Alle inzendingen, jaar 2005, week 3

Gezond het sexspel plegen in donkere wollen dekens opzoek naar rijpe tekens die het karma doen verbleken Verpuurt je warmte stralen twee lichamen zondigen het sexspel doorgronden bezweet en gloeiend pralen Wanneer de glimlach gelijktijdig verschijnt heeft dat de afsluiting eeuwig verfijnd.…

Met zijn muil vol zweren Lalt hij over een verre oom Die hem inwijdde in algebra Met ontstoken tong Dramt hij maar door Over abstracte dingen Die hij niet begreep Toen hij nog lag te woelen In zijn wieg van watten Nu is hij heer en meester Over oerknal en zwaartekracht Reikt hij naar de rand Van zwarte gaten Speelt hij met e=mc²…

Gewapend met een vol doosje lucifers kijk ik naar mijn schepen in de volle haven, aanmaakhout in de rugzak, een oude krant tot lont gedraaid. Na enig dralen steek ik eensklaps vastbesloten de lont aan, het hout bemiddelt achter mijn rug, doet de vloot ontbranden. De horizon toont grillige stapelwolken die heel even de vorm aannemen van…

Je zet me stilletjes onder druk Ik schreeuwend in gedachten En zonder dat ik het eigenlijk merk Smijt jij mijn zelfvertrouwen stuk Jij bent voor mij te sterk * Ik rende weg van mijn gedachten Vier jaar lang vast elke dag Dagelijks dezelfde strijd Ondanks pogingen te trachten Te vluchten uit die tijd Als je op de vlucht bent Al is het…

Een hype in onze gezondheidscultuur: is tandbleek met waterstofperoxide De middelen zijn echter niet solide en is een ramp voor tandbeen en glazuur Toch krijgt u uw tanden zo veilig wit Binnen no-time heeft u een kunstgebit…

Ik stond op het punt oud te worden, voor ik werd bevrijd geboorte uit vervlogen tijd en raakte het verleden kwijt De bron van dynamisch energie gevonden Karmozijn wordt wit Op vleugels van de trompetkraanvogel kom ik aan in het land van licht Verheugend op een lange trek, strek ik me uit en rust op de wind Gedragen door de…

Ik ben een vreemdeling op deze aarde. Mijn leven is in 's werelds ogen niet veel waard. Ik ben gelovig, maar door velen niet begrepen. En ik word soms bespot en gehaat om mijn christenzijn. Maar toch klinkt een lied in mijn hart. Op mijn gezicht straalt blijdschap, omdat ik Hem verwacht. Er wordt tegenwoordig gesproken over discriminatie.…

Een ziekte met een naam maar zonder een gezicht. Van buiten is niet te zien wat het in mij heeft aangericht. De vermoeidheid, de wanhoop, het verdriet, de pijn. Worden niet begrepen in een wereld waar alles te zien moet zijn. Ik lach, ik doe vrolijk, niet altijd even oprecht. Het sloopte me van binnen, het is een lang en eenzaam gevecht…

mijn vader is er nog altijd herdacht in dit rondeel met tranen in een droge keel verschijnsel dat niet slijt lijsten van hun kunst bevrijd ontdaan van hun taf’reel mijn vader is er nog altijd gestreden kunstenaarsstrijd met verf op een penseel gewrocht tot een paneel dieven immer in het krijt maar mijn vader is er nog altijd…

Vertwijfeld kijkt zij om zich heen Wereld die zij liefhad stortte ineen Wie wat kon haar nog redden Alles kapot verloren leven voorbij Tranen doorboorden ziel en hart Alles viel uiteen gedroogde klei Hoe moest alles verder heel alleen Waar kon zij nog ooit die liefde vinden Zoals hij haar kon geven alleen gaf De gedachte ik wil niet meer…

Heerlijk om samen te lopen met de wind in ons gezicht wandelen langs het strand met sterren op ons gericht Samen languit op de bank om dan urenlang te praten het geeft een veilig gevoel zodat ik je niet wil verlaten Jouw prachtige mooie lach de gouden glitters in je ogen de melodie in je heldere stem hebben mij zachtjes bewogen Lekker…

Samen in gedachten Eenzaam in ons hart Verloren en verward Zoekend naar een start Ik wil niet langer wachten De keuze is verzonden Blijven wij verbonden? Ik wou dat wij het konden Wachtend op het einde Het moment is nu gekomen Verlangens blijven stromen Ik wil niet langer dromen De keuze is aan jou...…

De tafel wit gedekt tafelzilver kaarsen aan genodigden doordacht selectief toch spontaan deze keer kon het niet stuk wisten zij zeker de disk rijkelijk als altijd overvloedig gedekt wijnen franse origine drinken zij uit de beker Smoking avondjapon vereist zoals het hoort portiers klassiek gekleed buiten bij de poort controlerend alleen uitnodiging…

ik zocht je in het bloemenveld je blauwde tussen groen zo teer mijn kleine held je zag de anderen zich wiegen in de wind hun kleur en harten vol met voorjaarsgeur je bloeide op een koude plek de hemel bleek een grauwe vlek toen jij ontplooide maar zon ontdooide wat bevroren was gaf jouw bloem het blauw dat ik altijd in de verte…

