Alle inzendingen, jaar 2003, week 43

Vol naalden vliegt de lucht, vol priemend ijsgekertel, dat glinstert in de zon, en, met de asemtocht gezwolgen, kilt en kerft de kele en ‘t haargespertel, dat in de neuze temt de toevoer van de locht. ‘t Is bijtend koud. Een spree van witheid, ongemeten, ‘t zij waar ge uwe ogen vlucht, ligt overal gespreid; ‘t is snee' tot in uw huis,…

Een wijwaterkwast uit Abcoude was gedegradeerd en rouwde. De consumentenbond stelde 'm teleur Hij kreeg geen stempel van Kema Keur Zijn status kon hij niet behouden. Daar staat hij nu stil te verkleven Asiel wilde men hem niet geven. Zonder pardon werd hij uitgezet Ondersteboven, naast het toilet zoekt hij naar de zin van het leven…

Familie slak uit Genewouden kroop (w)aardig in het zwart en rouwde Hun dochter moest eraan geloven had aan de Otrivin gesnoven want ze was neusverkouden.…

Station Oost; ik zie een rennende massa, die de trein nog wil halen van vijf over vier. Abonnementen zijn handig, zegt de man aan de kassa, als je dagelijks reist scheelt dat mooi een krat bier in de maand...... maar ook wachten voor drukke loketten, of kaartautomaten; er staan er maar twéé!! En wel vier voor frisdrank, snacks en sigaretten,…

Gyps fulvus Hij aast gierend op z’n vlerken ik wenkte hem boven Tarifa’s stranden en schonk een geraamte aan de meesterwerken met stinkende schimmel op de randen. Op bestelling van de doodgraver vijandig gewapend zonder tanden hij zal kluiven aan m’n kadaver vloekend op pezen en ingewanden. Op het einde met lege handen maar van de duivel…

Warme zomer Gloeiend zand Helmgras waait Zeegolven stromen Warme zomer Verfrissend water Bladeren van schaduw In brandende zon Warme zomer Avondzon gloeit Nachtelijke verkoeling In stervende zon…

Onze harten, zo afhankelijk van elkaar, wees nu eens eerlijk dat is toch waar. Toch kunnen we het blijbaar niet aan, om elkaar dag in dag uit te verstaan. Het was steeds zo mooi en fijn, om gezellig en knus bij elkaar te zijn. Dagenlang konden we gewoon door te kijken, onze gevoelens voor elkaar laten blijken. Nu loopt het steeds verkeerd…

Wanneer woorden vertellen Schrijven is een beetje praten Praten tegen jezelf en een ander Soms een boeiend gesprek Soms een eenzame plek Schrijven is een heleboel voelen Gevoelens over jezelf en een ander Soms het veroveren van een lentelach Soms het overleven van een winterdag Lezen is een vertalen Van gevoelens en gesprekken, Soms…

Waar de stroom van beelden naar buiten keert dwaal ik in illusies die mijn werkelijkheid ontkennen, en zoek ik de stok die de spiegel breekt waarin mijn ogen de waarheid zien…

de onzichtbare kamer van het grote verlangen zoekend naar het antwoord op allang gestelde vragen is het slechts fantasie zonder houvast louter een hunkerend verlangen of juist het daaraan toegeven lichtend als een bevrijd moment of donker als een koude nacht wie vertelt het ons jou en mij…

als de waarde van mijn woorden tot het nulpunt is gezakt en de hoogte van de vriendschap door de tijd is afgevlakt is het tijd om te vergeten dat mijn naam jou nog iets zegt en dat ik ooit zal weten waar de oorzaak wordt gelegd als het verdriet om een verleden tot verbittering heeft geleid en het zaad van haatgevoelens opgroeit tot zinloze…

nee, ik kan niemand zeggen dat ik nog steeds van je hou zelfs jij wilt het niet horen de pijn is te groot de wond te diep en nu maar leven alsof alles goed is de waarheid uit de weg terwijl ons hart verscheurd is ik voel dat de pijn ook jou nog dagelijks teistert hoe lang houden we dit nog vol maken we onszelf stuk…

Eindelijk is de dag gekomen, waar ik al lang had op gewacht. De dag van het weerzien, de dag na een slapeloze nacht. Na een week te zijn gescheiden, een week van pijn en lijden. Het moment is nu daar, eindelijk even alleen met haar. Er spookt heel veel door mijn hoofd, ik hoop dat ze mij ooit nog eens gelooft. Gelooft als ik zeg dat ik…

Dag Europese Bank, ik ga vertrekken Je redt het nu wel verder zonder mij Al is jouw gastheers' kas nog lang niet bij En zal Trichet de Franse wel gaan spekken Maar kom, ik zeg beleefd ('t zijn grote landen): Ik laat je achter in vertrouwde handen --------------------------------------------------------------------- Bij zijn afscheid van…

De rupsen van de vlinder gedijen zonder hinder van koud verstild verleden en leven in het heden genietend van het blad totdat ze hangen stil en zwaar als grauwe poppen naast elkaar en vragen zich verbijsterd af waar is de zon die leven gaf oneindig lang de nacht En pas na 1000 vragen en nachtzwart lange dagen herrijst het vlinderkind…

