Alle inzendingen, jaar 2003, week 38

Dit gedichtje speciaal geschreven Opdat jij je kracht hervindt In de stormen van je leven heb jij steeds maar tegenwind In je ziekte en je tranen kom je nauwelijks vooruit Voor jou kan ik de weg niet banen ook al ga je achteruit Maar, waar de wetenschap nu ophoudt Is er nog een zonnestraal uit de hemel neergestreken, die beschijnt jou…

Ik weet niet of ik spreke of zwijgen zal, Mijn woorden zijn als dwalenden, als blinden, In 't donker tastende om licht te vinden, Dat voor hun blindheid licht ontsteken zal. Zijt Gij het, God, geweest, die ze op deed staan Uit duistre zielsgewelven, uit zeer diepe, Stille vertrekken, waar ze veilig sliepen? En kunt Gij wensen, dat ik ze uit…

Eenzaam hoopje mens grijs van de zorgen ik wens je een onbezorgde morgen. waar geen pijn is of verdriet geen gemis. lieve kleine vrouw ik zie in je ogen grote trouw, nooit gelogen. een sprankje hoop, op nieuwe vrinden en ik hoop, dat je ze zult vinden.…

ik huil met jou de warmste tranen ik lach met jou de stralendste lach ik geniet van alle uren samen steeds weer opnieuw, elke dag ik huil met jou om al je zorgen ik lach met jou om al het geluk er is een band niet te verbreken sterk, gesmeed uit één stuk ik kijk met jou naar blauwe wolken naar de sterren en de zon zo kan ik…

Wil je mijn uitzicht zijn vannacht? De horizon is anders dan verwacht Omhels me en fluister zacht Het is de maan die naar je lacht. Voelde ik een droom ontstaan Wist je dat er lichtgevende golven bestaan? Het zijn de algen van de zee Ze geven je kleine diamantjes mee. Gekke meid, ga maar slapen Want zelfs de duinbloemen gapen En de zandkorrels…

Als Eucalypta aan komt zoeven op haar snelle bezemsteel kun je buurman's spanning proeven want dunne muren vertellen veel. Ze krast "wíe was aan de deur er liggen kruimels op de mat ik ruik bier en sigaretten-geur er is naast het toilet gespat". Ze klost stampend en driftig met bezem de kamer door ze is weer eens flink giftig en híj…

Ze zag hem in 't gerechtsgebouw en papte aan; het klikte gauw. Ze snakten naar de daad. Hij vroeg d'r mee naar huis. De vrouw zei wulps: 'Met slagroom lust ik jou.' De man was advocaat.…

Met een behoorlijke pijn in haar gewrichten, pakt ze d'r pen en gaat even dichten, de pijn zit namelijk niet in d'r hersenpan, dus doet ze wat ze al veel langer kan, ze zet d'r gevoelens gewoon op papier, dan maakt een beetje pijn niets uit, geen zier. Ze pakt een extra paracetamol, nee, niet teveel, dat wordt te dol. Om haar gedachten af…

Slenterend door 't lenteland stiefelend langs sloten dwalend langs de waterkant goud, zonovergoten... Zwervend langs het wuivend riet banjerend langs bermen luisterend naar 't hoogste lied van ijle vogelzwermen... Dolend door die heerlijkheid leef ik 't intensiefste dan ben 'k in al mijn eenzaamheid het dichtst bij jou, mijn liefste…

de nacht stormt huiver in haar donkerste uren rukt aan de bladerkronen en blaast met schrille tonen gedruis dat maar blijft duren maar nu, is de lucht zuiver want het oog der stormen is op mij gericht, intens scheurt de wolkengrens de flarden aan vormen de scheiding der nachten doet mijn dagen kwijnen en ook de zon verkleinen de kou…

Ik pluk de bloemblaadjes van 't madeliefje. Hij houdt niet van mij, hij houdt wel van mij. Ik voel me weer als een verliefd meisje, huppelend door de wei. Ik voel de vlindertjes in mijn buik. Ze kriebelen onder mijn huid. Ik kan me even niet bedwingen en lach heel luid. Ik zie een vallende ster en ik heb mijn wens al gedaan. Wij samen…

Jullie wisten dat 't niet makkelijk zou zijn. De te grote afstand en de lange tijd van elkaar niet zien. Jij hier en hij in dat verre land. Jullie hebben 't geprobeerd. De liefde was er wel voor elkaar, maar door allerlei omstandigheden werd 't toch te zwaar. Voorlopig nog geen vooruitzicht om bij elkaar te kunnen zijn. Dit konden jullie…

Web in ochtenddauw Schitterende juwelen Geweven schoonheid…

Ze perst zijn nek, blaast hete stoom het bovenste knoopsgat in; de bout sist maximaal. Ze legt gewicht in zijn oksels, boven de plank broeit een melange van gewassen zweet, leugens en hitsige smoezen. Ze glijdt van zijn buik langs draden zonder knoop, over vlees en volle darmen, plet breeduit zijn krampen. Ze strijkt zijn schouders…

ga maar dwalen stadten, koopjes halen en jezelf verliezen in de etalage zonder ruit je bent er even uit je spiegelbeeld is opgenomen door de poppen die daar staan ze hebben allemaal jouw kleren aan het haar waar je zo trots op was is in een sjaal gevat strakke borsten nu voor iedereen schoonheidsfoutjes zijn er geen je denkt je zo…

