Alle inzendingen, jaar 2011, week 30

Ik rookte joints van ruim een meter Snoof echt kilometers coke Neukte suf wat los en vast zat En niet zo zuinig ook Dronk van alles zonder grenzen Iedere avond total-loss Reed ik spook En at veel paddo´s Zelf gevonden in het bos Slikte hele strippen pillen Nam ik cocktails voor de lol Het is gelukt, ik ben een rockstar Alleen hield ik het…

Mijmerend in de late middagzon op een idyllische schommelbank zie ik contrasten in het groen schakeren met mijn kalm gemoed, het klatert om mij heen.. een forel ontspiegeld het water, scheutige oeverplanten omzomen het zuivere in mijn gedachten, de overweldigende 'stilte' laat zich aangedaan meevoeren met de liefde die ik liet stromen…

Opgetild vanuit de diepte klommen wij naar grote hoogte als een zweep die slagen zwiepte om een tol van zielendroogte ons liefdesleven nam een vlucht die geen vleugel meer kon dragen wij tuimelden uit ijle lucht wegduikend in hoge kragen nu de boorden zijn gestreken en de stoom is afgeblazen zijn we weer op wie wij leken opgedroogd in…

Soms kan het dat de zon weer even schijnt en dat de mensen zijn herboren, al is er kwaad en woede, zijn er rozen die al breken eer ze zijn ontloken. Soms kan het zijn dat mensen weer gaan dromen, al is er duisternis en dood en worden zelfs de kinderen niet meer geloofd. Maar er is liefde en vergeving, licht en dag. Soms kan het zijn dat…

Angst verpakt in de dood de kogels van zinloos lood paniek jaagt op de tranen een man schiet op wanen Een eiland wordt een val podium voor een laffe aanval Mensen vallen bloedend neer niet een maar telkens weer. Waanzin drijft op het water angst slaat een diepe krater. Nachten vallen over ogen heen en rijt het tere leven uiteen…

Het waardige verdriet van zoveel Noren In al die  bloemenmarsen uitgedrukt Maakt dat zijn helse daad toch is mislukt Want overal op straat kun je daar horen 'In ons land is er plaats voor iedereen', In zo'n land wil ik wonen, nu meteen!…

Vanmorgen is deze straat mijn gedicht. De zon, die haar verlicht, laat ik welhaast helemaal buiten beschouwing. Nee dan het onkruid dat tussen de tegels groeit, tot tegen de bebouwing, of het bruine gras langs het ongebruikte spoor. Een stilte, met meeuwenkoor, verdrongen langs een park gelegen. Een verhuiswagen komt gehaast voorbij. Dekveren…

Gaandeweg een ontmoeting tussen zwartgeschilderde wolken en een veelkleurige regenboog viel een korte wonderlijke stilte toen een bloem haar knop opende om haar hart te tonen aan iedereen die de onschuld wilde beschouwen Op dat ogenblik werd zij geplukt uit eigen omgeving losgerukt om haar kleur alleen te vertonen aan enkele voorgeselecteerde…

Blijf hoop houden in je leven Wanneer je tegenslagen ontmoet Blijf hopen, al gaat het niet goed God zal je met liefde omgeven. Blijf altijd hopen op betere tijden Want alles gaat eenmaal voorbij Dat geldt voor jou en voor mij Hoop op God, Hij blijft je leiden. Die hoop zal je de kracht schenken Om moedig verder te kunnen gaan God zal…

Half wakend zie ik mijn wachtende oude dag als een liggende molme boomstam op de vergane schors bloeien witte bloempjes tussen jong mos met jeugdige kracht maar uit de dode begroeide boom verrijst één felle reuze oerwoudbloem die ene gave vol wonderbeleven door hemelse machten mij alleen toevertrouwd.…

In de ban van zelfgekozen eenzaamheid Geen contact – wat zij ook niet zocht In de ban van klank en woord – boetserend, polijstend, balancerend op het koord In de ban van Leven dat zij niet leiden kon maar door haar schrijven wel delen mocht In de ban van haar geraakt, onontkoombaar, onomkeerbaar – dichteres van het stille…

Ella, Ella, o bella bimba, ‘goed’ en ‘voornaam’: dat betekent je naam, de klank van zon en zuiden, van klokjes die helder luiden. Ella, Ella, O bella bimba, volmaakt meisje, soms krijs je, maar niemand wordt boos, meestal slaap je als een roos. Ella, Ella, O bella bimba, nieuw mensenkind, fris als lentewind, helemaal zonder zorgen…

U begrijpt het natuurlijk al, We halen de piëdestal van stal. Wanneer heeft u voor het laatst, Iemand op een voetstuk plaatst, die had scheefgeschaatst. Er zijn al genoeg kwallen, van hun voetstuk gevallen.…

het huis is een vluchtheuvel waar zelfs gewenning loert het hoofd vol maar vullen niet de lege kamers van boven en hoger niet omdat de vorige een schaduw achterliet mijn wortels mogen hier niet aarden worden nog eens naar elders vervoerd ach, draag ik ze niet al jaren hebben ze ooit vaste grond gekend zo dichter bij het eind probeer ik…

