Alle inzendingen, jaar 2003, week 44

Saffierblauwe ogen kijken gevoelloos starend in kilte porseleinen gelaatskleur glimt ijspegels in de nacht bevroren lippen glimmend met een laagje verzacht neuriënd haar refrein met volle maan in diepe stilte Kraakhelder is de verschijning in ‘t eeuwige licht over sereen witte vlakte glijdt zij geluidloos rond maakt van water een ijskoude…

Glijdend door de lucht Observerend, hoog naar beneden Een veldmuis in het koren Aanvallend zonder te horen Weer een succesvolle duik Weliswaar instinct Des al niet te min Wederom een gevulde buik Hoog in een boom Het overzicht terug Veilig en tot rust Vogelvrij, voor jou een must!…

Ik weet niet of ‘God’ bestaat of niet Maar het houd veel mensen op de been Bij het verwerken van pijn of verdriet Wil je met al die zorgen toch ergens heen Menige hebben in uitzichtloze dagen Noem het maar in blind vertrouwen Door zoveel aan ‘Hem’ te willen vragen De handen in een gebed gevouwen…

Mijn vingers schrijven op het beslagen raam de woorden uit het leven in gedachten eindeloos geschreven voor altijd onuitgewist je naam…

elke keer wij afscheid nemen wil ik jou mijn dromen geven gehuld in bitterzoete tranen helpen ze de pijn dragen de pijn is maar voor even dromen voor een leven leven zonder afscheid afscheid zonder tranen zoals de ondergaande zon gehuld in duizend kleuren beloftes maakt voor morgen een toekomst zonder zorgen laten mijn tranen jou beloven…

ik zie je jagen en vlagen vragend uitdagen kleuren peuren uit wolken die kolken als ik luister besta je uit zuigen en zuchten kreunen en steunen kou om te kleumen ik voel je duwen en trekken bomen verrekken in buigend bewegen het krenken van kronen je dwarrelt luchten die vluchten in verleidelijk dwalen om dan weer een den…

in het stille ochtendgloren ontwaakt een nieuwe droom voelt mijn hart weer leven is er liefde mij gegeven waar een lach in tranen breekt mijn traan om lachen smeekt zal het duister in mijn leven in licht worden verdreven tot mijn dromend verlangen in helderheid gevangen mij liefde laat beleven eens in dit leven…

Een oud spinrag nestelt zich in de herfst van het laatste zonlicht. Draden breken onder een pijn van afgestorven bladeren, geweven op een zilveren lentedag. IJskristallen treuren om de kilte van een zwijgende maan, gevangen in een web van een ingekraste traan. Een frisse huivering druppelt uit mijn koude lippen, ik adem de winter…

ABBA blijft waanzinnig populair. Dus Coot dacht: ik maak van dat oude spul een Nederlands vertaalde musical en word daarmee in no-time miljonair. Het draait, hoewel het klinkt als “Honey, honey”, toch allemaal om “Money, money, money”.…

Ik lig en luister in de wei- En boven mij de hemel, De grote, blauwe, blonde lucht, En boven mij een blonde vlieg, Die zweeft - en zingt - en zoemt- Weg! - en weerom! En zingt en zoemt,- En 'k luier-luister naar haar lied- Beduidt het iet-? Ik weet het niet. Ik lig en luier in de wei- En ginder zit een vogel, En vogeltje van pie-pie-piet…

krap vier dagen bleef je glas staan, ik dronk eruit; het was van jou maar ik heb de afwas net gedaan spoelde je weg; het sop wat lauw dus ik boende je lieve glimlach uit de bodem van het glas en wist dat morgen weer een dag zoals gewoon weer zonder was weer zonder dat niet-zeker-weten weer zonder stiekem houden-van zonder met onze maten meten…

Vandaag wil ik de dag beleven van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Elke minuut ten volle leven als bruisend water voor de boeg, dat een moment de zee verlaat waar het aan toebehoort.…

De bladeren vallen. Zachtjes dalen ze neer op de grond. Mijn gevoel zegt me Niet neerslachtig worden, nu niet Waarom is er niemand die het aan me ziet. Deze moeilijke tijd je moet er weer doorheen. Elk jaar komt het terug Altijd moet het weer alleen. Het onbegrip is soms zo ondragelijk Waarom zou het nu anders moeten zijn, Buiten is het…

Zo had ik je nog niet vermoed: ontroerd door knipsels van het kind dat ik ooit was. Er kwam zachtheid in je stem te liggen en ach. Je zei: waarom heb jij dat allemaal bewaard? Toen je weg was en het glas gloeiend aan mijn lippen lag kwam er iets van wee en antwoord, dat toeval niet bestond o.i.d.…

Een stoere cipier uit Kapelle Bewaakte ooit woeste rebellen Maar kwam ie in huis En was Coby ook thuis Dan paste ie slechts op zijn tellen…

