Alle inzendingen, jaar 2009, week 1

Dansend In je stralenkrans Zing je een lied Van vergane glorie Eindige glans Zorgvuldig gevlijd Midden talrijke twinkels Geef je lichaam En gezicht Aan 't oneindig wijd Hemels groot firmament Een glimp van onsterfelijk Over donker gespreid Ode aan de zon Klein vergankelijk licht…

mijn winterkapstok hangt hier vol van beelden uit een lang verleden als mantels van een warm geluk in deze wonderlijke wereld verdwijnen zelfs de diepe sporen van liefdes koud als ijs hoe snel verandert nu in het geheugen de kleur van de herinnering zoals de parel doet met wat ik draag zo kleurt de bedding iedere stroom van wat er was…

Je kunt me niet vergeten als ik in je aders stroom niet eens dat ik dat wil maar het gebeurt vanzelf. Tijdloos is het onschuldige weer als de zon op je huid schijnt brandt, en ik denk niet langer dat er echt de ware bestaat.…

in dit bed ligt geen wachten wanneer wij het betreden met onze rubberen troepen doch in dit bed waagt zich ook geen haast - hier woelen wij winnaars voorzichtig vergroeiend ons verlies tegemoet want in dit bed wacht geen licht wanneer de ochtend ons als een worm weer uiteensnijdt…

Als 's morgens in de vroegte de nevel nog boven de landerijen ligt en ik mijn eigen adem zie m'n warme handen tegen mijn gezicht dan voel ik weer het leven stromen begint het warm in mij te gloeien de frisse geuren van het buiten doen mij als mens steeds meer groeien zo'n dag vol frisheid, winterweer dat kan en mag een mens bekoren walmende…

hun huwelijk ogenschijnlijk harmonisch bleek tot onze schrik een waar debacle wij hadden er geen kaas van gegeten en lagen dubbel van het lachen en applaudisseerden als er niet alleen woorden vielen bij het dagelijks gebruik van geestelijke mishandeling en huiselijk geweld: hun uiting van liefde van alles vloog ons om de oren tranen…

ik kan niet zonder haar want zij gelooft in mij wij horen bij elkaar want als ze al naar mij kijkt ze staat altijd naast me tot het uiterste einde want ik ben haar jongen ik zie de toekomst van ons allebei ik hoop dat je trots bent op je eigen vent ik ben wel op jou trots dat je later op straat loopt en mensen zeggen jij bent bekend wij…

ik hou van jou ik mis je ik wil met jou verder ik wil bij je zijn voor de rest mijn m'n leven ik wil je mijn liefde voor jou bewijzen mijn liefde voor jou is nog zo sterk ik denk zo vaak aan je, als ik aan je denk doet m'n hart zo'n pijn... jij betekent zoveel voor me je bent mijn nr 1 m'n hart hoort bij jou wat moet ik zonder jou?…

Het kost geen moeite Lang en keihard te werken Als het bevredigt Van verslaving zeg je niet Wat knap dat je ‘t volhoudt…

Een dienstbevel van Buitenlandse Zaken; U bent om 12.30 morgen allen vrij Met wollen ijsmuts en gepaste schaatskledij Gaat u verplicht een hele lange toertocht maken En als gewoonlijk kunt u vrijdag dan benutten Om op uw afdeling weer zachtjes in te dutten. De ambtenaren van het ministerie van Buitenlandse Zaken kegen vanochtend te horen…

Samen door de sneeuw mijn zwaarte hoor - en zichtbaar aanloop tot dieet…

Ziet gans het land wit van sneeuw in vlokken Files staan van Muiden tot Almere Waar men wil maar niet kan asfalteren Met aan kust de seinen ingetrokken Windstil zelfs bij zee gaat het niet stuiven Weer voor pop en bal laat ons maar schuiven…

Opeens stond ze voor me koud gezicht, warme jas springend blonde haren. Ik wat uit m'n evenwicht mijn hartslag uit de pas kwam langzaam tot bedaren. Ze lachte en zei wat kijk je raar! spontaan kreeg ik een zoen. Terwijl ze weg liep keek ik haar blozend na. Toen dacht ik ik zoen haar volgend jaar.…

ik ben in je wereld geweest voelde de trollen smidste de vuren ijzerde staal in hun apocalyptische grollen maar danste liever in sneeuw met de elfen zij smolten in raken tot water ik stroomde mee door donkere gewelven waar kobolden hun arbeid aflaten in schiften en kiften over goed en het duistere kwaad ik ben bij jou in…