En soms ja soms meer lijf dan vrouw hou ik schrikkelijk van jou en soms ja soms weer een en al vrouw hou ik onmetelijk van jou en soms ja soms er is zoveel soms er is zoveel jou er is zoveel vrouw ik hou zo van jou…

leg mijn hoofd maar ter zijde weet niet of ik nog slapen wil er zijn geruchten aan het verspreiden is dat soms een modegril er zou een zomer zegevieren maar het blijkt hier nogal nat ontspannend gaan tuinieren alles vochtig ik heb 't gehad ga nu echt emigreren naar 'n heerlijk warm land waar je 't lazarus moet smeren van talen geen verstand…

Johannes schreef in Tholen Een liefdesbrief aan Erica: 'Je hebt m'n hart gestolen, maar reisde naar Amerika. Je liet me hier alleen. O, ik verlang naar jou! Je bent m'n nummer één. M'n hartendief, tot gauw!' D'r antwoord kreeg-ie vlug: 'Ik ben hier pas. 't Is balen. Ik wil nog niet terug. Kom hier je hart ophalen.'…

je blijft niet buiten schot als rijkdom de ultieme vrijheid geeft voor idealen schieten ze iedereen kapot het is de eenling ziek of gefixeerd en groepen die geweld niet schuwen om ons hun ideeën door de strot te duwen raakt onze maatschappij haar openheid nu kwijt omdat ook de naaste buren onopgemerkte extremisten kunnen zijn of…

Ik mis mijn vader En mijn hond Soms mijn ex En soms ook niet Ik mis de dagen Die ik had Los van depressie Of verdriet Ik mis de zachte handen In mijn haar Al het gevoel Dat er toen was Ik mis mijn jeugd Zo ook mijn buurt Mijn oude school Mijn leuke klas Dat besef ik nu pas En het werd nog erger Al dat gemis Toen ik dit gedicht Wat…

Ter stad gekeerd herdenk ik blij de weelden Der donkre heide, breed en eindeloos, Van 't hoge bos waar reeds de blaren geelden En van de dreven die mijn dolen koos. Iedere dag, of zon en geur mij streelden Of dat de regen viel, stil-troosteloos, Was vol van vrede en dromen die me omspeelden Als vlinders soms een teer-ontbloeide roos.…

Een subcultuur van spoorwegwerkzaamheden Een onheilspellend audiobericht Krioelend volk, dat veel verwarring sticht Alsof, spontaan, een flashmob wordt beleden De tienertoer biedt culturele jachten Maar op zó'n kunstperformance kun je wachten!…

Alle seizoenen waren harde winters. Zou ze zich verborgen hebben in dit bontjasje dat hij ooit met liefde gewatteerd om haar smalle schouders had gelegd? Zou zij zo de kou hebben kunnen weren van al die landverhuizingen en andere doden, van de angst en de grimmige wortels zodat ze zacht zou vallen als ze zou vallen? Zou ze op een…

Ik ben al zenuwpillen aan het slikken Mijn Tom-Tom keer op keer geprogrammeerd Zelfs in mijn dromen rijd ik nog verkeerd Voel opgestoken middelvingers prikken Vier nachtjes nog, ik zeg u vast gedag Ik zie u wel op Zwarte Zaterdag. ---- A.s zaterdag is de drukste dag van het jaar op de Europese wegen. Alleen…

Het diepe ademen in zo vele nachten, wat naakt en ontspannen in haar droom de mijne onderzoekt, genezend in een zucht en liefkoost het avontuur van ziel, en zaligheid, af te lezen van haar rug tot aan het voeteneinde en terug. Ik voel me bevoorrecht, angstwekkend kwetsbaar, en wonderbaarlijk sterk tegelijk , maar niet de zwaartekracht…

Er was eens in het hoge noorden een ridder die serieus ontspoorde. Hij trok onvervaard zelfs zonder wit paard ten eiland om er te gaan moorden.…

Een verlaten nest hoe bezorgd als een handpalm ooit die leegte was…

Elke ochtend kwamen tranen na alweer zo’n nacht vol pijn Zij wilde zich gelukkig wanen en nimmer meer eenzaam zijn Elke morgen in ’t spiegelglas zag zij wat ze nooit wilde zien ‘t Meisje dat altijd alleen was dat meisje van ruim zeventien Elke ochtend in ’t vensterglas zag zij, wat zij liever niet zag Een droef meisje met haar tas ’t…

woorden lijken gestolen de zin ervan ontgaan blijft maar malen als 'n molen of er toch iets zal ontstaan wolken zijn gebroken is de zon weer in 't zicht zijn de kelken weer ontloken in dit vrolijke ochtendlicht…

Volgens veel republikeinen moet het koningshuis verdwijnen omdat het jaarlijks welgeteld miljoenen kost aan staatsiegeld.…

Tenslotte zullen we geduld moeten hebben met al die tobbers. Ieder bedoelt het wel goed, maar is niet altijd in staat goed te doen. Diep medelijden heb ik met mij en ieder, zelfs met de goden. Zij kunnen blijkbaar lijden en dood niet keren, dat is wel jammer. En wij maar hopen op eeuwige zaligheid en pure liefde.…