Een hart wat overstroomt En niemand die er van drinkt Niet in staat zijn te geven Terwijl je zo graag wilt Zou er dan niemand zijn Frustratie overheerst Bang om lust voor liefde aan te zien Kruip ik maar weer in mijn schulp…

Je bent er nog. Ik praat met je. Ik schenk je thee in. Geef je een koekje. Vertel van alles over iedereen. Nee, ik ben je zuster niet. Je laat me lachen en ook huilen. Ik zet de bloemen op de tafel. Zoek je tas na voor een kam. Je verteld me over deze morgen Nee, ik ben je zuster niet. Je zegt me wat je zal gaan eten. En vraagt of je fiets…

Als je de liefde hebt gekend Weet je wat geborgenheid is Ik was dat gevoel zo gewend Het verlies was een heel gemis Ik heb dit allemaal verloren Maar ik kreeg er iets voor terug Voelde door schrijven herboren Herstelde door gedichten heel vlug Kon gelukkig mijn verhaal kwijt Het was een rouwproces van mij Heb van het verwoorden geen spijt…

Mijn Maatje, betrouwbaar, als een rots in de branding. Niet altijd denk ik zo, schieten we beiden in de brand. Klaart de lucht weer lekker op, is er niks meer aan de hand. Daarom blijft ons schip zeewaardig, kan het menige storm trotseren. En wat een ánder daar van vindt, ach, wat kan het ons ook déren. We weten wat we aan elkaar…

lieve wolken zacht en gentle altijd bij me vreemde vormen ik maak ze lieve wolken voor de zon blijf en maak me blij...…

er zit een man op een bank in het park hij huilt de vogels die hem zien zijn stil staken hun lied de honden die voorbij komen zijn er verlegen mee en kijken de andere kant op net als de mensen die bij hen zijn in zijn samengevoegde handen ligt zijn hart het bloedt herinneringen gedachten wanhoop en ongeloof spelen zichtbaar op…

Nu al de zoveelste kuur, en de zoveelste behandeling Ik had verwacht dat het nu wel beter ging Maar nee weer geen goed bericht Is er dan helemaal geen positief uitzicht? Het einde is nog niet in zicht, helaas niet Dat doet mij ongelofelijk veel verdriet Om aan dingen te moeten denken waar ik gewoon te jong voor ben Het is iets waar ik nooit aan…

De winter valt, Als een koude deken Vergaren voor slechtere tijden Geen overschot, buiten niet te mijden De winter valt, Water van vloeibaar naar vast Een eendje vastgeklonken onaangenaam verrast De winter valt, De dagen korten Wederom wat minder tijd Totdat de lente weer bevrijdt…

Nooit hoor ik meer de dubbele klap van twee autoportieren terwijl ik dronken naar ze keek en dacht ze zijn met vieren Het boezemde toch wel ontzag als ik in twee revolverlopen keek en terwijl de een mij boeide hield de andere een preek Er was altijd een kwaaje vaak de jongste van de twee maar de andere deed goedmoedig zoals in een krimi…

De kamernood kan bijna in de doodkist Door zeecontainers, door het AZC (Zo goed als leeg na Balkenende II) En woningcorporaties van de Quote-list Met stip gezakt richt ook de koningin Op Huis ten Bosch studentenkamers in ------------------------------------------------------------ - Diverse plannen ter bestrijding van kamernood onder studenten…

het idee is nog ver maar het beweegt het voelt nog klein en koud wat het nodig heeft is kleur dan wordt het een beeld misschien zelfs een mooi geheel de afstand wordt kleiner een beetje warm ook het blijft heel eenvoudig maar dat vind ik mooi het ijs is gebroken de afstand verdwijnt het idee krijgt leven ik kan het omarmen het is van…

WOEST gister heb ik mijn woede geuit ik heb alles van me af geschreven tranen met tuiten gehuild in verwarring achtergebleven bij het schrijven merkte ik wat ik nog steeds niet had verwerkt wat ik allemaal had opgekropt dingen die ik nooit heb opgemerkt nu zit ik hier alleen verward, verdrietig en vol schuld maar het moest eruit het…

Goudgele kleuren waar je ook kijkt sieren de straten, bedekken de wijk Goud kleurt de paden, goud op het mos De hersfst viert nu hoogtij als je kijkt in het bos…

verdrietig sprekend met diepzinnige woorden vechtend tegen de boosheid voorzichtig zoekend tussen bedreigende verhalen wachtend op de eerlijkheid eindeloos vluchtend naar veilige plekken aanvaardend van de waarheid hoopvol ontmoetend voorbij alle grenzen klievend door de eenzaamheid…

Nog even en dan komt de lieve Sint Kinderharten zullen sneller kloppen Spannende tijd die ik bijzonder vind Laat deze gezelligheid nooit stoppen Denk allen eens terug aan deze tijd Om zo overtuigend in iets te geloven Overal werd Sinterklaas voorbereid Waarom illusies van een kind beroven Verlanglijstjes en gedichtjes maken Zowel op school…