Alle inzendingen, jaar 2006, week 25

Het was een delicate operatie, zo’n tweetal, met elkaar totaal vergroeid. Maar het ging goed, dus zet men onvermoeid een nieuwe tweeling op de nominatie. Al vrees ik dat ditmaal geen enkel snijden de olie-industrie en Bush kan scheiden.…

jij bent het hè duivel? die een moedertje zo laat wenen haar schouders zo laat schokken in troosteloos verdriet jij bent het die in elke straat en in elke kantine van zich laat spreken en zelfs angstige kinderen weten ervan jij die elk orgaan kan vinden om te vergiftigen met je stuitende adem jij bent het hè duivel? jij bent het altijd…

zoek de koelte bij valavond onder mijn luifel drink op het terras uit mijn glas het klaarste water nestel je zonder schroom in de holte van mijn hand schuif je kussen om vannacht te dromen tegen mijn duimmuis aan leun een beetje zomaar tegen me aan.…

In den oude schuttingh zit Enen bijzonder nauwen spleet Als ik daar doorhenen schouw Krijg ik het alzo heet Maar wat ik zie en wat ik wel Maar jij niet weet Blijft liever achter mijne lippen Liever blijve ik discreet Maar och, och! Die dingen daar Achter den nauwen spleet…

de winnaar in de polls had de wiebel in de benen bleek in debat zag zijn pensioenplan kundig in de pan gehakt door heer Verhagen alleen de rijken plukken iedereen zou er beter van worden de bakker op de hoek zelfs ietsiepietsie nog beter wat zeg je wat sprak keizer Maximus voor niets zeker dus ons de markt afprijzen wij die allang…

teloorgang is de laatste wagon op voorheen de spoorlijn van Uzes naar Nimes destijds van de rails gelicht en neergezet als schuilplek voor schapen tegen het onweer zo krijgt de tijd telkens vaker vat op wat de mens ooit maakte doch wat nog blijft is louter heimwee naar het treintje dat nooit meer komt…

het raamkozijn schilfert af en het kan me niet schelen tijdstroebel glas verbergt hoop heb jij dat nooit met je vingers willen knippen in een wens die waarmaakt waarvoor je knippen wou?…

Ik ken ze niet, de wegen in het labyrinth van mijn verlangen, hoe soms mijn diepste wensen aan iets kleins gaan hangen en hoe het diepe leed me niet meer raakt... Wie ben ik dan? Ben ik de zoeker die zichzelf verzaakt? Ben ik dat kleine kind dat dwalen moet? Ben ik die jonge vrouw die waakt? Ben ik verloren in dit koud heelal? Ik ken ze niet…

de kwaliteit van leven wordt in sterke mate beïnvloed door de kwantiteit van mensen die jou na je dood echt zullen missen dus wat kan ik voor je betekenen?…

Kijk, ze bestaat! alleen, achter een gesloten val van water ons meisje lachend zichtbaar door glinsterend tranenval en kijkt langs alsof hier geen lichtbron bestaat ‘daglicht in zonnestralen, beeld ons, laat haar zien!’ jouw gesloten bestaan, maar toch zichtbaar was het aardse te zwaar?…

je stilte vertelt mij de pijn verhaalt hoe we waren verzwijgt wie we zijn je donker verlicht ik met beelden hoop die er tussen ons is was duister dat wij samen deelden je warmte koel in de schemer van morgen koestert het leven vandaag versluiert de sluimer van zorgen je stem is de stilte gezicht zonder licht liefde wordt voelbaar…

verleden is niet voorbij het ligt in het heden je vindt het in jou en mij instinct uit de hersenstam dat van de reptielen kwam behoed de schreden vleit zich tegen emotie kust gevoelens in devotie verwarmt de stam begrijpen is zwaar en verklaring onwaar beter woorden vermeden gevoelig ondergaan betoverend aftasten mensenkern blijft…

Je kunt er lyrisch over praten Met wijze mannen over filosoferen Over dichten of prachtig musiceren Er van houden of het oprecht haten Maar er ligt een grasmat op de grond En de voetbal die is rond…

heden zal ik voor je rijmen niet om jouw wijsheid te vlijmen neen, ik haal het uit diskrediet alsof het onze taal al lang verliet waar kennelijk niemand nog geniet om in vorm zinnen te lijmen als beelden niet worden vervlochten tot intieme hartstochten of satans gedrochten geen duisternis bezochten in wederkerende klanken wat is dan een…

Het leek zo’n veilig opgeslagen verhaal, dat nooit meer kon verdwijnen; een kunststofschijfje zwart en vierkant keurig gelabeld in een doosje. Maar als na jaren de diskette het verlangde document tracht op te roepen, helaas, dan meldt het beeldscherm tartend: error. Resten in mijn hoofd de beelden, eer zij toen woorden, zinnen werden…

Door de serene welvingen van de tuin - Zen! - glijdt een porseleinen dame het gelaat half verborgen achter een waaier. Over het halfrond van de stenen brug trippelt de dame met begeerlijk knipperende ogen. De zon en de maan - beiden wit - deinen speels aan de hemel om de blikken van de dame te vangen.…

