Alle inzendingen, jaar 2003, week 43

Iemand zei: ‘Die herfst? Als je het mij vraagt, mogen ze hem overslaan, maar niemand vraagt het mij…’ En ik? Ik kijk melancholiek die goudomrande wereld aan en voel: die herfst, die hoort erbij.…

Het zwarte schaap Ik ben donker en zij zijn blank, Ik ben dik en zij zijn slank, Ik wil ook zo zijn, Net zoals een rode robijn, Was ik nou ook maar mooi, Maar ik ben zo lelijk als een kooi, Ik doe ook make-up op,, Maar ik zie eruit als een barbie pop, Wat moet ik er tegen doen? Ik lijk zo wel op een kalkoen, Ik ben nu het zwarte schaap…

Een vrolijke Frans uit Almere wou 'n piepjonge kip consumeren. Hij toonde een lach, want hij plukte de dag en de kip. Ze was vroeg uit de veren.…

ik zie de golven overslaan hoe donker wordt verzwolgen hoe wit maar steeds blijft gaan ik volg het krullen van de lijn het schuim verdwijnt en laat de diepte zwart verschijnen ik draai en kolk mee het sissen wiegt verleiding ik voel de vrijheid van de zee nog aarzel ik terwijl het water langs me gaat vandaag zich spiegelen laat…

Vrouwen, bóven een bepaalde leeftijd,krijgen eens per vijf jaar een oproep,er wordt ze dan gevraagd of ze mee willen doen aan het borstkankeronderzoek. Nou is het best wel nuttig, om te weten, van tevoren, of je wat mankeert, maar ik heb me lopen zwéten, omdat je weet dat 't píjn doet maar moet je hóren. Na een paar minuten, is 't achter…

De muziek die ik hoor, doet me denken aan het leven, dat mijn oma verloor. Het voedsel in mijn mond, doet me denken aan de armen, met hun buikjes opgezwollen rond. De films die ik kijk, doet me denken aan de oorlog, zelfs al is het buiten ons bereik. Maar jouw armen om mij heen, jouw zachte stem, jouw heerlijke lippen op mijn mond,…

Onze relatie was altijd een voorbeeld voor anderen, Waarom moet jij dat zonodig gaan veranderen, 2 mooie jaren straalden we van geluk, we deelden dezelfde gedachten : ons leven kan niet meer stuk, Maar helaas het mag niet zo zijn, De wereld is voor ons tweetjes te klein, Hopelijk zie je na deze periode de zon weer schijnen, En ik hoop dat wij…

radeloos en bang vecht ik al zo lang eenzaam en verlaten te bang om over angsten te praten iedere dag en ieder uur sloopt het mij dooft 't mijn levensvuur…

Al zullen al mijn maats mij wel verguizen, Mijn uniform gaat spoorslags van de baan Ik kan niet steeds zo'n aan- of veldslag aan En weiger verder dienst op Hoorn-Enkhuizen Ik ga van blauw naar legergroen, dat scheelt Omdat je daar alleen maar oorlog spéélt -------------------------------------------------------------------- Het treinpersoneel…

Je wist me steeds te raken soms met een korte zin met zwijgen of met praten soms met het moment daar tussen in. Je liet me altijd in m`n waarde en voelde feilloos aan dat ik niet zou kunnen blijven maar mijn eigen weg moest gaan. Je was altijd mijn veil`ge haven een helder baken aan de kust en op de meest woelige momenten vond ik bij…

't Zal niet lang duren voordat ik gillen ga zodat de heren weten dat ook ìk nog besta. Ik ren en plan de hele dag als vrouw heb je vele taken word ik als sloof gezien dàn ga ik staken. Is de computer bezet kijk ik uit armoe teevee vragen ze "vindt je dát leuk"? zeg ik heel gedwee "nee". Ben te toegeeflijk, te slap kom niet op…

De zon weerspiegelt in druppels dauw die langzaam verwaaien tot een hemels blauw een nieuw blad ontwaakt een oude tak slaapt in en zie in het woord weerklinkt een woord weer tot een zin.…

Breekbaar als glas kwetsbaar, doch fijn een ritmisch kloppen zo hoort een hart te zijn Soms een ander ritme ietwat versneld of vertraagd dat ligt aan de situatie wat jij van jouw hart vraagt Een heel klein lichtje voor anderen in duisternis een bepaald soort warmte bij een groot gemis Littekens door liefde of het verwerken van rouw…

