of worden korte metten gemaakt met lofzangen en psalmen wanneer in het raamkozijn schaduwvleugels worden gestreken…

het geel van de zon en maan. Het bruin van de aarde. Het rood van de bloemen. De kleuren van de regenboog, omgeven in stilte. Gods kleurenpalet.…

als de tekst niet klopt klopt het hart wel op de juiste plek voorbij gaat zon en maan dagen komen en gaan tot de laatste dans arriveert tekst klopt een gek aan het ei en de hen verbaast een hen sla me om en wakker slaat slaap dieptebom…

Het is eenzaam wandelen Zonder zon Zonder maan Overdag is het mistig In de nacht koud en grijs De boom laat zijn takken hangen Hij weet waar jullie zijn Niet bij mij Niet meer bij mij Kwispel nog één keer mijn wandeling Kwispel al mijn wandelingen Zoals jullie altijd hebben gedaan Loop mee met mij Voor altijd aan mijn zij…

alle stemmen zijn uit haar verdwenen achter de binnenste muren waken ze ze wassen haar ze schreeuwen snikken huilen en roepen leggen haar in het stenen veld van geesten en goden waar niemand zo licht zo stil kan leven in het oog van zon en maan een vaalwitte valk bidt in de lucht…

Eenzaamheid zonder tranen in een land zonder neven altijd alleen gebleven verbannen door een aardse god een wereld zonder nichten zonder post of andere berichten verlaten door de wanen een eiland met geen vader geen slachtoffer, geen dader geen moeder en geen zoon een man zonder familie op zoek naar een relatie in een land onder…

Dag zon, dag maan, dag mens ik ga.…