Alle inzendingen, jaar 2003, week 41

Krimp maar verder in de doemhoek Word een nar in een plechtstatig pak Lachwekkend is het belletje op jouw puntmuts Het gerinkel verraadt de schrik Een bezoedelde gave die ik overdraag. Je mag het houden Tot in de haarwortels van jouw stamboom. Graag neem ik een voorschot op de langste nacht. Ga elders proesten in de vuist. Besproei een…

Een peuter zoekt naar nieuwe letters Waarom gebruik ik ze veel teveel ? Puur verleden zonder spetters Tijd vernielt en houdt niets heel Een kleuter speelt met nieuwe woorden Wanneer kan ik dan eindelijk zonder ? Schone schijn als witte boorden Tijd vernielt en smelt dit wonder Een puber worstelt met nieuwe zinnen Wie kan toch haar kracht…

Ik liep eens ‘s avonds in het woud en zag tussen het kreupelhout een kabouter staan, -hij was niet groot, zijn muts fel rood- met bruine laarzen aan. Zijn boezeroen in Jadegroen kleurde goed bij 't mos en zijn broek van ruw katoen leek op eikenschors. Hoog boven in het boomgewelf daar zag mijn oog een heuse elf, met vleugels die zich…

Als een jonge wind die zijn weg verslindt verdreef hij het wolkendek prikte de verwarring lek en onthulde het strakblauwe lint Zo vol binnenvallend licht dat thans zijn wonderen verricht zich adagio laat verspreiden om vele levens te verblijden in het hemels aangezicht…

Soms zie je je zitten. Bleek en sereen. Hier en/of ginder. Alleen of alleen. -------------------------------------- Uit: 'Dag en nacht geopend', 1970.…

wie zou hem nu willen ontvoeren hij ziet er toch niet uit die vrouw moet wel wanhopig zijn naar haar rol als bruid het is haar niet om geld te doen tenminste dat denk ik er van die Kezman lijkt op iemand zo'n sience fiction man dr. Spock of een van zijn mannen is in Kezman aangeland superieure buitenaardse wezens een bal aan de voet…

kom vrij met mij de kaarsen dansen donker licht en lust benevelt zicht, drank geeft ons de kans te spelen met elkaar gulzig voelen handen dwingend bijten tanden in het vlees dat zonder vrees en schaamteloos voor donker koos om zich met passie te gaan openen de hitte lijkt een stukje hel zonde is het vuur dat wiegt en loeit en…

Halve nachten praten, te ver om elkaar aan te raken, te dichtbij om elkaar los te laten. Ik probeer je te bereiken met woorden, gevoelens over te brengen zonder akkoorden. De avond verandert wenend in de nacht. De nacht kruipt moeizaam naar vroege uurtjes van de dag. Ik stik in elk woord, in elk gebaar, verloren in het diepste van elkaar…

De zeventonner-olifant in Emmen, die, met het oog op talrijk nageslacht, het Noorderdierenpark was ingebracht, is, wat zijn kracht betreft, niet meer te remmen. Men kan hem beter stenen laten sjouwen, om voor zichzelf een hunebed te bouwen.…

Regendruppels glinsteren Zacht aan de bladeren In de late avondzon Transparant helder Glijden de druppels Langzaam naar beneden Geruisloos vallen de druppels Op de aarde die doorweekt wordt Het glinsterende water spat uiteen Langzaam sijpelt het water Verder over het mossige groen De zon schijnt op de pareldruppels Regendruppels glinsteren…

Breng me naar huis na een nacht om nooit te vergeten. De sterrenhemel was onze deken en laken tegelijk. Door het daglicht worden we begroet. En kijken om naar de voorbije nacht. Die ons voerde naar hemelse sferen. Ontnuchterd gaan we terug naar de realiteit en de sleur van alledag.…

De moerbeitoppen ruisten; God ging voorbij; Neen, niet voorbij, hij toefde; Hij wist wat ik behoefde, En sprak tot mij; Sprak tot mij in de stille, De stille nacht; Gedachten, die mij kwelden, Vervolgden en ontstelden, Verdreef hij zacht. Hij liet zijn vrede dalen…

Een lesbisch stel in Slenaken Moet terstond de opvoeding staken De rechter vindt Het niet goed voor een kind Als ouders 'r een potje van maken…

Een boom , om het even eik of weke waaiboom voeten in de grond , kil verdronken of dor gestraald woekeren , onbewust kleven aan rotting en einde niets te doen dan staan en ondergaan De oceaan , willoos onder het gescheur van warm en koud verlangen naar de maan en sterven op het strand kieuw en vin , tentakel en schub , koraal en wier fluim…

Ik wil je niet enkel leegte nalaten als ik er straks plots niet meer ben ik wil met dit lied tussen jouw platen zodat je kunt zeggen: zo klonk z'n stem ik moet je nog zoveel liefs vertellen jou zeggen hoe het voor mij is geweest ik wil je nog zo vaak zomaar bellen en je doen denken aan ons feest, want geluk kwam bij ons aan tafel zitten…