De kleuren vallen als een waaier rond jouw gezicht, de lange haren van rood, bruin tot donker kastanje omlijsten jouw gave lelieblanke huid. Groene ogen geven het geheel een herfstachtige tint. Een verdwaalde paddestoel in het zachte mos gaat spontaan blozen. Jouw zachte uitstraling en open blik maken het plaatje compleet Bij het scheppen…

jou leren kennen een bijzonder moment ik wil van je houden gewoon zoals je bent ... een kwestie van vertrouwen en wederzijds respect ik zal van je houden gewoon zoals je bent ... oprecht, zo eerlijk vol temperament ik blijf van je houden gewoon zoals je bent ...…

Ontdaan en begaan Zijn verlangen naar het leven en de dood kon niet meer samengaan Hij had niets meer verwacht Hij uitte geen klacht Nooit zag men een traan Hij droeg een te zware ballast die hij alleen torsen moest Zijn leven had hem verrast Hij leefde verder op zijn laatste reserve en bleef maar eindeloos rondzwerven Hij heeft…

Donkere dagen en lange nachten, De kou laat op zich wachten. De kou laat zich verdringen, Door de warme wind, Die, waar hij zich bevindt, Zachtjes ligt te zingen. De gele bladeren verlaten de takken, Die zich treurig laten zakken. Die zich klaar maken voor de strijd, Tegen sneeuw en regen, De wind die ze laat bewegen, Brengt nog geen…

turend naar de kim ingepakt door stofwolken zie ik kamelen…

De Italiaanse wet vindt dat op scholen Een kruisbeeld aan de muur behoort te hangen. En moslim-ouders kunnen niet verlangen Dat scholen afstand doet van die symbolen. Ik snap die Moslims niet die dat verlangen. Je kunt er toch een hoofddoek over hangen!…

Huig uw woorden, lever proza drein uw gram drammatica smijt fonemen zweem geen twijfel spuw uw abra ca dabra weeg uw wiksel in tonatie snik mij in uw geestesnood: ageert! - indien geen re-ageren is er toch weer tijd gedood…

De kleine jongen schreeuwt met zijn eerlijk keeltje dat hij een man is.…

De Dood is Niet Het Eind al wat leeft, sterft, vergeet zal immer bloeien onverholen begeleidt door tekens op een graf herinnering zal nimmer wijken al wat jij gaf, nam en bracht jij jij bent leven jij bent de Dood leven is de naam die jij bracht…

dagen zetten zich als vanouds neder op klanken van de maand zacht van geest en vriendelijk van manen en dat terloops predik niets om vervolgens als heer en meester ongeloof te spreken dit jaar is als dat het was maar laten we het maar snel vergeten…

in de luwte van Oktobers' dagen schaduwt zij een onbeminde vreemdeling vlak hellend grijs boven de stad een tal van achterlichten blikt op al wat vergeten is of verlaten, grijze kragen, sleetse dagen Berlijn volop onbekend is onbemind in het kielzog van reclame en de wind? de wind waait voorop...…

Jij was zo ooit en onverwacht alsof de schepping nog beginnen moest. Misschien was je te laat, een dag teveel, een achtste, toch heeft god jou mijn leven ingesmoest En nu je bij mij wegijlt, uit een scheppingsweek verlangen berg ik je op in genesis Wij, eerste mensenpaar Wij, eigen slangen en gesis……

Gevangen genomen in de duisternis omringd door angst en pijn geen trap om te beklimmen om terug te keren naar de realiteit vragen die bulderen in mijn lege hoofd als een storm in de donkere nacht geen lichtpunt zie ik op mijn weg de weg waarop terugkeren niet mogelijk is de kracht en energie verlaten mijn lichaam geven mijn geest geen nieuwe…

dagen zo donker, nachten zo lang maken soms een beetje bang `n eenzaam gevoel, een droevige gedachte geen enkele troost die men kan verwachten geen naaste vriend of goede maat `n innerlijk gevoel van alleen maar haat keer om die haat in liefde en begrip maak van je bestaan een heerlijk bezit…

de eenvoud van het heuvelland is wat heimwee doet bespeuren waar mijn hart aan is verpand met z`n mooie natuurlijke kleuren hier voel ik geborgenheid in `t land waar ik ben opgegroeid mijn moedertaal wil ik niet kwijt tot de tijd dat ik ben uitgebloeid…

Tussen twee stammen boven aarde zon in zeeverlichte dagdromen twee paar armen vinden nog meer warmte in hangende beweging zij telt de sterren en hij verdwaalt ertussen…

het bos is hol de bomenrij komt maar niet naderbij het pad is al verleden ik wil de stammen voelen de sappen horen gaan maar ze ontwijken kijken me niet aan ik zoek wortels om de boom te raken maar in de bodem vind ik enkel gaten het blauw dat hemel biedt is er nu niet, bladerkronen dichten zich volkomen angst laat me verdwalen…