Alle inzendingen over zwijgen OR verdriet OR zien

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

ik dat mijn hart weer zal breken Ik kapot zal zijn van tomeloos verdriet Maar ik zal zwijgen zonder te verbleken En als ik je Maandag weer zal zien Dan weet ik een glimlach siert mijn gezicht Geluksgevoel van liefde overweldigt mij Ik ruik je voel je ben zo weer voor je gezwicht En als ik je Maandag niet zal zien Dan weet ik dat ik je niet…

Zwijg de vraag op het ontstelde antwoord van gestolde hunkering tot opgehoopt verdriet.…

mij inzicht alsof stilte mij dwingt onder ogen te zien dat wij nooit wij zullen zijn en nu die wetenschap eindelijk vanuit mijn hoofd mijn hart bereikt zwijg ik ook…

Ik heb mijn mond dichtgeplakt Nooit meer zal ik meer praten Woorden stokken in mijn keel Nu jij mij plots hebt verlaten Ik heb mijn ogen dicht geniet Nooit zal ik meer kunnen kijken Neem geen risico om jou te zien En door jou aanblik te bezwijken Ik heb mijn beide oren dicht gekit Zodat ik je stem niet meer kan horen Je woorden kwetsen…

Om anderen niet te kwetsen, maakt ik keuzes, laat anderen kletsen. Om anderen te ontzien, zeg ik dingen die ik niet meen misschien. Goed bedoelt maar ten kost van mezelf, Want wat ik echt wil dat uit ik niet, Ik maak keuzes zodat een ander geniet.…

Zwijgen doe ik voor U uit grote eerbied Dat mijn stem de Uwe niet verstoord Ondanks dat mijn oog op aarde niet ziet Heb ik toch Uw roepstem gehoord…

gelukkig zij , die alles zien en horen, niets aan de grote klok hangen en zwijgen als vermoord.…

Tafel,stoel en kast Ze horen, zien en zwijgen Stille getuigen…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Dubbel moeten zwijgen En elke hand gelaten Om het niets dat ik je geef…

Soms zijn confrontaties, complete hordes die " genomen" moeten worden, vaak lijkt het beter, de ogen te sluiten, de oren op non- actief te zetten, vooraleer men de mond opent en gezegdes uit, die beter gemeden kunnen worden, want al is de waarheid nog zo snel...... een confrontatie achterhaalt haar wel!…

Namen worden vergeten. Het bestaan zal vervagen als een dwalende ochtendmist. Diep in het geheugen wegzinkende herinneringen zullen het zijn van ons wezen terugbrengen tot iets wat ooit was, maar nooit meer zal zijn of worden. Alles wat was en zou zijn werd ons ontnomen. Alles wat was werd tot niets gemaakt.…

Je zwaait hem uit misschien In sluiers van verdriet een gat in je hart. En je slingert tussen zwijgen en spreken zwijgen mythische tranen komen van ver. Alles is ver en verhalen nog verder men moet ze overdragen Verdriet leert men schragen vaak op papier soms in het echt…

en jezelf zodat je verder kan met het leven Verdriet jou zo te zien doet pijn zien zij die van je houden jou zo te zien en niet meer gelukkig te zijn Verdriet blijft in ieders leven het zal nooit overgaan, dus geniet als het kan het leven is zo voorbij, het duurt maar even…

Hoe jij de essentie wilde bereiken van de stille pijn in het verdriet woorden die niet zwijgen konden aan kon raken in het benauwde zijn de droeve vreugde van de zielenpijn en ik die jou nooit troosten kon jij leeft voort waar ik begon met smart in mijn zwijgen bonst jouw dichtershart.…

mijn handen kunnen beter zien dan mijn ogen mijn vingers voelen meer dan mijn oren kunnen horen mijn zwijgen zegt meer dan al mijn woorden hendrik…

Het heden weer met ooit bedreigen, niet zien wat is, maar steeds wat was, wie nooit van deze kwaal genas, kan nimmer tot dit inzicht stijgen: van oude liefdes moet men zwijgen.…

stilte blijft hangen het zwijgen gehoord woorden die kwetsen gefluister in troost alles zegt iets verdriet vaak alles tranen door woorden in stilte gehoord…

tussen lege, holle woorden zoekt hij vergeefs naar volle zinnen verbrokkelt de taal tot eenzaam zwijgen spreekt zijn gelaat een woordeloos verdriet…

En daarom praten we, afwezig en druk: We zien en horen hem slechts, laatst geluk Vol zelfverwijt, en nooit hardop beleden; En als we dood zijn, zal hij met ons gaan Naar hemel of naar hel, en zien ons aan, En zwijgen, heilig diep, van 't oud verleden.…

duizend ogen trillen in mijn hand en ik schud schud het verdriet in dichtgeknepen vingers afdrukken op een doordeweekse dag in een grote cirkel van leven naar dood een eindeloze rij van dood naar leven strak starend naar mijn adem verlies ik de zin tot bestaan en ik zwijg zwijg het antwoord in de tranen op mijn jas van duizend lelies…

hoe kan een mens zwijgen als hij schrijven moet over alle nachten waarin jouw ogen naar onzegbare letterloze plekken van het verleden reizen over hoe de oorlog steeds dichterbij sluipt over oud stil en roerloos verdriet hoe kan een mens zwijgen als hij vanuit de diepten stamelend schreeuwen moet in uitgebeende taal schrijven…

Oma zei vroeger altijd " klagers geen nood" Nooit gedacht, dat die Uitspraak me nog overvallen zou. 'k ben zo duf als een konijn, Zo suf als een wezel Zo traag als een slak Kortom: vandaag overvalt Oma me met " klagers geen nood" Want het kan altijd erger.…

Ver weg hier vandaan waar iedereen gelukkig is daar ben jij heengegaan mij achterlatend in de duisternis het verdriet zal altijd blijven woorden worden klein en zacht zo zal ik zwijgen met mooie herinneringen in mijn hart…

De maan verschijnt en jij komt op bezoek, In mijn herinnering Zwijg je en lach je, Ik zie je weer voor even, Je verzacht mijn pijn, Tot ik weer wakker word, Met niks dan alleen Verdriet.…

Wat is verdriet echt Is dat een gevecht Tegen mezelf Soms ben ik verdrietig En anderen zien dat niet Toch....zou dat best mogen Heeft verdriet me bedrogen En....zie ik dat nu pas door mijn eigen ogen…

Wennen, nee dat kan ik niet Dek de tafel, als altijd Barstensvol verdriet 'k ben je kwijt. Tranen over m'n wangen Wanneer ik je bord zie staan Stervensvol verlangen 'k wilde met je meegaan. Je bestek leg ik naast 't mijne Zodat ik je als 't ware voel Binnen 't bereik van 't mijne Snap je wat ik bedoel?…