Opgesloten in eenzaamheid, vervlogen herinneringen, vergeelde foto's. Een verdwaalde traan volgt de lijnen op haar gezicht. Met een zucht die haar hele leven beslaat kijkt ze in de stoffige kamer. Het klokje aan de wand vertelt haar grijnzend dat ze weer niet zijn gekomen. Langzaam, met door reuma aangestaste passen, loopt ze de gang…

Vergeet voor even de waaier wiens vlagen je horizon liet driften, het spiegelbeeld fluitspelend op herinneringen. Ik vorm je in de groei van nevelig licht dat valt in de stilte van een deuropening. Open je mond vol lach, luister naar mijn veelkleurig stem- geluid - dat beeld geeft aan je donkere omlijsting - en kus onze poëzie…

hoe donker is de nacht als ogen zijn gesloten woorden zijn gestopt en leven niets meer geeft hoe donker is de ziel als harten zijn gebroken woede opgekropt en geven niet meer leeft hoe donker is de geest als liefde lijkt te dwalen denken steeds verstikt en huilen niet verlicht hoe donker is de dag als wolken samen pakken bliksem niet verschrikt…

De ijzers snijdend in koude sneeuw zacht zoevend de wind tegemoet.…

De hoge bomen, de okomtochbomen verkommeren in jouw jamaartuin. Ze zullen niet meer bloeien, geen bladeren meer dragen, geen liefstewater valt op hen. Het wordt een droog seizoen. Er wordt een jammerbos, een beeld van zandverstuiving.…

In het bos zijn de bomen oudkalend grijs van blad. Ze staan te staan en dromen droef van dood, stil en nat. Ik adem de kille lucht in teugen en schoon mijn brosse longen. Het zal me niet meer heugen wat de zomer heeft bezongen. Verlammend was mij het aaien van zoele tocht op hondse dagen. De hitte deed mij somber laaien van onlust en…

Wie maakt zich in dit land nog druk, niemand toch? Of er iemand verongelukt, op de grote weg, nooit meer thuiskomt, zeg maar, wie kan het schelen, niemand toch? Of er voor de zóveelste keer iemand wordt beroofd van zijn net gepinde geld, wie maakt het wat uit? Niemand toch? Als er voor de zóveelste keer iemand wordt neergeschoten, zeg…

De zee is onweerstaanbaar, ik schop mijn schoenen uit; ontdoe mij van mijn kleren bij bruisend stormgeluid. De drang is onbedwingbaar, naar zee die ik bemin; geen koude kan mij weren, ik ren de branding in. Het treffen onontkoombaar, ik gooi me in de strijd; reeds word ik weggezogen, zodat ik onderglijd. De golven onverslaanbaar,…

Wiegend in een gouden zon, de blik half naar binnen gericht op een smaragd groen veld groeit een zeldzaam schone bloem Zachte conturen vormen haar lijf, welk aanvoelt als zijde zacht fluweel Doch zelfs de schoonheid van haar basis is niets vergeleken met de eigenlijke kroon Een krans van talloze lichtgele donsjes de eigenlijke kern zo wonderbaarlijk…

Voedt mij met uw ochtenddauw verdrijf uit haat de kille kou om uit liefde de tocht te dichten meer en meer naar groeien richten dan blijf ik u graag natuurgetrouw Neem de flarden nevel mee kleur een wereldbloemenzee om met kracht te stromen door levenssterke dromen dan zing ik u toe voor twee…

wat zocht je in de stad jij die alles was en had het zachte groene land een hand boven je oog de boog in de rivier en al die trotse vergezichten hier wat zoek je in de kathedralen beelden die de tijd verschalen uitgehakt in steen, waar moeten al die mensen heen die bidden met hun hoofd tegen de muur de offers zijn hier veel te duur…

Laat toch vallen wat schier onmogelijk wordt te dragen; vat de moed veeleisende moed te dragen wat gedragen moet en vrieskou- koude volharding eist met twee voeten in de aarde.…

Wanneer lichten bezwijken onder rode daken vermengen regendruppels zich met tranen op mijn wangen, wonend in een bui van verdriet. Strompelend in een wirwar van donkere straten, verbijsterd om de duisternis, zoek ik helderverlichte huizen, die mijn sterflijke nacht kunnen omsluiten. Verlangend naar een warmte, wentelend in het schijnsel…

De taikonaut werd pas heel laat benaderd Uit veertien kanjers (psychisch en fysiek) In lengte en volume identiek Werd Yang Liwei uiteindelijk omkaderd De keus was geen probleem, die was zo klaar; Ze hielden ze gewoon niet uit elkaar…

Hoe ligt de stille heide dáár Gelijk een bloeiend graf! Geen klank, geen lied breekt even maar Het doodse zwijgen af; 't Is, of die nevel, koud en kil, Het brede land begraven wil; De zon schijnt vreemd en rood, - En op de hei speelt bleek en stil Het Kindeke van de Dood. Er leefde een kind in 't heideland, Een zwak en zieklijk wicht;…