Alle inzendingen, jaar 2003, week 4

Jouw tedere ogen kijken me verlangend aan En met hetzelfde verlangen beantwoord ik jouw blik Jouw zoete lippen vinden zonder enige twijfel mijn mond En met dezelfde vastberadenheid beantwoord ik jouw kus Jouw zachte handen strelen vol gevoel mijn hele lichaam En met datzelfde gevoel beantwoord ik jouw gebaar Jouw lieve…

Zo was ooit alles anders Sommige hard of dan weer zacht Nu blinkt alles of moet het schijnen zo nu en dan wordt er iets verband puur vind je dan nooit meer terug…

Van de hoogste top kwam ik gevlogen door de blauwe lucht gegleden In mijn euforie tot duikvlucht bewogen raakte ik de grond mijn lichaam bijna gebroken Het dal glooit omhoog en reikt tot in de bergen weer strijk ik mijn vleugels glad om hemelwaarts te stijgen…

strand: een withete woestijn aan een walgelijk water een vijandige vlakte van te bruin en van baklucht van schreeuwende kinderen en zand in je zwembroek vol vadsige buiken en verlepte borsten van geroosterde rimpels en ranzig rood vel en het zout en de zon en het zand: alles brandt sinds gisteren weet ik kan het ook anders de zee geen…

sestanta mirraza martessa vindella boscollo baresa domapi dizalo stollari zo onbegrijpelijk mooi dat je zou emigreren en je linea recta laten bekeren maar deze taal vertelt alleen een klankenverhaal hoewel dat weer precies is waar duizenden gelovigen in geloven…

de dj profeteerde tussen twee nummers vanaf zijn altaar: ‘je kunt net zo goed een kruis door geloven zetten, want vanavond is muziek de enige religie’ en de beminde gelovigen luisterden naar de eerste lezing door de apostelen van Faithless: ‘tonight, God is a dj’…

Zonlicht laat mij ontwaken in haar stralen zo mystiek. Op de achtergrond zingen vogels luidkeels hun favoriete muziek. Badend in het zonlicht trekt je mooie lichaam me aan als een magneet. Ik kijk naar de vrouw van mijn dromen, zo perfect, zo compleet. Heel zachtjes beroer ik je ontspannen lichaam, zo zacht als fluweel. Als smeltend ijs vormen…

Papier spiegelglas water dat was vóór de geest De ziel van dit blad is de witheid geweest en de pijn is de pen die geheimen uitlekt Desondanks geneest: gewicht contra gewicht dichter contra gedicht pupil, blinde vlek.…

mijn hemel er is een god, want de trein kwam die dag net als ik te laat…

Ik zie een overmacht aan weemoed in je ogen. Ik vraag of je gelukkig bent; je zegt: nog koffie? Wat wordt de wereld wit, wanneer ik vragen aan je stel. Ik zie de pauwen op een kinderboerderij en denk dat zo het paradijs geweest moet zijn.…

net toen de auto stil viel de vaatwasser de keuken spoelde en de kat een enkele reis overburen maakte gaf u niet thuis God, u bent niet echt geloofwaardig, zo…

zij voelt zijn woorden met haar hand op zijn lippen hij bewondert haar schoonheid met zijn armen om haar heen en ik ben sprakeloos door hun intense liefde zij doof, hij blind ik zwijgzaam en alleen…

in één van de zonnestralen één van de regendruppels één ademstoot van de noordwestenwind zat een sprankje een spettertje een zuchtje geloof hoop en liefde maar veel meer heb je ook niet nodig op zo’n dag als vandaag…

Vergeef me aller, allerbeste vriendin van mij, want steeds opnieuw komen er zoveel tranen vrij. Maar wees alsjeblieft niet ongerust, ze komen zo spontaan, ze komen zo onbewust. Ze vertellen hoe waanzinnig veel ik van je hou, ze vertellen je dat ik je heel mijn hartje toevertrouw. Ze vertellen je hoe intens gelukkig me je maakt, met al de…

moe gestreden door eigen religie scheidt de ziel zich van mijn wezen construeer ik zo een soort antipathie wat menig mens zal doen vrezen blik ik in mijn eigen kathedraal zie het zwarte aan de macht beeld dan een vertekend verhaal zo draai ik mijn rondje in de nacht kom vanuit de afgrond opgestegen en dans over grijs gedraaide platen…

Sacha, Oleg en ik een heldere klaterlach vult vragende glazen waarin de kaarsvlam versnippert tot dwaallichtjes zo vernevelt mijn werkelijkheid zich tot vage lijnen de kosmos balt zich tot hier en nu aan deze tafel lichtend in het donker zijn de ogen niets ontziend ik proef hoe zij hun zinnen zingen in zacht gebrom tandengoud beantwoordt…