Deze ogen kunnen doden kijk me niet meer aan De ijstijd in mijn nabijheid is hopeloos bevroren ik besmet besmeur verziek laat me nu maar gaan Dit is geen kalme zee een drenkeling zul je zijn gevangen in mijn doolhof van voorgoed verloren Dus ren nu het nog kan bespaar jezelf de pijn Doch dovemansoren horen vaak dieper dan bedoelen…

zelfs in de diepste nacht ter wereld zijn er nog mensen wakker om jonge kabeljauw te vangen soms is het zo donker dat ze hun dobbers niet meer kunnen zien…

gemaskeerd door fictie ervaar ik de realiteit chaotisch en vertwijfeld zoekend naar houvast dolend in de kelders van mijn onbegrensde geest speur ik naar ankers voor inzicht en begrip om het drijfzand te kunnen trotseren wat mijn leven beheerst voorzichtig tastend en afwegend bepaal ik de nieuwe koers mijn vertroebelde vergezicht…

De ketters dood, meedogenloos verbrand, het bloed door inquisitie, godsdiensttwisten, de homohaat, het pact met de fascisten, de kinderen die werden aangerand. Maar pas na ‘t vinden van wat porno-banden bidt men: “Vergeef ons Heer, voor deze schande”.…

Intens verlang ik naar je, ik wil je voelen, mijn tong tegen je huid, het zout van je lichaam, proeven op mijn lippen, het zoete zachte, van je intimiteit, beroeren met mijn tong, mijn vingers al tastend, over je heerlijke lichaam, getekend door het leven, als een oase van verlangen. Intens van je houden, alles geven wat ik heb, alles…

Dit landschap van winterzilver zou hij teruggekeerd meenemen - het raam opendraaien en nieuwe dauw binnenlaten decemberkoude laten waaien, frêle lichtstilsel ruimte geven en het verzameld struikgewas de bodem van wakend gras en de gekwetste populieren zwijgend naar binnen gebaren: dit bij elkaar, verpakt in papier zou hij meebrengen voor…

wat is een vreemdeling? een wonderbaarlijke reizende, wellicht rijzende ster- veling onder een andere donkere hemel was jij eens op reis? nieuwsgierig, uitzichten een reiziger, een rijke pop- ster in verre romantische kansarme landen? voldaan weer aan 't werk? het was zeker fijn, er even uit... bevreemdend toch, hoe eens zo ster-…

troost vanuit het hart vervangt een duizend woorden verlichten pijn en smart bezorgt je nieuwe dromen elk gebaar in tederheid stopt heel even het verdriet soms zal het nooit verdwijnen maar verschuilen helpt je niet laat je tranen niet verborgen verwerk ze samen in verdriet voel ook nooit de eenzaamheid schuil heel even in de tijd…

Ik voel me zo alleen en er zijn veel mensen om me heen, maar toch voel ik me alleen. Soms wil ik niets meer, maar je moet nu eenmaal leven, als is het misschien voor even. Pap en mam blijf maar lekker slapen, je hoeft niet meer over mij te waken. Ik volg jullie raad op, want anders fleur ik niet meer op. Liefde en zorg die heb ik gekregen…

Schitterende zon Hoog in de blauwe hemel Onze oude tijd Het vallende blad Dat vrolijk danst op de wind Op weg naar beneden Mooie regenboog Ik zie je soms heel even Kleuren zonder eind Verre horizon Met je mooie zonsopgang Waar is je einde? Stille vijver Geheimzinnig en donker Zo diep als de nacht De eenzame bloem Verloren tussen…

Een verlichte ziel in donkere nachten Nachten, lang, eenzaam en koud Waarin ik, met al mijn gedachten toch jouw warmte, zonder oponthoud heb gevoeld, in het grenenhout van mijn bed, waar ik jou nimmer en nooit heb uit gezet... Fantasie speelt mij nu parten want je was er immers nooit maar, in mijn gedachtenwereld heb ik je er nooit uitgegooid…

In een land hier ver vandaan Daar zou ik willen wonen Zonder agressie, haat en pijn Zonder al die mensen Die denken stoer te zijn Als ze je met opzet kwetsen Zonder al die mensen Die er om moeten lachen Als je huilt van onmacht of verdriet Een plaats zonder mensen die je pesten Alleen omdat je anders bent Alleen omdat jij…

Het alfabet is als een recept Schrijven komt eerste plek Het is als een zwarte vlek Die verwijdt zich rap Over het papier En vormt vele woorden Die zich in je hoofd boren Een ingewikkeld concept Volgorde bepaalt gelijkenis Willekeur speelt geen rol Kennis vraagt zijn tol Van ons systeem Zesentwintig tekens Miljarden combinaties Slechts…

Ooit hebben we elkaar doen beloven in voor en tegenspoed in onze liefde te doen geloven niet voor even maar voorgoed. Jong en onbezonnen niet wetende wat er komen zou waar ik aan was begonnen wilde weer een leven zonder jou. Moest een beslissing maken ook voor het dierbaarste in mijn leven iets wat me in het diepste van binnen zou raken…

De Gauwdief en de Goochelaar, zaten gezellig naast elkaar, ik heb het leven lief sprak de dief, maar eenzaam wel mijn nachten, ben goedig wel van aard, toch geld is mij het meeste waard. Oh, sprak toen de Goochelaar, heel anders toch mijn leven, wat ik zo vingervlug ook steel…