Ergens tussen jou en mij ligt de liefde begraven onze ogen weerkaatsen het gevoel mijn mond vertrekt tot heimwee in glimlach ik ben verloren in onze toekomst mijn morgen stierf in jouw handen En het spijt me, ergens knaagt het zoete verlangen te proeven aan de verboden droom mijn werkelijkheid te ruw, het doet pijn de dagen te tellen zonder…

Door de glazen van een lege fles drank is de wereld wazig en vervormd De regen die gisteren werd verwacht wordt vandaag veel te snel naar beneden gebracht Als in de ochtend de zon opkomt en het gras de wind naar zich toe lacht Als in de ochtend de zon opkomt en het gras de wind naar zich toe lacht Zie ik jou nog in mijn droom en prompt weet…

Zomaar ergens in het gras lagen zij omstrengeld of er nooit liefdeloosheid was hemelsblauwe akkoorden speelden een minnedicht twee mensen die het hoorden fluweelzacht kussende zinnen streelden hun gezicht rozig door beminnen zomaar ergens in het gras omarmden zij de liefde omdat het er zómaar was..…

De sneltekenaar, een zeer snelle, vervangt binnen tweehonderd tellen z'n tekenpapier en hij blaakt van plezier. Continu is-ie aan het vervellen. De intimiteit aan den lijve wil-ie steeds met een ander bedrijven. Geen wijf, dat-ie houdt. Daar-ie telkens hertrouwt, is-ie elke keer aan het verwijven.…

Wanneer je het straatje nog weet, ga dan eens terug naar die middag in het slapende hart van een zomer. Je zult zien, er is heel weinig veranderd, omlijst als het blijft door die ene altijddurende tel. Bijna niets. Onweer verstopt in de lucht. Blad slap en donker. Geen wiekslag. Geen klokslag. Ongemerkt vertakt zich de tijd tot vandaag…

een stil rumoer binnenin mij alsof je niet weet dat meer dan handen kunnen slaan de ochtend van de blauwe plekken zal wel zakken of ik laat ze wel knagen onder mijn lange jas die is nog wat zwarter dan het dreunen van je stem of de blinddoek die ik letterloos moet dragen om de kleurloze stenen te stapelen tussen het nachtbraken…

mijn wuppie lacht in zacht oranje ik doe maar mee die bal rolt toch voor potten goud die pegels zijn al eeuwenoud winnaars lijken mensen zijn het ik van alle wensen die strijden met elkaar in het winnen van de prijs waarbij de loser weer alleen in stilte achterblijft pingel met je ego leer het spel van trainers door…

…van klagen horen allerzielen opstanding, middernacht, …waar wij tenslotte gaan heen gaan, heengaan. …uit het raam zien waar mensen dansen in een zaal: geen gehoor, geen muziek maar Urlicht, mijn God en dan beseffen dat het grootste is het kleinste licht: lux lucet in tenebris, de liefste voorlopig, die vrouw, mijn god…

hoe die zon langs me heen gaat nu jij op dit pad bent gaan lopen en jouw schaduw mij door dag één ook in het avondlicht doet fascineren hoe wolken troostend voortbewegen voor mij wanneer ik al je vingers bescheiden heb aangeraakt en niet alleen dat dat een kaars zo kan branden terwijl de wind vaak heeft tegengewerkt zelfs achter mijn…

Je kon er eerst maar geen genoeg van krijgen Maar al dat voetbal gaat je langzaamaan Daar je zo overvoerd wordt tegenstaan Om van dat nabeschouwen nog te zwijgen Je leeft bij menig match dus net zo mee Als je zou doen bij Emmen-RBC…

Vier maanden zijn reeds vervlogen Vier maanden, door verdriet gebogen De sterke vrouw die ik vroeger was Zit nu gevangen in een harnas Met een masker voor het gelaat Handelend als een automaat Glimlach hier en grapje daar Beter dan de beste huichelaar Heel erg bang om alleen te zijn Met een hart van porselein Gebroken, maar het klopt nog…

liefde op een middellijn van amper maar een meter innig en woest verkennen knorren grommen pijn met wilde hartstochten alsof varkens vochten met refrein fortissimo al knorrend ging dat zo op achtergrond gekrijs van meeuwen op het ven voor de verliefden was het prijs maar wel een beetje eng stekeltjes prikken vol venijn nee nee mijn…

Stil mij - stil de stem in mijn hoofd, ik hoor mezelf niet langer gisteren weerklinkt in elke hartslag vult mijn holle oogkassen met het zout wat mijn tranen toebehoort, ik huil niet En stil me met je handen door mijn haar omvat me met je lichaam, wees de warmte het bloed, ik heb je nodig mijn zwakte erken ik met gebogen hoofd al zwijg ik…

Stilte draagt en stilte vraagt, brengt je bij de ander; stilte breekt de dadendrang, weeft een kleed van tederheid, vult een vreugdebeker; stilte dekt de dagen toe, doet de wolken zingen; stilte wil ook jou met warmte zacht omringen.…