Laat ik mezelf tenminste nu bedriegen met illusies, dan merk ik de leegte van m'n leven niet. Zo vele keren ben ik zo dichtbij geweest. En hoe verlamd, hoe schuchter was ik, waarom hield ik m'n lippen op elkaar terwijl mijn lege leven in mij weende en mijn begeerte zwarte kleren droeg. Zo vele keren zo dichtbij te zijn geweest, bij de…

De perforator staart me als een papegaaitje aan terwijl de meetlat de post-its net heeft verslaan Stekkers en veel draden voorzien het scherm van stroom Mappen met stalen beugels baden in papier zo wit als room De hoorn vleit zich in de schoot van de telefoon De kronkelende witte navelstreng vereeuwigt hun amoureuze toon Metalen klemmen…

Jij bent mijn licht in de duisternis Mijn troost in mijn droefenis Jij bent mijn rots in woelige tijden Mijn balsem in mijn lijden Jij bent de warmte in de kou Mijn steunpilaar waarop ik bouw Jij bent de bergtop in mijn dal Jij bent mijn alles in al…

de dag is licht naakter wit maakt kijken wat verlegener passie vrijt met donkere blik in de nacht brengen anonieme handen het verlangen naar het hoogste punt, uitstel is het duister wel gegund ogen volgen ronde bogen op de tast de tong is zonder mond te gast op lippen die zich welvend schikken licht sluiert geen lust geeft ruimte…

Want zie je Ik wil je weer kennen Die eerste ademtocht op mijn gezicht Terwijl je lippen huiverend mijn mond zochten Mijn bevende vingers die tastend De welving van je wang verkenden Die eerste keer dat mijn oor Tussen je borsten je hartslag kende Dat eerste verkennen van je wezen Alles nieuw en niets vanzelfsprekend En weten dat NU en…

ik ken je niet waarom zeg je niets wie ben je verhuld in golven van geluid in waaiers van licht wie ben je misschien wil je de woorden niet spreken de beelden niet tonen schuil je of ben je in stilte hoorbaar in duisternis zichtbaar wie ben jij? schuil je of herken ik de woorden niet de beelden niet ik hoor niets…

Spreek dan tot mij in duizend talen Duizend dagen Duizend malen In duizend tongen, duizend spraken Die nu wij nog jong zijn onze harten raken Er zijn geen woorden die als klank zich doen verstaan Die helder alles tot je kunnen zeggen Woorden van liefde zijn wel woorden lieveling Maar slechts geliefden weten ze uit te leggen Die zachte hand…

Vaak streeft hij artistiek een hoog niveau na En soms gaat hij met prijzen aan de haal Maar voetbalarchitect Louis van Gaal Wordt niet echt gewaardeerd in Barcelona Hun godenzoon heet Antoni Gaudí En bij Van Gaal zegt iedereen Lou-wie?…

Karma Ieder mens, heeft zijn lot, Al ga ik er zachtjes aan kapot. Mijn karma zal ik dragen in eenzaamheid. Niet meer om liefde vragen, Weten, er komt een andere tijd. Liefde kan ik geven, Zonder te ontvangen. Mijn best doen in dit leven En niets meer verlangen. Volharden, al doet het mij pijn. De beloning hierna, Zal een leven…

Tranen in je ogen een onveilig gevoel huilend loop je rond zonder enig doel Je vader spoorloos je moeder vermoord geweren die knallen niemand die je hoort Je broertjes ontvoerd en opgeleid tot soldaat en jij weet niet eens hoe het met ze gaat Op de vlucht naar een bestemming onbekend aan de hand van een vrouw die je niet eens kent…

Zo stil, rustig en donker is de nacht, wat een pracht. De sterren helder aan de hemel hoog, de maan in een smalle boog. De lichtjes branden langs de straten, de bomen die de wind zachtjes door hun takken laten. Blaadjes die vallen naar beneden, vogels die hun vleugels dicht deden. De wereld maakt zich op voor een nieuwe dag, waarop alles weer…

Zoveel liefde en Zoveel pijn Zoveel moeite om bij elkaar te zijn Zoveel twijfels Zoveel pech Zoveel te zeggen maar Zo ver weg Zoveel haat terwijl je wel van me houdt Zoveel warmte en toch ijskoud…

Bovenin de kamer troont het licht nog als een fries maar naar beneden toe wordt het duister dieper en werkelijk de tempel van de nacht die hen voor elkaar bestemmen zal. Hij bereidde het huis voor op haar komst, veegde het venijn weg uit de hoeken maakte ze rond en onderhorig aan liefde die moet beginnen onder doeken. Zo ligt het tot haar…

Nu onze voeten zonder lijnen zijn, alles uitgewist werd bij het oversteken is er nog slechts het breken van de sneeuwkristallen om onze opwarmende lijven heen ten teken dat we aangekomen zijn. Willen en streven raken langzaam afgedreven. Bestaan bestaat nog slechts uit al het overige vergeten. Het behoudendste in dit behouden huis staat…