Alle inzendingen over zon nodigt dichter u

wat rest van de zomer is een rechte lijn oranje rood verlicht waarop je kunt schrijven in gedachten verzeild liefst een gedicht met vulpen ultra marijn van gevoelens piekend in golven bij spetters blinkende lijven speels onder spatten bedolven waar je soms nachten mee deelt…

Dichter doe geen moeite mij met prachtige woorden gestalte te geven of te verpakken in krachtige vorm want... hoe diep je me maakt zo smal is het pad naar de hoogte waar dringen letterlijk kraakt dichter doe geen moeite mijn zinnen te sieren maak me enkel een feest van gedachten dat gasten nodigt tot vieren…

Quil u van hart tot hart hier welkom heten tis beter zogezeid dan één op één u moest verdorie anders toch us weten hoe vaak mij voor de mond komp wattik meen Durris al zo veel ongein in de zin en daarenbovendien nog per gezin ook tienmaal zoveel onzin in de gein dat Son en ik u graag ten dienste zijn We maken zo met alle Nederlanders…

ze schrobt zorgvuldig schilfers balsemt ritueel nieuwe krachten met het oog op de maan als bondgenoot van het leven ze wenkt naar de zon nodigt haar warmte uit zonder schaduwspel van heden of verleden schrijdt verder door de tijd drukt elke voetstap in het zand en vormt een spoor ze noemt het hoop…

Het doorboorde hart op de zwarte pot lokt me -- nodigt mijn hand uit.…

Korter kunnen dagen niet worden. Langer kunnen nachten niet zijn. De liefde heeft op ons gewacht. Onze stem wordt nu gehoord. Méér kansen dan vandaag de dag, werden ons eerder nooit geboden. Het coronavirus leert ons kiezen. Volop leeft vandaag de hoop. Het is aardedonker nu. Het is nieuwe maan. Het is nog winter. Het was wonderlijk…

Het idee duwt me naar later naar terugkijken op mijn leven sinds het antwoord dat ik nu moet gaan geven op zijn vraag, zijn tweede aanzoek: hij wil een kind Op mijn buik zit hij zo verleidelijk en lief te kijken dat ik het graag wil houden zoals het is met zijn tweeën en de pil het beste zeg ik maar niets trek hem naar mij toe kus…

Schrijf geen gedichten meer want de zon komt op en gaat onder Natuurlijk... is het 'n wonder waarbij de dichter ....stil wil staan Maar ook zonder dichter zonder gedicht komt de zon op en gaat ie onder staat de dichter stil in verwondering Zing....... zanger, zing.…

zelf al heel gewoon Er schuilt een dichter in mijn zoon…

Het zachte mos nodigt uit tot liggen vogels te zien waar ze zingen een specht te horen waar hij driftig klopt Als de zon schijnt door het frisse groen beperken schaduwen zich tot donkere vlekken Door de bomen doorzichtige bomen is het bos nog te zien een eenzaam wolkje langzaam te volgen tot de ogen zich sluiten in het warme lentebos…

De zon daalt en verdwijnt aan de horizon haar silhouet verschijnt als nooit te voren. Mijn lens nodigt haar portret uit in één beeld zo gaan haar contouren voor mij nooit verloren.…

in wanhoop nodigt hij zichzelf op de thee tijdens de thee valt het mee maar / daarna is het weer hetzelfde…

het angelus klinkt nodigt wie nog horen wil minzaam tot gebed steek de spade in de grond schep ruimte voor verstilling…

SM wil het fruit en ze nodigt hem uit om getweeën het slabed te delen.…

Tsead haalt de teugels aan, spuugt in zijn handen En roept: hier heerst bekrompenheid, een schande De maatschappij lijdt aan een achterstand Zo toont die dichter ons een van zijn gaven: De vaardigheid om lekker door te draven…

het weer is vandaag in een dichterlijke bui er ligt rijm op de daken de zon zal aan die dichterlijke aspiraties wel snel een einde maken…

Huisjes op de dijk met wilde tuinen, waar ik wel eens doorheen wil struinen verfrissende wind door mijn haren naar heldere vertes staren Daar sta ik, blik op oneindig Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil Ik zie geen verschil Verder is het stil Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken Geen massa, geen wind, slechts molenwieken hier…