Hier in voorspelde stilte ben ik draagmoeder en tegenlicht gelijk langs een alfabet vol zoenlippen vaar ik mij een lege boot naar de stille oevers lees ik jouw gedachten zwemmend naar dat eiland zwijgend in het weiland dansen mijn benen onder mijn mindere ik zie ik het zwijgen door verandering ben jij een plaatje op de…

Haar man zocht zijn pleziertjes buitenshuis en op een nacht kon zij er niet meer tegen. De woede was haar naar het hoofd gestegen. Ze hield een lucifer vlakbij zijn kruis. Maar geen van tweeën was daarmee gebaat; haar man is dood en zij zit op zwart zaad.…

vijf voor twaalf of vijf over twaalf ik kom altijd te laat en ik ken mijn plaats niet gelukkig is er morgen weer een morgen vroeg genoeg, dacht ik zo…

Ik tekende op een bank Met potlood in de hand Kwam een hond voorbij Bleef staan bij mij De man en vrouw bleven maar gebaren De hond bleef echter naar me staren Ik gaf de troost die ik zocht terug Ik gaf een aai over zijn rug De man met sneeuwwitte haren onder zijn hoed - Zag ik dat goed - Had een bijzonder mooi gezicht Daarvoor was ik gezwicht…

Als ik je zoen Is dat voor even, deelbaar door de tijd Luister ik, fluister ik Verlang naar je lippen en kijk Achterom Hoor ik stappen, grind en Het slot van een fiets Mijn gevoel domineert Verstand is zwak Ik weet dat wij niet bestaan Zeg dat ons Ons niet is De zoen brengt ons samen Weten dat dit slechts voor even…

Onder hen die belijden Het Licht te hebben gezien Zijn er twee soorten goden misschien: Zij die krijgen en zij die zwijgen Hulde aan de schrijver op het brede pad Die zijn geweten zelf niet heeft bedacht…

goed als het dan moet als het werkelijk niet anders kan laat dan het zonnetje maar schijnen als je mij maar niet lastig valt met positieve gedachten hendrik…

Winterweer houdt ons in de greep niet te weinig auto’s moesten op de sleep accu’s worden vervangen de daklozen mogen niet buiten blijven hangen. Winterweer houdt ons in de greep de kou snijdt overal doorheen binnen is ’t behaaglijk net dat beetje extra zorgt voor een tevreden gevoel. snap je wat ik bedoel? Als ik me schurk tegen…

langs ruige rietkragen die de oostenwind kraken glijden oranje voeten over de zwarte spiegel van stilzwijgend water klunend naar die plek onder de brug klinkt een lokroep van gevederde kwakers die de bijt ijs vrijwaren…

Ergens voel ik de pijn hartverscheurende liefde onvoorwaardelijk met angst voor het verlies. De dag dromend doen niets dat verder opvalt omdat gedachten kreunen kleuren komen naar boven. Tinteling in zijn verlangen naar niets maar toch de ziel geraakt intens en hartverwarmend.…

Iedere poging gedoemd te mislukken omdat successen nu eenmaal altijd slagen. Stap ik op hem af en weet hoe het zal lopen.…

De eerste maandag De Zon kwam op, de lucht klaarde blauw, besneeuwde weide nog wit, niet door vervuiling grauw, ik liep langs sloten, dichtgevroren, met een enkele wak en Zwanen, heel verloren. Hoog in de lucht zag ik de vogels gaan, in een formatie, op weg naar het zuiden, op hun kompas van Sterren, Zon en Maan, en in de verte hoorde ik…

Niets komt er nog van mooie verzen uit mijn pen; zijn door de koude de muzen bevroren of weten ze niet meer waar ik ben? Wat is het een bibberen en glijden op straat, alleen de kinderen zijn nog blij want die weten nog niet hoe vallen wel gaat of ze staan weer op zonder breuken of builen; Lang leve de winter voor 't uitzicht maar laat voor…

sla! een bevel tot lichamelijk geweld liever tere groene groente veldsla(g)…

Ik zou toch net zo goed een kind van mijn ouders moeten zijn. Maar het voelt niet alsof ik dat ben, waarom heb jij mij zo laten vallen, heb ik jou wat gedaan waardoor je niet meer in postitieve zin over mij kan praten? Elke nacht denk ik aan je, elke dag ben jij in mijn hart. Waarom heb jij me zo in de steek gelaten? Ik ben toch net zo…

waarom fluisteren bommen over de steden heen verwoesten zij levens van kinderen zo gemeen waarom steeds oorlog vechten met geweren kunnen de soldaten dan niet leven met vrede…