Geschrokken wordt de doelman wit. De aanval lijkt hem ongehoord. Z'n tegenstander schiet. - Hij zit! - In Scheveningen wegens moord.…

zo vormloos vluchten de grijze vegen met de nevel regen de graven zuchten dempen droeve woorden die fluisteren rond witte bloemen grond langs stenen boorden het water spat rozetten de chrysanten bloeien de cijferjaren zetten stiltes aan het bloeden die blijven kwetsen al hebben arduinen geen doornen die de aanraking verhoeden…

Omarm de nacht Laat jezelf los In het sereen Van het donker Adem de lust Tot diep in je lichaam Omarm de nacht Niemand die het ziet Voel alleen de warmte Die je in het donker straalt Laat jezelf gaan In duisternis van liefde Omarm de nacht Maak jezelf los Van koorden die knellen Laat liefde je omarmen En laat je helemaal gaan In…

Van jou gedroomd vannacht je was gehuld in zwijgen de lippen waren rood gestift de ogen leeg uitgestorven Van martelaar tot heilige is maar een kleine stap je kreunde met uitgerukte tong een onverstaanbaar hijgen Wat doe je hier, beminde met dezelfde oude leesbril hoekig staand op je neus wat moet je hier dacht ik Jouw…

kijk ons daar lopen ginds aan de horizon van ons leven we sprokkelen houterig wat woorden bijeen onze herinneringen allang in bruikleen tussen stapels generaties waar niemand zich nog aan waagt. straks hangen we in doorkijkkastjes, tuurt de wereld in onze ogen op zoek naar wat licht, volgt onze vermoeide stappen, staart…

ik heb een boompje opgezet takken zwiepen in mijn kop strooien dooie bladeren volop er is niemand om te ruimen in het feeëriek tapijt dat door afval is gespreid mis ik het kleurig groen dat overal tot groeien leidt ik moet kappen en de vruchten binnenhalen voor de oogst verteert en schraalhans mij de honger leert ik snoei het dode…

Ergens tussen dromen en waken verricht ik mijn handelingen zo hier en daar een kreetje slaken hhhmmm...ooohhh...lekker...meer.. `k laat me de hemel rijk`lijk smaken. Mijn lippen beroeren zacht je harde rand ik voel het zalig vocht naar binnen dringen; héél langzaam word ik wakker... ooohhh....wat word ik heerlijk warm van binnen! Ik kijk…

Ik draag de eenzaamheid naar een bos, vochtige bladeren in mijn hand, geurend naar een verloren land. Langzaam praat ik tegen zwijgzame bomen, ik vertel hen een eeuwenoud verhaal. Heel bewust haal ik adem en voel in het ruwhout van mijn lichaam oude tranen, van schors ontdaan…

De moslims zijn nu weer op vrije voeten Die toen hun telefoon werd afgetapt Op deze vreemde boodschap zijn betrapt: "Marietje heeft wel duizend zomersproeten." Wat uiteraard beschouwd werd als de code Voor een terreuraanslag met duizend doden.…

In mijn hoofd schuilen verschillende gedachten zo veel verwarring, ik kan het soms niet aan ik wil niets van die ander verwachten en moet het allemaal even laten gaan Rumoerig is het diep van binnen mijn keel wordt dichtgesnoerd mijn tranen willen het weer winnen ik voel me misselijk en beroerd Er vloeien wat tranen over mijn wangen ze…

Heupwiegende bewegingen In een fijne spijkerbroek Felgekleurd truitje Blonde haren gaan Mensen rondom En toch geheel alleen Spelend met de ogen Rondjes draaien op de soul Elke bas dreunt even door Maakt je hoofd leeg Luidt het weekend in Lichtcircus rond je voeten Alcohol stroomt door je heen Zwevend op de klanken Dan is het mooi…

Het was hoogzomer. We lagen in het gras. Ik nam een grasspriet tussen duim en vinger en trok hem tergend langzaam uit de grond omhoog (die dingen zitten soms vaster dan je denkt): groener, groen, lichtgroen, lichtergroen, witgroen, wittergroen, wit: dit heeft nog nooit zonlicht gezien, zei ik, maar nu wel, helaas, met alle fatale gevolgen…

We waren er pas heel kort aan gewend Dat het niet nodig was om af te ronden En net nu we ze ook herkennen konden Nadert al weer het einde van de cent ’t Is toch wel hard een muntje te verjagen Dat destijds zo vaak voor ons is geslagen ------------------------------------------------------- Het einde van de kleine eurocent-munten in Nederland…

beheerst mijn dromen droomt mijn leven leeft door mij voedt mijn verlangen verlangt deze liefde liefde in mij bevrijdt mijn hart hart in leven leven door jou laat me zweven zweven in dromen dromen met jou…

Er ligt een kater op mijn lever, het is dat men mij een mens noemt, anders was ik toch meer een bever die tot verdrinkingsdood is gedoemd. Elke dag tril ik van het delier, rusteloos malen mijn gedachten maar het interesseert niemand een zier want er valt niks van te verwachten. Mijn zeer hoofd is een pijnfontein van knallende champagnekurken…