Ze staat hier en kijkt om zich heen en wiegt haar heupen op weelderige klanken Ze neuriet wat en gaat zitten met haar teddybeer op haar schoot Ze sluit haar ogen en geniet van de muziek die alleen klinkt in haar hoofd De wereld gaat aan haar voorbij langzaam vanuit haar dromen Ze heeft een heerlijk leven maar vliegt weg naar vroeger naar…

Nog zachter dan een zedig streelgebaar Ontvouwt de roos haar vurig rode kroon Haar volle blaad’ren in het ochtendschoon Dodijnend door een zoele zucht aldaar De doornen deren niet haar zoete toon Zo vredig vlammend deze tijd van ‘t jaar Hier breeduit bloeiend, licht, helder en klaar Zulk woekerende weelde; ongewoon! Deez’ schone schijn,…

fraaiheid nodigt uit tot het betreden van zijn ijsvloer glimlachend, evenals de oostenwind die de gevaren niet prijsgeeft…

Zomaar een zomeravond nog voor de zomer begon Heb ik jouw warme, lieve blik Op mijn netvlies gezet Die ogen waar ik 6 weken van dromen kon Straks zie ik jou daar weer Vragend zullen mijn ogen De jouwe gaan ontmoeten Ze zullen vragen naar meer Zal jij al open staan voor nieuw leven Gekwetst bedrogen geknakt bezeerd Heeft zij jou achter…

Diep van binnen Zijn mijn laatste woorden zoek Druppelen mijn zoute tranen Net over het randje Van de volgelopen emmer Ik zou wel willen schreeuwen Ik zou wel willen huilen Ik zou wel willen krijsen Maar ik doe het niet Diep van binnen Is het laatste hoofdstuk uit En toch kan ik het boek Niet wegzetten in de kast Ik pak het steeds weer…

Het besluit is gevallen Het boek is uit Zomaar dichtgeslagen door hem Of heb ik stilletjes gewacht tot hij het boek zou dichtdoen? Het besluit is gevallen Ik moet mijn pad Weer alleen gaan kiezen Zal ik dat snel met plezier weer kunnen? Het besluit is gevallen Een nieuw boek uit de kast gepakt Met nieuwe hoofdstukken Hoe zal ik die…

Sommige momenten zijn onbetaalbaar onberekenbaar onbewaakt onbepaald onbeschrijfbaar onverklaarbaar waardevol tastbaar goud zo’n moment was zaterdag Café Esprit Amsterdam Jij en ik ook ik besef dat ik met jou met ons voorzichtig moet zijn en zal zijn…

Geschonken kusjes door jou op gestolen slapende momenten bewaar ik in een laatje bekleed met jouw tederheid vannacht verlangend naar meer véél meer……

Kom geef me je hand en laat je gaan ontdek wat liefde echt kan zijn dat liefde oprecht kan zijn Kom geef me een kus en laat je gaan proef wat liefde fijn kan zijn dat liefde klein kan zijn Kom geef me je hart en laat je gaan voel wat liefde goed kan zijn dat liefde moed kan zijn Kom kijk in mijn ogen en laat…

Hij zag me wilde mijn stem mijn liefde, mijn zorgen voor hem Ik gaf me Heel mijn stem Al mijn liefde Iedere morgen aan hem We gaven elkaar haat en nijd dagenlange stiltes bitter verwijt dus na maanden verdriet van te verkeerd geven ben ik weer rustig en blij In mijn jonge leven geef ik de mooiste stem de beste zorgen,…

scharrelen en dwarrelen bedekken en bevlekken jagen en vervagen geuren en verkleuren verzachten de gedachten omwoelen het gevoelen Fel gekleurd bij zonneschijn vervagend door de nevels Winden vol venijn plettend op de gevels spiegelglad op wegen zacht glinsterend in de regen ik tol mee in ieder blad het ritselende leven door zo…

Ik zie ons urenlang op de golven deinen met mijn ogen dicht en jou aan mijn zij we zullen verliefd aan de horizon verdwijnen ik geniet intens van deze vrije valpartij Omhelst door de stilte van de zee laten we ons meevoeren onder de zon prachtige wolken reizen met ons mee die waren er al toen onze reis begon Het oneindige nodigt ons gastvrij…

materiaal uit in beeldende kunst verwees je, je nodigt uit tot verhitte processen het zal verkeren dat wij gaan verbuigen tot organische karakters geslepen messen nu zijn we erop gescherpt…