Een gesloten envelop, gelijmd, zonder jaren te tellen, plakken op een maagdelijk wit vel papier herinneringen, bedrukt, slaan letters een leven over, ooit geleefd, tot de dood ons scheidt, haalde de man met de zeis mijn leven eerder in dan het graf gedolven kon worden, bedolven onder gehuilde tranen zal de diepste kuil niet…

de bovenkruier naast een reiger aan de sloot staat stil te wachten de bovenkruier pas in het nieuw gestoken staat stil te wachten de bovenkruier zo zonder wind of meel meer staat stil te wachten de bovenkruier stoomgemaal overlevend staat stil te wachten de bovenkruier op tekening en foto staat stil te wachten…

Zoekend naar mijn wil Geboren om te groeien Geen ruimte om te bloeien Soms wordt het mij teveel De klanken, zwijgzaam klein Het heeft zo mooi geklonken De echtheid van jouw lonken Soms wil ik bij jou zijn Mijn dromen, koud en kil De rust opnieuw gevonden En wij, voor één seconde Zo sterk, intens en stil Soms samen op één lijn…

Zij is de bedeesde wees De kleuter die zonder kaakslag Of opstoot van verwijten Bezweek aan maagzweren en venijn En de verraderlijk zwenkende stroom Van zijn en worden Tussen angstdroom en fantoompijn Op een korrelige krantenfoto Staat zij in een verkrampte pose Nu is zij vermist En voedt ze de kindse geruchten Dat ze door een dorpsgek…

De trein reed als een lang lint door kant ene de van slingerde en bergen de van de berg naar de andere kant. ,denken je zou hand de aan Niks maar bergen horen in een polderland niet thuis .slingeren te niet ook dan behoren treinen en Bij nader inzien waren er geen bergen, trein een altijd nog er was wel maar die aan de bergen deed denken.…

Niet depressief, tóch zelfmoord, da’s wel wrang. De fabrikant ontkent, laat díe maar lullen, voor hen staat Prozac voor: pro-zakkenvullen. ’t Is troep, maar dichters wisten dat allang. Voor ons bij stress, bij angst of zelfs paniek geen Prozac, maar uitsluitend Poëziec.…

Denk niet aan weemoed, heimwee, liefde en dat soort zaken als je de blues speelt, maar denk aan rode strepen op een zwarte huid en vloek.…

Veel is het niet de bamboe bewegend onder fluisteringen het licht haast koud op wangen een stem die verdwaalde zinnen roept een hand nog steeds op zoek een bed verloren in het midden en een doek dat maar hangen blijft…

(naar 'De intrige' van James Ensor) Het mombakkes, vaderlands goed, staat ons goed. Op Vastenavond zijn wij gevlekte honden. Wij verven ons kind een monstersnoet; zoals wij zal het leren zijn zonden te vermommen. En wijzelf en ons lief zitten vastgebonden in de snuit die blaft, de slurf die ratelt, de oren die slingeren, het rubberen…

We willen één, het ideale. We trekken touw tot we verdwalen in de eenzaamheid van de idee 'nee!' is het ultieme falen. We trekken touw, als draad, die rood door 't leven rafelt zonder gelijk verstrengeld met een eerder falen.…

De voet geven of lichten wie gaat het aan met elke misstap leren we staan we halen hier een wit voetje staan op gespannen voet daar maar… voet bij stuk we gaan op dezelfde voet verder en wordt ons dat voor de voeten geworpen dan gaat het zover als het voeten heeft als het tegendeel blijkt gaat alles mank…

Verdwaald in je taal heb je een doel dat woorden heeft buiten zinnen terwijl de vorst zich invriest het zonlicht blaren brandt vloeien tranen zouter het verschil met verdriet is het spoor van de vore dat je dansend niet trekt emoties kleuren in het zichtbare licht als jij kunst- en letterwinkelt als wanneer je durft in flarden…

Terug naar de baarmoeder Dat zou moeten kunnen naar het moment van conceptie Dan de eerst aangekomen zaadcel alsnog de nek omdraaien om de tweede in de honger naar bevruchting een faire kans te geven Zou het leven dan te dragen zijn?…

mijn genen zijn doorspekt met voetbal het enige dat de wetenschap overhoudt is een stuk leer met Adidas de bal is rond een open deur ingetrapt als kleine jongen met rubber Rumabal gegeven door grote broer eindeloos trappen tegen kaal stuk muur van anderhalve meter breed naast golvend spiegelraam waarachter soms het gezicht van pa verschijnt…

notenbalken in partituren van melodieus verdriet worden doorgaans platgewalst door huilebalken…

Door media belagend danste zij jong over het scherm Blondgelokte borsten vragend heupen wellustig vooruit verwrongen wulps beeld tastbaar bezongen Drang niet stillend werd sterk dwingende lust thuis op het werk zijn passie rijkelijk betastend Obsessie speelde met geweten het beeld niet uit te zweten Dromen teisteren ongekend gedreven…